Άλλο ένα συγκρότημα από τη Γαλλία, από τη Marseille αυτή τη φορά. Δημιουργήθηκαν το 2002, ενώ ήδη έχουν κυκλοφορήσει δύο άλμπουμ πιο πριν. Το ένα είναι το “Inherited Hell” (2009) και το δεύτερο είναι το “Heroikos” (2013). Από το τελευταίο, μέχρι το φετινό “I Earther”, το line up έχει μείνει ίδιο χωρίς να έχει υπάρξει καμία αλλαγή, σε αντίθεση με τα πρώτα χρόνια της μπάντας όπου είχαν γίνει αλλαγές.
Το άλμπουμ ξεκινάει με το “Captors Of Insanity” και έπειτα από μία ας πούμε cinematic εισαγωγή, τα πρώτα riffs δείχνουν thrash διάθεση και θυμίζουν αρκετά Nevermore ήχο. Από την αρχή ξεχώρισα τις εναλλαγές στα φωνητικά του Franck “Kanon” Ghirardi που από τη μέση ανεβαίνει και βγάζει και κάποιες ψιλές που έχουν ενδιαφέρον. Στη συνέχεια, το “Goddess Of Rain” είναι πιο heavy/power, αλλά και πιο μελωδικό. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι κακή δουλειά, κάτι δε μου άρεσε στην παραγωγή, σαν να μου φάνηκαν τα φωνητικά πιο πίσω. Περνώντας σε πιο επικό mood και ήχο, πολύ καλή στιγμή το “The Earther”, με εξαιρετική ερμηνεία από τον Ghirardi. Κορυφαία στιγμή και φοβερά leads στις κιθάρες. Αρκετά καλή στιγμή και το “Animal Reign”, εδώ συνειδητοποίησα ότι τα φωνητικά θυμίζουν και κάτι από Stu Block (Iced Earth, ex–Into Eternity). Γενικά, αν ακούσεις τα κιθαριστικά (Seb “Cazu”Casula στις ρυθμικές και Bob “Flying” Saliba στις lead κιθάρες) riffs του κομματιού και σκεφτείς τους Iced Earth, κυρίως της Βlock περιόδου, δε θα πέσεις κι έξω. Αυτό ισχύει πολύ και για το “Precipice to Hell”. To “Resistence” έχει μία εισαγωγή παρόμοια με το πρώτο κομμάτι και παραπέμπει σε πολεμική θεματολογία, θα το καταλάβεις από το ραδιόφωνο που ακούγεται με μέρη όπως το “In The Army Now” ή το “One”. Αφού ακολουθήσει μία πολύ όμορφη ακουστική εισαγωγή (Bob “Flying” Saliba), το κομμάτι εξελίσσεται σε ένα επικό heavy metal τραγούδι, μεσαίων ταχυτήτων. Στα δύο τελευταία κομμάτια, αναδεικνύεται περισσότερο το μπάσο του Lionel “Beev” Antonorsi. Και το “Stainless” που κλείνει το δίσκο είναι σε πολύ καλό επίπεδο. Αυτό πάντως που με χάλασε είναι η παραγωγή, θεωρώ ότι αδικεί τα κομμάτια, από τα οποία τα περισσότερα είναι καλές συνθέσεις, όπως και την πολύ καλή φωνή του Ghirardi.
Όπως και να έχει, νομίζω ότι το συγκρότημα έχει βρει την συνταγή του και φαντάζομαι ότι κομμάτια επιπέδου “The Earther” θα υπήρχαν και στα προηγούμενα δύο άλμπουμ, αν κρίνω και από τις κριτικές, οπότε έχουν φτιάξει τη δική τους λίστα με καλά και ποιοτικά τραγούδια!
7/10
Πέτρος Μυστικός
[email protected]
