Δε νομίζω ότι χρειάζεται και πτυχίο για να προλογίσεις τους Sodom, μία εκ των ιστορικότερων Γερμανικών μπαντών που αναδύθηκε ποτέ από αυτή τη μουσική. Παρόλο που η τελευταία δεκαετία δεν ήταν και η καλύτερη για την τευτονική thrash τριάδα, ο ολοκαίνουργιος πολιορκητικός κριός που ακούει στο όνομα “Epitome Of Torture” δείχνει να υπόσχεται πολλά πράγματα στο εγγύς μέλλον. Λίγες μόνο μέρες μετά την κυκλοφορία του, επικοινώνησα τηλεφωνικά με τη μπάντα. Στην άλλη γραμμή ήταν ο Tom Angelripper, το αγέραστο (και ποδοσφαιρόφιλο) λάβαρο των Sodom, σε μία άκρως ζεστή και φιλική κουβέντα. Ihm zu verstehen geben, Onkel Tom!
Καλησπέρα, Tom! Είμαι ο Χάρης. Τι κάνεις;
Όλα καλά, Χάρη! Εσύ;
Μια χαρά! Συγχαρητήρια για το νέο σας album, “Epitome Of Torture”. Πως αισθάνεσαι τώρα που επιτέλους κυκλοφορεί;
Πραγματικά αισθάνομαι υπέροχα και είχα καιρό να αισθανθώ έτσι! Είχαν συμβεί πολλά στο στρατόπεδο των Sodom έπειτα από την κυκλοφορία του “In War And Pieces”, με πρώτο και σημαντικότερο την αποχώρηση του Bobby (Shottkowski, τύμπανα). Ευτυχώς η έλευση του αντικαταστάτη του ήρθε γρήγορα. Ο “Makka” (Markus Freiwald) αποτελεί κάτι παραπάνω από εγγύηση πίσω από το drum kit, μιας και στο παρελθόν έχει υπάρξει touring drummer με τους Kreator, ήταν μέλος των Voodoo Cult, ενώ έχει ηχογραφήσει και σαν session πάρα πολλές δουλειές με μπάντες όπως Rotting Christ & Moonspell. Ο “Makka” μας βοήθησε στο να συνθέσουμε υλικό το οποίο είναι πιο βαρύ σε σχέση με το προηγούμενο μας άλμπουμ και παράλληλα να γράψουμε και γρηγορότερα σε ταχύτητα τραγούδια. Οπότε πως να μην είμαι ευχαριστημένος; Τον γνωρίζω από τα 80’s. Θεωρώ ότι είναι η καλύτερη επιλογή για εμάς.
Μιλώντας για drummers, πάντα θεωρούσα πως αυτό ήταν το αδύνατο σημείο της μπάντας. Αρχικά ο θάνατος του Witchhunter (σ.σ. κατά κόσμοn Christian Dudek), έπειτα η αποχώρηση του Bobby… Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν ότι η μπάντα είναι “καταραμένη” στην εν λόγω θέση. Εσύ τι λες από την μεριά σου;
Όλα αυτά έχουν να κάνουν με το κατά πόσο μπορείς ή δε μπορείς να συνεργαστείς με έναν άνθρωπο και κατά πόσο αυτός μοιράζεται το ίδιο όραμα με εσένα. Ο Witchhunter, για παράδειγμα, είχε σοβαρό πρόβλημα αλκοολισμού. Αυτό ήταν άλλωστε και ο λόγος που τον οδήγησε στον θάνατο. Ο Bobby από την άλλη είχε κάποια προσωπικά προβλήματα μαζί μου τον τελευταίο καιρό πριν την αποχώρηση του, και έφυγε από μόνος του. Αυτά συμβαίνουν. Το μόνο κακό σε μια αποχώρηση είναι ότι πρέπει να αρχίσεις από την αρχή κάθε φορά με νέο μέλος. Αυτό είναι το ουσιαστικότερο πρόβλημα.
