Οι δεκαετίες του ‘60 και του ‘70 θεωρούνται από πολλούς ανθρώπους, ως οι πιο σημαντικές στον χώρο της rock μουσικής. Ίσως να μην έχουν και άδικο, αφού η εποχή των παιδιών των λουλουδιών, άφησε την παρακαταθήκη της με μεγάλα ονόματα, όπως ο Jimi Hendrix, Pink Floyd, The Beatles, Rolling Stones… η λίστα είναι τεράστια. Το πόσο σημαντική είναι αυτή η περίοδος στη μουσική μπορεί να αποδειχτεί και από το γεγονός ότι υπάρχουν πολλές μπάντες ακόμη που αναβιώνουν το συγκεκριμένο είδος.
Μια από αυτές τις μπάντες είναι και οι Love Machine, οι οποίοι έρχονται το 2018 να μας παρουσιάσουν την τρίτη δισκογραφική τους δουλειά, με τίτλο “Times To Come”. Δεν έχω την παραμικρή σχέση με την μπάντα και όταν ξεκίνησα να ακούω το δίσκο, κατάλαβα και το λόγο. Οι Love Machine είναι μια μπάντα που υπάγεται στο Krautrock, που «είναι ο γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει το μουσικό ρεύμα που εμφανίστηκε στη Γερμανία στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και ανέβηκε σε δημοτικότητα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1970.» [σ.σ. Βικιπαιδεία]
Δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψω το πόσο μισώ αυτό το είδος μουσικής. Οι Love Machine φαίνεται να είναι τα ψυχεδελικά παιδιά των The Doors και καταφέρνουν να το δείξουν αυτό, στον υπέρτατο βαθμό. Μεγάλες σε διάρκεια συνθέσεις, ψυχεδελικές καταστάσεις, μια Love ατμόσφαιρα και γενικά ένας μινιμαλιστικός ήχος που παραπέμπει σε κατανάλωση πολλών απαγορευμένων ουσιών.
Θεωρώ ότι η κυκλοφορία δεν έχει καμία σχέση με το heavy metal και έτσι την αντιμετωπίζω. Δεν υπάρχει περίπτωση να ακούσω δεύτερη φορά αυτό το ψυχεδελικό παραλήρημα των Γερμανών και φυσικά να εμβαθύνω στην ανούσια μινιμαλιστική άποψή τους. Η φωνή του Marcel Rösche, είναι μια διασταύρωση της Mariane Faithful του “The Memory Remains” των Metallica, του Bob Dylan και του Jim Morisson και σε πολλές περιπτώσεις είναι πολύ εκνευριστική, παρόλο το βάθος που περιέχει.
Ζούμε στο 2018 και θεωρώ ότι τέτοιες κυκλοφορίες είναι ανούσιες. Αν τους συγκρίνω με τους καταπληκτικούς The Night Flight Orchestra που επίσης αναβιώνουν την ίδια περίοδο, οι Love Machine μένουν πολλά χιλιόμετρα πίσω και στη μουσική σύνθεση και στην εφευρετικότητά τους. Συγνώμη, αλλά δεν θα πάρω…
2/10
Δημήτρης Σταύρος
[email protected]
