Δεν νομίζω ότι είναι από τις μπάντες που χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις, μιας και από 1979 που κυκλοφόρησε ο ομώνυμος δίσκος τους, μας χαρίζουν σπουδαίες συνθέσεις. Ο δεύτερος δίσκος του δυναμικού τους come back φέρει τον τίτλο “Stalingrad” και ο κιθαρίστας της μπάντας, Wolf Hoffmann, απάντησε σε κάποιες ερωτήσεις σχετικά με αυτόν. Απολαύστε τον!
Γεια σου Wolf, είμαι ο Γιώργος από το Greekrebels.gr. Συγχαρητήρια για ένα ακόμα σπουδαίο άλμπουμ. Πώς βλέπεις το “Stalingrad” τώρα που έχει κυκλοφορήσει;
Σε ευχαριστώ Γιώργο. Νιώθουμε λες και είμαστε στον παράδεισο, ποιος θα μπορούσε να το προβλέψει αυτό που γίνεται; Οι οπαδοί έχουν αγκαλιάσει τους Accept και είμαστε ευγνώμονες γι αυτό.
Ακούγοντας το άλμπουμ αναρωτήθηκα μήπως τα κομμάτια γράφτηκαν την ίδια περίοδο με αυτά του “Blood of the Nations”.
Όχι, αλλά γράφτηκαν με τον ίδιο ενθουσιασμό και με ακόμα μεγαλύτερο πάθος.
Φαίνεται λοιπόν πως ξανά βρήκατε τη συνταγή για σπουδαία τραγούδια. Συμμετέχετε όλοι στη σύνθεση;
Ο Peter και εγώ, μετά από 16 χρόνια που είμαστε μαζί, λειτουργούμε σαν ένα όταν πρόκειται για σύνθεση ή να παίξουμε live. Μπορείς να πεις πως ανακαλύψαμε ξανά τις ρίζες μας και την ικανότητα να δημιουργούμε τραγούδια , χαρακτηριστικά για Accept. Και φυσικά όταν βρίσκεσαι σε μια ομάδα δημιουργικών ανθρώπων, ο ένας επηρεάζει τον άλλον.
Τι ανταπόκριση υπάρχει από τον τύπο και τους οπαδούς μέχρι τώρα;
Εντυπωσιακή! Νομίζω πως δεν έχουμε πάρει μια κριτική που να μην είναι 100% θετική- ούτε ΜΙΑ σε αυτόν τον πλανήτη! Είμαστε πολύ περήφανοι γι αυτό. Οι οπαδοί σε όλο τον κόσμο είναι ενθουσιασμένοι που ζουν την αναγέννηση των Accept.
Ποιοι νομίζεις ήταν οι παράγοντες που έκαναν αυτό το γεγονός εφικτό; Ο Mark ήταν σημείο κλειδί;
Για εμάς ήταν. Για να το πω όσο καλύτερα γίνεται, η παρουσία του πυροδότησε αυτή τη μια φλόγα που χρειαζόμασταν να πιστέψουμε πως μπορούσαμε να το κάνουμε ακόμα. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία πως αν δεν τον γνωρίζαμε, τίποτα από αυτά δεν θα είχε συμβεί.
