Αναμφισβήτητα ένα εκκεντρικό image, αλλά παράλληλα πολύ καλή μουσική. Αυτοί είναι οι Καναδοί Messora και το πρώτο τους album με τίτλο “The Door”. Πολύ ευχάριστος και επικοινωνιακός και ο Zach Dean, ιθύνων νους του συγκροτήματος, ο οποίος απάντησε στις παρακάτω ερωτήσεις που του θέσαμε.
Αγάπησα πραγματικά το ντεμπούτο σας. Ποια είναι η ανατροφοδότηση μέχρι τώρα;
Ευχαριστούμε! Η αντίδραση ήταν πολύ πιο ευρεία απ΄ότι περίμενα, ειλικρινά. Το άλμπουμ έλαβε πολύ θετικές κριτικές από διάφορες δισκοφραφικές και συμπεριλήφθηκε σε πολλές λίστες με τους καλύτερους δίσκους της χρονιάς, ειδικά εδώ στο Κεμπέκ. Δεν περίμενα να λάβει τέτοια αναγνώριση, διότι είναι η πρώτη μας κυκλοφορία και το project αυτό είναι νεοσύστατο, οπότε ήταν μια μεγάλη έκπληξη.
Πως θα περιέγραφες τον ήχο σας, αν όχι απλώς progressive metal;
Πιστεύω ότι το death metal στοιχείο είναι φανερό και διακριτό. Το κύριο συναίσθημα που θέλω να μεταδώσω είναι το σκοτάδι. Δεν είναι το progressive metal με τον τρόπο που το κάνουν οι λ.χ. Periphery ή οι The Contortionist, αλλά death metal που διαμορφώθηκε από παλαιότερες μπάντες όπως Pink Floyd ή Opeth. Αυτό το άλμπουμ έχει επίσης μια έντονη μελωδικότητα και βρίσκεται πιο κοντά στους Children of Bodom. Νομίζω ο όρος progressive death metal ταιριάζει καλύτερα, γιατί είναι πιο ελεύθερος και μπορεί να σημαίνει διάφορα πράγματα και νιώθω ότι περιγράφει αυτό που κάνουμε χωρίς να μας παγιδεύει σε έναν συγκεκριμένο ήχο.
Πες μας παρακαλώ για το περιεχόμενο των στίχων.
Οι στίχοι προέκυψαν όταν περνούσα μια δύσκολη μεταβατική περίοδο στη ζωή μου και το μόνο που ήθελα, ήταν να ξεφύγω από τον κόσμο. Δεν ήθελα να πεθάνω, αλλά δεν ήξερα αν ήθελα να ήμουν κομμάτι του «κανονικού» κόσμου. Το άλμπουμ ταξιδεύει μέσα σε αυτό το αίσθημα, στο τι το προκαλεί και τι θα συμβεί αν το κυνηγήσεις. Το “The Door” είναι η πόρτα που οδηγεί σε έναν άλλο κόσμο. Δεν πρόκειται για κάποια φανταστική ιστορία ή κάτι τέτοιο, ούτε για μιά άλλη διάσταση, είναι απλώς μια εξερεύνηση της επιθυμίας για απόδραση.
Το εξώφυλλο; Τι συμβολίζει;
Αν έχεις δει τον τρόπο που παρουσιάζομαι στη σκηνή, μπορείς να καταλάβεις τις ομοιότητες μεταξύ εμού και της φιγούρας που απεικονίζεται στο εξώφυλλο. Η φιγούρα διαλύεται και ωθείται μαγνητικά προς το “The Door”, τη διαφυγή.
Διάβασα πως ξεκίνησες τους Messora ως solo project. Πως αποφάσισες να προσθέσεις άλλα μέλη και να γίνετε ένα ολοκληρωμένο συγκρότημα;
Η ιδέα ήταν να υπάρχει πάντα η μπάντα να παίζει αυτά τα τραγούδια, αλλά έγραφα μουσική μόνος μου για πολύ καιρό πριν καν αυτό το project να έχει όνομα ή μέλη. Παραμένει ένα project επειδή είμαι ο μοναδικός συνθέτης και ο ηγέτης της μπάντας, αλλά συνεχίζω να διατηρώ ένα σταθερό live lineup και για τις περιοδείες όσο το δυνατόν περισσότερο γίνεται.
