Συνεντεύξεις

Moonspell

 

Είναι δύσκολο να συνοψίσεις σε έναν απλό πρόλογο τι εστί Moonspell. Όπως είναι επίσης δύσκολο μέσα σε μόλις 25 λεπτά να ρωτήσεις το Fernando Ribeiro όλα αυτά που θες. Επαγγελματίας όσο λίγοι πάνω στη σκηνή, υπέροχος άνθρωπος κάτω από αυτή. Λίγα λεπτά μετά το live του Σαββάτου στα πλαίσια του τελευταίου “Alpha Noir” πονήματος, βρεθήκαμε στα καμαρίνια του Gagarin 205 και είχαμε ένα από τα πιο ευχάριστα “τετ-α-τετ” με τον καταπληκτικό Πορτογάλο frontman. Περιεχόμενα συζήτησης: νέο album, συγγραφικές ανησυχίες, πρώτες εμπειρίες ως μπαμπάς, υποψίες για μία πιο “ψαγμένη” δισκογραφική συνέχεια και πολλά άλλα.

Γεια σου Fernando! Καλώς ήρθες και πάλι στην Ελλάδα. Πώς είσαι;

Μια χαρά! Λίγο κουρασμένος βέβαια, αλλά είμαι καλά. Είμαι χαρούμενος που είμαι και πάλι εδώ.

Πως πάει η περιοδεία μέχρι στιγμής;

Πάει τέλεια. Ήταν η πρώτη φορά που επισκεφθήκαμε την Κύπρο και χαρήκαμε που υπήρχε κόσμος εκεί που γνώριζε τους Moonspell. Και στη Θεσσαλονίκη ήταν πολύ ωραία, και φυσικά σήμερα στην Αθήνα. Αύριο θα πάμε στην Κωνσταντινούπολη και στη συνέχεια στα Σόφια.

Πέραν της Κύπρου, επισκεφθήκατε κάποια άλλη χώρα που δεν έχετε ξαναπάει;

Όχι. Μόνο στην Κύπρο.

Έχουν περάσει μόνο λίγοι μήνες από την κυκλοφορία του νέου “Alpha Noir” album. Πώς ακούγονται τα νέα τραγούδια επί σκηνής; Ποιές είναι οι αντιδράσεις του κοινού;

Αυτό εξαρτάται. Υπάρχει κόσμος που του αρέσει πολύ το νέο album, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι που έρχονται για να ακούσουν το υπόλοιπο ρεπερτόριο. Μας αρέσει όμως να παίζουμε αυτό το album live. Και αυτό γιατί το album είναι δυνατό και βγάζει έναν ηλεκτρισμό προς τα έξω. Ειδικά το “Alpha Noir” μέρος. Μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ θετικό επί σκηνής. Έχουμε ξοδέψει πολύ χρόνο σε αυτά τα κομμάτια και θέλουμε να τα εκτελούμε όσο καλύτερα γίνεται.

Φέτος, είναι η πρώτη σας συνεργασία με τη Napalm Records. Τί αλλαγές πιστεύεις ότι έφερε αυτό στη μπάντα;

Λοιπόν, πρέπει να πω πως οι Moonspell είναι μία πολύ ανεξάρτητη μπάντα. Κοιτάξαμε πολλά labels. Ξέρω ότι υπάρχουν μπάντες που κάνουν ότι τους επιβάλλει η εταιρεία. Εμείς δε θέλουμε να βασιζόμαστε σε άλλους. Θέλουμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Η συνεργασία μας με τη Napalm ήταν μία καλή στιγμή για μας, γιατί είχαν και αυτοί παρόμοιο ξεκίνημα με τους Moonspell. Ξεκίνησαν σαν underground label και θέλησαν να επεκταθούν. Θέλουν να υπογράφουν πολύ δημιουργικές μπάντες και έχουν ένα ξεχωριστό τρόπο στο να προωθούν τους Moonspell. Έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά. Επιπλέον, είναι πολύ κοντά και με τους fans. Έχουν μία τέλεια συμμετρία με τον κόσμο που ακούει το υλικό τους. Και αυτό είναι κάτι που δε συμβαίνει με άλλα labels, όπως η SPV. Μέχρι στιγμής, όλα είναι καλά μεταξύ μας και δεν έχουμε παράπονο.

