Τα τελευταία χρόνια η Νότια Αμερική έχει κυκλοφορήσει αρκετές σοβαρά υποτιμημένες μπάντες. Με παραδείγματα όπως οι Ripper και Critical Defiance, αυτή η ήπειρος έχει επιδείξει αρκετά μεγάλη ποικιλία, περισσότερο από κάθε άλλη. Ακόμα και οι Χιλιανοί Parkcrest έμειναν απαρατήρητοι για αρκετό διάστημα.
Μετά την ανεξάρτητη ψηφιακή κυκλοφορία του δευτέρου album τους, την περασμένη χρονιά, συνεργάστηκαν με την κινέζικη εταιρεία Awakening για να κυκλοφορήσουν το εν λόγω album σε φυσική μορφή την φετινή χρονιά. Το “…And That Blue Will Turn To Red” είναι ένα αρκετά έντονο album, όπως συνιστούν άλλωστε τόσο ο τίτλος όσο και το εξώφυλλο. Ένα album το οποίο θα χρειαστεί να το ακούσετε ξανά και ξανά ώστε να αντιληφθείτε τις μικρές λεπτομέρειες που το κάνουν να ξεχωρίζει.
Οι Parkcrest θυμίζουν την μπάντα των Ripper. Σε περίπτωση που δεν γνωρίζετε καμία από τις δυο και οι δυο έχουν ως κοινό γνώμονα την βαρβαρότητα αλλά και τα τεχνικά στοιχεία. Ενώστε τους Coroner με τους Demolition Hammer και μόλις καταλάβατε τι εστί Parkcrest. Η τεχνική τους κρύβεται στις παιχνιδιάρικες μπασογραμμές. Ένα γεγονός που από ότι φαίνεται προτιμούν να το ακούνε να λάμπει, συνοδεύοντας το με απλές πέμπτες συγχορδίες. Το τελευταίο τους κομμάτι, είναι ζωντανή απόδειξη δυναμικότητας, καθώς κλείνει με ένα solo μπάσου.
Φυσικά και κάθε μέλος της μπάντας δίνει τον καλύτερο του εαυτό. Όλοι τους έχουν τις στιγμές τους και μερικά δευτερόλεπτα λάμψεως μέσα στα κομμάτια. Για παράδειγμα στο “Impossible To Hide”, έχουμε επίδειξη ικανότητας στα τύμπανα με εκρηκτικούς ρυθμούς να εναλλάσσονται.
Το πιο βάρβαρο στοιχείο του ήχου αυτής της μπάντας είναι ολοφάνερο. Λατρεύουν την ταχύτητα. Συνοδευόμενα από τα φωνητικά, στερούνται δυναμικής. Ίσως και το μόνο αρνητικό που μπορώ να καταλογίσω. Στην τελική όμως γούστα είναι αυτά. Δεν είμαι φανατικός του είδους αλλά μπορώ να πω πως ήταν ένα ευχάριστο σαρανταπεντάλεπτο. Οι υποστηρικτές του είδους συνίσταται να το προσθέσουν στην λίστα τους.
8/10
Γιώργος Χατζηϊωαννίδης
[email protected]
