Οι Magik Way υπάρχουν από το 1996 και είναι από την Ιταλία. Υπάρχουν κάπου στα είκοσι τέσσερα χρόνια δηλαδή και με το φετινό δίσκο “II Rinato” έχουν στην πλάτη τους κάπου στις εφτά κυκλοφορίες συμπεριλαμβανομένων demos, splits, DVD, promos και επισήμων κυκλοφοριών. Το νέο album κυκλοφορεί από τη My Kingdom Music. Μπορείτε να διαβάσετε την κριτική για το “Materia Occulta (1997-1999)” εδώ.
Σημαντικό να αναφέρουμε ότι η μπάντα τραγουδάει στα ιταλικά, άρα ίσως να μην είναι για όλους. Θυμίζουν μπάντες όπως Ulver, Agalloch και Tom Waits όπως λένε και αυτοί. Εγώ συμφωνώ με όλα και κυρίως για Ulver, ιδίως με τους τελευταίους τους δίσκους. Μου έκανε εντύπωση το πόσο μιλάνε για το occult και τελετουργίες και γενικά ποσό σοβαρά παίρνουν το ρόλο τους σε αυτό που θέλουν να μεταφέρουν. Υπάρχει και μια υποβόσκουσα black metal ατμόσφαιρα.
Στην ουσία τώρα. Ο δίσκος απευθύνετε σε όλους πιστεύω αλλά έχει gothic αισθητική, ίσως να θυμίζει λίγο και Bauhaus. Από το πρώτο κομμάτι, “II Rinato”, καταλαβαίνει ο ακροατής ότι πρόκειται για πολύ ιδιαίτερη μπάντα με ατμόσφαιρα και έρεβος. Είμαι ειλικρινής ότι δεν είμαι του στυλ αλλά προσπαθώ να είμαι όσο πιο αντικειμενικός γίνεται.
Οι ακουστικές κιθάρες διαδέχονται τα ambient σημεία και απαγγελίες τρόμου σε ιταλικά δημιουργώντας το χάος τους. Ελάχιστες ηλεκτρικές αλλά η ατμόσφαιρα βαριά με καμπάνες να ηχούν πένθιμα σε σημεία. Έντονα θεατρικά σε μεταφέρει σε άλλες εποχές, για παράδειγμα το “Il Sacro Dolore”, φοβερό.
Ο δίσκος είναι καλός, κινηματογραφικός και τρομαχτικός. Τον προτείνω σε όλους αυτούς που θέλουν κάτι διαφορετικό. Κλείσε τα φώτα, άναψε ένα κερί, κρασί και βάλτο να παίζει στο υπόβαθρο. Ίσως να φοβηθείς και λίγο. Η πρώτη φορά που τους ακούω και έμεινα εντυπωσιασμένος. Οπαδοί των παραπάνω, του Nick Cave, Arcturus, The Cure τσεκάρετε. Δε ξέρω πως συνδέονται όλες αυτές οι μπάντες που ανέφερα αλλά μου ήρθαν στο μυαλό. Καλή ακρόαση.
8/10
Βασίλης Παπαγεωργακόπουλος
vasileios.papageorgakopoulos@gmail.com
