Οι Skyless Aeons έρχονται από τον Καναδά και μόλις κυκλοφόρησαν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά, “Drain the Sun”. Ο Νίκος Λίλλης μιλάει με τον τραγουδιστή της μπάντας, Nathan Ferreira.
Γεια χαρά. Είμαι ο Νίκος Λίλλης από το GreekRebels.gr webzine. Θέλω να σας ευχαριστήσω που βρήκατε τον χρόνο να απαντήσετε στις ερωτήσεις μας και να σας συγχαρώ για το “Drain the Sun”. Αρχικά, μπορείς να μας πεις λίγα λόγια για την μπάντα, για όσους δεν σας γνωρίζουν;
Εμείς ευχαριστούμε που έκανες τις ερωτήσεις Νίκο. Οι Skyless Aeon σχηματίστηκαν το 2013 στο Οντάριο του Καναδά όταν ο ο κιθαρίστας μας Nick και ο νράμερ μας ο Martin συναντήθηκαν τυχαία. Δεν υπάρχουν και πολλοί εδώ γύρω που να ακούν death metal και να παίζουν και κάποιο μουσικό όργανο σε μόνιμη βάση, όσοι υπάρχουν είναι συνήθως αρκετά μακριά και το να βρεις κάποιον που να είναι αρκετά αποφασισμένος να κρατήσει μια μπάντα δεδομένων τον συνθηκων είναι αρκετά σπάνιο. Με τον Nick είμασταν ήδη φίλοι και μόλις άκουσα ότι jam-αρει με κάποιον ντράμερ άρπαξα την ευκαιρία και πήγα σαν τραγουδιστής. Αργότερα, φέραμε τον μπασίστα μας τον Stefan για μία πρόβα κάπου στο 2014 και έκτοτε είμαστε σταθεροί. Παρόλο που μας δένει η αγάπη μας για την ακραία μουσική, τα προσωπικά μας γούστα τείνουν να διαφέρουν αρκετά, με αποτέλεσμα στου Skyless Aeons να έχεις μια “σούπα” από πολλούς και διαφορετικούς ήχους και επιρροές.
Γιατί σας πήρε 7 χρόνια για να κυκλοφορήσετε την πρώτη σας ολοκληρωμένη δουλειά;
Βασικά δεν ξεκινήσαμε να συνθέτουμε για αυτό το άλμπουμ μέχρι ωσότου ηχογραφήσαμε το πρώτο μας EP “Era of Famine” το 2015 και αυτό περιείχε 42 λεπτά μουσικής, οπότε στο μυαλό μου το έχω περισσότερο σαν 5 χρόνια αλλά και πάλι, αντιλαμβάνομαι πως είναι αρκετός καιρός. Ένα μέρος της καθυστέρησης οφείλεται στο ότι θέλαμε να σιγουρευτούμε πως τα πάντα έγιναν σωστά και με προσοχή, θέλαμε τα κομμάτια να έχουν περισσότερη ροή από την αρχή ως το τέλος, γενικά να είναι πιο συμπαγές και με συνοχή, το αποτέλεσμα σφιχτό και με επαγγελματισμό. Όλα αυτά σύμαινε πως έπρεπε να “ψειρίζουμε” και να κριτικάρουμε τα πάντα, να πετάμε και να ξαναγράφουμε σημεία που νιώθαμε πως δεν μας κάνουν ή δεν μας εξυπηρετούν πλέον. Η όλη διαδικασία ηχογράφησης ήταν πιο διεξοδική και έγινε σε διάρκεια μηνών αντί ενός Σαββατοκύριακου. Γενικά τα πάντα πήραν παραπάνω χρόνο επειδή θέλαμε να σιγουρευτούμε πως όλα έγιναν σωστά. Ένας άλλος παράγοντας είναι το ότι όλοι μας έχουμε πρωινές δουλειές, άλλες μπάντες και το να πληρώσεις έναν δίσκο κοστίζει αρκετά, ειδικά αν τον πληρώνεις από την δικιά σου τσέπη.
