Οι Cargo Lift είναι ένα συγκρότημα από την συμπρωτεύουσα, παίζουν heavy rock/metal, και μας παρουσιάζουν τον νέο τους δίσκο με τίτλο “Then”. Γύρω από αυτόν επιστρατεύτηκε για να μας μιλήσει ο κιθαρίστας τους, ο Χρήστος.
Συγχαρητήρια για την κυκλοφορία του “Then”, πολύ δυνατή δουλειά. Πώς ήταν η ανταπόκριση μέχρι στιγμής; Είστε ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα;
Γεια σου Γιάννη, ευχαριστούμε πολύ για τα καλά σου λόγια! Η ανταπόκριση μέχρι στιγμής ήταν πάρα πολύ ενθαρρυντική. Είναι πολύ σημαντικό για μία μπάντα να δέχεται αυτό το “σπρώξιμο” στην αρχή από τους φίλους της και στη συνέχεια από άτομα που δε γνωρίζει προσωπικά. Σε κάνει να νιώθεις ότι αυτό που κάνεις αρέσει, και σε οπλίζει με θέληση για την επόμενη δημιουργία. Εμείς σαν μπάντα είμαστε απόλυτα ευχαριστημένοι με την προσπάθειά μας και με το ηχητικό αποτέλεσμα του δίσκου, τώρα για το πως θα τα πάει στον κόσμο, για το αν θα ακουστεί, αυτό μόνο ο χρόνος θα το δείξει!
Πείτε μας λίγα λόγια για την θεματολογία του album.
Σε αυτό μάλλον ο Κώστας (φωνητικά) είναι πιο κατάλληλος να απαντήσει (γέλια)! Κοίταξε γενικά δεν είναι ότι στοχεύσαμε σε κάποια συγκεκριμένη θεματολογία ή concept εξαρχής αλλά σίγουρα επηρεαστήκαμε πολύ από τις εξελίξεις, ιδιαίτερα στο μέτωπο του Covid-19. Δεν γίνεται να μην επηρεαστείς. Μουσικά, ο δίσκος αποτελείται από δύο “πρόσωπα”, το πρώτο πιο ενεργητικό και επιθετικό, ενώ το δεύτερο πιο σκεπτικό και ατμοσφαιρικό. Ανάλογα, στιχουργικά τα κομμάτια άλλες φορές μιλούν για την αφύπνιση που ψάχνουμε κατά καιρούς, ή την ενδοσκόπηση που κάνει ο καθένας μας, κρίνοντας τις αποφάσεις και τις επιλογές του.
Ποιες ήταν οι κύριες επιρροές σας κατά τη διάρκεια της σύνθεσης του “Then”, τόσο στιχουργικά όσο και ορχηστρικά;
Θα σου μιλήσω για εμένα κυρίως γιατί ο καθένας μας έρχεται από διαφορετικό μουσικό background. Οι μπάντες που με έχουν επηρεάσει και θεωρώ ότι διακρίνονται, κιθαριστικά τουλάχιστον, σε σημεία της δουλειάς μας είναι οι Deftones, οι Paradise Lost, οι Corrosion Of Conformity και οι Alice In Chains, τους οποίους μπορείς να διακρίνεις και σε πολλά σημεία των φωνητικών γραμμών. Σίγουρα υπάρχουν πολλά περισσότερα από πίσω, τα οποία μάλλον και εγώ ο ίδιος θα ανακαλύψω εν καιρώ. Προσωπικά πάντως όταν γράφω κάτι επηρεάζομαι και από άλλες μορφές τέχνης όπως ένα βιβλίο, μια ταινία, ή μια φωτογραφία. Στις παλιότερες δουλείες μας πάντως μπορείς να διακρίνεις πιο catchy επιρροές, όπως οι Pearl Jam, οι Royal Blood ή οι Audioslave.