Πιστεύω πως το “Alpha Noir” έχει μία πιο συναισθηματική φύση από το προηγούμενο “Night Eternal”. Αλλά διατηρεί το σκοτεινό και ατμοσφαιρικό στυλ των Moonspell. Για να μην αναφέρω ότι ο ήχος είναι μίλια μακριά από albums όπως “Darkness And Hope” και “The Butterfly Effect”. Παρόλαυτά, πάντα καταφέρνετε να μένετε πιστοί στο γνωστό σας ύφος. Πώς τα καταφέρνετε;

Δεν ξέρω. Προσπαθούμε σκληρά. Όταν ξεκινήσαμε σαν μπάντα, ο βασικός μας στόχος ήταν να μπορέσουμε να έχουμε ένα “signature” ήχο, ώστε να μπορούμε μέσα σε σύντομο διάστημα να κάνουμε τον κόσμο να καταλάβει πως αυτό που ακούει είναι “Moonspell” και όχι κάποια άλλη μπάντα. Θέλουμε να επενδύουμε πολλά στην προσωπικότητά μας. Οι στίχοι, το image, ο τρόπος που κάνουμε τα πάντα. Έτσι κάνουμε στην Πορτογαλία. Η μόνη μας επιλογή είναι να μην αντιγράφουμε από καμία άλλη μπάντα και να έχουμε ευθύ παίξιμο. Προφανώς, είμαστε ένα συγκρότημα που βασίζεται πολύ στην έννοια του “χρόνου”, όπως είχαμε κάνει και στο “The Butterfly Effect”. Μερικές φορές είναι πολύ δύσκολο για τους fans. Αλλά για μας, όλα γίνονται για το πως θέλουμε να εκφραστούμε. Παίζει μεγάλο ρόλο η δημιουργικότητα. Αυτό μετράει πολύ για τους Moonspell. Όσο έχουμε άτομα που μας ακολουθούν σε αυτό που κάνουμε, δεν έχουμε στιλιστικά όρια. Θέλουμε όμως να ακουγόμαστε και σαν Moonspell. Οπότε πρέπει να υπάρχει μία ισορροπία. Κάποια albums ήταν μέτρια, κάποια άλλα καλύτερα. Υπάρχει μία ισορροπία ανάμεσα στο “Alpha Noir” και το “Omega White” αλλά, ξέρεις, οι μπάντες πάντα συνεχίζουν να εξελίσσονται. Με λίγα λόγια, προσπαθούμε να μην ακουγόμαστε όπως στο προηγούμενο album, όταν γράφουμε ένα καινούργιο.

Στο “The Antidote”, συνδέσατε υπέροχα την ποίηση του José Luís Peixoto με τη μουσική σας. Ξέρω πόσο πολύ αγαπάς την ποίηση, ενώ γνωρίζω πως είσαι και μεγάλος θαυμαστής του Έλληνα συγγραφέα μας, Νίκου Καζαντζάκη. Θα έγραφες ποτέ ένα album βασισμένο σε κάποιο από τα μυθιστορήματά του;

Όντως, τη λατρεύω πάρα πολύ τη δουλειά του. Ειδικά όλες εκείνες τις ηρωικές νουβέλες του. Είχα γράψει ένα κομμάτι που ήταν βασισμένο στον “Τελευταίο Πειρασμό”, το “Magdalene”. Με είχε επηρεάσει πάρα πολύ αυτό το βιβλίο. Πάντα σκεφτόμουν να γράψω κάτι και για τον Αλέξη Ζορμπά. Είναι ένας πολύ ενδιαφέρον και ανθρώπινος χαρακτήρας. Έχω, ξέρεις, μία πολύ σπάνια έκδοση του βιβλίου του στα Πορτογαλικά, όπου εκεί δεν έχει τον τίτλο “Βίος και Πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”, αλλά “Ο Καλός Ποιμένας”. Διαβάζω πολύ τα βιβλία του. Τον “Καπετάν-Μιχάλη” και άλλα πολλά. Νομίζω πως θα μπορούσαμε να το κάνουμε. Πιστεύω όμως ότι θα ήταν καλύτερο να το κάνει κάποια ελληνική μπάντα αυτό, και όχι εμείς. Είναι ένας σπουδαίος συγγραφέας, με σπουδαία κληρονομιά για την Ελλάδα. Υπήρχε ένας καιρός που διάβαζα συνέχεια Νίκο Καζαντζάκη, ειδικά το “Ελευθερία ή Θάνατος”. Μου αρέσει πολύ. Είναι τόσο καλογραμμένο, που νομίζεις πως βρίσκεσαι εκεί. Ο τρόπος που γράφει για τη φέτα ή τους Έλληνες. Δεν ξέρω…Ίσως κάποτε το κάνουμε.

