Σίγουρα υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες και μπάντες οι οποίο ενώ έχουν πολυετή εμπειρία στον χώρο της rock και γενικότερα της μουσικής δεν έχουν λάβει μεγάλη αναγνωρισιμότητα. Καλλιτέχνες οι οποίοι μπορεί να έχουν βγάλει και πολλές κυκλοφορίες. Πολλές είναι οι φορές που αυτό είναι στενάχωρο καθώς οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες και μπάντες αδικούνται. Άλλες όμως είναι απόλυτα δικαιολογημένο μιας και το υλικό που μπορεί να παρουσιάζουν να είναι πέρα για πέρα αδιάφορο και να μην τραβάει σε καμία περίπτωση το κοινό.
Μια τέτοια περίπτωση θα δούμε τώρα παρακάτω. Πρόκειται για τους Rome και τον νέο τους δίσκο “Hegemonikon”, τον δέκατο έβδομο δηλαδή κατά σειρά δίσκο του συγκροτήματος. Ξεκίνησαν την καριέρα τους το 2005 με ιδρυτικό μέλος και επικεφαλή τον γεννημένο στο Λουξεμβούργο πολυοργανίστα Jerome Reuter.
Είναι αρκετά δύσκολο να προσδιορίσουμε το είδος του δίσκου αλλά και γενικότερα του συγκροτήματος. Στις συνθέσεις τους συναντάμε ακουστικές κιθάρες και ηλεκτρονικά μουσικά στοιχεία καθώς και η χρήση των πλήκτρων είναι συχνή. Φαίνεται πως το συγκρότημα πειραματίζεται με κάθε ευκαιρία και σε κάθε τραγούδι. Οι στιχουργική θεματολογία αποτελεί επίσης ένα μυστήριο καθώς φαίνεται ότι καταπιάνεται με φιλοσοφικά ζητήματα, άρα είναι και στην ευχέρεια του ακροατή να δώσει ερμηνεία στα τραγούδια. Πάντως το σίγουρο είναι ότι υπάρχουν περισσότερες μεταφορές στα τραγούδια παρά κυριολεκτικές έννοιες. Θα έλεγα ότι χαρακτηρίζονται από μια ποιητική χροιά και περιβάλλονται από μια θεατρική αύρα.
Τα τραγούδια θα τα χαρακτήριζα ως άκρως βαρετά, χωρίς κάποια ουσία και άκρως ανιαρά. Φαίνεται πως η εμπειρία δεν αρκεί πάντως για να βγει ένα πετυχημένο αποτέλεσμα και δείχνει ότι απλώς θέλουν να βγάζουν έναν δίσκο τον χρόνο ανεξαρτήτου ουσίας και ποιότητας.
2.5/10
Πέτρος Φραγγόπουλος
[email protected]