Απόλυτα λογικό. Ποιά είναι τα αρχικά σχόλια που έχετε λάβει, τόσο από τον Τύπο όσο και από τους οπαδούς σας;
Προς το παρόν, τα σχόλια που έχουμε λάβει είναι κάτι παραπάνω από θετικά. Οι οπαδοί είχαν ακούσει μόνο ένα κομμάτι όταν είχε διαρρεύσει (σ.σ. εννοεί το “Shoot Today – Kill Tomorrow”), το οποίο στην μεγαλύτερη μερίδα των οπαδών άρεσε. Σε λίγους μονάχα δεν άρεσε.
Επιλέξατε να ηχογραφήσετε το δίσκο για ακόμα μια φορά με αυτόν τον τρελό οπαδό της BVB Borussia Dortmund. Τι θυμάσαι από εκείνη την περίοδο;
Μάλλον μιλάς για τον Waldemar (σ.σ. Sorychta). Ε, τι να κάνεις. Κανείς δεν είναι τέλειος! Χαχαχα!
Χαχαχα! Αν δεν είναι Schalke δε λέει, ε;
MONO Schalke! Χαχαχα!
Πως την πάτησες όμως εσύ και έχεις στους Sodom δύο οπαδούς των “κιτρινόμαυρων”; Σε έχουν περικυκλώσει από παντού!
Μάλλον την έχω πατήσει τελείως. Χαχαχα! Πέρα από την πλάκα τώρα, ο Waldemar ξέρει ακριβώς τι θέλουμε και βγάζει από το κάθε μέλος της μπάντας τον καλύτερο του εαυτό, δουλεύοντας εξίσου σκληρά με τον καθένα από εμάς όσο και ομαδικά. Πραγματικά είναι ο ιδανικός άνθρωπος και κρατά σε κάθε δίσκο την ψυχή των Sodom ζωντανή. Προτιμήσαμε να δαπανήσουμε το budget που είχαμε για το δίσκο σε αυτόν και απ’ ότι φαίνεται μας βγήκε σε καλό. Όταν τραγουδούσα το υλικό του δίσκου, αυτός μου πρότεινε σε κάποια σημεία να τραγουδήσω είτε λίγο πιο brutal, είτε λίγο προς το στυλ του Cronos των Venom. Ήμασταν ευχαριστημένοι με την δουλειά που είχε κάνει στο “In War And Pieces”, αλλά το “Epitome Of Torture” είναι το κάτι το διαφορετικό. Περάσαμε πάρα πολύ καλά και στο μέλλον θα ξαναδουλέψουμε κατά πάσα πιθανότητα μαζί. Να πω επίσης πως την μίξη του δίσκου την επιμελήθηκε ο Waldemar παρέα με τον Dennis Koehne, ενώ ο Dennis έκανε και το mastering.
Ποιες θεωρείς ότι είναι οι διαφορές ανάμεσα στο “Epitome Of Torture” και τον προκάτοχο του, “In War And Pieces”;
Ο drummer! Δίχως δεύτερη σκέψη. Όπως είπα και πιο πριν, ο “Makka” με το που ήρθε μας έλυσε τα χέρια, μιας και είναι μουσικός που κάνει την διαφορά! Είναι ένας drummer της Dave Lombardo σχολής, ενώ δεν σου κρύβω πως όταν είχε πρωτοέρθει στην μπάντα ήταν λίγο φοβισμένος για το τι θα αντιμετώπιζε. Το ξεπέρασε εύκολα. Και όχι μόνο το ξεπέρασε, αλλά δούλεψε και μόχθησε πραγματικά για το “Epitome Of Torture”. Είναι ένας άνθρωπος απόλυτα συνεπής, επικεντρωμένος στα της μπάντας ενώ ο ίδιος ήρθε πολλές φορές κατά την περίοδο της σύνθεσης των κομματιών με πολλές ιδέες οι οποίες βοήθησαν τα κομμάτια να γίνουν καλύτερα. Υπάρχει τίποτα καλύτερο από αυτό; Είμαστε πραγματικά τυχεροί που είναι μέλος μας.
