Ανοδική πορεία έχει στις μέρες μας το Νότιο Ευρωπαϊκό Black Metal, ειδικά σε χώρες όπως η Ιταλία και η Γερμανία. Από την Γερμανία (Βερολίνο) λοιπόν, μας έρχονται σήμερα οι Shrike, με το φρέσκο τους “Hinab In Die Vertraute Fremdheit” και οι Jul (κιθάρα) και Moe (τύμπανα), αναλαμβάνουν να μας βάλουν στην φιλοσοφία της σκηνής, αλλά και των προσωπικών τους “θέλω”…
Καλησπέρα! Είμαι ο Άγγελος από το Greek Rebels! Πως είστε;
Jul: Γεια σου Άγγελε. Είμαι ο Jul και παίζω κιθάρα. Ευχαριστούμε για την ευκαιρία που μας δίνεις, για να πούμε μερικές κουβέντες στους Έλληνες. Είμαστε καλά και γράφουμε κάποια κομμάτια, αυτή τη στιγμή.
Moe: Γεια, ευχαριστώ. Είμαι ο Moe, ο drummer των Shrike. Πήρα πρωινό και τώρα πίνω τον καφέ μου, έτσι ώστε “I get ready for rumble”.
Πείτε μας μερικά πράγματα για την μπάντα… Πως άρχισε όλο το σκηνικό και ποιος ήταν το ιδρυτικό μέλος της.
Jul: Οι Moe και Uwe, είναι φίλοι μου. Τους κάλεσα λοιπόν, για να ποιούμε μπύρες, στο Mauerpark (Βερολίνο), τον Ιούνιο του 2006.
Moe: Όλοι έχουμε παίξει σε κάποιες μπάντες προηγουμένως. Συλλέξαμε εμπειρίες κι αγαπάμε το Black Metal. Έτσι αποφασίσαμε να παίξουμε Black Metal μαζί.
Jul: Ναι, αλλά η κατάσταση ήταν ανεπαρκής για όλους μας. Είτε η επικοινωνία ήταν φτωχή, είτε η μουσική σκατά. Θέλαμε να παίξουμε Black Metal, χωρίς να είμαστε θυμωμένοι, ή να το παίξουμε ντίβες. Συναντηθήκαμε λίγες μέρες μετά, παίξαμε και καταλάβαμε ότι υπάρχει χημεία κι αρμονία. Έτσι ιδρύθηκαν οι Shrike.
Moe: Οι Uwe και Jul είχαν διαβάσει τη νουβέλα του Dan Simmons που ονομάζεται, “Hyperion”. Υπήρχε ένα πλάσμα με τ’ όνομα Shrike. Ο Uwe μου είπε: “Διάβασε αυτό το βιβλίο και θα καταλάβεις γιατί μας ονομάζουν Shrike”. Οπότε διάβασα όλο το υλικό κι έμεινα εντυπωσιασμένος από τον χαρακτήρα του Shrike. Το αποτέλεσμα ήταν να έχουμε όνομα, πριν καν πάμε στο δωμάτιο για πρόβες, για πρώτη φορά.
Jul: Μετά από λίγο καιρό, συμπληρωθήκαμε με τους Xaver στην κιθάρα και τον Fabi στο μπάσο.
Ποια είναι η φιλοσοφία της μπάντας και τι θα θέλατε να πετύχετε στην Black Metal σκηνή;
Jul: Θέλουμε να δείξουμε τα «κακώς κείμενα» και τις παράλληλες κοινωνίες, όπως η αυτοκτονία, η κατάθλιψη, ο υπαρξιακός φόβος, η κατάχρηση ναρκωτικών και ούτω καθεξής. Πιστεύουμε ότι η πραγματική ζωή είναι το Black Metal και θέλει να δώσει στους ανθρώπους μια φωνή, η οποία δεν λαμβάνει υπόψη οποιαδήποτε σταθμά και «πρέπει».
Moe: Δεν θέλουμε να ακολουθούμε ιδεολογίες, όπως ο Σατανισμός. Τα φιλοσοφικά μας θέματα, είναι οι εμπειρίες μας στη ζωή και βρήκαμε κάτι σαν το έμβλημα του Shrike, για να εξηγήσουμε τον κόσμο, στους εαυτούς μας. Jul: Δεν είναι όλοι οι οπαδοί της σκηνής, βίαιο, ή Σατανιστές. Οι περισσότεροι από αυτούς, είναι ειρηνικά άτομα που απλά τους αρέσει η ακραία μουσική. Στόχος μας είναι να προβοκάρουμε το πλήθος, να τους ενθαρρύνουμε να σκέφτονται για τον εαυτό τους και για τη συμπεριφορά τους ως προς τους άλλους.