Οι Moonspell ήταν ανέκαθεν μπάντα που της άρεσαν οι μουσικοί πειραματισμοί. Αντιμετωπίσατε ποτέ προβλήματα για τις στιλιστικές επιλογές που κάνατε; Εννοώ, νιώσατε ποτέ ότι παίρνετε ρίσκο;

Αντιμετωπίσαμε πολλά προβλήματα, βέβαια. Δε αποτελούμε εξαίρεση σαν μπάντα. Αλλά από την άλλη, κανείς δεν αποτελεί. Ειδικά μπάντες που γεννήθηκαν στις αρχές των 90’s, το metal τότε δεν ήταν όπως είναι σήμερα. Υπήρχε μία μεγάλη avand-garde σκηνή που άρχισε να εμφανίζεται, υπήρχαν albums ή μπάντες που διασταυρώνονταν με gothic metal, ορχηστικά είδη, doom, και γεννηθήκαμε μέσα σε αυτή τη σκηνή. Οπότε, ο πειραματισμός ήταν ήδη στο DNA μας. Δε μπορούμε να επαναλάβουμε εκείνες τις μέρες. Είναι αδύνατον. Μιλάμε για το 1995. Οι οπαδοί ήταν διαφορετικοί, η κουλτούρα ήταν διαφορετική. Είναι πια πολύ δύσκολο να τους εντυπωσιάσεις. Όταν γράφεις κάτι και εκφράζεσαι μέσα από αυτό, δεν πρέπει να περιμένεις να το καταλάβουν ή να το μοιραστούν όλοι. Πιστεύω ότι μερικές φορές οι μουσικοί έχουν προβλήματα, όπως π.χ. το Internet. Τώρα όλοι έχουν και από μία γνώμη. Στα 90’s τον κόσμο δεν τον ενδιέφερε να έχει γνώμη, αλλά μουσική εμπειρία. Αυτό έχει αλλάξει πάρα πολύ από τις μπάντες της γενιάς μας. Στα τέλη των 90’s ο κόσμος ήταν πολύ κλειστόμυαλος. Τότε ήρθε το avand-garde. Και μαζί του ήρθε και μία τελείως νέα γενιά κοινού που μπορούσε τέτοιες μπάντες. Ευτυχώς, αυτό ίσχυσε και για μας.

Το video για το “Lickanthrope” single, έφερε στο μυαλό μου εικόνες από το “Τhe Wolfman” και το Lon Chaney, από την κλασική ταινία τρόμου του 1934, ενώ στις promo φωτογραφήσεις για το “Alpha Noir”, φοράς ένα “The Mummy” T-shirt, από μία εξίσου κλασική ταινία τρόμου. Πιστεύεις πως αυτές οι τανίες σε επηρέασαν ως καλλιτέχνη;

