Μέχρι πρόσφατα νόμιζα ότι η Ουγγαρία δεν διαθέτει τίποτα το αξιόλογο πέρα από το water polo. Ούτε που μου πέρναγε από το μυαλό η ιδέα ότι θα μπορούσε να μας προσφέρει και hard rock. Και κάπου εδώ μπαίνουν σφήνα αυτοί οι τύποι. Σχηματισμένοι το 2005 στη Βουδαπέστη, οι Hard με έναν Σουηδό (;) πίσω από το μικρόφωνο, κυκλοφορούν το τρίτο τους album με τίτλο “Time Is Waiting For No One”, παραδίδοντάς μας μερικά πολύ καλά δείγματα hard rock. Δεν είναι κάτι σπουδαίο ηχητικά, σε κερδίζει όμως αμέσως με τις συνθέσεις του, οι οποίες έχουν επιρροές από AC/DC, Lynyrd Skynyrd και από τα δύο πρώτα albums των Def Leppard. H φωνή του Bjorn Lodin μόνο ως χαρισματική μπορεί να χαρακτηριστεί, καθώς τραγουδάει πότε ήρεμα, πότε δυνατά και πότε πιο τσιριχτά, χωρίς να χάνει την προσωπικότητά του. Οι κιθάρες των Zsolt Csillik και Zsolt Vamos δε μας προσφέρουν τίποτα ιδιαίτερο, εκτός από κανά δυο riff-άκια και αυτά σε πιο μπαλαντοειδή κομμάτια (“Love Goes With Anything” και “Into The Fire”). To “4 Leaf Clover” πάντως, ξεχωρίζει αμέσως με αυτόν τον επιτυχημένο rock/country συνδυασμό που διαθέτει. Το πρόβλημα όμως είναι ότι δεν μπορείς να λες ότι δημιούργησες έναν hard rock δίσκο όταν, βάσει ποσοστού, τα περισσότερα κομμάτια σου είναι μπαλάντες. Πραγματικά, πέραν του ομώνυμου και των “Nona” και “My Kind Of Woman”, δύσκολα θα βρεις κάποιο άλλο δυνατό τραγούδι. Την παραγωγή και τη μίξη του album την έχει επιμεληθεί ο ίδιος ο Bjorn Lodin. Σε αυτόν το τομέα τουλάχιστον δεν έχουμε παράπονο. Το “Time Is Waiting For No One” δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως αμιγώς rock. Παραείναι “ελαφρύ” για τέτοιο χαρακτηρισμό. Οι οπαδοί του είδους μάλλον το ξενέρωμα το έχουν σίγουρο. Καλύτερη τύχη την επόμενη φορά.
5/10
Χάρης Μπελαδάκης
