Οι Vomit Ritual είναι ένα συγκρότημα από το Riverside της California. Δημιουργήθηκαν το 2008 και έχουν μια αρκετά φτωχή συγκομιδή σε κυκλοφορίες. Τα πρώτα τέσσερα χρόνια κυκλοφόρησε δυο demo, ένα live και μια συλλογή. Επέστρεψαν το 2016 με ένα split και χρειάστηκαν ακόμη πέντε χρόνια προετοιμασίας για το πρώτο πλήρες album με τίτλο “Callous”. Ο δίσκος ηχογραφήθηκε από τον Jerry Whiting στο Room9 Recording Studio ενώ το εξώφυλλο είναι μια δημιουργία του Σέρβου καλλιτέχνη Khaos Diktator.
Ο δίσκος περιέχει εφτά κομμάτια και αυτό που θα ακούσουμε είναι ένα μείγμα από black και death metal. Με το ξεκίνημα του “Strangling Opposing Throats” ξετυλίγεται ένας πολύ ιδιαίτερος και βαρύς ήχος. Αυτό που προσέχει κανείς είναι η πολύ καλή παραγωγή που βοηθά σε τέτοιου είδους συγκροτήματα να βγάλουν προς τα έξω αυτό το νοσηρό συναίσθημα.
Στα πολύ γρήγορα “Lower Vibrational Entities”, “Penetrating The Infectious Wound” και “Sadolustic Crucifixions” με κοινό παρονομαστή την ατμόσφαιρα, οι Vomit Ritual έχουν δημιουργήσει μερικές πολύ σκοτεινές συνθέσεις ακολουθώντας μια ενδιαφέρουσα πλοκή η οποία παρά τις αρκετές εναλλαγές στο ρυθμό δεν καταφέρνουν να ξεφύγουν από την μετριότητα. Όπως ήταν φυσικό την προσοχή μου τράβηξε το επικών διαστάσεων “Nervous Temple” το οποίο είναι χωρισμένο σε τρία εδάφια. Στο πρώτο οι κιθάρες και τα drums σέρνονται βασανιστικά αργά σε ένα doom ρυθμό, ακολουθεί το δεύτερο μέρος όπου μονομιάς με μία έκρηξη αδρεναλίνης γυρνούν όλα τούμπα και παρασέρνονται από ένα εκνευριστικό κοπάνημα άνευ ουσίας. Το τρίτο μέρος είναι το κλείσιμο και η καλύτερη στιγμή όλου του δίσκου με ένα ατμοσφαιρικό κρεσέντο τριών λεπτών.
Το “Callous” είναι ένας δίσκος ο οποίος ακούγεται ενδιαφέρον αλλά δεν προκαλεί ενθουσιασμό γιατί όπως και να το κάνουμε το έχω ξανακούσει και δυστυχώς χάνεται μέσα στον κορεσμό του χώρου, στην μονοτονία των συνθέσεων και την κουραστική επανάληψη που υπάρχει. Τα αρνητικά υπερισχύουν και χαντακώνουν το album αυτό. Με έναν ήχο που σίγουρα θα σας θυμίσει άλλες δημιουργίες από Dead Congregation, Behemoth, Grave Miasma μέχρι Panzerfaust και Krypts, οι συνθέσεις παλεύουν να ξεφύγουν από την μετριότητα και οι Vomit Ritual δεν κατορθώνουν να με πείσουν.
4/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