Βέβαια η συνολική εικόνα σου είναι εκκεντρική- μου αρέσει αυτό, προσωπικά. Πιστεύεις ότι αυτό είναι απαραίτητο, ώστε να δημιουργηθεί μια καλύτερη εικόνα για την μουσική, ή σου αρέσει απλώς η ατμόσφαιρα αυτή;
Πιστεύω ότι όταν παίζεις live, είναι πολύ σημαντικό ένα ισχυρό οπτικό στοιχείο. Δεν πρόκειται για την μουσική αυτή καθεαυτή, γι’ αυτό άλλωστε έρχεσαι να δεις την μπάντα και όχι να ακούσεις στο σπίτι τον δίσκο. Θεωρώ ότι ο τρόπος που εμφανιζόμαστε στη σκηνή, μαζί με τα φώτα, τον καπνό είναι ένα αρκετά σκοτεινό εφέ, το οποίο κολακεύει την μουσική πολύ όμορφα και δημιουργεί μια πιο ολοκληρωμένη εμπειρία.
Ποιες μπάντες επηρέασαν τους Messora και πως χρησιμοποίησες αυτές τις επιρροές στο “The Door”;
Είχα μια μικρή επαφή με αυτές τις μπάντες ξανά στο παρελθόν, αλλά πιστεύω ότι οι Pink Floyd με επηρέασαν να δημιουργήσω ένα περιεκτικό και ουσιώδες άλμπουμ, αντί για μια συλλογή από κομμάτια. Είναι η πρώτη μπάντα που άκουγα τα ολόκληρα τα άλμπουμ και όχι μόνο τα τραγούδια, όταν ήμουν νέος. Οι Opeth με έβαλαν στο death metal, παρέμεινε η αγαπημένη μου μπάντα και ίσως η πιο εξέχουσα επιρροή. Οι Opeth μου άνοιξαν τα μάτια, ή τα αυτιά, σε μοναδικές δομές κομματιών και σε μια ευρεία κλίμακα του που μπορεί ένα κομμάτι να φτάσει. Νομίζω ότι το κάνουν απίστευτα καλά, διότι δεν κολλάνε μαζί μερικά riff, ώστε να πετύχουν τραγούδια διαρκείας 12 λεπτών, το κάθε στοιχείο του κάθε κομματιού έχει τη δική του θέση, με σκοπό να δημιουργήσει κάτι μεγαλύτερο από κάτι τμηματικό, κάτι που και οι Pink Floyd το κάνουν αυτό προφανώς στο άλμπουμ “Animals”. Τα περισσότερα φωτεινά και επικά μελωδικά στοιχεία του δίσκου είναι επιρροές από τους Children of Bodom, που είναι η μόνη melodic death metal μπάντα που πραγματικά μου αρέσει. Οι Whitechapel ήταν μια μεγάλη επιρροή για μένα, όταν μάθαινα τις φωνητικές τεχνικές που χρησιμοποίησα στο μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου και μπορείς να ακούσεις πολύ Lamb of God στα πιο groove σημεία, τα οποία καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του “The Door”. Άλλες μεγάλες επιρροές που διαμόρφωσαν το “The Door” είναι οι Slayer, Meshuggah, Behemoth, David Bowie, και Marilyn Manson.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να κυκλοφορήσεις το άλμπουμ χωρίς κάποια δισκογραφική;
Κοίταξε, η διαδικασία της κυκλοφορίας του δίσκου είναι εύκολη, τον στέλνεις απλώς στο Distrokid. Βέβαια η απουσία ενός ονόματος σημαίνει ότι δεν υπήρχε χρηματοδότηση για τον δίσκο, οπότε έπρεπε να περιοριστούμε στα όσο μας επέτρεπαν τα οικονομικά μας. Καταφέραμε να πάρουμε καλό PR από την Asher Media Relations, που βοήθησε να γνωστοποιηθεί ο δίσκος, κάτι που δεν θα μπορούσαμε να το πετύχουμε αλλιώς. Απολαμβάνω την ελευθερία που σου δίνει μια τέτοια απουσία εταιρείας, αλλά δεν έχω συνεργαστεί με καμία, άρα πρακτικά δεν μπορώ να συγκρίνω. Δυνητικά θα ήθελα να δουλέψω με κάποια δισκογραφική στο μέλλον, αν αυτό θα ωφελούσε την μπάντα.