Τι διαφορές εντοπίζετε ανάμεσα στο “Drain the Sun” και το EP σας “Era of Famine”;
Το EP είχε περισσότερα στοιχεία από melodic death και black metal. Το νέο άλμπουμ έχει περισσότερα χαμηλά και μπάσα στην μίξη, βασισμένο επι το πλείστον σε death καταβολές αλλά υπάρχουν και αρκετά ίχνη από doom metal επιρροές. Είναι αρκετά πιο σταθερό και αργόσυρτο με περισσότερη προσήλωση στην ατμόσφαιρα και την υφή. Το “Era of Famine” ήταν καλό για αυτό που ήταν αλλά νομίζω πως το “Drain the Sun” είναι πιο συγκεντρωμένο, ολοκληρωμένο και συνολικά σε ανταμείβει σαν ακροατή.
Ποια είναι τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται οι στίχοι; Υπάρχει κάποιο υποβόσκον μήνυμα;
Υπάρχει μία κάποια ελαφριά θεματική στον δίσκο, ότι η ανθρωπότητα είναι βασικά καταδικασμένη επειδή δεν μπορούμε να σταματήσουμε να αποζημούμε τον ήλιο. Είναι δίκαιο να πούμε πως οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, οι στίχοι περιέχουν “κρυφά” μηνύματα, καθώς με τον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένοι είναι αρκετά μεταφορικοί. Όλοι έχουμε κάτι το οποίο είναι τόσο σημαντικό για εμάς, που θα μπορούσαμε να καταστρέψουμε τον εαυτό μας προκειμένου να το αποκτησουμε. Καταναλώνουμε αδιάκοπα από φάρμακα και ναρκωτικά μέχρι φαγητό σε σημείο που το σώμα μας πλέον καταρρέει, απερίσκεπτη επιδίωξη απολαύσεων και για να φτάσουμε από το Α στο Β προκειμένου να συνεχίσουμε τις κρεπάλες μας εξάγουμε πετρέλαιο από το έδαφος και μολύνουμε το σκεύος στο οποίο ζούμε. Είμαστε φαινομενικά αβοήθητοι σε αυτές μας τις ορμές εξαιτίας θεμελιωδών ελαττωμάτων του εγκεφάλου μας, με το σύστημα ανταμοιβής και τους δέκτες ντοπαμίνης όλων μας διαλημένους από το ασταμάτητο δέλεαρ του διαδικτύου. Είσαι συνδεδεμένος τώρα, δεν είσαι;
Τι μπορείς να μας πεις για το εξώφυλλο; Τι συμβολίζει και ποιος το σχεδίασε;
Το εξώφυλλο το έκανε ο Sam Nelson που έχει σχεδιάσει πανέμορφα εξώφυλλα για πολλές ωραίες μπάντες όπως οι First Fragment, Allegaeon, Virvum, Vale of Pnath. Παρακολουθώ γενικά την σελίδα του και αυτό που τώρα κοσμεί το εξώφυλλό μας που τραβηξε την προσοχή. Την δεδομένη στιγμή, είχα την όλη θεματολογία να αιωρείται στο μυαλό μου αλλά δεν είχα και πολλά από στιχουργικής άποψης. Υπό αυτή την έννοια, οι στίχοι αντικατοπτρίζουν το εξώφυλλο και όχι το αντίθετο. Κοίταζα το εξώφυλλο και έγραφα το τι έβλεπα στο σύμπαν το οποίο απεικονίζει.
Σαν τίτλος το “Drain the Sun” ακούγεται συμπαγές. Τι άλλο μπορείς να μας πεις για τις ηχογραφήσεις;
Τα περισσότερα εύσημα για αυτό πηγαίνουν στον παραγωγό μας τον Mike Marucci. Είναι ένας καλά εδραιωμένος παραγωγός στα μέρη μας και έχει κερδίσει και αρκετά τοπικά βραβεία για την δουλειά του, αλλά αυτό που εμένα μου τράβηξε το ενδιαφέρον ηχητικά είναι το “The Great Dying” των Yeti on Horseback στο οποίο ήταν μηχανικός ήχου. Ήταν σούπερ σφιχτό και ογκώδες, ταυτόχρονα όμως διαυγές και καθαρό. Γνωρίζοντας λοιπόν το ότι θέλαμε να κινηθούμε σε πιο βαριά και ογκώδες κατεύθυνση αυτή την φορά, έβγαζε νόημα σαν επιλογή. Δεν είναι τυχαίο το ότι ο ήχος είναι τόσο συμπαγής, γράψαμε τα πάντα, την μία στρώση πάνω στην άλλη σε διάστημα σχεδόν έξι μηνών. Έφτασε σε ένα σημείο όπου το να ακούω το ίδιο κομμάτι για 15η φορά προσπαθώντας να εντοπίσω πράγματα τα οποία ήθελα να αλλάξω μου έψηνε τον εγκέφαλο, αλλά είμαι ευγνώμον που ήμασταν τόσο προσεκτικοί σε κάθε μας βήμα γιατί τώρα μπορώ να ακούσω τον δίσκο χωρίς να γκρινιάζω για πράγματα που θα άλλαζα ή θα πετούσα εντελώς εκτός.
