Michael Schenker’s Temple Of Rock, Fury UK
Fuzz Club, Αθήνα, 20/04/2012
Την αγάπη που τρέφει το ελληνικό κοινό για τους Scorpions την γνωρίζουμε όλοι. Σχεδόν 40,000 κόσμος είχε έρθει την τελευταία φορά να τους δει. Τώρα όμως που τρία από τα ιστορικά μέλη της μπάντας – παρέα με τον Michael Schenker στην Αθήνα ταξίδεψαν οι Francis Bucholz (μπάσο, 1973 – 1992) & Herman Rarebell (τύμπανα, 1977 – 1995) – ήρθαν για μια εμφάνιση επί Αθηναϊκού εδάφους (και την επόμενη στην Θεσσαλονίκη) που ήταν όλος αυτός ο κόσμος; Μου λέτε; Ούτε 800 άτομα παραβρέθηκαν στο χώρο. Κάντε λοιπόν τις πράξεις και δείτε τις αναλογίες. Αδιανόητο να μην μαζέψει στην ξεφτίλα 1000 άτομα ένα τέτοιο συναυλιακό δρώμενο.
Πρώτοι στην σκηνή του Fuzz ανέβηκαν οι Fury UK, το δυναμικό τρίο από το Manchester του Ηνωμένου Βασιλείου, τους οποίους είχαμε την χαρά να ξαναδούμε live μετά την περσινή τους εμφάνιση ως support act στους Iced Earth. Στα 45 λεπτά που είχαν στην διάθεση τους, παρουσίασαν υλικό και από τις 2/4 δισκογραφικές δουλειές τους. Την αρχή έκανε το “I See Red” για να ακολουθήσουν «καπάκια» τα “Fall From Grace” & “Alien Skies” (από την τελευταία δισκογραφική δουλειά της μπάντας με τίτλο “A Way Of Life” του 2010) μέχρι να ακουστεί η πρώτη καλησπέρα στο κοινό. “Taste The Blood”, “Athena” & “Manslaughter” ακολούθησαν μέχρι να κάνει το δικό του Drum Solo ο Martin McNee. To τέλος ήρθε με τα “Call To Arms” & “Death by Lightning”.
Η ώρα άρχισε να ζυγώνει για τους παλιοροκάδες. Οι τρείς προαναφερθέντες μουσικοί (Schenker, Bucholz, Rarebell) πλαισιώθηκαν επί σκηνής από τους Doogie White (Rainbow, Yngwie Malmsteen, Cornerstone) στην φωνή & Wayne Findlay (Slavior, No Sky Today) στην κιθάρα και τα πλήκτρα. Έπειτα από κάποια μικρά τεχνικά προβλήματα στον εξοπλισμό του Γερμανού κιθαρίστα, οι Temple Of Rock ήταν έτοιμοι να πατήσουν το σανίδι. Προσωπικά δεν ξέρω, με χάλασε η συνολική εμφάνιση της μπάντας, αφού τα λάθη ήταν σωρηδόν και η μπάντα στο τέλος της βραδιάς φαινόταν ως μια κακή cover band. Τι και αν τα ονόματα είναι τρανταχτά μέσα σε αυτό το line up; Το αποτέλεσμα εμένα δεν μου άρεσε, περισσότερο με έριξε παρά να με φτιάξει. Μπορεί να γουστάρω τον Doogie τρελά σαν φωνή αλλά αυτό που είδα δεν μου άρεσε, το rhythm section των Bucholz/Rarebell χώλαινε επίσης ενώ αυτοί που κάπως έσωσαν την κατάσταση ήταν οι Schenker/Findlay με την απόδοση τους. Η έναρξη έγινε με τα “Into the Arena” & “Armed and Ready”, αμφότερα συνθέσεις της MSG περιόδου για να έρθουν να κολλήσουν τα “Lovedrive” & “Another Pieces Of Meat”. Μόλις είμαστε στο πρώτο εικοσάλεπτο και παρατηρώντας το κοινό, διαπιστώνεις ότι παραείναι υποτονικό αφού παλμός δεν υπήρχε με μοναδική φωτεινή διαφορά το Ελληνικό Scoprions Fan Club το οποίο βρισκόταν μπροστά από τον Γερμανό βιρτουόζο κιθαρίστα και δεν σταμάτησε λεπτό να τραγουδά. “Cry for the Nations”, “Let Sleeping Dogs Lie”, “Coast to Coast” & “Assault Attack” ακολούθησαν μέχρι να ακουστεί το μοναδικό κομμάτι από το δίσκο των Temple Of Rock, το “Before the Devil Knows You’re Dead”, όπου εδώ ο Doogie White πραγματικά ζωγράφισε. “Lights Out”, “On and On”, “Let It Roll”. “Shoot Shoot”, “Rock You Like a Hurricane” & “Rock Bottom” πρωτού η μπάντα αποχωρήσει για το καθιερωμένο encore όπου εκεί ακούστηκαν τα “Holiday”, “Blackout” & “Doctor Doctor”. Ήταν μια αρκετά “συμπαθητική” βραδυά που έπρεπε να την τιμήσουν όλοι οι fans των Γερμανών rockers. Τουλάχιστον μερίδα του κοινού την απόλαυσε… Εγώ πάλι….
Νίκος Σιγλίδης
