Οι Saligia είναι ένα black metal συγκρότημα από τη Νορβηγία. “Νορβηγία…”, σκέφτηκα. “…τι μπορεί να πάει στραβά;”, σκέφτηκα. Το “Vesaevus”, λοιπόν, είναι το τρίτη full-length των Saligia και αποτελείται από εφτά τραγούδια, με συνολική διάρκεια λίγο λιγότερο από σαράντα πέντε λεπτά. Κοιτώντας το promo, είχα προετοιμαστεί να ευχαριστηθώ ιδιαίτερα το δίσκο, καθώς η συγκεκριμένη κυκλοφορία φλερτάρει πολύ με το avant-garde, το οποίο αγαπώ γιατί δεν ξέρεις ποτέ τι εκπλήξεις μπορεί να σου επιφυλάσσει.
Πράγματι, το album έχει μεγάλη διάθεση για πειραματισμό. Αν και διακρίνονται κάποια στοιχεία παραδοσιακού black metal, έχει απομακρυνθεί αισθητά από αυτό. Διακρίνεται μια ποικιλία φωνητικών, με κυρίαρχα τα πιο “φωναχτά” (σ.σ.: shouted vocals που λένε και στο χωριό μου). Εάν θέλεις black με τις χαρακτηριστικές ψιλές κραυγές του, τότε αυτός δεν είναι ο δίσκος που ψάχνεις. Τα κομμάτια στην πλειοψηφία τους είναι αρκετά μεγάλα σε διάρκεια και πολλές φορές βγάζουν έναν death metal χαρακτήρα, ειδικά στα solos. Επίσης, ο δίσκος είναι πολύ μελωδικός, αλλά και τεχνικός, σε αρκετές στιγμές του. Το tempo, επίσης, αυξομειώνεται αρκετά κατά τη διάρκεια του δίσκου, αλλά και μέσα στο ίδιο τραγούδι. Η ατμόσφαιρα που δημιουργείται είναι δυσοίωνη και απειλητική, την οποία ενισχύουν κάποια.
Το “Vesaevus” είναι ένα ΟΚ album, αλλά μπορώ να πω ότι με απογοήτευσε. Οι πειραματισμοί του τελικά δε μού κέντρισαν το ενδιαφέρον, ενώ δε μπορώ να πω ότι υπήρξε κάποιο τραγούδι το οποίο με συγκίνησε ιδιαίτερα, με εξαίρεση το ομότιτλο, το οποίο μάλιστα βρίσκεται στο τέλος. Φυσικά, έχει μερικά ακόμη σημεία που ξεχώρισα, όπως το πρώτο μισό του “Draining The Well”, τα οποία “έσωσαν” (σ.σ.: γιατί άλλωστε τους βρήκε μεγάλο κακό που δεν ξετρελάθηκα με το album) το σύνολο του δίσκου και με κάνουν να τού δώσω μια λίγο μεγαλύτερη βαθμολογία από αυτή που θα έβαζα εάν δεν υπήρχαν αυτά.
6/10
Τζούλια Τσαγκάρη
[email protected]