Είναι λίγο δύσκολο να βάλεις μια ταμπέλα στην μουσική σας. Πως θα την περιγράφατε εσείς;
Progressive death metal ακούγεται σωστό; Ακόμα και αυτό δεν είναι παντελώς ταιριαστό γιατί δεν χρησιμοποιούμε και τόσες πολλές περίεργες αλλαγές σε θέμα χρόνου ή κάτι τέτοιο. Κάποιοι μας αποκαλούν μελωδικό death/black, άλλοι death/doom… στην φάση που είμαστε εγώ απλά θα έλεγα death metal στο στυλ και τον ήχο τον Opeth ακόμα, που για κάποιο λόγο μας το λένε αρκετά τελευταία.
Ποιος σκέφτηκε το όνομα της μπάντας και τι σημαίνει για έσας;
Ο Nick το έκλεψε από ένα τραγούδι των Haagenti. Θέλω να πιστεύω πως αναφέρεται στην χρονική περίοδο (αν μπορεί να χαρακτηριστεί χρονική περίοδος) πριν την δημιουργία του σύμπαντος, ένα σημείο που η σκέψη του να έχεις έναν ουρανό ή το οποιοδήποτε υπαρξιακό επίπεδο δεν θα έβγαζε κανένα νόημα.
Ποιες μπάντες σας επηρέασαν στο να ξεκινήσετε το δικό σας μουσικό ταξίδι;
Οι Agalloch ήταν η αγαπημένη μου μπάντα στα σχολικά μου χρόνια, πιθανών ακόμα παραμένει η πιο αγαπημένη μου και το να μιλήσω για το δικό μου μουσικό ταξίδι χωρίς να τους αναφέρω είναι αδύνατο. Φωνητικά, προσπαθώ να ακούω και να παίρνω ιδέες από σκληρούς τραγουδιστές που φέρνουν κάτι καινούριο ή χαρακτηριστικό στο τραπέζι. Οι Matt Chalk, Kvarforth, Dennis Rondum, Dave Hunt, ο Oli από τους Archspire είναι θεός στου οποίου την σκιά ελπίζω να καταφέρω να σταθώ μια μέρα.Είδα τον Hoest μαζί με τους Taake στο Maryland Deathfest το 2014 νομίζω, ήταν μια δακρύβρεχτη στιγμή για εμένα. Ήταν μια εμφάνιση που μου άλλαξε την ζωή. Ο συνδυασμός της σκηνικής του παρουσίας του τόνου και της απόδοσης του ήταν αψεγάδιαστα και αν μπορούσα να τα περιορίσω σε μια πολύ συγκεκριμένη στιγμή στον χρόνο, αυτή ήταν η στιγμή που πραγματικά αποφάσισα πως ήθελα να να κάνω αυτού του τύπου τα φωνητικά όσο τίποτα άλλο στην ζωή μου.
Πως προέκυψε η συνεργασία με την CDN Records;
Βασικά απλά συνέχισα να παρενοχλώ τον Craig, ιδιοκτήτη της CDN Records εως ότι ενέδωσε στο να μας κυκλοφορήσει τον δίσκο. Έστειλα τον δίσκο σε ένα τόνο δισκογραφικές, συμπεριλαμβανομένου και της CDN, από τις οποίες βαριά να πήρα πίσω τρεις απαντήσεις, που ήταν όλες αρνητικές. Οπότε ήρθα σε επαφή με τον φίλο μου τον Nate, ο οποίος έκανε και το mastering του άλμπουμ όλως παραδόξως και του ζήτησα να στείλει το άλμπουμ στον Craig. Παρόλο που το έκανε δεν είχαμε καμία απάντηση. Είπαμε στα κομμάτια και ξεκινήσαμε μια καμπάνια προώθησης. Κάποιος που δούλευε για την εταιρία άκουσε το υλικό και του άρεσε. Πήραμε ένα ρίσκο και τελικά όπως αποδείχθηκε μας βγήκε σε καλό στο τέλος. Τρίτη φορά και τυχερή.