Ο Mark λοιπόν ταίριαξε τέλεια στην μπάντα. Πώς τον βρήκατε; Κάνατε οντισιόν και με άλλους τραγουδιστές για τη θέση; Θέλατε κάτι κοντά στη φωνή του Udo;
Η ιστορία έχει ήδη ειπωθεί άπειρες φορές. Δεν ψάχναμε για τραγουδιστή, δεν κάναμε οντισιόν. Μας προτάθηκε από ανθρώπους που τους έλειπαν οι Accept, να επανασυνδέσουμε τη μπάντα με τον Udo. Μετά από σχεδόν 20 χρόνια με την μπάντα του – γιορτάζει τώρα την 25η επέτειο με τους U.D.O. και πραγματικά τον συγχαίρουμε – αμέσως έβγαλε μια ανακοίνωση πως ποτέ δεν θα επέστρεφε στους Accept. Οπότε δεν υπήρξε ποτέ τέτοιο σενάριο. Οτιδήποτε άλλο είναι απλά φήμες που με τον καιρό γινόντουσαν όλο και πιο τρελές, ακόμα και από τους ανθρώπους που μας πρότειναν την επανασύνδεση- ήταν πολύ αστείο! Ωστόσο εκείνη την εποχή και εντελώς τυχαία ο Mike έπεσε πάνω μας, μια μέρα που εγώ και ο Peter απλά τζαμάραμε κοντά στο σπίτι του. Ο Mark και ο Peter ήταν γείτονες για 20 χρόνια και δεν είχαν συναντηθεί ποτέ. Αλλά ξέρεις, λίγος κόσμος μιλάει πλέον για το παρελθόν. Αποδείξαμε πως κάναμε το σωστό για τους οπαδούς – δεν θυμάμαι καμιά αλλαγή τραγουδιστή (αν μπορείς να το πεις έτσι μετά από 25 χρόνια) που ήταν τόσο πετυχημένη. Και κλείνοντας: οι τραγουδιστές έχουν τα προσωπικά τους χαρακτηριστικά και σημαίνει κάτι αν κάποιος είναι πιο πετυχημένος από κάποιον άλλον. Εμείς χτυπήσαμε τη κατάλληλη στιγμή με τον κατάλληλο άνθρωπο και πιστεύω πως οι Accept τώρα είναι πιο δυνατοί από ποτέ. Ζούμε το παρόν και είναι υπέροχα, πίστεψε με…
Ok, πίσω στο άλμπουμ. Γιατί το ονομάσατε “Stalingrad”; Ποιο είναι το στιχουργικό υπόβαθρο και ποιος είναι υπεύθυνος για τους στίχους;
Ομαδική δουλειά. Ανταλλάσαμε διαρκώς ιδέες και σαν Γερμανοί έχουμε διαφορετική οπτική της ιστορίας από τους Αμερικανούς. Το “Stalingrad” έπεσε στο τραπέζι καθώς συζητούσαμε για τον απόηχο της ιστορίας γενικά, όπως ότι στο παρελθόν υπήρξαν μόνο ήρωες… Όσοι παρακολουθούν τους Accept, ξέρουν πως επιλέγαμε πάντα αμφιλεγόμενα θέματα. Θέλαμε να τονίσουμε κάτι, ελπίζοντας πως δίναμε ένα κίνητρο στο κόσμο να το σκεφτεί περαιτέρω. Στο “Stalingrand” έγινε μια από τις πιο καταστροφικές μάχες που άλλαξε τον ρου της ιστορίας όπως όλοι γνωρίζουμε.
Με εξέπληξε το γεγονός που χρησιμοποιήσατε τον Σοβιετικό ύμνο. Πώς και το αποφασίσατε; Σκεφτήκατε μήπως οι οπαδοί στη Γερμανία το εκλάβουν στραβά;
Οι οπαδοί μας – και είμαι περήφανος γι αυτό – ζουν στο τώρα και γνωρίζουν πολύ καλά τη μπάντα. Όταν παίξαμε για πρώτη φορά το “Stalingrand”, στις 5 Απριλίου στο Παρίσι φέτος, όλοι στο κοινό τραγουδούσε κάθε στίχο! Τρελαθήκαμε! Ποτέ ξανά δεν είχε ξαναγίνει αυτό, συνήθως χρειάζονται μερικές συναυλίες μέχρι να τραγουδάνε οι οπαδοί τα νέα τραγούδια όπως κάνουν στα παλιά. Δε θα το ξεχάσουμε ποτέ, δεν υπάρχει τίποτα πιο συγκινητικό για ένα μουσικό όταν ακούει χιλιάδες οπαδούς να τραγουδάνε ένα κομμάτι του. Ο Ρωσικός ύμνος έχει τη κλασσική αίσθηση για μένα που ταίριαξε σ αυτό το τραγούδι.
Οι Accept ήταν πάντα μια σπουδαία live μπάντα. Τι σχέδια έχετε για την ευρωπαϊκή περιοδεία και τι να περιμένουμε στην Ελλάδα;
Κάναμε μια περιοδεία τον Απρίλιο για να γνωρίσει ο κόσμος καλύτερα το άλμπουμ και το Σεπτέμβριο ξανά ξεκινάμε. Πάμε Καναδά, Νότια Αμερική και το πρώτο show στην Ευρώπη είναι αυτό στις 18 Οκτώβρη στην Αθήνα και το δεύτερο στη Θεσσαλονίκη. Είμαστε ενθουσιασμένοι που ερχόμαστε ξανά στην Ελλάδα. Μετά πάμε Βουλγαρία, Ρουμανία, Κροατία, Σλοβενία, Ουγγαρία, ένα τεράστιο show στο Κίεβο και πολλές άλλες ακόμα, μέχρι και στην Ιαπωνία! Είμαστε στα πάνω μας και θέλουμε να περιποιηθούμε τους οπαδούς μας ala Accept!
