[Option A:]
Θυμάμαι πόσο είχα στεναχωρηθεί όταν οι Orphaned Land μας επισκέφτηκαν για την περιοδεία του “All Is One” και ο Yossi Sassi δεν είχε ακολουθήσει την μπάντα. Αν θυμάμαι καλά η επίσημη τότε εκδοχή της απουσίας, ήταν ότι ο Sassi περίμενε παιδί. Λίγο αργότερα, τα νέα έσκασαν σαν βόμβα για τους οπαδούς των Orphaned Land. Ο Sassi έφυγε από την μπάντα στην οποία ανδρώθηκε μουσικά και ακολούθησε την σόλο καριέρα του. Δεν νομίζω ότι υπήρχε ποτέ κάποια περίπτωση οι υπόλοιποι να μην συνέχιζαν την επιτυχημένη πορεία της μπάντας, η οποία και εμπορικά έχει εκτοξευτεί πλέον.
Δεν θα κάτσω να ασχοληθώ με τις πολιτικές προεκτάσεις που φέρνουν οι Orphaned Land μαζί τους, αφού είναι γνωστές και τιμή τους που έχουν προταθεί και από την Νορβηγική Επιτροπή Nobel για το Nobel Ειρήνης. Όσον αφορά τη θεματική ενότητα του “Unsung Prophets & Dead Messiahs”, έχει βασιστεί στην αλληγορία του Σπηλαίου του Πλάτωνα, με κεντρικό μήνυμα ότι η ανθρωπότητα αρνείται να απαλλαγεί από κάθε είδους δουλεία, επειδή απαιτεί προσπάθεια. Πολλοί εξακολουθούν να προτιμούν να ζουν ως δούλοι σε μια ζώνη άνεσης στον πραγματικό κόσμο αντί να αγωνίζονται και να καταβάλλουν προσπάθειες για μια καλύτερη ζωή για όλους. Στην ανθρωπότητα δεν αρέσουν οι αλλαγές που κοστίζουν σε προσπάθεια.
Καλά όλα αυτά, όμως που κινούνται πλέον οι Orphaned Land μετά την αποχώρηση του Yossi Sassi; Κατ’ αρχήν ο Chen Balbus αναβαθμίζεται σε lead κιθαρίστα της μπάντας ενώ τη θέση του Sassi παίρνει ο Idan Amsalem. Το μόνο σίγουρο είναι ότι – πάντα χαριτολογώντας – δεν υπάρχουν πλέον τόσα πολλά solo μέσα στα τραγούδια του “Unsung Prophets & Dead Messiahs”. Ο δίσκος σαν μια γενική άποψη, μπορεί να χαρακτηριστεί σαν η συνέχεια του “All Is One” με περισσότερες progressiveαναφορές αλλά και με αναφορές στο παρελθόν της μπάντας, βλέπε “Mabool”.
Σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να πω ότι το “Unsung Prophets & Dead Messiahs” είναι στα στάνταρντ του “Mabool” ή του “The Never Ending Way of ORwarriOR”, αλλά μπορώ πω με σιγουριά ότι δεν είναι κακός δίσκος. Τα συμφωνικά ανατολικά μέρη είναι παρόντα σε μεγάλο βαθμό, όπως εντύπωση μου κάνει και η χρησιμοποίηση του μπουζουκιού, το οποίο μπαίνει στο προσκήνιο, ουκ ολίγες φορές. Το πολύ θετικό για εμένα πάντως, είναι οι δειλές προσθήκες του death metal παρελθόντος της μπάντας και η επιστροφή των growls του Kobi Farhi.