Είμαι μεγάλος fan! Μου αρέσουν δραματικά πράγματα. Πάντα αγαπούσα αυτές τις φριχτές ταινίες τρόμου, γιατί δε βασιζόντουσαν σε τίποτα άλλο πέρα από τη δύναμη των ηθοποιών, όπως ο Lon Chaney ή ο Christopher Lee. Ήταν υπέροχοι σε αυτό που έκαναν, όχι μόνο σε horror movies, αλλά και σε άλλα είδη ταινιών. Ναι, με επηρέασαν στη μουσική. Περισσότερο όμως, θα έλεγα πως με επηρέασαν στο οπτικό κομμάτι. Όταν κάναμε το video για το “Lickanthrope”, το σχέδιο μου ήταν να είναι συνδεδεμένο με κάποια άλλη ταινία, όπως το “Eyes Wide Shut” του Stanley Kubrick. Αλλά ο τύπος είπε: “Ας το γυρίσουμε σε λυκάνθρωπο”. Θέλαμε να κάνουμε μία καλή μεταμόρφωση χωρίς το τελικό τέρας να μοιάζει με απλό ζώο, αλλά να είναι σε πιο ανθρώπινη μορφή. Δεν ήξερα τι να περιμένω. Ήταν πολύ σκληρό, καθώς δούλευα σχεδόν 24 ώρες κάθε μέρα! Ήταν όμως και μία ωραία εμπειρία. Πιστεύω ότι είναι ένα σπουδαίο video clip, γιατί έχει τα πάντα. Μοιάζει λίγο με τον κινηματογράφο. Έχει χιούμορ, έχει μία μεταμόρφωση, αλλά ήταν πολύ οδυνηρό.

Πολλοί στίχοι σας έχουν να κάνουν με μυθικά πλάσματα, όπως βρικόλακες και λυκανθρώπους. Πιστεύεις ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν ή απλά συμβολίζουν την κτηνωδία και το τερατώδες στοιχείο της ανθρώπινης φύσης;

Νομίζω πως ο ρόλος των στίχων είναι απλά συμβολικός. Δεν θα έλεγα ότι πιστεύω ιδιαίτερα στη φυσική τους ύπαρξη. Πιστεύω ότι το αντικείμενο με το οποίο ασχολούμαι, είναι αυτό δημιουργεί ο άνθρωπος με το μυαλό του. Φιγούρες όπως ο λυκάνθρωπος ή ο βρικόλακας, είναι πολύ καλές αντιπροσωπεύσεις του ανθρώπου. Ακόμα και μεταφορικά. Ένας βρικόλακας μπορεί να ρουφήξει αίμα, μπορεί να ρουφήξει λεφτά, μπορεί να ρουφήξει μέχρι και την ψυχική σου υπόσταση. Κατά βάση, πιστεύω πως οι στίχοι μας είναι -όπως πολλά πράγματα- αντιπροσωπεύσεις αυτών των φυσικών οντοτήτων, μα ακόμα περισσότερο αντιπροσωπεύσεις του ίδιου του ανθρώπου. Πολλές φορές, ο συνθέτης γράφει για τα καλά πράγματα του ανθρώπου. Είναι μία πολύ ατελής πλευρά αυτής της ιστορίας. Πρέπει να γράφεις και για το φωτεινό, αλλά και για το σκοτεινό μέρος. Αυτό προσπαθώ να κάνω και στους στίχους.

Ας γυρίσουμε πίσω στο νέο σας album και συγκεκριμένα στο “Omega White”, που οφείλω να σου πω ότι μου άρεσε πολύ. Όπως ξέρουμε, αυτό το album είναι φόρος τιμής σε μπάντες όπως Type O Negative και Sisters Of Mercy. Τί σημαίνουν για σένα αυτές οι μπάντες;

Οι Type O Negative είναι κάτι πολύ περισσότερο από μία μπάντα για εμάς. Περιοδεύσαμε μαζί τους το 1996, οπότε είχαμε την τύχη να τους δούμε στην ακμή τους με το “October Rust”. Ήμασταν παιδιά και ζούσαμε το rock n’ roll όνειρο. Είχαν οτιδήποτε μπορείς να φανταστείς. Είχαν DVD’s, είχαν απίστευτο φωτισμό, είχαν κόσμο από κάτω να χορεύει με τη μουσική τους. Ήμουν πολύ νέος τότε και σκεφτόμουν συνέχεια: “Τί γίνεται εδώ; Τί είναι όλο αυτό; Το θέλω και ‘γω”. Ο Peter Steele ήταν τρομερός χαρακτήρας και με επηρέασε πολύ σαν τραγουδιστής, κυρίως στα πιο συναισθηματικά κομμάτια. Στα υπόλοιπα έχω άλλες επιρροές όπως τον Quorthon και διάφορους punk τραγουδιστές, αλλά πάντα προσπαθώ να μένω κοντά στον Peter Steele. Οι Sisters Of Mercy είναι, για μένα, η καλύτερη goth μπάντα του κόσμου. Ήταν sexy, ήταν καυτή, ήταν τα πάντα. Πολύς κόσμος λέει ότι δεν είναι πια τόσο της μόδας, αλλά δε με νοιάζει καθόλου. Γουστάρω να τους ακούω περιστασιακά. Η γυναίκα μου είναι μεγάλη fan των Sisters Of Mercy και όταν βρισκόμαστε μαζί, καθόμαστε και ακούμε ξανά και ξανά το “First And Last And Always”. Είναι μία πολύ καλή μπάντα και σήμερα φαίνεται να είναι υποτιμημένη.

