Οι Γερμανοί Crystal Breed μας παρουσιάζουν ένα ενδιαφέρον ντεμπούτο που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα του prog rock. Από τους Beattles τους Genesis, τους Queen και τους ELP, στους Shadow Gallery και τους Vanden Plas. Το άλμπουμ αν και έχει φανερές αρετές που βγαίνουν στην επιφάνεια κυρίως από τις 70’s επιρροές, έχει και κάποιες αδυναμίες, οι οποίες όμως μου άφησαν μια αίσθηση του ανολοκλήρωτου. Δυστυχώς σε ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να είναι από τα highlight της χρονιάς, τα φωνητικά είναι ξεκάθαρα ο αδύναμος κρίκος. Ίσως να φταίει η αδύναμη χροιά του τραγουδιστή, ίσως να συμβάλουν αρνητικά κάποιες παράταιρες φωνητικές μελωδίες, αλλά πιστεύω ακράδαντα πως με μια πιο δυναμική φωνή, το άλμπουμ θα απογειωνόταν. Άμα βγάλουμε τα φωνητικά στην άκρη, έχουμε ένα σύνολο ευφυέστατων συνθέσεων που χτυπούν απευθείας στον νοσταλγικό νευρώνα, χωρίς όμως να είναι πεπαλαιωμένες. Κρίμα…
7/10
Γιώργος Τσινάνης
