Να που ξυπνάνε και οι υποσαχάριες περιοχές στο metal στερέωμα. Οι Skinflint από την Μποτσουάνα θα πρέπει να λογίζονται ανάμεσα στους πρωτοπόρους της ευρύτερης περιοχής μιας και το “Nyemba” που παρουσιάζουμε είναι η τρίτη τους ολοκληρωμένη δουλειά από το 2006 οπότε και δημιουργήθηκαν σαν μπάντα. Αν και φανατικός οπαδός των Iron Maiden, πρέπει να πω ότι το “Nyemba” δεν κατάφερε να με συγκινήσει. Έχουν υιοθετήσει την συνθετική φιλοσοφία από την λιγότερο επιτυχημένη καλλιτεχνικά περίοδο των Maiden, δηλαδή την περίοδο Bailey, με το μπάσο να είναι πολύ πιο μπροστά από τα υπόλοιπα όργανα, άπειρες επαναλήψεις του ίδιου riff που κάνει ακόμα και ένα κομμάτι 4 λεπτών να ακούγεται βαρετό και εισαγωγές με μπάσο σχεδόν σε όλα τα τραγούδια. Τα φωνητικά μου θυμίζουν λίγο τα φαλτσοκαθαρά του Quorthon όταν το γύρισε στο epic, οι μελωδίες που ακούγονται πατάνε πάνω στην πολύ πεντατονική στην πλειονότητά τους οδηγώντας το άλμπουμ σε περισσότερο hard rock/blues μονοπάτια και αναιρώντας τον επικό χαρακτήρα που προσπαθούν να πετύχουν. Εκτός αυτού, το άλμπουμ συνολικά ακούγεται αρκετά επίπεδο, αφού επιμένει στις ίδιες μεσαίες προς αργές ταχύτητες με μικρές διακυμάνσεις και ελάχιστα ξεσπάσματα. Μέσα σ’όλα αυτά τα αρνητικά, υπάρχουν και κάποια ενδιαφέροντα σημεία, όπως κάποια πολύ τεχνικά γυρίσματα στα τύμπανα και κάποιες «αρρυθμίες» που μου θύμισαν παλιούς Fates Warning, αλλά είναι απελπιστικά λίγα για να καταφέρουν να σώσουν την υπόληψη του δίσκου αλλά και του συγκροτήματος. Μέσα σ’αυτά και μια τελευταία συμβουλή για τους ίδιους ή την εταιρεία τους: η φράση στο δελτίο τύπου που λέει «…ο ενθουσιασμός του κιθαρίστα /τραγουδιστή Giuseppe Sbrana μαζί με τα δύο τσιράκια του (sidekicks) είναι λίγο απαράδεκτη όταν μιλάμε για συγκρότημα.
5/10
Νίκος Κεφαλίδης
[email protected]
