Οι τελευταίοι μήνες έχουν πετύχει το female–fronted metal κίνημα στο ζενίθ του. Τόσο πολύ, που σε κάθε νέα κυκλοφορία δεν ξέρω τι άλλο έχει μείνει που να μην έχω γράψει. Οι Φινλανδοί Shear είναι μεν μία από αυτές τις κλασικές περιπτώσεις “γυναικείου” metal, αλλά ξεχωρίζουν αρκετά όταν αρχίσουμε να εξερευνούμε καλύτερα τον ήχο τους. Σε αντίθεση με το στανταράκι ονόματι “gothic“, οι Shear επέλεξαν να είναι πολύ λιγότερο γλυκανάλατοι (τουλάχιστον μουσικά) και κάπως πιο ουσιαστικοί. Τα κομμάτια σαφώς και έχουν εμπορικά περάσματα, χωρίς αυτό να μας ενοχλεί. Τα κιθαριστικά breaks φανερώνουν ότι υπάρχουν έντονες progressive επιρροές, ενώ τιτανοτεράστια διαφορά με τις υπόλοιπες female–fronted μπάντες εντοπίζουμε και στο μικρόφωνο. Πράγματι, αυτή η γρέζα “φωνούλα” της Alexa Leroux έρχεται για να βροντοφωνάζει “δεν είμαστε σαν τους άλλους!” και να δείξει πως δε χρειάζονται χρόνιες σπουδές σε ωδεία και σχολές για να κάνεις αίσθηση. Λίγο συναίσθημα μόνο αρκεί. Οι κιθάρες είναι όσο heavy χρειάζεται, ενώ υπάρχουν ουκ ολίγες φορές που τα keyboards μπαίνουν πιο μπροστά και από το rhythm section. Αλλά έτσι κι αλλιώς αυτό απαιτείται σε κάτι τέτοια albums. Αν σας αρέσει αυτό το στυλ συγκροτημάτων, με τους Shear χτυπήσατε χρυσωρυχείο. Αν όχι, μια-δυο ακροάσεις είναι αρκετές.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
