Tardive Dyskinesia, Sun of Nothing, Universe 217, Custom Made Noise
An Club, Αθήνα, 30-03-12
Το live ξεκίνησαν οι Custom Made Noise από τη Θεσσαλονίκη. Ο κόσμος ήταν ήδη αρκετός και νομίζω πως αυτοί που ήδη είχαν φτάσει στο club δικαιώθηκαν. Οι Custom Made Nοise έχουν τρομερά κομμάτια και ξεκίνησαν δυνατά με πολύ καλό ήχο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι έπαιξαν εκτός έδρας έκαναν πολλή προσπάθεια να ακουστούν καλά και τα κατάφεραν- δίνοντας όμως και βάση στο να ξεσηκώσουν το κοινό- κάτι που μου άρεσε ιδιαίτερα. Το κοινό σιγά σιγά ανταπέδωσε, αφού εύκολα κατάλαβε ότι οι Θεσσαλονικείς έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά. Ακόμα και αν κάποια μουσικά μέρη δεν απέδωσαν στο 100%, αυτό ήταν ανεπαίσθητο, αν υπολογίσει κανείς ότι και groove είχαν και καλό ήχο. Μην ξεχνάμε και ότι ο frontman τους παίζει ταυτόχρονα και κιθάρα, το οποίο και θεωρώ άθλο διότι έκανε και τα δύο εξίσου καλά χωρίς να μπορεί να αμφισβητηθεί και ο βασικός του ρόλος στην κιθάρα. Έπαιξαν κομμάτια από το Hypoxia και αυτά ήταν τα:
Ofrenda
Breed of Cain
Northwest euphoria
Blueprints of vision
Hypoxia
Countercurrent
Agenesis
Στη συνέχεια, ήρθαν οι Universe 217. Δε θα μιλήσω για τη συγκεκριμένη τους εμφάνιση διότι λόγω της εμπειρίας τους είναι λογικό να ήταν επιτυχώς προετοιμασμένοι, αν και σε σύγκριση με παλαιότερα που τους είχα δει είχαν αποκτήσει μια παραπάνω άνεση στη σκηνή. Αυτό όμως που θέλω να πω είναι ότι για τους Universe 217 δεν κάθεσαι να σκεφτείς ούτε τι παίζουν ούτε πως το παίζουν. Νομίζω πως έχουν φτάσει στον αυτοσκοπό τους, η μουσική τους έχει γίνει μια «άλλη οντότητα» εκτός από τον έλεγχο των ακροατών, εκτός από τον έλεγχο των ίδιων, είναι εκεί ανεξάρτητη, έχοντας πάρει τα ρόλο που θα έπρεπε να έχει. Εκείνη τη στιγμή δε βλέπεις μια μπάντα να παίζει, παρά αισθάνεσαι μια ατμόσφαιρα, διότι το κοινό και αυτό εισβάλλει στα τραγούδια τους. Κοιτάζοντας γύρω τα πρόσωπα όσων ήταν εκεί εκτός από ενθουσιασμό δημιουργείται και απορία, πως έχει καταφέρει μια μπάντα με πολύ απλά υλικά και όχι βερμπαλισμούς να καταφέρει να γίνει αριστουργηματική, και να έχει τη δυνατότητα να σταθεί επάξια στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Εδώ είναι που ισχύει το ότι αν βάλεις στην ευφυΐα και συναίσθημα, έχεις βρει την κατάλληλη συνταγή. Δεν ξέρω τι ακριβώς θα κάνουν στο μέλλον, αν θα εξαργυρωθεί το ταλέντο τους ή αν θα αλλάξει κάτι ανάλογα με την πορεία που θα πάρουν. Πάντως αυτό που κάνουν αρκεί σε εμένα και σε πολλούς άλλους, που σημαίνει ότι ακόμα και αν έπαιζαν και σε λιγότερα άτομα- και το λέω αυτό ενώ ξέρω ότι το Αν γέμισε και ένας σημαντικότατος λόγος ήταν οι Universe– για εμένα είναι μια μπάντα που έχει πετύχει. Τέλος, δε βασίστηκαν στο να έχουν καθορίσει κάποια playlist με κομμάτια που μπορούν να ονομαστούν οπότε δεν έχω να αναφέρω κάποια λίστα τραγουδιών.