Το “The Door” είναι πολύ πειραματικό και είναι μόνο το ντεμπούτο σας άλμπουμ! Τι να αναμένουμε μελλοντικά;
Ακόμα περισσότερους πειραματισμούς! Όπως είπα και πριν, δεν θεωρώ πως οι Messora κατηγοριοποιούνται με τρόπο που θα βλάψει το στυλ της μουσικής και έχω πολλές ιδέες για το πως θα ήθελα να κινηθεί το project. Θα ήθελα να βάλω περισσότερα ακουστικά όργανα, περισσότερη βαβούρα, πιο πολλά μελωδικά φωνητικά, ίσως και maybe some keys. Το να έχεις εξολοκλήρου τον έλεγχο της δημιουργικότητας είναι ωραίο, γιατί δεν υπάρχει πίεση από από άλλους που θέλουν να κάνουν ασφαλείς επιλογές και να μην εξερευνήσουν διάφορες κατευθύνσεις και ήχους.
Είδα ότι στο Facebook ότι ήδη έχετε κάνει μερικές συναυλίες. Πώς πήγε;
Παίζουμε συστηματικά από το καλοκαίρι του 2017 και αυτό αυξάνεται από τότε προδευτικά. Κάθε μπάντα περνάει από αυτό προφανώς, αλλά δεν είχαμε ιδέα παλαιότερα αν θα έρχονταν τουλάχιστον 20 άτομα από κάτω. Τελευταία στις εμφανίσεις μας έρχεται αρκετός κόσμος, ειδικά μετά την κυκλοφορία του άλμπουμ. Πρέπει όμως να οργανώσουμε μια σωστή περιοδεία, αλλά δεν νομίζω να πάρει πολύ μέχρι να γίνει.
Φαντάζεσαι τους Messora ως μια μεγάλη μπάντα; Θα σου άρεσε αυτή η σκέψη;
Οπωσδήποτε, αυτός ήταν πάντοτε ο στόχος. Δεν έχω άλλες επιδιώξεις πέρα από το να ξεκινήσω τις τακτικές και σοβαρές περιοδείες και να βγάζω δίσκους με τους Messora.
Υπάρχει κάτι άλλο που να σου αρέσει εκτός από το να γράφεις μουσική, που να συνεισφέρει στην δημιουργικότητα σου;
Μου αρέσει το διάβασμα αρκετά και νομίζω ότι απολαμβάνω την λογοτεχνία ως τύπο τέχνης, διότι μου φαίνεται πολύ οικεία, όπως και με την μουσική. Τα βιβλία συνήθως τα επινοεί και τα γράφει ένας, ως ένα project πάθους, κάτι που έγινε και με το Messora. Για κάποιο λόγο, αισθάνομαι πως αυτό με κάνει να εκτιμώ πιο βαθιά αυτό που θέλουν να μεταδώσουν οι συγγραφείς. Πιστεύω επίσης ότι το διάβασμα είναι μια έμπνευση για στοίχους και πως να εκθέτεις τις ιδέες σου συνοπτικά και δυναμικά με λέξεις.
Σε ευχαριστώ για τις απαντήσεις. Εύχομαι τα καλύτερα για το μέλλον της μπάντας. Θα ήθελες να δώσεις κάποιο μήνυμα σε εκείνους που θα διαβάσουν αυτή την συνέντευξη;
Σ’ ευχαριστώ για τη συνέντευξη! Μου άρεσαν οι ερωτήσεις σου. Για όποιον διαβάζει την συνέντευξη, ας ακούσει το “The Door”! Μπορείτε να το βρείτε στο Bandcamp των Messora ή οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία χρησιμοποιείτε. Ευχαριστούμε!
Συνέντευξη: Τζούλια Τσαγκάρη
Μετάφραση: Δέσποινα Χατζή
Bandcamp
Facebook
Soundcloud
Spotify
Band Members
Ben Bertrand – μπάσο
Joey Lariviere – drums
James Cabral – κιθάρες
Zach Dean – κιθάρες, φωνητικά
Discography
The Door, 2019