Από όσο ξέρω, συμμετέχετε και σε άλλες μπάντες πέρα από τους Skyless Aeons. Μπορείς να μας πεις λίγα πράγματα για αυτές;
Ναι θα μου άρεσε πολύ να μιλήσουμε και για αυτό. Είμαστε όλοι πολύ απασχολημένοι με αυτές γιατί δεν ξέρουμε που και πως να διοχετεύσουμε την ενέργεια μας, τώρα με όλο αυτό με τον Covid, πέρα από το να γράφουμε μουσική. Ο Nick μόλις μπήκε στους Aepoch που είναι μία από της πιο καθιερωμένες prog/tech death μπάντες στην περιοχή μας. Είναι τρομεροί και μόλις έβγαλαν ένα EP και δουλεύουν πάνω σε καινούριο υλικό αυτήν την εποχή. Παράλληλα άρχισε να γράφει και με τους Existential Dissipation, μια πιο brutal/slam death metal μπάντα. Είναι να βγάλουν ένα split με ακόμα μια γνωστή μπάντα του ίδιου στυλ στα κοντά. Ο Stefan έχει μια μπάντα που λέγονται Free the Kid, μια πολύ ενδιαφέρουσα μίξη prog metal, rock και pop/punk. Έχουν κυκλοφορήσει μερικά single. Είναι πολύ ωραίοι και το μόνο σχήμα φίλων μου το οποίο δεν μισεί η κοπέλα μου. Εγώ παίζω μπάσο σε δύο black metal μπάντες, τους Cryopathy και τους Hell is Other People. Οι πρώτοι κινούνται περισσότερο γύρω από τα riff, καταθλιπτικό black με τεράστιες επιρροές από Lifelover και Psychonaut 4. Οι Hell is Other People μια μίξη post rock και post hardcore, με πιο πολύ ατμόσφαιρα, στο ύφος των Oathbreaker ή των Altar of Plagues. Και με τις 2 ηχογραφούμε καινούριο υλικό αυτή την περίοδο, πάνω στο οποίο θα ρίξω το βάρος μου και θα αφοσιωθώ για το επόμενο διάστημα. Δουλεύουμε επίσης κάτι τρομερό μαζί με τον Nick αλλά δεν θέλω να αποκαλύψω πολλά για την ώρα.
Η πανδημία δημιούργησε αμέτρητα προβλήματα σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου και του τομέα της μουσικής. Υπάρχουν σχέδια για το μέλλον ή μέχρι να τελειώσει όλο αυτό δεν υπάρχει τίποτα σίγουρο;
Κοίτα, μόλις βγάλαμε νέο δίσκο και δεν μπορέσαμε να κάνουμε live για την κυκλοφορία του, που σημαίνει πως το πρώτο πράγμα που θέλουμε να κάνουμε μόλις μας δοθεί η ευκαιρία είναι να παίξουμε ζωντανά. Πέρα από αυτό, δεν θέλουμε να ρισκάρουμε σε κάτι άλλο, εως ότου σιγουρευτούμε πως μπορούμε να έχουμε mosh pit για να ξανακάνουμε live. Απλά δεν είναι το ίδιο υπό άλλες συνθήκες. Έχουμε αρχίσει βέβαια να βλέπουμε τις επιλογές μας για κάποια live streaming εμφάνιση, γιατί ποιος ξέρει πότε θα επιστρέψουμε σε κανονικές συνθήκες.
Αυτά ήταν από εμένα. Για ακόμα μια φορά, ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο. Τα τελευταία λόγια είναι πάντα δικά σας.
Ευχαριστούμε όσους διαβάζουν αυτήν την συνέντευξη και για το ενδιαφέρον προς τους Skyless Aeons. Τσεκάρετε μας στο bandcamp, ακολουθήστε μας αν σας αρέσει αυτό που ακούτε και ελάτε να γιορτάσουμε μαζί την περίεργη και ακραία μουσική. Έχουμε ήδη καινούριο υλικό καθοδόν.
Συνέντευξη: Νίκος Λίλλης
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μάρης
Band Members
Nathan Ferreira – Φωνητικά
Nicholas Luck – Κιθάρα, Φωνητικά
Steve Oliva – Μπάσο
Martin Burchill – Τύμπανα
Discography
“Drain the Sun”, 2020