Το νέο άλμπουμ μου άρεσε πραγματικά, είναι η αλήθεια. Αλλά θα πρέπει να επισημάνω πως σε κάποιες συνθέσεις του δίσκους με εξέπληξαν κάποια πιο μοντέρνα, αν θες, στοιχεία. Τί σας οδήγησε στην ενσωμάτωση τους; Θέλατε μήπως να συμβαδίσετε με τα standards των σημερινών συγκροτημάτων;
Σε καμία περίπτωση. Αλλά από την άλλη μεριά, δε μπορούμε για πάντα να είμαστε μια “Tank-meets-Motorhead” μπάντα, όπως μας χαρακτηρίζουν τα media. Μπορεί αυτό να συνέβαινε πιο αισθητά σε album όπως το “M-16” για παράδειγμα. Σε καμία περίπτωση δε μας χαλάει αυτός ο χαρακτηρισμός, μιας και εγώ ο ίδιος δηλώνω ο μεγαλύτερος οπαδός των Tank. Μου αρέσει όμως ο συνδυασμός του παραδοσιακού Sodom στοιχείου με κάποια νέα στοιχεία. Υπάρχουν κάποια πιο περίεργα riffs, κάποια πιο μελωδικά κομμάτια, όπως για παράδειγμα το “Tracing The Victim”, ενώ υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος με πιο τραχιά κομμάτια όπως το “Into The Skies Of War”, το οποίο όμως διαθέτει και λίγα πιο μοντέρνα στοιχεία.
Αρχικά το πλάνο ήταν να κυκλοφορήσει το album πέρυσι το καλοκαίρι. Τί συνέβη και καθυστέρησε τόσο πολύ;
Αυτό έχει να κάνει και με την εταιρεία, αλλά και με εμάς τους ίδιους. Αρχικά η δισκογραφική μας δεν είχε ημερομηνία για να μας το κυκλοφορήσει και από την άλλη εμείς είχαμε ένα σωρό συναυλίες να πραγματοποιήσουμε. Αυτό οδήγησε και σε κάποια αποχή από πλευράς μας. Είμαστε μπάντα που μπορεί να ηχογραφεί ένα δίσκο ανά χρόνο, αφού γράφουμε συνέχεια υλικό. Δε μπορείς όμως σε καμία περίπτωση να υπολογίσεις πράγματα που προκύπτουν, όπως για παράδειγμα κάποια οικογενειακά ζητήματα ή το γεγονός ότι εγώ για παράδειγμα έπρεπε να νοσηλευτώ στο νοσοκομείο για δύο βδομάδες λόγω κάποιου προβλήματος υγείας, ευτυχώς όχι τόσο σοβαρού. Συμβαίνουν αυτά.
Από το ξεκίνημα σας μέχρι και σήμερα, ο ήχος των Sodom πέρασε ουκ ολίγες διακυμάνσεις. Θέματα γύρω από το σατανισμό και τον αποκρυφισμό στην αρχή, καθαρό thrash στα τέλη του ’80, death metal επιρροές στο “Tapping The Vein”, ένα ριψοκίνδυνο φλερτ με το punk rock στο “Get What You Deserve” και μια δυνατή επιστροφή στο thrash ήχο με το “M-16”. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι σας αρέσει να ρισκάρετε. Φοβήθηκες ποτέ όμως ότι αυτό θα μπορούσε να προκαλέσει επιπτώσεις στη δημοτικότητα της μπάντας;
Η αλήθεια είναι ότι πάντοτε προσπαθούμε να είμαστε πλήρως αφοσιωμένοι στον ήχο μας. Ο πειραματισμός όμως για μια μπάντα είναι κάτι που συμβαίνει σχεδόν πάντα. Αν το πάρεις αντικειμενικά, τα “Agent Orange”, “Masquerade In Blood” και “Tapping The Vein” ήταν τα καλύτερα και πιο δυνατά άλμπουμ μας στα 90’s. Το “M-16” που ανέφερες, από την άλλη, είναι ένα πολύ ιδιαίτερο album για εμάς. Θα θέλαμε να κάνουμε δίσκους κοντά σε αυτόν αλλά γνωρίζεις πολύ καλά πως τέτοιοι δίσκοι γράφονται μόνο μία φορά. Είναι ένας 100% αγνός thrash metal δίσκος και τον λατρεύω πραγματικά.
