Είναι γνωστό ότι τα Δελτία Τύπου γράφουν στην καλύτερη περίπτωση υπερβολές και στη χειρότερη ανυπόστατες ανοησίες, οι οποίες το μόνο που καταφέρνουν είναι να εντείνουν την απογοήτευση σου όταν τελικά φτάνει στα αυτιά σου το προϊόν που επιχειρούν ανεπιτυχώς να προωθήσουν. Εδώ είναι από τις λίγες περιπτώσεις μπορώ να σας διαβεβαιώσω προσωπικά ότι τα πομπώδη σχόλια δεν υπέρβαλλαν καθόλου. Οι Xythlia του Αμερικάνου Nick Stanger, που είναι υπεύθυνος εδώ για όλα τα όργανα και τα φωνητικά, είναι όσο καλοί λέει το Δελτίο Τύπου ότι είναι, ίσως και περισσότερο.
Τα ανυποψίαστα αυτάκια μου ακόμα να συνέλθουν από το μικρό σοκ που υπέστησαν όταν ήρθαν αντιμέτωπα με τον grind metal όλεθρο του εναρκτήριου “Death Unyielding” και πιστέψτε με, το πάρτι δεν είχε αρχίσει καν ακόμα. Ναι, είναι δυνατό να παίξεις tech death/grind metal που να μην είναι αυτιστικά μονότονο, αρκεί να αγκαλιάσεις έξυπνα τον διευρυμένο πλούτο επιρροών που εμπεριέχει αυτή η μουσική χωρίς να χάσεις ίχνος από την επιθετικότητας και τον χαρακτήρα της. Αυτό που είναι αδύνατο σχεδόν να πιστέψει κανείς, είναι ότι όλο αυτό προήλθε από ένα μόλις άτομο. Αλλά είναι κι άξιο επαίνων ταυτόχρονα. Μα τι στο λύκο πίνουν εκεί στη Μινεσότα;
Το “Immortality Through Quantum Suicide” εμπεριέχει μια μουσική εντελώς παράξενη και ανισόρροπη, αλλά ταυτόχρονα σαγηνευτική. Κυρίως επειδή γνωρίζει ακριβώς την ταυτότητα της και επιλέγει την ίδια στιγμή να την αγνοεί. Ενώ είναι grind με κάθε πιθανό και δυνατό τρόπο που μπορεί να σκεφτεί κανείς, δεν περιορίζεται στα στεγανά του. Τα οποία συχνά καθιστούν αυτό το είδος κατάλληλο μόνο για πολύ συγκεκριμένες ώρες και διαθέσεις. Τα δώδεκα κομμάτια του album μπορούν να ικανοποιήσουν τον πιο τελειωμένο πιουρίστα και παράλληλα να αποδείξουν ότι δεν είναι αποσυνδεδεμένα από το μουσικό περιβάλλον στο οποίο ζουν.
Technical, progressive, death, core, grind. Όλα συνυπάρχουν. Αντιμετωπίζονται όμως με μια κοφτερή και καθόλου αυτοαναφορική ματιά. Και σου φυτεύουν την υποψία ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά με τις νόρμες εδώ. Στην πορεία της ακρόασης η υποψία αυτή δικαιώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Παραμένοντας η πραγματική ουσία του ύφους τους. Ένα ύφος απειλητικό, αλλά κατά έναν τρόπο που σε προκαλεί να κρυφοκοιτάξεις. Σαν περαστικός σε ατύχημα στον δρόμο.
Το “Immortality Through Quantum Suicide” κυλάει νεράκι λόγω της συνώνυμης του ιδιώματος μικρής διάρκειας του, και σχεδόν σε αποπλανάει σε μια ατέλειωτη λούπα επανειλημμένων ακροάσεων. Στην πραγματικότητα θα του έβαζα 11/10 αλλά δεν το επιτρέπουν οι κανονισμοί του περιοδικού.
9/10
Χρύσα “Schrödinger’s Foreskin” Γιουρμετάκη
[email protected]
