Self-financedΚριτικές

Ischemic – Ischemic (Self-Financed)

Οφείλω να ομολογήσω ότι δεν είχα ξανακούσει μέχρι τώρα για τους Καναδούς Ischemic, οι οποίοι παίζουν blackened death/doom. Και βλέποντας ότι ονόμασαν το δίσκο από το όνομά τους υπέθεσα ότι πρόκειται για ντεμπούτο, καθώς το να είναι σε προχωρημένο στάδιο και να χρησιμοποιούν το όνομά τους για το δίσκο μετά από μια μεγάλη καριέρα για να σηματοδοτήσουν το τέλος ενός κύκλου, όπως κάνουν πολλά καταξιωμένα συγκροτήματα, μου φάνηκε πολύ χλωμό. Κι όμως, με κούφαναν τελείως, καθώς δε θυμάμαι άλλη περίπτωση συγκροτήματος που να το κάνει αυτό στο δεύτερό τους δίσκο! Πραγματικά, δε μπορώ να καταλάβω που αποσκοπεί αυτή η κίνηση και ποια η σημασία της.

Τέλος πάντων, αρκετά με τη φλυαρία μου, πάμε στο μουσικό ζουμί. Μουσικά προσφέρει αυτό ακριβώς που εννοεί ο όρος blackened death/doom. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Οι συνθέσεις ούτε περιέχουν φανφάρες ούτε προσπαθούν να εντυπωσιάσουν, παρά μόνο να κάνουν τον ακροατή να νιώσει τη μιζέρια τους, τον πόνο τους και το θυμό τους. Και σε αυτό το καταφέρνουν, αν και μεταξύ μας, το συνθετικό επίπεδο είναι το μόνο που τους εμποδίζει να κάνουν το κάτι παραπάνω. Ο δίσκος, ενώ είναι καλοφτιαγμένος και συναισθηματικός, έχει πολλές ιδέες που δεν είναι κακές μεν, αλλά είναι κοινότυπες δε.

Κι αυτό είναι το μοναδικό μειονέκτημα του δίσκου, γιατί συνολικά είναι πολύ ωμός, πολύ έντονος και πολύ «χειμερινός». Δεν έχουν όμως το συνθετικό ταλέντο άλλων συγκροτημάτων του είδους με αποτέλεσμα ο δίσκος να αποτελεί μεν έναν καλό σύντροφο για τους ακροατές του είδους αλλά στην τελική κανείς δε θα τους έβαζε όχι μαζί με τα μεγαθήρια αλλά ούτε με τα συγκροτήματα της δεύτερης ταχύτητας του είδους. Να το πω αλλιώς, το σκοτάδι του δίσκου είναι μεν ελκυστικό αλλά δεν είναι αρκετά βαθύ για να σε ρουφήξει και να σε καταπιεί.

Ξαναλέω ότι πρόκειται για μια αξιόλογη προσπάθεια, η οποία όμως δε θα μνημονεύεται σε λίγα χρόνια καθώς δε διαθέτει κάτι το εξαιρετικό για να έχει την απαιτούμενη διάρκεια. Βραχυπρόθεσμα θα κρατήσει καλή συντροφιά στους φανατικούς του είδους αλλά ακόμα κι αυτοί σε δυο-τρία χρόνια θα την έχουν ξεχάσει και θα έχουν επιστρέψει στα κλασικά αγαπημένα τους. Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να θυμούνται πλέον όλοι όσοι γράφουν μουσική, το να είσαι άρτιος παικτικά και το να έχεις μελετήσει το είδος στο οποίο παίζεις δε θα σε κάνει αυτόματα να βγάλεις δίσκο που θα θεωρείται κλασικός στον αιώνα τον άπαντα. Κάποια στιγμή πρέπει να ξαναρχίσουμε να γράφουμε μουσική με την καρδιά και όχι με τον αυτόματο.

6/10
Σταύρος Πισσάνος
[email protected]

RodStudios_728x90 - 728|90|RodStudios_728x90|||bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothnano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X