Υπάρχουν πολύ καλά τραγούδια μέσα στο “Unsung Prophets & Dead Messiahs” και κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό. Πως μπορείς να αρνηθείς την ποιότητα του 8-λεπτου progressive όργιού “The Cave” που ανοίγει το δίσκο με τον καλύτερο τρόπο; Μελωδίες που μένουν στο μυαλό με την πρώτη και μια τρομερή ενορχήστρωση στα συμφωνικά μέρη αλλά και γενικά σε όλο τη δομή του τραγουδιού. Πως μπορείς να αρνηθείς την επιστροφή των Orphaned Land στα επιθετικά death metal στοιχεία τους, με τραγούδια σαν τα “We Do Not Resist” και “Only The Dead Have Seen The End Of War”, στο οποίο κάνει και την εμφάνισή του ο Tomas Lindberg (At Τhe Gates), σε μια φρενήρη εναλλαγή φωνητικών με τον Farhi;
Από εκεί και μετά, υπάρχουν τα πιο “All Is One” τραγούδια με το “In Propaganda” να μένει στο κεφάλι σου με το καταπληκτικό ρεφρέν ή το φοβερό “Like Orpheus” με τον Hansi Kursch (Blind Guardian) να δίνει μια έξτρα power metal χροιά στο τραγούδι, που μάλλον είναι και το πιο εμπορικό του δίσκου. Το “Yedidi” μου φέρνει στο μυαλό στιγμές σαν το “Norra El Nora” ή το “Olat Ha‘tamid”, ένα τραγούδι που φέρει πάνω του το σήμα κατατεθέν των Orphaned Land. Το “Take My Hand” θα προστεθεί στη λίστα των αγαπημένων μου τραγουδιών από το “Unsung Prophets & Dead Messiahs”, αφού είναι αρκετά δυνατό με πολύ ωραίο στακάτο riff και ρυθμό. Η εναλλαγή του επιθετικού στυλ και της πολύ ωραίας μελωδίας που περνάει ο Farhi, είναι άκρως πετυχημένη.
Δυστυχώς όμως, δεν υπάρχουν μόνο θετικά στο “Unsung Prophets & Dead Messiahs”. Η στροφή της μπάντας σε πιο progressive δρόμους, δεν μπορώ να πω ότι είναι επιτυχημένη σε όλα τα τραγούδια. Ενώ σε κάποιες στιγμές δουλεύει καλά η όλη Dream Theater συναντάνε τους Myrath, ιδέα, σε άλλα κομμάτια δεν δίνει κάτι το ιδιαίτερο. Πολύ βαρετές οι πιο ήρεμες και ατμοσφαιρικές στιγμές του δίσκου, “All Knowing Eye”, “Poets Of A Prophetic Messianism”, “The Manifest – Epilogue”,με κορυφή το σούπερ βαρετό 9-λεπτο “Chains Fall To Gravity”, το οποίο – σαν το “All Knowing Eye”- σώζεται λιγάκι από την τελική κλιμάκωση και από την συμμετοχή του Steve Hackett (ex-Genesis).
Αυτή είναι η παρουσίαση του “Unsung Prophets & Dead Messiahs”, του τελευταίου πονήματος των Orphaned Land. Είναι σίγουρο ότι η αποχώρηση του Yossi Sassi έχει στιγματίσει την μπάντα και ότι ο ήχος έχει αλλάξει. Παρατηρώ μια γενική στροφή σε πιο Myrath δρόμους (“Tales Of The Sands”, “Legacy”),αλλά αυτό είναι κάτι το οποίο δεν με ενοχλεί καθόλου. Δεν χρειάζεται να πω κάτι για την καταπληκτική παραγωγή της μπάντας, με την βοήθεια των Jens Bogren στη μίξη και Tomas Lindgren στο mastering. Νομίζω ότι οι οπαδοί των Orphaned Land δεν θα απογοητευτούν με το “Unsung Prophets & Dead Messiahs”, αλλά σίγουρα και δεν θα ακούσουν ένα καινούργιο “Mabool”. Το “Unsung Prophets & Dead Messiahs”είναι ένας καλός δίσκος με αρκετές αδυναμίες. Ίσως να είναι η μετάβαση στη μετά – Sassi εποχή. Η τελική κρίση είναι δική σας πάντα.
7/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
————————————————————————————
[Option Β:]
Παραήμουν επιφυλακτικός για τον εν λόγω δίσκο όταν ξεκίνησα καθώς σηματοδοτεί μια νέα αρχή για τους Orphaned Land. Αρχικά ο διάδοχος του καλύτερου – και πληρέστερου δίσκου του σχήματος κατά την προσωπική μου άποψη – “All Is One” αν δεν ήταν ένα σκαλί παραπάνω, θα έπρεπε να είναι τουλάχιστον αρκετά καλό. Κατά δεύτερο, ήταν ο πρώτος δίσκος της μπάντας με μοναδικά ιδρυτικά μέλη τους Uri Zelcha (μπάσο) & Kobi Farhi (φωνή) αφού λίγο μετά την κυκλοφορία του προαναφερθέντος δίσκου, παρελθόν αποτέλεσε ο επί είκοσι δύο χρόνια κιθαρίστας του σχήματος, Yossi Sassi (σ.σ.: λίγο πριν τις ηχογραφήσεις του “All Is One” είχε αποχωρήσει το έτερο ιδρυτικό μέλος, ο κιθαρίστας Matti Svatizky, ο οποίος αντικαταστάθηκε από τον Chen Balbus), του οποίου την θέση στο σχήμα πήρε το πρώην μέλος των Armilos, Idan Amsalem (στους οποίους συμμετείχε και ο drummer του σχήματος, Matan Shmuely). Πως λοιπόν ηχεί ο νέος δίσκος του σχήματος;
Θα έλεγα ότι ο νέος δίσκος είναι πραγματικά μια αρκετά καλή κυκλοφορία, αλλά δεν μπορεί να ξεπεράσει τον προκάτοχο του και εξηγούμαι.
