Είχατε αναρωτηθεί ποτέ πώς μπορεί να ταιριάξει αμερικανικό blues με ευρωπαϊκό rock και το αποτέλεσμα να είναι αν όχι εξαιρετικό, τουλάχιστον πάρα πολύ καλό; Είτε απαντήσατε ναι είτε όχι λίγο μετράει για να είμαι ειλικρινής γιατί ο Thomas Frank Hopper με το “Bloodstone” του έρχεται να σας δώσει την απάντηση. Μιλάμε για έναν Βέλγο καλλιτέχνη μεγαλωμένο κάπου στην Αφρική. Η δισκογραφία του ξεκινάει το 2015 με το πρώτο του ΕΡ, οπότε υποθέτω ότι τότε περίπου ξεκίνησε και η καριέρα του στον χώρο του rock. Έχει βγάλει ακόμα ένα ΕΡ και τώρα μιλάμε για το πρώτο του full-length album.
Ο δίσκος περιέχει δώδεκα κομμάτια. Η διάρκειά τους ξεκινάει από τα δύο λεπτά και καταλήγει κοντά στα έξι. Θα μπορούσε να θεωρηθεί επίφοβο το να συνδυάζει κανείς δύο είδη στη μουσική του. Ο Thomas όμως το πετυχαίνει με αρκετά μεγάλη επιτυχία τολμώ να πω. Η ένταση και η χαλαρότητα στα κομμάτια είναι κατανεμημένη με τέτοιο τρόπο που πραγματικά δεν καταλαβαίνεις ότι ακούς ένα ολόκληρο album.
Οι εναλλαγές γίνονται με απόλυτη φυσικότητα. Για παράδειγμα στο “Into The Water” ξεκινάει με ένα εξαιρετικότατο groovy ρυθμό, σταδιακά κλιμακώνεται το, ας το πούμε, «νεύρο» και με ένα γύρισμα προς το τέλος ο ρυθμός του πέφτει και γυρίζει στο καθαρό blues. Κάτι τέτοια κάνετε και κερδίζετε την εκτίμησή μου.
Τα φωνητικά του είναι σχεδόν άψογα. Σε μερικά σκόρπια σημεία καθ’ όλη τη διάρκεια, με ξένισαν λίγο κάποια high-pitched. Ίσως φταίει και η κούραση που νιώθω αυτή τη στιγμή βέβαια αλλά όπως και να έχει αυτό δεν θα αλλάξει το γεγονός ότι έχει πάρα πολύ φωνή και αρκετά δουλεμένη.
Είναι από αυτά τα album που δε βρίσκεις εύκολα να πεις κάτι. Αρκεί μόνο να τα ακούσεις και να καταλαβαίνεις τα πάντα. Αυτό εδώ το κείμενο θα μπορούσε να είχε συνοψιστεί μόνο σε ένα «τι καταπληκτική δουλειά είναι αυτή;» αλλά…αλλά… Για να ολοκληρώσουμε λοιπόν, αξίζει και με το παραπάνω και τον χρόνο σας και τον βαθμό που θα πάρει.
7/10
Χριστίνα Γιαννούλη
giannouli.christina3@gmail.com