Είναι η δεύτερη φορά που συνεργάζεστε με το δικό μας Seth Siro Anton για artwork δίσκου σας. Γιατί επιλέξατε το συγκεκριμένο καλλιτέχνη για τα εξώφυλλά σας;

Η μουσική, και αυτό που κάνουμε γενικότερα, συνδέεται πάρα πολύ με την τέχνη. Ένα album είναι ένα πολύ διαφορετικό είδος τέχνης, βέβαια. Έχει όμως ποίηση στους στίχους, έχει μουσική, οπότε θέλω να έχει και τέχνη. Ήξερα τον Seth από τη μπάντα του και μετά τον ανακάλυψα online, όταν μου έδειξε τη δουλειά και το design που έκανε για το “Night Eternal”. Το ταλέντο του είναι απίστευτο! Μένει μόνο να δούμε μέχρι που μπορεί να φτάσει αυτή η μίξη των ιδεών μας. Ήταν πολύ καλός τύπος, γιατί δεν ήθελε να συζητήσουμε για λεφτά ή για deadlines. Ήταν μία καθαρά καλλιτεχνική συζήτηση. Του είπα τι έχω γράψει και μου είπε τι ήθελε να κάνει. Ήταν μία πρόκληση για μας. Πιστεύω πως η τέχνη δημιουργεί άλλα οράματα. Έκανε τέλεια δουλειά τόσο στο “Night Eternal”, όσο και στο “Alpha Noir”. Και δεν είμαστε εύκολοι στις επιλογές μας, γιατί τα πάντα είναι πολύπλοκα για μας. Ο καλλιτέχνης που αναλαμβάνει τα εξώφυλλά μας θα πρέπει να είναι βαρυσήμαντος. Την επόμενη φορά θα τον επαναπροσλάβω για το νέο album! Χαχαχα!

Στο περσινό Sonisphere σε είδαμε να ανεβαίνεις στη σκηνή με το Σάκη από τους Rotting Christ. Αλήθεια, ποιές είναι οι σχέσεις σου με αυτόν;

Γνωριστήκαμε πρώτη φορά με το Σάκη πίσω στα 90’s και δέσαμε αμέσως μεταξύ μας. Είμαστε από την Πορτογαλία και τότε περιοδεύαμε με σουηδικές μπάντες, γερμανικές μπάντες, μπάντες από Αγγλία, ακόμα και με κάποιες γαλλικές. Αλλά δε μιλούσαμε με καμία την ίδια γλώσσα, εκτός από το Σάκη. Το να συναντηθώ μαζί του ήταν υπέροχο. Από τότε χτίσαμε μία γερή και δυνατή φιλία. Ήταν λογικό, αν σκεφτείς πως και οι Rotting Christ ξεκίνησαν σαν underground μπάντα όπως και εμείς. Το πρώτο μας EP βγήκε από ένα συμβόλαιο με το Jim Mutilator, ο οποίος έπαιζε στους Rotting Christ. Οι σχέσεις μου οπότε με το Σάκη και τους Rotting Christ ξεκινάνε από πολύ παλιά. Είναι εδώ σήμερα, είναι καλά και έχει έτοιμο το νέο album τους.