Ποιο είναι το αγαπημένο σας κομμάτι από το δίσκο;
Όλα φυσικά (γέλια)! Αυτό που συνοψίζει καλύτερα το δίσκο αλλά και την μπάντα σε αυτή τη φάση είναι σίγουρα το “Prophecy”. Δεν είναι απαραίτητα το “καλύτερο”, θεωρώ πως είναι η ταυτότητα μας όμως, αυτήν την εποχή. Άλλη κορυφαία στιγμή του δίσκου για εμάς είναι το “Tragedy” και το τελείωμα του “Home” όπου αφεθήκαμε πιο ελεύθεροι και αφήσαμε τα τραγούδια να κυλίσουν μόνα τους.
Ποιο τραγούδι θεωρείτε πως αποτέλεσε πρόκληση για τη μπάντα όσον αφορά τη σύνθεσή του;
Το “Friendly Fire”. Είναι το πρώτο κομμάτι που έγραψα από τη στιγμή που μεταπήδησα στις επτάχορδές κιθάρες και ουσιαστικά είναι μια “παρέλαση” από riffs, όπου, με εξαίρεση το πρώτο, δεν ακούγεται κανένα δύο φορές. Έχει το ενδιαφέρον του μεν, αλλά ήταν δύσκολο να καταλήξουμε στην ακολουθία που ταιριάζει και εξυπηρετεί καλύτερα. Νομίζω είναι και το πιο “δύσκολο” για τον ακροατή, αφού δεν έχει κάπου να “πιαστεί”, ούτε καν ένα σταθερό και catchy ρεφρέν.
Είμαι αρκετά γνώριμος με την μουσική σκηνή της Θεσσαλονίκης αλλά δυστυχώς εσάς δεν έτυχε να σας ακούσω ποτέ. Πώς γνωριστήκατε και πώς σμίξατε;
Οι Cargo Lift είμαστε σχετικά καινούρια μπάντα, με την αρχή να γίνεται το 2017 από τον Αλέξανδρο (τύμπανα), εμένα, τον Παύλο (μπάσο) και τέλος τον Κώστα (φωνητικά). Οι τρεις πρώτοι παίζαμε μαζί σε άλλη μπάντα αρκετά χρόνια, ωστόσο θέλαμε να προσπαθήσουμε κάτι με σύγχρονο ήχο και ιδέες, οπότε γνωρίσαμε τον Κώστα που ήταν η ιδανική επιλογή για τη φρεσκάδα που ψάχναμε. Μετά από δύο ΕΡ και πλέον τον πρώτο μας δίσκο, μου φαίνονται πολύ μακρινά αυτά! Το ενδιαφέρον της υπόθεσης είναι ότι όλοι γνωριζόμαστε από αγγελίες, δεν ήμασταν δηλαδή φίλοι από πριν, που σημαίνει ότι κάτι βρήκαμε ο ένας στην παρέα και στη μουσική του άλλου.
Ποια ήταν η καλύτερη συναυλιακή στιγμή σας σαν μπάντα μέχρι σήμερα
Εδώ διχαζόμαστε! Για μένα ήταν σίγουρα η επίσκεψη στη γειτονική Ξάνθη, παρέα με τους Dendrites από το Βόλο και τους Sciopticon, από Ξάνθη. Ήταν οικογενειακή υπόθεση, φορτώσαμε εξοπλισμό σε αυτοκίνητα και πήγαμε εκδρομή για να περάσουμε ωραία! Αντικειμενικά αν το δούμε όμως θεωρώ ότι το live με τους Puta Volcano (και Low Treble) εδώ, στη Θεσσαλονίκη ήταν το μεγαλύτερο κέρδος για εμάς, από πλευράς ακροαματικότητας.
