Να πω την αμαρτία μου, παρότι ήμουν εγώ αυτός που παρουσίασε την τελευταία δουλειά των Vanden Plas ενώ παράλληλα είχα και μια ενδιαφέρουσα συζήτηση μαζί τους, είχα ξεχάσει ότι φέτος θα κυκλοφορούσαν την συνέχεια αυτού του ενδιαφέροντος concept album. Περιττό να πω ότι η χαρά μου ήταν μεγάλη όταν το βρήκα στο ταχυδρομείο μου.
Το τέλος λοιπόν του πρώτου μέρους βρήκε τον πρωταγωνιστή μας, Gideon Grace, να έρχεται πρώτη φορά αντιμέτωπος με τα φαντάσματα που τον κυνηγούν από μικρό παιδί. Το ενδιαφέρον concept εδώ αναπτύσσεται περεταίρω και καταλήγει στο τέλος του. Αξίζει να αναφέρω ότι όλη η ιδέα ήρθε από ένα παραφυσικό πείραμα που έγινε ντοκιμαντέρ. Το συγκρότημα εδώ και χρόνια επενδύει σε concept albums, οπότε σε στιχουργικό επίπεδο είναι άπαιχτοι.
Πάμε όμως και στα τις μουσικής. Βρήκα το δεύτερο μέρος λοιπόν του concept πιο συμπαγές και σίγουρα πιο heavy. Ακούγοντάς το και παράλληλα περπατώντας σε έναν έρημο από την καραντίνα Πειραιά ένιωσα μια γλυκόπικρη γεύση. Στο “Illumination” οι Vanden Plas πετυχαίνουν μια πολύ λεπτή, σχεδόν εύθραυστη, ισορροπία ανάμεσα στην μελωδία και στην δύναμη.
Αυτό είναι άμεσα κατανοητό με ακρόαση κομματιών όπως το “Fatal Arcadia” ή το μεγαλύτερο σε διάρκεια του δίσκου “The Ouroboros”. Έχω την αίσθηση ότι αυτή την φορά οι κιθάρες είναι αρκετά μπροστά, χωρίς φυσικά τα πλήκτρα να ασφυκτιούν αλλά σίγουρα το αποτέλεσμα είναι πιο σκληρό. Τα τραγούδια για άλλη μια φορά είναι μεγάλα σε διάρκεια με μόλις ένα από αυτά να πέφτει κάτω από τα πέντε λεπτά χωρίς αυτά φυσικά να κουράζουν σε καμία περίπτωση μιας και αναπτύσσονται με περίσσια μαεστρία.
Σαν κερασάκι στην τούρτα στο τέλος συναντάμε και μια διασκευή στο “Krieg Kennt Keine Sieger” των Saltatio Mortis! Το “Illumination” είναι ένας απολαυστικός δίσκος. Δεν περίμενα φυσικά και τίποτα λιγότερο από το συγκρότημα. Εξάλλου από το 1986 μέχρι σήμερα μέτρια, πόσο μάλλον κακιά, δουλειά δεν μας έχει δώσει.
8,5/10
Μιχάλης Νταλάκος
mdalakosreports@gmail.com