Έχεις ακούσει κάποια από τις ελληνικές support μπάντες; Πρέπει να σου πω ότι όλοι τους ενώθηκαν για να φτιάξουν ένα mini-album tribute στους Moonspell, για να γιορτάσουν αυτές τις εμφανίσεις μαζί σας.

Ναι, το άκουσα. Έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά. Νιώσαμε πολύ ωραία με αυτή την κίνηση, καθώς είναι πολύ όμορφο να ξέρεις ότι η μουσική σου εμπνέει κόσμο. Άλλωστε και οι Moonspell διασκεύαζαν στις αρχές δικά τους ακούσματα, όπως Type O Negative και μερικές φορές Helloween. Είναι πολύ καλό το να αφιερώνουν άτομα χρόνο ώστε να οργανώσουν κάτι για να γιορτάσουν, αφού έχουμε περάσει και εμείς από αυτό το στάδιο. Έχουμε βρεθεί και εμείς στη θέση τους ξέρεις, όταν ανοίγαμε για μεγαλύτερα ονόματα όπως Titan, Morbid Angel και Immortal. Κάποιες φορές δεν είναι τόσο εύκολο όταν προέρχεσαι από την Πορτογαλία ή την Ελλάδα, γιατί δεν είμαστε στο μάτι του κόσμου από μουσικής πλευράς. Ο κόσμος κοιτάει όλες αυτές τις σουηδικές ή τις αγγλικές μπάντες και δεν παρατηρεί τα δικά του ονόματα που προσπαθούν να μεταφέρουν την κουλτούρα της χώρας τους προς τα έξω.

Ποιά είναι τα μελλοντικά σχέδια για τους Moonspell; Έχετε κάποιες ιδέες για επόμενο album;

Είναι στο μυαλό μας. Πάντα σκέφτομαι νέα πράγματα. Δεν ξέρω γιατί. Πάντα αντιμετώπιζα τα νέα albums ή ένα DVD σαν μία προσωπική πρόκληση. Έχω μερικές πολύ “ωμές” για το επόμενο album. Θέλω να κάνω κάτι μυστηριώδες, κάτι με περισσότερα keyboards. Θα δούμε τι θα γίνει. Σκεφτόμαστε πολύ παράξενα από τον καιρό του “Memorial” και τώρα κάναμε το “Omega White”. Κάναμε ένα διπλό album, αλλά δεν πρόκειται να ξαναγίνει κάτι τέτοιο. Θα κάνουμε τα πάντα σε ένα album. Δεν ξέρω πως θα ηχεί το νέο album. Το σίγουρο είναι πως θα έχει πολύ δουλειά, γιατί θέλω να είναι κάτι που να έχει σημασία. Τα άμεσα μελλοντικά σχέδια είναι περιοδεία. Θα τελειώσουμε αυτή την περιοδεία στα Σόφια και μετά θα πάμε στο Μεξικό, ενώ στη συνέχεια θα συμμετάσχουμε στο Metal Cruise με άλλες μπάντες. Λατινική Αμερική, Κεντρική Αμερική και μετά πάλι πίσω στην Ευρώπη. Οπότε θα περιοδεύουμε μέχρι και τον Ιούλιο του 2013. Μετά ίσως κάνουμε κάτι σαν EP. Πιθανότατα να είναι κάτι που δεν έχουμε ξανακάνει. Δε μπορείς να συμβιβαστείς μόνο με ένα album για ένα ή δύο χρόνια.

Τελευταία ερώτηση που πάντα ήθελα να σου κάνω. Οι περισσότεροι στίχοι σου έχουν να κάνουν με αγάπη και ρομαντισμό. Είσαι το ίδιο ρομαντικός και στην προσωπική σου ζωή, όσο και στα τραγούδια σου;