Σίγουρα ως κυκλοφορία μονάχα αδιάφορη δεν μπορείς να την πεις. Στο δίσκο αυτό μπορείς να συναντήσεις κομμάτια τα οποία μπορούν να παραμείνουν αειθαλή στο χρόνο όπως το εναρκτήριο “The Cave”, το video clip “Like Orpheus” αλλά και το “My Brother‘s Keeper” αλλά και το “In Propaganda” τα οποία αποτελούν κλασσικές συνθέσεις του σχήματος ενώ παράλληλα στον ίδιο χρόνο ακούγονται ως φυσική συνέχεια του “All Is One”. Το “Yedidi” από την άλλη που έχει τραγουδηθεί στην μητρική τους γλώσσα, το οποίο μουσικά παραπέμπει σε ένα αργόσυρτο απτάλικο της περιοχής της Μικράς Ασίας, αν και από μια μικρή έρευνα πρόκειται για παραδοσιακό κομμάτι του Ισραήλ. Κάτι άλλο το οποίο υπέκυψε στην αντίληψη μου ήταν ότι από άποψη δομής το “Left Behind” μου έφερε στο μυαλό το “Bleak” των Opeth αλλά σε μια πιο oriental εκδοχή.
Επιπλέον, στο “Unsung Prophets & Dead Messiahs” αυτό που θα παρατηρήσει σίγουρα ο ακροατής/follower της μπάντας είναι η επιστροφή περισσότερων growl φωνητικών από τον Kobi, κάτι που στο “All Is One” δεν υπήρχε σε τέτοιο επίπεδο. Πέραν τούτου σε αυτή την κυκλοφορία αυτό που για εμένα με κέρδισε είναι η αιθέρια φωνή της παλιάς γνώριμης της μπάντας, Shlomit Levi (σ.σ.: συμμετείχε στα εξαιρετικά “Mabool – The Story Of The Three Sons Of Seven” & “The Never Ending Way Of ORwarriOR”). Μονάχα ρίγος μπορείς να νιώσεις με την ερμηνεία της! Εξαιρετικές είναι δε και οι συμμετοχές του πρώην μέλους των Genesis, Steve Hackett, του θεού Tomas Lindberg των At The Gates και φυσικά του Hansi Kürsch των Blind Guardian. Όλοι έχουν έναν ιδιαίτερο ρόλο και η επιλογή εξ’ αυτών ήταν επιτυχής.
Τέλος, όσον αφορά την βασική θεματολογία του “Unsung Prophets & Dead Messiahs”, αυτό ασχολείται με την ανθρώπινη άγνοια έναντι των ηγετών και των προφητών που μιλάνε κατά της δουλείας, το έρεβος μέσα από αυτή την “σπηλιά” στην οποία κατοικούμε. Μιλά για προσωπικότητες όπως είναι ο Γκάντι, ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, ο (ιστορικός) Ιησούς Χριστός, ο Τζον Φ. Κένεντι και πολλοί άλλοι που έχουν σκοτωθεί επειδή τόλμησαν να υψώσουν το ανάστημα τους απέναντι στο σκοτάδι του μίσους και της άγνοιας. Αυτοί οι άνδρες ήταν προφήτες, ίσως Μεσσίες των καιρών μας όπου όλοι δολοφονήθηκαν για τη δική μας επιθυμία να διατηρήσουμε τον εαυτό μας σε έναν δρόμο δίχως παρακλήσεις. Η δική μας αδιαφορία μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα τη ζωή των προφητών και των διαφόρων “Μεσσίων” της εποχής μας (σ.σ.: “Unsung Prophets & Dead Messiahs”).
Συνοψίζοντας, θα πω πως ο δίσκος είναι ένα “κλικ” για εμένα κάτω από το “All Is One”, παραμένοντας παράλληλα ένα πολύ καλό και συνάμα ποιοτικό άλμπουμ. Θα σας το πρότεινα ανεπιφύλακτα.
8/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
