Αφού αφήσαμε τα normal – για τα γούστα μας – ακούσματα πάμε να δούμε τι θα κάνουμε και με αυτούς εδώ. Οφείλω να ομολογήσω πως δεν είμαι καθόλου μα καθόλου εξοικειωμένος με το είδος της μουσικής που αυτοί εδώ οι Πολωνοί μας σερβίρουν. Και τι παίζουν λοιπόν τα παλικάρια; Από την χώρα τους θα περιμέναμε λογικά να ακούσουμε κυρίως κάτι σε black/death σωστά; Ναι αλλά όχι εδώ! Θεωρητικά βέβαια η εταιρία τους τους πλασάρει σαν death/black/folk αλλά όχι. Αρχικά να πω ότι δεν είναι τόσο ακραίοι. Έχουν μεν τα ακραία φωνητικά, που δεν είναι ο μοναδικός τρόπος έκφρασης του άντρα τραγουδιστή, αλλά η όλη ακρότητα σταματάει εκεί. Προσωπικά διακρίνω αρκετές επιρροές από το νότιο μελωδικό black metal με τους Rotting Christ να είναι οι πρώτοι που έρχονται στο μυαλό τόσο αναφορικά με τα riffs όσο και με την χροιά των φωνητικών. Οι γυναικείες φωνές και κάποια στοιχεία από παραδοσιακά, φαντάζομαι, όργανα προσπαθούν να προσθέσουν το απαραίτητο στη προκειμένη περίπτωση folk- προχριστιανικό παγανιστικό αέρα και κληρονομία της Πολωνίας μιας και αυτή είναι το κύριο concept των συγκεκριμένων μουσικών. Να σημειωθεί επίσης πως οι στίχοι είναι αποκλειστικά στα Πολωνικά. Ειλικρινά το συγκεκριμένο δισκάκι παρόλο που δεν έχει χτυπητές αδυναμίες, αποτυγχάνει να μου δώσει αυτά τα οποία υπόσχεται. bΘα έλεγα πώς όλα εδώ μέσα είναι αρκετά flat και ότι ο δίσκος δεν ξεφεύγει από την μετριότητα. Η συγκεκριμένη μπάντα όμως με έκανε να θυμηθώ τους φοβερούς και τρομερούς Cruachan από την Ιρλανδία, οι οποίοι κάνουν ακριβώς το ίδιο πράγμα (απείρως καλύτερα όμως) μόνο που ασχολούνται με την κέλτικη παράδοση. Σε κάθε περίπτωση τσεκάρετε τους Cruachan. Όσο για αυτούς εδώ…
6/10
Τάσος Δεληγιάννης
