Power Crue, The Silent Rage, Erase, Mythraal
16-12-2011, 7 Sins, Αθήνα
Πριν τη συναυλία να πω την αλήθεια είχα ξεχάσει να υπολογίσω τη μιζέρια των Ελλήνων και ήλπιζα ότι όλα θα είναι ρόδινα. Και μόνο βλέποντας τις μπάντες που θα έπαιζαν δε μπορούσα να βρίσκομαι σε άλλη κατάσταση πέρα από το να προσμωνώ με ανυπομονυσία να δω ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ Power Crue και Silent Rage που οι μεν ετοιμάζουν υπερδισκάρα και κατά τη γνώμη μου παίζουν με μία από τις καλύτερες συνθέσεις που είχαν ποτέ και οι δε φέτος έβγαλαν επίσης τρομερή δισκάρα και συνεχίζουν την θεαματικά ανοδική τους πορεία. Το γλυκό θα συμπήρωναν οι Erase και οι Mythraal που παίζουν Heavy Metal. Οι Erase κινούνται σε πιο Speed μονοπάτια, οι Mythraal σε πιο Epic. Όλο αυτό το σκηνικό θα κόστιζε 8 Ευρώ (μαζί με ποτό). Super, έτσι δεν είναι; Ε λοιπόν, ήρθαν γύρω στα 50 άτομα πέρα από τις μπάντες! Τι συναυλία να ευχαριστηθείς από εκεί και πέρα όταν από την αρχή είσαι ξενερωμένος με τέτοια σκηνικά; Σαν να μην έφτανε αυτό το όλο σκηνικό πλαισιώθηκε και από τον μια στις πέντε, εμετικό ήχο του 7 Sins. Ας δούμε τι κατάφεραν οι μπάντες μέσα από αυτές τις αντίξοες συνθήκες…
Mythraal: Νεοσύστατη μπάντα που μίσιασε το πρόγραμμά της παίζοντας δικά της κομμάτια και διασκευές σε κλασσικά κομμάτια. Σε γενικές γραμμές μέτρια εμφάνιση με πολύ κακό ήχο. Για την ακρίβεια άρχισαν πολύ άσχημα στην προσπάθεια να πουν το Sirens το οποίο απλά δεν ακούστηκε, αλλά όσο πέρναγε η ώρα κάπως σα να έφτιαχνε το όλο σκηνικό αλλά και πάλι λίγα πράγματα. Τα δικά τους κομμάτια, ότι ακούστηκε δηλαδή, αρκετά ως πολύ καλά. Μπασίστας και ντράμερ έκαναν την διαφορά καθώς ήταν οι μόνοι που ακούγονταν κανονικά. Γενικά όμως θέλουν ακόμα δουλειά κυρίως το δέσιμο της μπάντας με τη φωνή. Τέλος καλό θα ήταν όταν πιέζει ο χρόνος να λείπει όλο αυτό το socializing και τα comebacks…
Setlist: Sirens (Savatage), Mercyful Fate, Under Jolie Roger (Running Wild), Living in the Night, In Union (Overkill), Alison Hell (Annihilator), Only Heavy Metal, Thor (Manowar)
Erase: Επίσης αρκετά νέα μπάντα με πολύ καλό υλικό και ιδιαίτερα crunchy, στακάτα και speedάτα reefάκια. Έπαιξαν το υλικό του demo το οποίο απέδωσαν πολύ καλά και άλλα δικά τους, αλλά για μένα το αποκορύφωμα έγινε προς το τέλος μία το πολύ καλό Cassandra το οποίο με ψιλοέστειλε αδιάβαστο και μετά με τη διασκευή στο ‘Child of the Damned’ το οποίο απέδωσαν καλά και έγινε ένας ψιλοπανικός! Γενικά είχαν έτσι μία αύρα αλητείας και κατά την εμφάνηση που βοήθησε ακόμα περισσότερο αλλά δυστηχώς αυτό που δε βοήθησε ούτε αυτούς ήταν ο ήχος… ειδικά όταν έμπαινε το basso και τα δικασίδια μπουκώναν όλα! Κρίμα πολύ γιατί ο μπασίστας έπαιζε τον κώλο του και ακούστηκαν πολύ λίγα… Πάντως καλύτερος ήχος από τους προηγούμενους αλλά και πάλι δύσκολα τα πράγματα.
