Πραγματικά ακούγοντας το νέο δίσκο των Δανό-Αμερικανό-Σουηδών melodic progressive metallers Royal Hunt αντιλαμβάνεσαι ότι η μπάντα κάνει το τρία στα τρία και καταφέρνει να κρατήσει ζωντανό το ενδιαφέρον στον εκάστοτε ακροατή, όπως συνέβη και στην δική μου περίπτωση. Το νέο άλμπουμ της μπάντας, “Dystopia – Part II”, είναι πραγματικά αριστουργηματικό! Από τότε που γύρισε ο DC Cooper, από το “Show Me How To Live”, η μπάντα έχει πάρει τα πάνω τις και κυκλοφορεί εξαιρετικές κυκλοφορίες. Η προαναφερθείσα όπως και τα τελευταία δύο άλμπουμ της μπάντας, τα “Cast In Stone” (2018) & “Dystopia” (2020) είναι άλμπουμ τα οποία τα έχω μέσα στην καρδιά μου. Το ίδιο επρόκειτο να συμβεί και με το νέο πόνημα της μπάντας.
Όπως και στο “Dystopia”, και εδώ συναντούμε την ίδια πληθώρα μουσικών με τους πρώην frontmen της μπάντας Mark Boals (2007 – 2011), Henrik Brockmann (1989-1994) και μοναδικό απών – για ακόμα μια φορά – τον John West, επανεμφανίζεται και πάλι ο Mats Levén (Vandenberg, ex-Candlemass) καθώς και ο Kenny Lübcke (σ.σ.: έχει τραγουδήσει δεύτερα φωνητικά σε όλα τα άλμπουμ του συγκροτήματος) και η Alexandra Andersen να χαρίζουν τα φωνητικά σε διάφορα σημεία του δίσκου.
Ο δίσκος ξεκινά έτσι όπως τελειώνει ο προκάτοχος του, με το “Midway (Resumption)”, να αποτελεί την εισαγωγή του “Dystopia – Part II” μέσα από τα effects τύπου βελόνας βινυλίου για να έρθει το “Thorn In My Heart”, το πρώτο κομμάτι που με εντυπωσίασε. Είναι από εκείνα τα «κλασσικά» κομμάτια Royal Hunt γεμάτο αλλαγές, up-tempo όπου εκεί ο DC Cooper συναντά την Alexandra Andersen και τον Kenny Lubcke και του βάζουν φωτιά! Στο “The Key Of Insanity” εμφανίζεται ο θεός Mats Leven έρχεται στο προσκήνιο και συναντά τον DC, ενώ εδώ μπορείς να ακούσεις και μια σολάρα του Jonas Larsen. Σε αυτό το σημείο το Δελτίο Τύπου αναφέρει πως συνδέεται με το τραγούδι “Burn” από το “Dystopia”, αλλά δεν μπόρεσα να βγάλω αυτή τη σύνδεση.
Το “Live Another Day” δίνει ρεσιτάλ το πόσο αρμονικά δίνει το ρυθμικό section των Andreas Passmark και Andreas “Habo” Johansson σε μια σύνθεση που την χαρίζεις εξίσου κλασσική, η οποία ως vibe μου έβγαλε κάτι ανάμεσα στο “Show Me How To Live” (2011) και το “Cast In Stone” (2018). Πραγματικά έξυπνο το ιντερλούδιο με το κόψιμο των πλήκτρων. Ακολουθεί το “The Purge” που είναι από εκείνα τα κλασσικά, ορχηστρικά, νεοκλασικά κομμάτια για να το διαδεχθεί το έπος του δίσκου κατ’ εμέ, το “One More Shot”. Είναι από τις συνθέσεις εκείνες που και αν βαστάνε λίγο παραπάνω από επτά λεπτά δεν τις βαριέσαι καθόλου! Η δύνη των ερμηνειών μεταξύ των DC Cooper, Henrik Brockmann και Mark Boals είναι απλά αριστουργηματική!
Δεν θα μπορούσε βέβαια να μην υπάρχει μια μεγάλη σύνθεση στο δίσκο, αφού τα δύο μέρη που χωρίζουν το “Scream Of Anger”, τα “Hit And Run” και “The Thrill Of The Chase”, για εμένα παρά τα δεκατέσσερα λεπτά που διαρκούν, φέρνουν στο μυαλό τις πρώιμες του σχήματος και δίσκους όπως τα “Clown In The Mirror” (1994) και “Moving Target” (1995), με μια πιο σύγχρονη απόδοση. Βέβαια όλα τα λεφτά είναι η μπαλαντάρα “Left In The Wind” όπου για ακόμα μια φορά οι DC Cooper και Henrik Brockmann συνυπάρχουν αρμονικά ενώ η ερμηνεία τους προκαλεί ποικίλα συναισθήματα. Ο δίσκος κλείνει με το “Resurrection F451”, μια ακόμα ορχηστρική σύνθεση που λειτουργεί ως outro.
Πραγματικά είναι εξαιρετική η δουλειά που έχει επέλθει και σε αυτό το δημιούργημα. Πέραν από εξαιρετικός μουσικοσυνθέτης που είναι ο Andre Andersen, έχει κάνει εξαιρετική δουλειά στον τομέα της παραγωγής και μίξης του δίσκου, με το mastering να αναλαμβάνει ο Carl Johan “CJ” Grimmark στα Lighthouse Mastering, ο οποίος συνεργάζεται με το σχήμα για πρώτη φορά ενώ στο παρελθόν έχει συνεργαστεί με σχήματα όπως Narnia, Fullforce, Rob Rock ανάμεσα σε άλλους. Θεσπέσια κυκλοφορία που κοιτάει στα ίσα τον προκάτοχο της. Απλά αποκτήστε την.
9/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
