Τέταρτος δίσκος για την τετράδα από την Σουηδία και πράγματα αυτή την φορά είναι αρκετά καλύτερα από τις προηγούμενές τους κυκλοφορίες. Συνεχίζοντας να ισορροπούνε μεταξύ μελωδικού Hard Rock και Progressive Metal κατάφεραν να φτιάξουν καλύτερα και πιο δεμένα κομμάτια με αρκετή ποικιλία ανάμεσά τους. Τα φωνητικά του Peter Grundstrom είναι σε καλύτερο επίπεδο εδώ, αλλά ακόμη έχουν εκείνα τα high-pitched ξεσπάσματα που είναι εκνευριστικά σε μερικά σημεία γιατί δεν μου κολλούσαν με την ατμόσφαιρα που ήθελε να βγάλει το κομμάτι. Οι κιθάρες δίνουν μερικά ωραία σόλο που ευτυχώς καλύπτουν τα κενά που δημιουργούν τα ελλιπή πλήκτρα που είναι σαν φαντάσματα στο πολύ βάθος των κομματιών. Η παραγωγή βέβαια θα μπορούσε να ήταν και καλύτερα και ειδικά ο ήχος που έχουν οι κιθάρες που είναι κάπως θολός και αδύναμος. Από τα δέκα κομμάτια, μπορώ να πω πως περίπου τα μισά μπόρεσαν να μου τραβήξουν την προσοχή. Τα υπόλοιπα ήταν λίγο-πολύ μέτρια. Δεν ενθουσιάστηκα και πολύ αλλά δεν είναι και άσχημος δίσκος.
6.5/10
Ηλίας Μαρόγλου
