Οι Wang Wen δημιουργήθηκαν στη νοτιοανατολική κινεζική πόλη Dalian το 1999. Η ιστορία ξεκίνησε με τους δύο κιθαρίστες Xie Yugang και Geng Xin οι οποίοι είχαν εμπνευστεί από τη μουσική των The Smashing Pumpkins, ωστόσο το συγκρότημα σύντομα κατευθύνθηκε περισσότερο προς το post-rock. Ο drummer Lian Jiang έδωσε το όνομα στο συγκρότημα και με την προσθήκη του Zheng Zi στο μπάσο η καριέρα του συγκροτήματος ξεκίνησε ενώ αργότερα εντάχθηκε ο Zhang Yanfeng (πλήκτρα). Η μπάντα έχει μια πληθώρα από κυκλοφορίες.
Οι Wang Wen έχουν πλέον δημιουργήσει ένα δικό τους καθορισμένο ήχο παίζοντας όμορφη μελαγχολική μουσική και είναι γνωστοί για τις έντονες ζωντανές εμφανίσεις τους καθώς περιόδευσαν την Κίνα και την Ευρώπη πολλές φορές και μοιράζονταν στάδια με τους Mogwai και Mono. Το “Invisible City” είναι το δέκατο album τους. Το artwork του δίσκου έγινε από τον βραβευμένο Κινέζο εικονογράφο Cen Jun, ο οποίος ζει στη Νέα Υόρκη και τυγχάνει να είναι μεγάλος οπαδός τους. Ο Cen Jun, ο οποίος εργάστηκε για τις GQ, Vogue και NY Times, δημιούργησε τέσσερις αποκλειστικούς πίνακες για το Invisible City, συμπληρώνοντας τέλεια με τα έργα του ένα εξαιρετικό σε δημιουργία δίσκο.
Ο δίσκος ξεκινάει με το “Daybreak” ένα κομμάτι αργό σε ρυθμό, με ένα πένθιμο σκοτεινό ρυθμό όπου προς το τέλος αποκτά ένα ρυθμό pop εποχής ’80. Επόμενο κομμάτι το “Stone Scissors” που περιβάλλεται από έναν ήπιο ρυθμό μέχρι που γενικεύεται και όλες οι κιθάρες φτάνουν στην μουσική τους κορύφωση. Τρίτο κομμάτι το “Mail From The City” που αναπτύσσει έναν αστικό ήχο με σταθερούς ρυθμούς και ελαφρές νότες κιθάρας. Στο “Lost In Train Station” συσσωρεύονται κύματα έντονων ήχων που καταλήγουν σε έναν τοίχο θορύβου στο τέλος. Το “Solo Dance” αποτελείται από ένα ενδιαφέρον μείγμα συνθέσεων που διακόπτονται από ακανόνιστα riffs κιθάρας.
Από το “Bamboo Crane” μας μένουν τα εθιστικά riffs από τις κιθάρες τα οποία προσφέρουν ατελείωτες στιγμές μελωδίας καθώς και το μπάσο που τα περιβάλλει. Το “Silenced Dalian” σου δημιουργεί μια νοσταλγία, όλοι αυτοί οι ήχοι σου γαληνεύουν το μυαλό και σε ταξιδεύουν, ώσπου ξαφνικά διακόπτεται όλη αυτή η ηρεμία από δυναμικά riffs κιθάρας. Το “Outro”, τελευταίο κομμάτι του δίσκου, είναι ένα κλασικό κομμάτι ambient, αργό σε ταχύτητα, με τη μουσική μέσα από επαναλαμβανόμενα μοτίβα να δημιουργεί μια ανεπανάληπτη ατμόσφαιρα. Οι Wang Wen μέσα από το δέκατο τους album μας προσφέρουν 54 λεπτά μουσικής πανδαισίας. Ένα ταξίδι ξεκινά, μεταφέροντας μας σε υπέροχα μουσικά τοπία μέσα από ένα μείγμα post-rock, ambient και jazz, διοχετεύοντας συναισθήματα νοσταλγίας και μοναξιάς.
7/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
