Οι Karma Violens έχουν καταφέρει να κάνουν μεγάλα βήματα προόδου ανάμεσα στις δισκογραφικές τους δουλειές και να κερδίζουν όλο και περισσότερους ακροατές. Πρόσφατα η μπάντα κυκλοφόρησε την τέταρτη ολοκληρωμένη της δουλειά με τίτλο “Mount Of The Congregation”. Ο μπασίστας του σχήματος, Στέφανος Ελπιζιώτης, μας μιλά για αυτήν.
Γεια σου Στέφανε, συγχαρητήρια για τη νέα σας δουλειά. Ας ξεκινήσουμε από τις βασικές πληροφορίες. Πόσο καιρό σας πήρε να συνθέσετε τα τραγούδια και να τελειώσετε με τις ηχογραφήσεις; Υποθέτω ότι τα απανωτά lockdowns σας επηρέασαν, έτσι δεν είναι;
Καλησπέρα Γιώργο. Ευχαριστώ το Greek Rebels και εσένα για τη συνέντευξη πρωτίστως. Αν θυμάμαι καλά ξεκίνησε αρχές του ΄20. Γενικά δεν μας πήρε πολύ χρόνο να το φτιάξουμε και οι ηχογραφήσεις πήγανε και αυτές σφαίρα. Ουσιαστικά το album ήταν έτοιμο από Σεπτέμβριο του ‘20. Προφανώς και επηρέασε το lockdown, αφού δεν μπορούσαμε να βρεθούμε ούτε να πιούμε μπύρα από κοντά αλλά αποφασίσαμε να το κυκλοφορήσουμε τώρα μιας και δεν είχε νόημα για εμάς να το κρατάμε μέχρι να ξεκινήσει η όποια κανονικότητα.
Γνωρίζω ότι κάποια σχήματα της τοπικής σκηνής έχουν έτοιμο υλικό το οποίο δεν έχουν ηχογραφήσει ακόμα ή το έχουν ηχογραφήσει και δεν το κυκλοφορούν μέχρι να ανοίξουν οι συναυλιακοί χώροι και να μπορέσουν να το παρουσιάσουν. Σας πέρασε ποτέ αυτή η σκέψη από το μυαλό; Ήσασταν καθόλου σκεπτικοί με το να το κυκλοφορήσετε τώρα;
Σίγουρα ήμασταν σκεπτικοί γιατί ζούμε κάτι πρωτόγνωρο και δεν υπάρχει σίγουρα μυστική συνταγή για το πως πρέπει να κινηθείς μέσα σε καιρούς πανδημίας. Εμείς πήγαμε με το ένστικτο και θεωρήσαμε ότι το να κρατάμε ένα υλικό σε ένα σκληρό δίσκο δεν είχε νόημα. Καλύτερα να το κυκλοφορήσουμε και να κινείται το όνομα παρά να είμαστε εξαφανισμένοι. Η ιδέα είναι μέχρι να επιστρέψουμε στην κανονικότητα να έχουμε και το επόμενο album έτοιμο ώστε να κάνουμε διπλή παρουσίαση (γέλια).
Πάμε λίγο και στα νέα μέλη της σύνθεσης. Στο μικρόφωνο βλέπουμε τον Ηλία, ο οποίος ήρθε στη θέση του Μάριου που ήταν από το 2007 στο σχήμα. Για ποιο λόγο έφυγε και πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να βρεθεί αντικαταστάτης;
Πολύ σωστά τα λες. Έφυγε ο Μάριος και φέραμε τον Ηλία. Ο Μάριος θεωρήσαμε ότι ήταν καλύτερο που αποχώρησε για να αφοσιωθεί με τους Lucifer’s Child. Μάλιστα εμείς οι ίδιοι τον παροτρύναμε. Σε καμία περίπτωση δεν θέλουμε να πιέζεται κανείς μέσα στη μπάντα. Είμαστε φίλοι χρόνια και πάνω από όλα ότι κάνουμε το κάνουμε από κάβλα. Δεν έχει αλλάξει τίποτα μεταξύ μας. Παραμένουμε κολλητοί φίλοι αλλά πλέον είναι σε άλλη μπάντα. Το να βρούμε αντικαταστάτη θεώρησα ότι θα ήταν δύσκολο αλλά τελικά δεν μας πήρε τόσο καιρό. Μάλιστα ένα παιδί με τόσο καλή φωνή. Πραγματικά ο Ηλίας μας έβγαλε ασπροπρόσωπους. Όταν του δώσαμε τα τραγούδια με τις φωνητικές μελωδίες ο Ηλίας πραγματικά με εντυπωσίασε με την ερμηνεία του. Πιστεύω ότι έχει πολλές βάσεις για να βελτιωθεί και να γίνει ολοκληρωμένος frontman. Όπως εξελίχθηκε ο Μάριος μέσα από τους Karma Violens και έγινε αυτό που είναι σήμερα.