Στη συνέχεια ανέβηκαν οι Sun O Nothing. Εδώ έχουμε ένα συγκρότημα που έχει φανατικό κοινό, το οποίο έχοντας «παραζεσταθεί» με τους Universe, ήταν έτοιμο να εκραγεί. Οι Sun of Nothing είχαν αρκετά καλό ήχο και μια μαεστρία στις συνθέσεις τους. Χρειαζόμουν όμως λίγο περισσότερο δέσιμο της μπάντας, διότι επειδή τα κομμάτια τους είναι με την καλή έννοια λίγο χαοτικά, μπορούσες εύκολα να τους χάσεις. Με λίγο πιο ξεκάθαρο groove και κατανοητό rhythm section θα είχα να πω καλύτερα πράγματα για ένα συγκρότημα με πολλούς διψασμένους θαυμαστές που κάνει και μουσικά τη διαφορά. H playlist τους:
Sink
Drowned out
Catharsis
Unreached Soul
White freak
Hearthealer
Τέλος, η βραδιά έκλεισε με τους Tardive Dyskinesia. Τον τελευταίο καιρό όπου σταθώ και όπου βρεθώ μιλάω για αυτούς οπότε τη στιγμή αυτή την περίμενα καιρό. Στο πρώτο κομμάτι ο ήχος τους ήταν λίγο μουντός, αλλά ευτυχώς γρήγορα έφτιαξε ολότελα, για καλή τύχη όλων μας. Οι Tardive Dyskinesia έχουν πολύ καλές παραγωγές οπότε θα περίμενα και κάτι ανάλογο στο live, κάτι που έγινε άλλωστε, πολύ ξεκάθαρος ήχος που αναδείκνυε όλα τα τεχνικά και σολιστικά μέρη. Τα κομμάτια τους είναι στο έπακρο δυναμικά, ό, τι πρέπει για ένα άψογο φινάλε, και ένα κοινό που αποτελειώθηκε. Αδιαπέραστος ήχος, φωνητικά με πυγμή και νομίζω ότι μας άφησε όλους ικανοποιημένους. Έπαιξαν τα εξής κομμάτια (πολλά από αυτά από τον επερχόμενο δίσκο τους):
Empty frames
Time Turns Planets
Triggering the fear reactor
Complicity
Smells like fraud
Prehistoric man
Downfall
We, the cancer
No one cares
Κλείνοντας, έχω να πω πως η βραδιά είχε τρομερή προσέλευση, (έβλεπες και άτομα που είχες να δεις για χρόνια) και η τιμή αξιοπρεπής σε σχέση με άλλα που βλέπουμε. Χάρηκα με το γεγονός ότι από την αρχή του προγράμματος ο χώρος είχε αρχίσει να φουλάρει, αν και η αλήθεια είναι πως το λάιβ άργησε λίγο να αρχίσει, όχι όμως παραπάνω από ό, τι θα περίμενε κανείς. Και με την επόμενη μέρα σίγουρα όλοι θα είχαν να μιλούν για μια πολύ εκπληκτική βραδιά. Εκτός από το γεγονός ότι ίσως και την επόμενη μέρα κάποιων τα αυτιά θα βούιζαν ακόμη….Εκτός από το γεγονός ότι κάποιου μικρότερου ποσοστού ο λαιμός το άλλο πρωί θα ήταν θέμα, γιατί από τη μια ο συνωστισμός, οι φωνές και ο καπνός, από την άλλη το ρεύμα αέρα ήταν ό, τι πρέπει για να θυμάσαι αυτή τη συναυλία για μέρες… κρυωμένος στο κρεβάτι.
Ήλια Τσάρα