Πως είναι η Black Metal σκηνή σήμερα, στη Γερμανία; Είναι αλήθεια ότι η γενικότερη Νότια Ευρωπαϊκή σκηνή είναι στα πάνω της;
Jul: Η Γερμανική σκηνή έχει πολλές πλευρές, αλλά δυστυχώς χωρίζεται σε πολλές κατηγορίες όπως το μελωδικό Black Metal, Death, Trash, ultimate/super/death/epic /doom/pagan/viking, Black Metal κι αυτό είναι απαίσιο. Έχουμε καλές μπάντες, αλλά είναι πάρα πολλές. Στο κτίριο που κάνουμε πρόβες, είναι άλλες 280 μπάντες…! Το επόμενο πρόβλημα είναι, το ότι γίνονται καθημερινά συναυλίες στην πόλη μας. Οπότε το κοινό είναι διάσπαρτο και είναι δύσκολο να γεμίσει ο χώρος. Πολλές φορές αναγκάζεσαι να πληρώσεις το μαγαζί για να παίξεις. Το Βερολίνο είναι ένας βαρύς ογκόλιθος για μια underground μπάντα.
Moe: Δεν ξέρω πολλά για την σκηνή, επειδή έχω παρατηρήσει πως είναι πολύ διαφορετική από πόλη σε πόλη. Παντού υπάρχουν διαφορετικά άτομα, με διαφορετικά ερεθίσματα κι ανεξάρτητες επιρροές. Το μόνο σίγουρο είναι ότι υπάρχει μεγάλη ποικιλία και αυτό μου αρέσει. Από την άλλη μεριά όμως, υπάρχει μια πληθώρα μπαντών, ειδικά στο Βερολίνο και γενικότερα προσπαθούμε να κάνουμε διάφορες συναυλίες μαζί τους, ή και με άλλες μπάντες που έρχονται από άλλα κράτη. Θέλουμε να δώσουμε μια βάση στο underground metal.
Jul: Όποιος ενδιαφέρεται να μας δει ζωντανά και στην Ελλάδα, να μας στείλει εδώ. Δεν ξέρω αν στη Νότια Ευρωπαϊκή σκηνή, υπάρχει κάποια άνοδος, αλλά ειδικά από την Ελληνική σκηνή μ’ αρέσουν μπάντες όπως οι Rotting Christ και οι Septic Flesh. Είναι απ’ τις αγαπημένες μου μπάντες. Ελπίζω να τους ξαναδώ να παίζουν στο Βερολίνο σύντομα.
Ποιο είναι το νόημα της λέξης Shrike και πως αποφασίσατε να δώσετε στην μπάντα αυτό το όνομα;
Jul: Αν πληκτρολογήσεις Shrike στο Google, θα βρεις ένα όπλο, ένα πουλί κι ένα χαρακτήρα από νουβέλα.
Moe: Το Shrike, είναι ένας χαρακτήρας από το “Hyperion”, του Dan Simmons. Ταξιδεύει μπρος και πίσω, στο χρόνο, είναι τρία μέτρα ψηλό κι έχει χιλιάδες κοφτερές σαν ξυράφι λεπίδες.
Jul: Ελπίζουμε ότι στο μέλλον, οι άνθρωποι θα συνδέουν τ’ όνομα Shrike, με μια μπαντα από το Βερολίνο.
Ποιος είχε την ιδέα του να κυκλοφορήσετε στα καπάκια δυο full length άλμπουμ και όχι π.χ. κάποιο EP, split ή demo CD πρώτα;
Jul: Το 2006 είχαμε πολλά ερεθίσματα κι εμπνεύσεις, οπότε το αποτέλεσμα ήταν το “Meine Wucherung”. Επίσης, ο Moe είναι σχεδιαστής και είχαμε πολλά σχέδια και στίχους. Αυτοί είναι οι δυο λόγοι για να κυκλοφορήσει κανείς, ένα ολοκληρωμένο άλμπουμ. Σε κάποια τραγούδια όπως το “Von Außen Her, Innerliches Verbrennen” για παράδειγμα, ηχογραφήσαμε πρώτα τα τύμπανα και μετά συνθέσαμε το υπόλοιπο κομμάτι, ηχογραφώντας τις κιθάρες. Είμαστε εύφοροι και θέλουμε ν’ ακούμε το δικό μας Black Μetal. Έτσι κι έγινε.