Επίσης, στα drums ήρθε ο Sevan Barsam. Κοιτάζοντας τις φωτογραφίες στις προηγούμενες δουλειές σας, βλέπω ότι στα “Skin Of Existence” και “Serpent God” παρουσιαζόσασταν σαν τετράδα με session drummer, αν δεν κάνω λάθος, τον Θοδωρή Πιπερίδη. Ήταν τόσο δύσκολη αυτή η θέση για τους Karma Violens και τι άλλαξε ώστε να συστήνεστε πλέον σαν πεντάδα;
Κοιτά, η φάση του drummer είναι καταραμένη. Ο Sevan πλέον δεν είναι στη μπάντα οπότε δεν έχει νόημα να μιλήσουμε γι’ αυτό… Αποφασίσαμε να χωρίσουν οι δρόμοι μας καθώς ο καθένας είναι σε άλλη φάση. Αλλά πραγματικά ο Sevan είναι μεγάλο ταλέντο στα τύμπανα. Η αλήθεια είναι ότι δύσκολα βρίσκεις drummer στην Ελλάδα τόσο καλό που να πληροί τις προϋποθέσεις για μια μπάντα σαν τη δική μας. Για κάποιο λόγο πάντως έχουμε δυσκολία να βρούμε κάποιον που μας ταιριάζει και δεν θεωρώ ότι ήμαστε τόσο δύσκολοι άνθρωποι για να μας κάνεις παρέα.
Βλέπω ότι για τρίτη συνεχόμενη κυκλοφορία συνεργάζεστε με τον Γιάννη Νάκο στο θέμα του εξωφύλλου αν και στα δύο προηγούμενα ήταν κάπως… συγκρατημένος σε σχέση με τις εντυπωσιακές εικόνες που μας έχει συνηθίσει. Τι παριστάνει το εξώφυλλο και με ποιο τρόπο συνδέεται με το περιεχόμενο του δίσκου;
Είπαμε να μην το κάνουμε μινιμαλ και η φάση ήταν να γίνει τίγκα metal όπως και έγινε. Βάλε διαόλους να πετάνε κεραυνούς και τέτοια και είμαστε χαρούμενοι. Πέρα από τη πλάκα του είπαμε ότι θέλουμε κάτι πιο metal και να ταιριάζει με το υλικό του δίσκου. Γάμησε πάλι ο Γιάννης.
Από το πρώτο σας EP έχει περάσει πολύς καιρός και η μπάντα έχει εξελιχθεί πολύ στο μουσικό τομέα όλα αυτά τα χρόνια. Πώς προέκυψαν όλες αυτές οι αλλαγές; Βγήκε φυσικά, αποφασίσατε να δοκιμάσετε διαφορετικά πράγματα ή ένας συνδυασμός και των δύο;
Δεν επαναπαυόμαστε σε ένα στυλ. Γουστάρουμε σχεδόν τα πάντα στο σκληρό ήχο. Είμαστε πάρα πολύ ανοιχτοί σε ιδιώματα και ακούσματα. Ότι ακούς είναι φυσικό. Είναι η φυσική εξέλιξη των μελών της μπάντας μέσα στα χρόνια και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να το βγάζουμε στη μουσική μας. Το λέω και θα το ξαναλέω. Μην κολλάμε σε ταμπέλες. Αν υπάρχει καλό songwriting τότε ο καθένας μπορεί να σε ακούσει με την ίδια ευκολία. Εκεί είναι η μαγκιά για μένα.
