Οι Sadistic Ritual μας έρχονται από την Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου σχηματίστηκαν το 2009. Από την αρχική σύνθεση, μονάχα ο Charlie Southern (Vimur) έχει απομείνει, αφού τα δεκατρία αυτά χρόνια υπήρξαν αρκετές αλλαγές στα μέλη της μπάντας. Ο Alex Parra των Cauldron Born είναι στην κιθάρα από το 2015, ο Joe Sweet στα τύμπανα από το 2017, ενώ το 2021 το μπάσο ανέλαβε ο LaMar George.
Το πρώτο τους ολοκληρωμένο album, το “Visionaire of Death” ήρθε μία δεκαετία αργότερα, αφού πρώτα είχαν κυκλοφορήσει ένα demo, ένα split και δύο EP. Ευτυχώς δεν χρειάστηκε να περάσει ακόμα μια δεκαετία για τον επόμενο δίσκο, ο οποίος βγαίνει φέτος και ονομάζεται “The Enigma, Boundless”.
Οι Sadistic Ritual παίζουν thrash metal, όμως όταν βάζεις το δίσκο να παίξει, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Καταρχάς υπάρχει μια σκοτεινή ατμόσφαιρα που πλανάται πάνω από όλες τις συνθέσεις, ενώ και η παραγωγή δεν είναι καθαρή, αλλά έχει μία θολούρα, πράγμα που δεν είναι τόσο συνηθισμένο σε thrash metal κυκλοφορίες. Όταν, μάλιστα, μπαίνουν τα φωνητικά και όσο τα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο, τα πράγματα αρχίζουν και παίρνουν μια πιο σαφή εικόνα.
Όσον αφορά τα φωνητικά, αυτά έχουν εκείνη την τραχιά χροιά που συνηθίζεται στις κυκλοφορίες του είδους, όμως ταυτόχρονα είναι σαν να βρίσκονται στο μεταίχμιο ανάμεσα σε τραχιά και σε extreme. Η μουσική, από την άλλη, σχεδόν σε ολόκληρη τη διάρκεια του δίσκου έχει μια σκοτεινιά και φλερτάρει πάρα πολύ με το black metal, κυρίως στις αργές και μεσαίες ταχύτητες, αλλά και σε αρκετά γρήγορα ξεσπάσματα, όπου μπαίνουν και τα blast beats στο κόλπο.
Θα έλεγα, λοιπόν, ότι η μουσική των Αμερικανών δεν είναι εκατό τοις εκατό thrash metal, αλλά περισσότερο blackened thrash metal και μάλιστα με έναν ήχο και μια ατμόσφαιρα που θα μπορούσε κάλλιστα να μοιάζει με το ύφος των Venom, αλλά στην πιο thrash μορφή του.
Κατά τ’ άλλα, έντονη είναι η παρουσία και της καθαρά thrash metal πλευράς της μουσικής, με ωραία γρήγορα και καταιγιστικά thrash-άτα riffs, το κλασσικό up-tempo παίξιμο και τα γυρίσματα στα τύμπανα που συναντώνται σε thrash albums, αλλά και ωραία τεχνικά solo. Ειδικά σε γρήγορα ξεσπάσματα που έχουμε γρήγορες thrash-άτες κιθάρες και blast beats, η μουσική είναι πραγματικά καταιγιστική και σφυροκοπάει ανελέητα τον ακροατή.
Μια ειδική αναφορά ήθελα να κάνω στο έβδομο κομμάτι, το “The Blood of Memory”, κυρίως για το συναίσθημα που βγάζει. Είναι μια ορχηστρική σύνθεση, που κινείται σε αργούς και μεσαίους ρυθμούς, η οποία έχει πολύ ωραίες μελωδίες και θυμίζει τα ορχηστρικά κομμάτια που έβγαζαν οι metal μπάντες στα 80s. Ειδικά για τους πιο παλιούς, βγάζει μια πολύ όμορφη νοσταλγία.
Το “The Enigma, Boundless” είναι μια ωραία κυκλοφορία που κινείται ανάμεσα στο thrash και στο black metal και που είναι πλαισιωμένο από πολύ όμορφες μελωδίες, οι οποίες σπάνε τον καταιγισμό και την επιθετικότητα των δύο αυτών μουσικών ειδών. Ένας δίσκος που αξίζει να ακούσετε αν σας αρέσει το thrash και το black ή ο ενδιαφέροντας συνδυασμός των δύο που ακούει στο όνομα blackened thrash.
7/10
Μίνως Ντοκόπουλος
[email protected]