Συγχαρητήρια για το νέο σας άλμπουμ, “Hinab In Die Vertraute Fremmdheit”! Ποιο είναι το νόημα του τίτλου και τ’ όλο σκεπτικό, πίσω από τον δίσκο;
Moe: Ευχαριστούμε Άγγελε. Μπορείς να το μεταφράσεις ως “Πέφτοντας με το γνωστό συναίσθημα του παραδόξου” ή κάτι τέτοιο. Η στίχοι μιλούν για την κοινωνική απομόνωση, τα ψέματα στην κοινωνία και την κατάθλιψη που ακολουθεί, μέσα απ’ τη μορφή των ονείρων.
Jul: Η θεματολογία μας έχει να κάνει με την πραγματικότητα της ζωής και κάτι που θέλουμε να δείξουμε στον κόσμο, κάποιες φορές άμεσα και κάποιες άλλες, μέσα από φιλοσοφικές απαντήσεις. Το “Hinab In Die Vertraute Fremmdheit” έχει να κάνει με το να χάνει κάποιος τον έλεγχο μέσα σε μια μέρα στη ζωή του. Σηκωνόμαστε το πρωί και δεν ξέρουμε τι θα συμβεί μέσα στην διάρκεια της ημέρας. Η αποφασιστικότητα είναι μια αυταπάτη κι όποιος δεν το πιστεύει, εξαπατάται. Οι άνθρωποι δεν είναι μηχανές, αλλά μας φέρονται λες και είμαστε. Θέλουμε να επιστήσουμε την προσοχή των ανθρώπων σε περισσότερη πνευματικότητα και ποιότητα ζωής. Το να σχεδιάζεις τη ζωή σου, είναι λάθος. Αυτό που μετράει, είναι η στιγμή.
Moe: Έχω συναντήσει άτομα που πάντα δούλευαν χωρίς να έχουν δυναμικά, σεξ και πραγματικούς φίλους. Αυτά τα άτομα μπορούν να καθορίσουν τον εαυτό τους μόνο με τη δουλειά που κάνουν. Αλλά τι γίνεται όταν χάσουν την δουλειά τους; «Πέφτουν» και δεν βρίσκουν τίποτα όταν κοιτάξουν μέσα τους.
Που ηχογραφήσατε τον δίσκο; Είστε ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα; Ακούω κάποιους old school πράγματα… Το κάνατε επίτηδες;
Jul: Θέλαμε την προσοχή ενός δίσκου που στέκεται ανάμεσα στον κόσμο και ζει ανεξάρτητα.
Moe: Ηχογραφήσαμε το υλικό, στο δωμάτιο που κάναμε τις πρόβες, επειδή δεν είχαμε τα χρήματα για κάποιο ακριβό στούντιο. Έτσι, είχαμε αρκετό χρόνο για να ψάξουμε κάποιο συγκεκριμένο ήχο, χωρίς triggers ν’ αντικαθιστούν τον ήχο της κάσας.
Jul: Πολλοί νευριάζουν με τον ήχο, αλλά κάνουμε Black Metal και όχι Pop ή Rock. Νομίζουμε ότι ο ήχος μας ταιριάζει στο Black Metal και στέκεται εκτός της ποιότητας και των σημερινών standards.
Moe: Κι εγώ πιστεύω ότι ο ήχος δεν είναι μοντέρνος. Καταρχάς επειδή κάναμε το mastering σε ηχογράφηση κασέτας. Μας αρέσει ο παλιός ήχος της κασέτας και του βινυλίου, γιατί ηχεί ζεστότερος.
Πείτε μας σχετικά με τις επιρροές και τις εμπνεύσεις που είχατε κατά τη διάρκεια γραψίματος του δίσκου… Ποιους καλλιτέχνες θαυμάζετε;
Jul: Οι Mayhem είναι μια μεγάλη επιρροή, μουσικότηκα, αλλά και ως προς τον ήχο που είχαν στο “Ordo Ad Chao” π.χ. Το σκοτεινότερο άλμπουμ στην ιστορία του Black Metal, αν θες τη γνώμη μου. Οι Mayhem είναι πάντα καλή για μια δισκογραφική έκπληξη και μετά το “Chimera” – σύμφωνα με τον συντάκτη – ο ήχος γίνεται όλο και καλύτερος, αλλά τι είναι τελικά το καλύτερο; Αυτοί κάνουν ό,τι θέλουν κι αυτό μ’ αρέσει.
Moe: Hui. Αυτοί είναι οι καλλιτέχνες που μας επηρέασαν. Όλα τα μέλη των Shrike, ακούν διαφορετικούς μουσικούς, οπότε δεν μπορούμε να πούμε ότι έχουμε κάποια συγκεκριμένη βάση. Για παράδειγμα, οι επιρροές μου έρχονται από τα 70s’ και το ψυχεδελικό Rock και Jazz, αρκετή κλασσική μουσική και Black Metal.
