Μη γίνω γραφικός, για τους Running Wild συστάσεις δεν χρειάζονται. Τεράστια μπάντα που έχει γράψει τη δική της ιστορία στον metal χάρτη, αν και η αλήθεια είναι ότι έχουν πολλά χρόνια να βγάλουν κάποια εξαιρετική δουλειά. Ειδικά αυτή η παντόφλα που λέγεται “Shadowmaker” και σήμανε την επανένωσή τους, δεν χωνεύεται με τίποτα. Τουλάχιστον το “Resilient” ισορρόπησε λίγο τα πράγματα, ενώ το “Rapid Foray” ήταν μία αρκετά καλή δουλειά. Το συγκεκριμένο EP λοιπόν, αποτελεί προπομπό του επόμενου, δέκατου όγδοου, album τους.
Για αρχή έχουμε το ομώνυμο τραγούδι, το οποίο θα βρίσκεται και στο επόμενο full-length αλλά θα ηχογραφηθεί από την αρχή και θα έχει κάποιες αλλαγές. Σύμφωνα με τον αρχηγό Rock ‘N’ Rolf, το “Crossing The Blades” είναι μία ασυνήθιστη σύνθεση για τη μπάντα, αφού δε βασίζεται σε κάποιο συγκεκριμένο riff αλλά σε μία μπασογραμμή πάνω στην οποία οι κιθάρες απλά συνεισφέρουν με τις συγχορδίες. Αυτό φαίνεται και στην ακρόαση, χωρίς όμως να σημαίνει πως δεν υπάρχουν ωραίες μελωδίες και ένα refrain το οποίο κολλάει εύκολα στο μυαλό. Ακολουθεί το “Stargazed”, το οποίο είχαν παίξει πρώτη φορά στο Wacken Open Air του 2018. Το συγκεκριμένο ακολουθεί περισσότερο ένα hard rock ρυθμό, έχοντας και ωραία solos προς το τέλος του.
Για τη συνέχεια, επέλεξαν να διασκευάσουν Kiss και συγκεκριμένα το “Strutter”, αφού ο Rock ‘N’ Rolf πάντα τους θαύμαζε και τον ενέπνευσαν το 1976 να φτιάξει την πρώτη του μπάντα Granite Hearts, η οποία μετεξελίχθηκε στους Running Wild τρία χρόνια μετά. Το EP κλείνει με το “Ride On The Wild Side”, το οποίο έχει κι αυτό μία hard rock προσέγγιση.
Να πω την αλήθεια, ελπίζω το επόμενο album της μπάντας να μην έχει σχέση με αυτό το EP. Το ομώνυμο τραγούδι αφήνει υποσχέσεις, αλλά η rock πλευρά των άλλων δεν μου ταιριάζει με τη συγκεκριμένη μπάντα. Τους Running Wild τους αγάπησα(με) για το εξαιρετικό power metal που έπαιζαν, τις χαρακτηριστικές riff-άρες και τα refrains που είναι ικανά να κάνουν το λαιμό σου να κλείσει από τις φωνές. Αν θέλει ο αρχηγός να παίξει rock, έχει τους King’s X και τους Toxic Taste γι’ αυτό. Εν αναμονή για τον διάδοχο του “Rapid Foray” λοιπόν, ελπίζοντας να μην έχει σχέση με αυτό το EP.
4/10
Γιώργος Τερζάκης
geo.terzakis@gmail.com
Κοίτα να δεις κάτι πράγματα. Έπρεπε να περάσουν μονάχα δεκαεπτά ολόκληρα χρόνια για να μπει στο τρυπάκι ο κύριος Rolf Kasparek να γράψει επιτέλους κανένα κομμάτι της προκοπής. Άρα για κάποιον οπαδό της μπάντας και γνώστη (όπως ο γράφων) μας πάει πίσω στο εκπληκτικό “The Brotherhood” (2002). Στο μεσοδιάστημα το μόνο που έγινε ήταν ένα κουαρτέτο α-πα-ρά-δε-κτων κυκλοφοριών. Ο λόγος πολύ απλά για τα “Rogues En Vogue” (2005), “Shadowmaker” (2012), “Resilient” (2013) μέχρι και το προ τριετίας “Rapid Foray”. Φτάνοντας λοιπόν στην σήμερον ημέρα, η μπάντα κυκλοφορεί μια ηλιαχτίδα φωτός η οποία φέρει τον τίτλο “Crossing The Blades”.
Ομολογώ πως το EP αυτό διαθέτει κάποιες εξαιρετικές στιγμές. Το ομώνυμο για παράδειγμα αποτελεί έκλαμψη του ένδοξου παρελθόντος της γερμανικής αρμάδας. Μια σύνθεση που μου έφερε στο μυαλό μέρες ένδοξες, πίσω στο μακρινό 1998 όταν το “The Rivalry” κυκλοφορούσε ενώ από την άλλη το “Stargazed” που ακολουθεί, κάλλιστα μπορεί να χαρακτηριστεί ως δίδυμο αδερφάκι του “Bad To The Bone” από το “Death Or Glory” του 1989. Αδιάφορη πέρασε από την άλλη η διασκευή πάνω στο “Strutter” των Kiss. Θεωρώ πως για μια ανάλογη κίνηση μας έχει δείξει στο παρελθόν ο Rock ‘N’ Rolf ότι δεν του βγαίνει, το να κινείται σε πιο hard rock μονοπάτια. Φυσικά αναφέρομαι στους Giant–X (μεγάλο έκτρωμα εκείνο το μοναδικό τους άλμπουμ, εύχομαι να μην κυκλοφορήσει δεύτερο) όπου συμμετέχει και ο συνοδοιπόρος του στους Running Wild, Peter Jordan αλλά και για τους Toxic Taste, οι οποίοι ήταν ελαφρώς καλύτεροι. Κάτι που προς τα εκεί φαίνεται να λοξοκοιτάζει και το “Ride On The Wild Side” με το οποίο κλείνει η κυκλοφορία αυτή.
Το προσωπικό μου πόρισμα είναι πως η παρούσα κυκλοφορία αποτελεί ένα καλό ορεκτικό εν αναμονή του επερχόμενου δίσκου. Αν πάλι και εκεί τα κάνει για ακόμα μια φορά μαντάρα, η λύση είναι μια. Προσλαμβάνει τον Cederick Forsberg των Blazon Stone, ο οποίος στην τελική θα του αναστήσει την καριέρα, αφού τα άλμπουμ του δικού του σχήματος είναι κλάσεις ανώτερα από ότι έχει βγάλει ο Captain Rolf από το 2002 και σήμερα.
7/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