Αλήθεια Tom, πως βλέπεις τη thrash metal σκηνή του σήμερα;
Μπορεί να ακουστώ κακός, αλλά υπάρχουν, ως επί το πλείστον, μπάντες που προσπαθούν να αντιγράψουν τους “Teutonic 4” (σ.σ. Kreator, Sodom, Destruction, Tankard). Το thrash για εμένα προσωπικά, είναι εκείνο το μουσικό ιδίωμα που σου δίνει την ελευθερία να εκφραστείς όπως εσύ θες. Αυτό είναι κάτι που προσωπικά θέλω. Βέβαια δεν είναι όλες οι μπάντες το ίδιο, καθώς υπάρχουν thrash σχήματα που κυκλοφορούν αξιόλογες δουλειές.
Σε μία συνέντευξη σου στο παρελθόν είχες δηλώσει πως “για να παίξει κανείς σωστό thrash, θα πρέπει να είναι κυριολεκτικά πεινασμένος”. Πιστεύεις πως όσο πιο ταπεινός είναι κανείς, τόσο καλύτερα αποδίδει στο να συνθέσει thrash metal; Σε ρωτάω γιατί τα τελευταία χρόνια έχω ακούσει νέα σχήματα τα οποία έχουν καταφέρει να παράγουν αυτό το “thrashy feeling” με ένα σεβαστό budget.
Αυτό είναι καθαρά δική μου άποψη και δεν είναι απαραίτητα κάτι το οποίο θα πρέπει να ενστερνίζεται κάθε thrash μπάντα. Με καταλαβαίνεις πιστεύω…
Προσωπικά πιστεύω, επίσης, πως οι Γερμανικές thrash metal μπάντες είναι πιο ειλικρινείς ως προς το κοινό τους. Καθ’ όλη την διάρκεια της καριέρας σας, προσπαθήσατε ποτέ άτυπα να συναγωνιστείτε άλλες thrash metal μπάντες; Νομίζω ότι καταλαβαίνεις που το πάω.
Φυσικά! Στους “Teutonic 4”. Δεν υπήρξε ούτε μια τέτοια στιγμή. Κάθε μπάντα είναι διαφορετική. Εφόσον κατάφερε η κάθε μία να πάρει το δρόμο της και να τα καταφέρει εξίσου καλά, δε νομίζω ότι τίθεται θέμα. Πάντα βέβαια μας ζητούσαν να γίνει μια περιοδεία ή μια εμφάνιση όλων μαζί, κάτι που θα γίνει φέτος στο “Beastival”. Για περιοδεία τώρα, δυστυχώς είναι πολύ δύσκολο, καθώς κάθε μπάντα έχει το δικό της βεβαρυμένο πρόγραμμα ξεχωριστά.
Μου δίνεις πάσα για την επόμενη ερώτηση. Το “Big Teutonic 4” split πως προέκυψε; Ποιανού ήταν η ιδέα πραγματοποίησης του και επίσης ποιος είχε την ιδέα για διασκευές πάνω σε κομμάτια των Iron Maiden & Motorhead;
Όλα ήταν ιδέα της Nuclear Blast για την καλύτερη δυνατή προώθηση του “Beastival” (σ.σ. καλά, μιλάμε για στεγνό δόσιμο!). Εάν ήταν στο δικό μου χέρι, δεν θα το έκανα με διασκευές. αλλά με ακυκλοφόρητα κομμάτια ή έστω με κάποια επανηχογράφηση. Αλλά αφού επρόκειτο για διασκευή, νομίζω πως το “Ace Of Spades” ήταν στα μέτρα μας.