Jul: Μια άλλη επιρροή είναι οι Pink Floyd. Η πρώτη Metal μπάντα στα ματιά μου, με πολλά ασυνήθιστα κομμάτια, χωρίς την κλασσικές στροφές και τα σχηματικά ρεφρέν. Πόσες μπάντες είχαν σκύλο ως τραγουδιστή; Μου αρέσουν τα κιθαριστικά riffs των Rotting Christ και η πεσιμιστική συμπεριφορά τους. Άλλες επιρροές είναι οι My Dying Bride, Nocte Obducta και Grabnebelfürsten. Οι στίχοι τους είναι φοβεροί.
Ποιος γράφει τους στίχους και τι πραγματεύονται;
Jul: Ο Moe έγραψε όλους τους στίχους του δίσκου. Περιγράφουν τη μέρα ενός ατόμου, που έχασε τον ρυθμό του μέσα στην άρρωστη κοινωνία που ζούσε. Είναι ένα θέμα που αρχίζει με το πρωινό ξύπνημα, με το να δουλεύεις καπάκια και σαν μηχανή, ως το βράδυ, να πηγαίνεις για λιγοστό ύπνο κι εφιαλτικά όνειρα.
Moe: Οι στίχοι ηχούν σαν παλιότερα έργα εξπρεσιονισμού. Νομίζω ότι αυτός ο τρόπος του να βλέπει κανείς τον κόσμο, είναι σχετικός. Στην αρχή έχουμε ένα κριτικό ρυθμό της μέρας (“Τhe Morning”, “Τhe Day”, “Τhe Evening”). Εκεί προσπάθησα να καθορίσω την λύση στο ότι τρέχουμε μακριά από τους εαυτούς μας και τα συναισθήματα μας για τους άλλους. Έχουμε δημιουργήσει ασυναίσθητα, ένα εσωτερικό εμπόδιο ανάμεσα σε μας και το περιβάλλον μας. Μετά πάμε να κοιμηθούμε, οι μπάρες έχουν πέσει, αλλά νιώθουμε έναν απομονωμένο πόνο.
Ποιος δημιούργησε το τοπίο του εξωφύλλου και που είναι;
Jul: Το τοπίο είναι από το μυαλό του Moe. Έζησε μερικά χρόνια στο Spreewald, που είναι κοντά στο Βερολίνο.
Moe: Το μοτίβο μου προέρχεται από την παιδική μου ηλικία και το χωριό που ζούσα παλιότερα, κοντά στο Βερολίνο. Δεν ξέρω πότε άρχισα με το σχέδιο, αλλά σίγουρα ήταν στην παιδική μου ηλικία. Αυτά τα τοπία είναι παντού και κυρίως αυτοσχέδια, σαν την μουσική που γράφω.
Τελικά οι Shrike είναι μια συναυλιακή μπάντα ή προτιμούν τις στουντιακές ηχογραφήσεις;
Jul: Είμαστε περισσότερο στουντιακή μπάντα, θα έλεγα. Μας αρέσει να παίζουμε ζωντανά, η όλη κίνηση του κοινού και είναι όνειρα για εμάς το να παίξουμε στην Ελλάδα.
Ευχάριστω για τη συζήτηση! Κλείσε, στέλνοντας κάποιο μήνυμα στους Έλληνες οπαδούς σας…
Jul: Είμαστε περήφανοι για τα ενδιαφέρον σου. Μην θυμώνεις με την γαμημένη Γερμανική πολιτική. Ντρεπόμαστε για την συμπεριφορά των πολιτικών μας. Η μάζα είναι βλαμμένη και κρίνει χωρίς την προσωπική της άποψη. Συγγνώμη γι’ αυτό! Ευχαριστούμε για οποιοδήποτε μήνυμα στο Facebook μας ή στην επίσημη ιστοσελίδα μας.
Moe: Ελπίζουμε να σας δούμε σύντομα. Έχετε μια καλή ημέρα με μερικές τυχερές στιγμές.
Άγγελος “Kilmistered”
http://www.facebook.com/shrike.band
http://www.facebook.com/pages/Shrike/494739873889284
Μέλη Μπάντας:
Moe – Τύμπανα, κρουστά, φωνητικά
Jul – Κιθάρα
Uwe – Φωνητικά
Xaver – Κιθάρα
Fabi – Μπάσο
Δισκογραφία:
2006 – Meine Wucherung