Ποια είναι η γνώμη σας πάνω στην τοπική σκηνή; Πιστεύετε ότι της λείπει κάτι κι αν ναι τι είναι αυτό;
Μουσικά θεωρώ ότι η σκηνή μας ό,τι κερδίζει σε ποσότητα και ποιότητα, το χάνει σε ποικιλία. Αυτό είναι συνηθισμένο βέβαια όταν μιλάμε για τοπικές σκηνές αφού όλοι επηρεαζόμαστε μεταξύ μας. Από πλευράς υποστήριξης, ο κόσμος είναι πάντα πρόθυμος να μοιραστεί τη δουλειά σου και να έρθει στο live σου, και ενίοτε να στηρίξει και οικονομικά την προσπάθειά σου. Ας μη ξεχνάμε ότι οι καιροί είναι δύσκολοι και για τους ακροατές αλλά και για τους μουσικούς, οι οποίοι και αυτοί με τη σειρά τους συνήθως στηρίζουν άλλους μουσικούς. Δεν θεωρώ πάντως ότι λείπει κάτι, και μόνο ευγνωμοσύνη μπορώ να νιώθω για το πως σιγά σιγά ο κόσμος αγκαλιάζει τους Cargo Lift.
Πώς περνάτε την καραντίνα όλους αυτούς τους μήνες;
Γράφοντας κομμάτια! Πραγματικά, τι άλλο να κάνεις, είσαι κλεισμένος σε ένα διαμέρισμα, και ακόμα και να βγεις έξω το πιο πιθανό είναι να μην αναγνωρίσεις κανέναν πίσω από τη μάσκα. Ήδη πάντως, δειλά-δειλά δουλεύουμε κάποιες ιδέες που είτε δεν ήταν έτοιμες για το “Then”, είτε είναι εντελώς νέες. Για μικρές μπάντες σαν και εμάς η καραντίνα είναι περισσότερο ευκαιρία παρά πρόκληση, αφού βρίσκουμε λίγο περισσότερο χρόνο για να ετοιμάσουμε μια δισκογραφική δουλεία που υπό άλλες συνθήκες θα απαιτούσε επιπλέον θυσίες από προσωπικό χρόνο ή δουλειά.
Έχετε παραμείνει δραστήριοι στο συνθετικό κομμάτι τώρα που όλα έχουν «παγώσει» ουσιαστικά με τα lockdowns;
Όπως είπα και προηγουμένως, η καραντίνα λειτούργησε μάλλον ευεργετικά για το δημιουργικό κομμάτι. Σκέψου ότι τα “Somethin’ To Say”, “Home” και “Break Out” γράφτηκαν κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, προβαρίστηκαν αμέσως μετά και ηχογραφήθηκαν ακριβώς πριν τη δεύτερη! Γενικά είμαι αισιόδοξος, θεωρώ ότι πάντα υπάρχει κάποια ευκαιρία για έκφραση, ακόμα και όταν είσαι κλειδωμένος μέσα σε τέσσερις τοίχους.
Ποια είναι η μεγαλύτερη φιλοδοξία σας σαν μπάντα;
Να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε, και να συντηρείται από μόνο του, από ανθρώπους που τους αρέσει. Νομίζω είναι το “wet dream” της κάθε σύγχρονης μπάντας. Πριν τριάντα χρόνια θα σου μιλούσαν για περιοδείες και για πωλήσεις, πλέον το μόνο που θέλουμε είναι η ουσία, η δημιουργία.
Αυτό ήταν παιδιά, σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας. Μπορείτε να κλείσετε τη συνέντευξη όπως επιθυμείτε.
Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ εκ μέρους των Cargo Lift! Θέλω να κλείσω εκφράζοντας την τεράστια ευγνωμοσύνη μου προς όσους άκουσαν το δίσκο, προς όσους τον σύστησαν στους φίλους τους. Προς όλα τα zine και τις εκπομπές που μας φιλοξένησαν και μας έδωσαν καλλιτεχνικό βήμα. Εύχομαι μέσα από την καρδία μου να τα πούμε και από κοντά σε κάποιο live… και σύντομα!
Συνέντευξη: Γιάννης Σεβόλογλου
Facebook
Bandcamp
Spotify
Instagram
YouTube
Band Members
Αλέξανδρος – Τύμπανα
Χρήστος – Κιθάρες
Παύλος – Μπάσο
Κώστας – Φωνητικά
Discography
Then, 2020
