Τι να πρωτοπεί κανείς για τον αειθαλή γίγαντα του rock, τον ένα και μοναδικό Sammy Hagar ή αλλιώς τον Red Rocker, προσωνύμιο που του προσκολλήθηκε λόγο του εντυπωσιακού χρώματος της κόμης του. Σχεδόν 40 χρόνια τώρα, έχει παραδώσει μαθήματα διδακτορικού επιπέδου στο θέμα του “Πως να γίνεται καλός frontman” με οποιονδήποτε συνεργαζόταν, είτε ως solo καλλιτέχνης, είτε ως συνεργάτης σε συγκροτήματα, που άφησαν και αυτά με την σειρά τους εποχή, όπως οι Chickenfoot, Montrose και οι μοναδικοί Van Halen. Πολλά έχουν ειπωθεί για τον χαρακτήρα του και το σταριλίκι που πουλάει αλλά αυτό που έχει μια και μοναδική σημασία είναι ότι έχει επηρεάσει κόσμο και κοσμάκη με τις μοναδικές του εμφανίσεις επί σκηνής και έχει αφήσει παρακαταθήκη, έως τώρα, 25 άλμπουμ, άπειρες συνεργασίες και επιπλέον είναι και επίσημα μέλος του Rock & Roll Hall of Fame από το 2007 μαζί με τους Van Halen, κάτι που δεν μπορούν πολλοί να πουν. Εν έτη 2013 λοιπόν ο Sammy Hagar μάζεψε μπόλικους φίλους του και κυκλοφόρησε ένα νέο άλμπουμ. Το “Sammy Hagar & Friends”, 25ο άλμπουμ στην καριέρα του, περιλαμβάνει εξαιρετικές συνεργασίες από την rock και country σκηνή όπως οι Kid Rock, Nancy Wilson (Heart), Toby Keith, Taj Mahal, Ronnie Dunn (Brooks & Dunn), Michael Anthony (ex-Van Halen, Chickenfoot), Neal Schon (Journey), Chad Smith και Joe Satriani (Chickenfoot), Bill Church και Denny Carmassi (Montrose), The Wabos και μερικούς ακόμα και με παραγωγό τον John Cuniberti κατάφερε και συγκέντρωσε 10 κομμάτια εκ των οποίων τα 8 ολοκαίνουργια συν 2 διασκευές. Καταρχήν να ξεκαθαρίσουμε ότι το άλμπουμ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Heavy Metal, είναι Rock και μάλιστα με μια διάθεση η οποία μέσα στον χειμώνα σε κάνει να θες να βρεθείς σε μια παραλία και να πλακωθείς στις μαργαρίτες. Αυτό εμένα μου αρέσει και με κάνει να διασκεδάζω, ούτε να σκεφτώ, ούτε να αναρωτηθώ, ούτε τίποτε άλλο.. με κάνει απλά να διασκεδάζω πράγμα πολύ σημαντικό αν το σκεφτεί κάποιος πιο καλά. Γενικά το άλμπουμ βρίθει μουσικών επιρροών. Θα ακούσετε σχεδόν τα πάντα, απο Blues rock, Hard Rock, Southern Rock, Louissiana jazz-blues, Texicana, ένα φάσμα δηλαδή μουσικών επιλογών που συνήθως συναντάει κάποιος στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ως καλύτερα κομμάτια οφείλω να πω ότι είναι τα “Winding Down”, “Knockdown Dragout” και “Bad On Fords And Chevrolets” ενώ βρήκα πολύ όμορφα και ταξιδιάρικα τα “Margaritaville” και “All We Need Is An Island”. Τα δύο τραγούδια διασκευές που συμπληρώνουν το άλμπουμ είναι τα “Personal Jesus” των Depeche Mode και το “Ramblin Gamblin Man” του Bob Seger, τα οποία είναι πραγματικές διασκευές και όχι απλά αντιγραφές και τα έχει φέρει στα μέτρα του με αποτέλεσμα να μην μειώνει από την πραγματική τους αξία και ας μην μοιάζουν με τα πρωτότυπα. Μέσες άκρες εδώ έχουμε να κάνουμε με ένα άλμπουμ το οποίο είναι φτιαγμένο για να σε διασκεδάσει και να περάσεις καλά μαζί του. Στο κάτω κάτω της γραφής τι άλλο χρειάζεσαι από την μουσική…
8/10
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