Ποτέ δε σκέφτομαι πράγματα που έχουν όρους. Είμαι ένας άνθρωπος στο σπίτι, όπως είμαι και ένας άνθρωπος πάνω στη σκηνή. Νομίζω πως ο κόσμος τα διαχωρίζει αυτά τα δύο υπερβολικά. Μερικές φορές ο τύπος που είναι στη σκηνή νοσταλγεί το σπίτι του, ενώ κάποιες άλλες γίνεται το αντίθετο. Πιστεύω πως αυτή η μουσική μπορεί να γίνει πολύ ρομαντική. Όχι μόνο λόγω του ρομαντισμού αυτού καθαυτού, αλλά και λόγω του ανθρώπινου παράγοντα. Το να σκέφτεσαι ποίηση, κάποια μεταφορά ή οτιδήποτε σε συσχετίζει με κάτι. Σήμερα ζω τη ζωή του μουσικού, πετάω με αεροπλάνα, έχω μία φήμη, είμαι συνέχεια στο δρόμο, αλλά πλέον εδώ και 5 μήνες είμαι και πατέρας. Είμαι ένας χαζομπαμπάς που φροντίζει το παιδί του και γράφει μερικά βιβλία πριν κοιμηθεί.

Άρα είναι όλα θέμα ισορροπίας, σωστά;

Πολύ σωστά. Μια καλή ισορροπία, την οποία ευτυχώς έχω καταφέρει να πετύχω. Όταν έχεις ένα παιδί, αυτομάτως σου δίνεται αυτή η προοπτική. Ποτέ όμως δε θα εγκαταλείψω τους Moonspell. Θέλω τα παιδιά μου να ξέρουν ότι ήμουν ένας καλός τραγουδιστής και όχι απλά ένας τύπος που δούλευε. Μερικοί άνθρωποι θυσιάζουν τα πάντα όταν έχουν παιδιά και δε νομίζω πως πρέπει να το κάνουν αυτό. Πρέπει να μπορείς να τα κάνεις και τα δύο. Μερικές φορές είναι δύσκολο…Ειδικά για εμάς τους Πορτογάλους. Μας λείπει συνέχεια η χώρα μας, το φαγητό μας, το κρασί μας. Είμαστε διαρκώς νοσταλγοί της πατρίδας μας. Είναι κατάσταση του μυαλού. Είναι προνόμιο για μας που μπορούμε και το κάνουμε. Στην Πορτογαλία δεν υπάρχουν πολλές μπάντες που μπορούν να το κάνουν αυτό. Είναι βαρύ φορτίο, καθώς είμαστε συγκρότημα για 20 χρόνια. Είμαι 38 χρονών. Ζω περισσότερο μέσα στη μπάντα, παρά έξω από αυτή. Είναι ο τρόπος ζωής μας. Για κάποιους είναι τρελό και χαοτικό, αλλά πιστεύω πως είναι ένα σπουδαίο lifestyle.

Fernando, δε θα σε απασχολήσω άλλο. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο που μας διέθεσες. Δώσε ένα μήνυμα σε όλους τους Έλληνες οπαδούς σας.

Νιώθω υπέροχα όταν έρχομαι να παίξω εδώ. Πιο πολύ για τους Έλληνες fans. Μας πήρε λίγο καιρό να αρχίσουμε να ερχόμαστε στην Ελλάδα. Πρώτα το 1992 και μετά όταν βγήκε το “Wolfheart”. Αλλά όταν ήρθαμε εδώ και είδαμε όλον αυτό τον κόσμο και φυσικά το Σάκη, ένιωσα μία παράξενη ένωση με το ελληνικό κοινό. Θέλω να τους ευχαριστήσω που υποστηρίζουν τους Moonspell κάθε φορά που έρχονται για shows και που αγοράζουν τα albums μας. Μέχρι την επόμενη επίσκεψή μας, σας εύχομαι τα καλύτερα! FUCK TROIKA!

Χάρης Μπελαδάκης – Μαριάνθη Μακροπούλου

www.moonspell.com

www.facebook.com/moonspellband

www.myspace.com/moonspell

Band

Fernando Ribeiro – φωνητικά

Miguel “Mike” Gaspar – τύμπανα

Ricardo Amorim – κιθάρα

Pedro Paixão – κιθάρα/πλήκτρα

Aires Pereira – μπάσο

Discography

Under Satanae, 1992

Wolfheart, 1995

Irreligious, 1996

Sin/Pecado, 1998

The Butterfly Effect, 1999

Darkness And Hope, 2001

The Antidote, 2003

Memorial, 2006

Night Eternal, 2008

Alpha Noir / Omega White, 2012

haursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||bothRodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X