Όταν πίσω στο 2017 ανακοινώθηκε η δημιουργία του prog metal supergroup των Sons Of Apollo και παράλληλα κυκλοφόρησε μέσω της Inside Out Music το ντεμπούτο τους, “Psychotic Symphony”, παρουσίασαν ένα αποτέλεσμα που μπορώ να πω πως δίχασε. Πολλοί το λάτρεψαν (όπως και ο γράφων) και άλλοι το απέρριψαν. Οπότε στην ανακοίνωση του νέου τους πονήματος ονόματι “MMXX”, ήμουν περίεργος να δω τι θα ακολουθούσε, μιας και στο παρελθόν πολλά supergroups “ξεφουσκώνουν” σε ένα δεύτερο album. Ευτυχώς, οι Sons Of Apollo με διέψευσαν κατηγορηματικά. Έχουμε να κάνουμε με ένα ποιοτικό album και θα εξηγήσω παρακάτω.
Μας παίρνουν χέρι-χέρι και μας ξεκινούν ένα ταξίδι στο οποίο μπορείς να ακούσεις ότι ακριβώς περιμένεις. Πάρτε για παράδειγμα τις κομματάρες “Goodbye Divinity” και “Asphyxiation” , με τους Sons Of Apollo να μας παρουσιάζουν το ίδιο ανεπιτήδευτο μείγμα των συνθετικών τους δεξιοτήτων και τραγουδιών που μας παρουσίασαν και στο “Psychotic Symphony”. Το δε θεαματικό είναι ότι και τα δυο κομμάτια είναι διάρκειας επτά και πέντε λεπτών αντίστοιχα, οπότε έχουμε για ακόμα μια φορά μια εικόνα ότι η μπάντα δεν φοβάται να γράψει μακροσκελείς συνθέσεις.
Συνθέσεις οι οποίες διακατέχονται από τις μακροσκελείς “γκρούβες” του Mike Portnoy, τα εξαιρετικά solos του “μάγου”Derek Sherinian με περίτρανο παράδειγμα το εννιάλεπτο έπος ονόματι “King Οf Delusion”, δίχως όμως να υποσκελίζει σε τίποτα τον Bumblefoot και τον Billy Sheehan, καθώς και οι δυο με το παίξιμο τους κάνουν τις συνθέσεις εξωπραγματικές. Όσο δε για το φαινόμενο-λατρεία Jeff Scott Soto, θεωρώ περιττά να τα ξαναπούμε. Ο άνθρωπος τραγουδά τα πάντα φα-ντα-στι-κά! Το λαρύγγι του άλλωστε είναι αυτό που χρειάζεται το εν λόγω υλικό για να αποδοθεί σωστά και ο JSS απλά το απογειώνει ακόμα μια φορά. Αυτό όμως που δείχνουν μέσα σε αυτές ότι τιμούν τις επιρροές τους από καλλιτέχνες όπως οι Rainbow (στο “Resurrection Day” αποπνέεται αέρας“Babylon”) και οι Rush (στο “Wither To Black” έρχεται στο μυαλό το έπος “Tom Sawyer”) κάτι για το οποίο θεωρώ πως ευθύνεται ο Derek Sherinian. Ψαχτείτε και θα με θυμηθείτε!
Για να συνοψίσουμε σχετικά όμως, το “MMXX” είναι κατά πολύ ανώτερου του προ τριετίας “Psychotic Symphony”. Είναι το album αυτό που θα επιτρέψει στην μπάντα να κάνει το επόμενο της βήμα. Για εμένα οι Sons Of Apollo την δεδομένη χρονική στιγμή είναι ότι καλύτερο κυκλοφορεί εκεί έξω στο χώρο του progressive metal. Σας το συστήνω ανεπιφύλακτα!
8,5/10
Νίκος Σιγλίδης
nicklasinferno@gmail.com