Τι αναμνήσεις έχετε από την προηγούμενη επίσκεψη σας στην Ελλάδα;
Μπορούμε μόνο να πούμε πως όλο αυτό τον καιρό, ονειρευόμαστε την επιστροφή μας. Ήταν πολύ ζεστά και οι οπαδοί στην Αθήνα μας έδωσαν να καταλάβουμε πως είμαστε καλοδεχούμενοι, γεγονός που απογείωσε την αυτοπεποίθηση μας. Αυτή την ενέργεια την έχουμε ακόμα μέσα μας! Οι οπαδοί στην Αθήνα είναι πλέον το κριτήριο για όλους τους υπόλοιπους και ο Gaby είχε την ιδέα να βάλουμε αυτή τη φορά ένα παλιό ντεσιμπελόμετρο στη σκηνή και να συγκρίνει τα διαφορετικά ακροατήρια ανά τον κόσμο, ίσως να το αρχίσουμε από την Αθήνα. Ωραία δε θα ταν;
Πολλές από τις παλιές μπάντες περιοδεύουν παίζοντας το πιο πετυχημένο τους άλμπουμ ολόκληρο. Εσύ ποιο άλμπουμ θα διάλεγες;
Το έχουμε κάνει ήδη αυτό με το “Restless and Wild” και περάσαμε πολύ ωραία. Ίσως να το ξανακάνουμε κάποια στιγμή στο μέλλον, αυτή τη στιγμή όμως απολαμβάνουμε να παίζουμε το νέο υλικό με κάποια από τα κλασσικά των Accept.
Το μουσικό στυλ των Accept παραμένει το κλασικό heavy metal. Ακούς ή ακόμα επηρεάζεσαι καθόλου από νέες μπάντες και διαφορετικά στυλ;
Δεν είμαι και πολύ ενημερωμένος… Ζω στο δικό μου μουσικό κόσμο, περικυκλωμένος από κλασσική μουσική.
Είσαι στη μουσική βιομηχανία εδώ και πολύ καιρό. Βλέπεις βασικές αλλαγές στο πώς δουλεύουν οι εταιρείες και οι μπάντες; Υπάρχουν άλλοι παράγοντες που πρέπει να προσέχει μια μπάντα σήμερα, εκτός φυσικά από τη μουσική;
Ναι, το ίντερνετ έχει αλλάξει τα πάντα, αλλά το αυθεντικό ταλέντο και η σκληρή δουλειά πάντα θα ξεχωρίζουν από τα υπόλοιπα.
Κάποια νέα μπάντα που ξεχωρίζεις;
Σε περιοδείες συνήθως ακούμε νέες μπάντες και υπάρχουν πάρα πολλές αξιόλογες μπάντες εκεί έξω.
Για πόσο καιρό ακόμα νομίζεις πως θα μπορείς να γράφεις μουσική και να περιοδεύεις; Δε νιώθεις καθόλου κουρασμένος;
Κουρασμένος; Μόλις έχουμε ξεκινήσει και έχουμε ένα κανόνα που ακολουθούμε. Αν οι οπαδοί δε μας θέλουν πια, επειδή χάσαμε την έμπνευση, τη δύναμη και τη δημιουργικότητα μας, τότε θα είναι καιρός για μας να σταματήσουμε. Αλλά αυτή τη στιγμή νιώθουμε πως είμαστε στη κορυφή του κόσμου. Το να σταματήσουμε μοιάζει απίθανα μακρινό!!!
Wolf σε ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Τα τελευταία λόγια είναι δικά σου.
Ευχαριστώ Γιώργο. Αθήνα ετοιμάσου… θέλουμε να σιγουρέψετε πως όταν θα παίζουμε, ο ιδρώτας θα στάζει από τους τοίχους!
Γιώργος Τσινάνης
http://www.acceptworldwide.com/
http://www.facebook.com/accepttheband
http://twitter.com/accepttheband
http://www.youtube.com/ACCEPTTUBE
Band Members
Peter Baltes: Μπάσο
Wolf Hoffmann: Κιθάρες
Herman Frank: Κιθάρες
Stefan Schwarzmann: Τύμπανα
Mark Tornillo: Φωνητικά
Discography
Accept, 1979
I’m A Rebel, 1980
Breaker, 1981
Restless & Wild, 1982
Balls To The Wall, 1983
Metal Heart, 1985
Russian Roulette, 1986
Eat The Heat, 1989
Objection Overruled, 1993
Death Row, 1994
Predator, 1996
Blood Of Nations, 2010
Stalingrad, 2012
