Αν ζούσες στην Αμερική των early-90’s όντας μουσικός καλλιτέχνης και ήθελες να ξεκινήσεις την καριέρα σου με melodic/hard rock συγκρότημα, όλοι θα σου γελούσαν κατάμουτρα, καθώς ήταν η εποχή που ξεσπούσε εκείνη η grunge λαίλαπα. Μπάντες τύπου Firehouse, Valentine, Julliet, Tyketto και άλλες, αυτομάτως τέθηκαν “out of style”. Όσο καλοί και να ήταν οι δίσκοι τους κανείς δεν κατάφερε να επιζήσει, εξαιρώντας πάντα τους πολυπλατινένιους Bon Jovi. Το review αυτό αφορά μία από εκείνες της αδικημένες μπάντες. Το “New Audio Machine” album είναι η πρώτη επιστροφή των Trixter μετά από το reunion του 2008. Αρχίζοντας με κομμάτια τύπου “Drag Me Down”, “Get On It” και “Dirty Love” χάρηκα πολύ που η ταμπέλα “hard rock” έχει παραμείνει στη μπάντα μετά από τόσα χρόνια. Το album, στην πληρότητά του, αποτελείται από ευκολομνημόνευτα τραγούδια, με άκρως συναυλιακά refrains και solos βγαλμένα από τα παλιά. Η ωριμότητα αρνείται να κάνει την εμφάνισή της, αφήνοντας τη rock αθωότητα των 80’s να μιλήσει. Το “New Audio Machine” δε θα σου θυμίσει σε καμία περίπτωση κυκλοφορία του 2012. Λιγάκι πιο προχωρημένη παραγωγή για να μη χαρακτηριστούν τελείως “retro” και αυτό είναι όλο. Ρυθμικοί όσο δεν πάει και με μπάσο/drums να έχουν πάρει φωτιά, οι φετινοί Trixter πέτυχαν αυτό που δε μπορούσαν να κάνουν τότε. Το αποκτούμε ασυζητητί. Άσε που είναι και μία πολύ καλή αφορμή να ξεκολλήσουν επιτέλους μερικοί από καραγκιοζιλίκια τύπου Steel Panther. Κοχλάζει ακόμα το New Jersey αίμα βλέπεις!
7,5/10
Χάρης Μπελαδάκης
