H 9η δουλειά των Αμερικάνων death metallers τιτλοφορείται “Majesty And Decay”, και στιχουργικά, ως συνήθως, ασχολούνται με θέματα “απόκοσμα”. Οι Immolation παρόλο που πρόσφατα έκαναν μεγάλη περιοδεία στην Ευρώπη (με τους δικούς μας Rotting Christ να κάνουν support) δεν έχουν όση απήχηση 8α έπρεπε να έχουν στην χώρα μας. Ο δίσκος είναι ο ορισμός του Αμερικάνικου death metal, το είδος που καθιέρωσε τους Immolation στο χώρο. Τα αταίριαστα στοιχεία brutal φωνητικών και μελωδικότητας λαμβάνουν χώρα εδώ, με το συγκρότημα μουσικά να κυμαίνεται σε μεγαλύτερο εύρος από αυτό που συνήθιζε. Υπάρχουν αργόσυρτα riffs και πιο απαλά αγγίγματα, όπως στο “The Purge”, αλλά τα περισσότερα είναι αυτά που σου κόβουν την ανάσα, όπως το “Power And Shame” με καταπληκτικά solo και τον Steve Shalaty να ξεσπάει στα drums όσο και όταν χρειάζεται με ρυθμικό tempo ή δίκαση. Για τον Ross Dolan όσον αφορά τα φωνητικά δεν έχω να σημειώσω τίποτα πέρα από το ότι ξέρει πολύ καλά πως να βγάζει αυτό το “σάπιο” που αποζητά η μουσική τους, και για το μπάσο ότι ακούγεται όσο πρέπει για να ακολουθεί την μελωδία. Η μουσική σαν σύνολο δεν φαίνεται να χάνει ή να ζηλεύει τίποτα από τις προηγούμενες κυκλοφορίες των Immolation. Παρόλο που επαγγελματικά τo “Μajesty And Decay” είναι άψογο και έχει ήδη αγκαλιαστεί από τους οπαδούς της μπάντας, θεωρώ πως θα έπρεπε να καινοτομήσουν με κάποιο τρόπο. H δουλειά που έχει γίνει είναι πολύ καλη. Η φλόγα, όμως, υπάρχει ακόμα…?
7/10
Mαρία Θεοδωράκη