Setlist: Metal Force, Every Saturday Night, Beautiful Drugs, Easy Riders, Cassandra, Child of the Damned (Warlord)
The Silent Rage: Επιτέλους καταφέρνω να τους δω live μετά από δύο αποτυχημένες προσπάθειες από μέρους μου. Πολύ καλή εμφάνιση με δύσκολά κομμάτια στο setlist που παρ’όλα αυτά αποδώθηκαν πολύ καλά. Στην αρχή ο κακός ήχος πήγαινε να τους ριμάξει και αυτούς αλλά αφού θυσιάστηκαν τα πρώτα δύο κομμάτια οι ηχολήπτες έκαναν το θάυμα τους και για πρώτη φορά στο φεστιβαλάκι ακούστηκε καλός ήχος όταν έπαιζαν όλα τα όργανα… Ευτυχώς γιατί ακούστηκε όπως έπρεπε το υπερέπος ‘Wings of Tragedy’ και τα σολίδια του. Από εκεί και πέρα οι The Silent Rage συνεχίζοντας με το ομόνυμο έδωσαν ρέστα έσκασαν και οι διασκευές στα καπάκια και έγινε πανικός έπαιξαν και το ‘Inner Scars’ κάπου μέσα σε όλα αυτά, άλλο έπος μεγατόνων. Γενικά καλή και τελικώς πολύ επαγγελματική εμφάνιση και πολύ ωραία επιλόγη κομματιών. Μοναδικό μείον που με εκνεύρισε αφάνταστα ήταν ότι δεν ακούστηκαν τα μισά σολίδια πάλι λόγω ήχου… Έκανα δύο γύρους το μάγαζι μπας και βρω κανά σημείο να ακουστεί η μία κιθάρα αλλά τζίφος… πολύ κακώς γιατί έφευγαν τα αρπέτζια το ένα πίσω από το άλλο και γενικά για μένα το highlight της μπάντας είναι οι τρομέρες κιθάρες της και είναι μεγάλη μαλακία που ακούστηκαν οι μισές.
Setlist: Leading The Legions, Harvester Of Souls, Wings Of Tragedy, The Silent Rage, I Don’t Believe In Love (Queensryche), Inner Scars, Perished In Flames, Litany Of Imprisoned Souls, Burning Times (Iced Earth)
Power Crue: Τρίτη φορά που τους βλέπω live και ρε πούστη μου δε τους χορταίνω κάθε φορά! Με κομμάτια που επιλέχθηκαν από όλο το δισκογραφικό φάσμα της μπάντας, αν και δεν παίχτηκαν και αρκετές κομματάρες, οι Power Crue δώσανε ένα πολύ καλό show και ευτυχώς δεν πτοήθηκαν από το ότι παίζει να είχαν μείνει μόνο καμμιά τριανταριά άτομα προς το τέλος. Έπαιξαν και τις δυό γνωστές κομματάρες από τον δίσκο που πρόκειται να βγάλουν που πραγματικά αυτές τις γουστάρω ακόμα περισσότερο και από τα πρώτα τους!! Αν και προσωπική μου αυτή η προτίμηση, κανείς δε μπορεί να διαψεύσει ότι πρόκεινται για υπερτεχνικές κομματάρες που συνδιάζουν τρελά blast beatίδια με ουρλιαχτά και τρελές ρυθμικές αλλαγές και βγαίνει ένα κολασμένο προιόν ΑΑ ποιότητας! Πολύ πόρωση και στα κλασσικά πλέον κομμάτια ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!! Ειδικά σε κάτι Stay Heavy, Enemy Brothers κλπ έγινε χαμός. Τώρα όσον αφορά τον ήχο και εδώ δύσκολα τα πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι παραέπαιξαν δυνατά σε κάποια σημεία και ακούγονταν μόνο τα ντραμς και η φωνή αλλά κατά τα άλλα ο ήχος ήταν λίγο χειρότερος των προηγούμενων. Έκλεισαν με το Dark Path ενώ ο κόσμος ζήταγε comeback αλλά ήταν ήδη ψιλοπερασμένη η ώρα λέμε τώρα… Τεσπά παρ’όλα τα ηχητικά προβλήματα οι Power Crue έδειξαν ότι είναι μια από τις πολύ φορμαρισμένες Ελληνικές μπάντες με πολύ καλή φωνή, θανατηφόρες κιθάρες και μπάσο και ένα ντράμερ ο οποίος πραγματικά είναι εξωπραγματικός.
Setlist: Last Command, Crow Above Child, Killing Sun, Stay Heavy, Blind Believers, Torture, Modern Tyranny, Years of Perfection, Song of Revenge, Enemy Brothers, Dark Path
Εν κατακλείδι καλό live αλλά πολύ μικρή προσέλευση… Ρε γαμώτο σε λίγο θα καταλείξουν να σας πληρώνουν για να τους δείτε!!
Γιώργος “Kelenmar” Βασιλειάδης