Το “Mount Of The Congregation” πάντως μου ακούγεται σαν ένας συνδυασμός όλων των προηγούμενων δουλειών σας. Συμφωνείς σε κάτι τέτοιο;
Ναι, σίγουρα. Όσο περνάει ο καιρός μαθαίνουμε το μουσικό μας στυλ ακόμα καλύτερα. Βελτιωνόμαστε σαν μουσικοί και πατάμε πιο καλά στα πόδια μας. Πλέον νομίζω ότι έχουμε βρει τη ταυτότητα μας.
Θα ήθελα να σταθώ λίγο σε μερικά κομμάτια του δίσκου. Αρχικά, στο “Embrace” με τα συμφωνικά και χορωδιακά στοιχεία. Είναι κάτι που θα σκεφτόσασταν να χρησιμοποιήσετε εκτεταμένα σε κάποια μελλοντική κυκλοφορία;
Ιδέα του Κώστα αυτή. Στην αρχή μου ξενίζανε αλλά είχε δίκιο. Δεν ξέρω τι θα γίνει στις μελλοντικές κυκλοφορίες. Το θέμα είναι να ταιριάζει. Αν κολλάει τότε μπορούμε να βάλουμε χορωδίες drum & bass περάσματα και ότι άλλο θες.
Ποιανού ιδέα ήταν να μπει ήχος εκκλησιαστικού οργάνου στο “One Way Journey”; Πολύ ταιριαστό πάντως.
Του Κώστα. Χαίρομαι που σου άρεσε. Μας θύμισε ένα στυλ King Diamond με Ghost. Έχει τη πλάκα του.
Τέλος, στο ομώνυμο τραγούδι ακούμε καθαρά γυναικεία φωνητικά τα οποία όμως δεν ακολουθούν την πεπατημένη καθώς δεν είναι αιθέρια. Τι σας έκανε να επιλέξετε αυτή την προσέγγιση και ποια είναι η τραγουδίστρια που συμμετέχει;
Έλεος με τα αιθέρια φωνητικά στο metal. Ξέρεις υπάρχουν και γυναίκες στο metal που τα σπάνε εξίσου καλά με τους άντρες, μην σου πω και καλύτερα. Ειλικρινά τα έχω σιχαθεί. Δίχως παρεξήγηση προς άλλες φίλες τραγουδίστριες αλλά θέλαμε κάτι πιο straight και η Νατάσσα Τσίρου (Mighty N) το έκανε με μεγάλη άνεση και ευκολία. Το κομμάτι ήταν στην αρχή για instrumental αλλά η κοπέλα είναι φίλη του Κώστα και το έφτιαξε και το έκανε δικό της. Εγώ ψάρωσα πάντως.
Το “Mount Of The Congregation” κυκλοφορεί ανεξάρτητα από εσάς. Γιατί επιλέξατε να προχωρήσετε χωρίς κάποια δισκογραφική;
Γιατί όχι; Αν δεν έχω πρόταση από κάποια καλή δισκογραφική που θα με βοηθήσει να παίξω σε κάνα καλό fest ή να ξέρει να κάνει καλά τη δουλειά της γιατί να δώσω τα τραγούδια μου στον οποιοδήποτε. Για να μην παρεξηγηθώ, με την Rock Of Angels είχαμε πολύ καλή συνεργασία και ήταν σε όλα τους κύριοι, απλά νομίζω ότι μπορούμε και μόνοι μας. Με πλατφόρμες τύπου Βandcamp κλπ, όλα ρολλάρουν μια χαρά χωρίς ενδιάμεσους. Αν μου έκανε προφανώς πρόταση μια Metal Blade ή Nuclear Blast μάλλον δεν θα είχα τέτοιους ενδοιασμούς αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν φτάνει η καλή μουσική για να σε υπογράψει αλλά και άλλα που βοηθάνε στο συγκεκριμένο business.