Εσείς ως Sodom, θα κάνατε ποτέ ένα δίσκο μόνο με διασκευές;
Το πιο λογικό είναι να μην το κάνουμε ποτέ. Ίσως μονάχα ως bonus CD σε κάποια επερχόμενη δουλειά. Αλλά και πάλι, το θεωρώ απίθανο.
Είχες επίσης συμμετάσχει τον Δεκέμβριο του 2011 στο “Merry Metal X-Mas” EP παρέα με τη Doro. Ποιανού ήταν αυτή η ιδέα;
Δεν ήταν δική μου ιδέα σίγουρα! Χαχαχα! Μου το πρότεινε η Doro, την οποία την έχω πραγματικά σαν αδερφή μου, και δεν μπορούσα να αρνηθώ. Μου άρεσε πολύ το κομμάτι και εκπλήρωσε όλες μου τις προσδοκίες.
Υπάρχουν βλέψεις για περιοδεία; Οι Έλληνες Sodomaniacs θα έχουν την ευκαιρία να σας απολαύσουν;
Δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από την Ελλάδα και την Λατινική Αμερική για εμάς! Σίγουρα θα έρθουμε εκεί προς το Δεκέμβριο. Όσο για περιοδεία, ακόμα δουλεύουμε πάνω σε αυτήν.
Μπορεί να είναι νωρίς ακόμα, αλλά υπάρχουν ιδέες για νέο υλικό;
Φυσικά! Ήδη υπάρχουν 3-4 συνθέσεις και προχωράμε!
Τελευταία ερώτηση πριν το τέλος και άκρως ιδιαίτερη. Υπήρξε ποτέ όλα αυτά τα χρόνια, από την ίδρυση των Sodom μέχρι και σήμερα, κάποια στιγμή που να σκέφτηκες για οποιοδήποτε λόγο να τα παρατήσεις ή να μετανιώσεις για κάποια πράξη σου;
Μία λέξη περιγράφει την απάντηση που θες: ΠΟΤΕ! Ίσως να πέρασε λίγο από το μυαλό μου όταν έδιωξα τον Witchhunter από τη μπάντα, αλλά και πάλι δεν έκανα το χατίρι σε κανέναν. Συνεχίσαμε κανονικά. Η καλύτερη βέβαια στιγμή στη ζωή μου, ήταν όταν παράτησα τη δουλειά μου στα ανθρακωρυχεία για τους Sodom! Είναι κάτι που δεν πρόκειται να μετανιώσω ποτέ!
Με κάλυψες πλήρως! Θα ήθελα να σε ευχαριστήσω πάρα πολύ Tom για τον χρόνο που μου διέθεσες. Κλείσε την συνέντευξη όπως εσύ θέλεις.
Εγώ σε ευχαριστώ για όλα! Ελπίζω να αρέσει στους Έλληνες οπαδούς μας το “Epitome Of Torture” και ελπίζω να βρεθούμε σύντομα κοντά σας. Ακούστε το album, στείλτε μας τα σχόλια σας και δείτε το videoclip για το “Stigmatized”.
Χάρης Μπελαδάκης
Band
Tom Angelripper – φωνητικά, μπάσο
Bernd “Bernemann” Kost – κιθάρες
Markus “Makka” Freiwald – τύμπανα
Discography
Obsessed By Cruelty – 1986
Persecution Mania – 1987
Agent Orange – 1989
Better Off Dead – 1990
Tapping The Vein – 1992
Get What You Deserve – 1994
Masquerade In Blood – 1995
‘Til Death Do Us Unite – 1997
Code Red – 1999
M-16 – 2001
Sodom – 2006
The Final Sign Of Evil – 2007
In War And Pieces – 2010
Epitome Of Torture – 2013
