Όταν οι rock κουβέντες έρχονται στον κύριο Snowy White τα λόγια περισσεύουν. Ο 71χρονος κιθαρίστας μπορεί εύκολα να υπερηφανεύεται πως έχει εξερευνήσει τα πάντα γύρω από το φάσμα του rock και πως έχει συνεργαστεί με τα πιο θρυλικά ονόματα αυτής της μουσικής. Οι πιο του συναφιού μας σίγουρα τον θυμούνται από τη δουλειά του στα “Chinatown” και “Renegade” των Thin Lizzy, ενώ οι πιο “γέροντες” τον θυμόμαστε κι ως το δεξί χέρι των 2/4 των Pink Floyd, Roger Waters και Rick Wright αλλά και ως μέλος του “In The Skies”, album του μεγάλου Peter Green πίσω στο 1979 όταν οι Fleetwood Mac θερίζανε τα πάντα στο πέρασμά τους χωρίς αυτόν. Οι δεκαετίες πέρασαν, αλλά οι άθλοι δε σβήνουν.
21ος δίσκος στην προσωπική καριέρα του Snowy White φέτος (και δέκατος ως Snowy White & The White Flames) με το “The Situation” να συνεχίζει το μεγάλο μουσικό του ταξίδι στο blues/psychedelic rock που ξεκίνησε το 1983. Για ένα μοντέρνο ακροατή δυστυχώς ο Snowy δε θα έχει να του πει απολύτως τίποτα. Και είναι πολύ άδικο για ένα τόσο μεγάλο όνομα όπως αυτός. Η φετινή κυκλοφορία προσφέρει για άλλη μία φορά τραγούδια ευγενούς, σχεδόν Bob Dylan-κής rock φύσεως όπως “This Feeling”, “Can‘t Seem To Do Much About It”, “Blues In My Reflection” και “The Lying Game” με τους όλους τους γνωστούς του συνεργάτες να επιστρέφουν στο studio. Απαλές κιθάρες, slow-tempo ρυθμοί και αιθέριες ερμηνείες είναι τα τρία συστατικά που χρειάστηκε και εδώ ο Άγγλος για να κυκλοφορήσει ένα album που απευθύνεται σε λίγους και καλούς.
Δε μπαίνω καν στο κόπο να το συστήσω σε νεαρές ηλικίες. Έτσι κι αλλιώς το χάσμα γενεών είναι τεράστιο. Αυτό που μένει από το “The Situation” για όποιον το ακούσει είναι στιγμές χαλάρωσης, ατμόσφαιρα μέσω συναισθήματος (δες το “Crazy Situation Blues”) και ένα τεράστιο “γιατί;” να αιωρείται όταν συνειδητοποιήσεις πως κάποια στιγμή το όνομα του Snowy White θα χαθεί στη λήθη του χρόνου, όντας άλλο ένα θύμα της ψηφιακής εποχής.
7/10
Χάρης Μπελαδάκης
[email protected]