Θα βγει σε φυσική μορφή για εμάς που θέλουμε να συμπληρώσουμε τη συλλογή μας; Α, πρέπει να κάνετε κάτι και με το “Katara” μιας και δεν βρίσκεται πλέον τόσο εύκολα…
Το “Katara” όποιος το πήρε το πήρε (γέλια). Είναι πλέον συλλεκτικό. Το νέο μας θα το βγάλουμε σύντομα. Ελπίζω να μην αργήσει πολύ.
Το 2022, αν δεν κάνω λάθος, συμπληρώνονται είκοσι χρόνια από την ίδρυση της μπάντας. Πολλά διαφορετικά μέλη στην αρχή και γενικά αξιοσημείωτη πορεία στο χώρο. Σκέφτεστε να το γιορτάσετε με κάποιο τρόπο;
Θα ήθελα πάρα πολύ να κάνουμε ένα τρελό live με συμμετοχές από παλιά μέλη και γενικά να βρεθούμε με πολλούς φίλους και να γουστάρουμε.
Ποιες είναι οι καλύτερες αναμνήσεις, ποιες οι χειρότερες και κοιτώντας πίσω στο χρόνο, τι θα κάνατε διαφορετικά;
Θα πίεζα παλιότερα να βγαίναμε εξωτερικό για tour. Όταν ήμασταν πιτσιρίκια που δεν μας ένοιαζε τίποτα και δεν έπαιζαν παιδιά και τα λοιπά (γέλια). Προσοχή, δεν λέω ότι είναι αργά για καριέρα, ούτε μας πήραν τα χρόνια. Απλά όσο γεννιούνται υποχρεώσεις είναι όλο και πιο δύσκολο. Εμείς πάντως δεν θα κωλώναμε να το κάναμε ακόμα και τώρα! Τώρα σχετικά με τις καλύτερες αναμνήσεις, έχω τόσες πολλές που πραγματικά δεν υπάρχει λόγος να τις αναφέρω. Το πιο βασικό είναι ότι δημιουργήθηκε μια παρέα φίλων και ανθρώπων που κάνουν τη καβλα τους και περνάνε καλά και πλέον είμαστε σαν αδέρφια. Τις χειρότερες πλέον δεν τις σκέφτομαι. Νομίζω θα έβαζα τις πολλές αποχωρήσεις drummer που έχουν γίνει (γέλια).
Τελευταία απορία που πάντα είχα και ποτέ δε μου λύθηκε. Γιατί το Violens είναι ανορθόγραφο και ποια η σημασία του ονόματος της μπάντας. Μπορώ να πω πάντως ότι τραβάει την προσοχή και δεν ξεχνιέται εύκολα, κυρίως γι’ αυτό το λόγο.
Νομίζω ότι υπήρχε μια Ιαπωνική μπάντα με το κανονικό Violence και ρίξαμε άκυρο. Ηταν και η εποχή με κάτι μπάντες όπως οι Dodheimzgard και Zyclon B και επηρεαστήκαμε (γέλια). Τώρα το παντρευτήκαμε το όνομα…
Αυτά από εμένα Στέφανε, σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου και εύχομαι τα καλύτερα για το νέο album. Μακάρι να σας δούμε και στη σκηνή κάποια στιγμή. Κλείσε αυτή τη συνέντευξη όπως επιθυμείς.
Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη φίλε μου. Ελπίζω η κατάσταση με την πανδημία να τελειώσει όσο πιο σύντομα γίνεται για να επανέλθουμε στα κανονικά μας και στα μυαλά μας. Να είστε όλοι υγιείς και σωματικά και νοητικά σε αυτές τις περίεργες μέρες που διανύουμε και θα τα πούμε στα live!
Συνέντευξη: Γιώργος Τερζάκης
Facebook
Bandcamp
Instagram
YouTube
Band Members
Ηλίας Ζούνης – Φωνητικά
Κώστας Παπαδόπουλος – Κιθάρες
Γιώργος Καρακουζίδης – Κιθάρες
Στέφανος Ελπιζιώτης – Μπάσο
Discography
Dormancy, 2011
Skin Of Existence, 2015
Serpent God, 2018
Mount Of The Congregation, 2021
