Λένε ότι πίσω από τις μεγάλες μπάντες πολλές φορές κρύβεται και μια μεγάλη προσωπικότητα. Και ο φυσικός ηγέτης των Καλιφορνέζων Skeletal Remains, Chris Monroy, εκτός του ότι αυτός και η μπάντα του είναι υπεύθυνοι που έχασα τα μυαλά μου με τον τελευταίο τους δίσκο, “The Entombment Of Chaos”, είναι επίσης και μια προσωπικότητα με την οποία θα έπινα πραγματικά πολλές μπύρες. Αν είσαι οπαδός του death metal, είσαι και οπαδός των Skeletal Remains και αυτή είναι μια συνέντευξη που πρέπει να διαβάσεις. Εγώ σας αφήνω γιατί έχω δουλειές, πάω να ξανακούσω το δίσκο.
Καλησπέρα Chris και καλή χρονιά. Ελπίζω να είστε όλοι ασφαλείς και υγιείς εκεί με την πανδημία. Τι ανταπόκριση υπάρχει μέχρι στιγμής για το δίσκο;
Καλησπέρα φιλαράκι, όλα καλά εδώ, ελπίζω και εσείς στην Ελλάδα να είστε εντάξει. Μέχρι στιγμής όλα είναι πολύ καλά. Νιώθω ότι όλοι το γουστάρουν, θέλαμε να κάνουμε κάτι λίγο πιο διαφορετικό από τον τελευταίο δίσκο, να το πάμε προς μια διαφορετική κατεύθυνση. Νιώθω ότι ο προηγούμενος δίσκος ήταν και αυτός στην ίδια κατεύθυνση με τον καινούριο, απλά στον τωρινό θέλαμε να είμαστε λίγο πιο επιθετικοί. Σκεφτόμασταν βέβαια και το πως θα αντιδρούσε ο κόσμος γιατί όπως είπα είναι διαφορετικός δίσκος, αλλά όταν βλέπω τόσο κόσμο να τον βάζει στη λίστα του με τα καλύτερα της χρονιάς, αυτό είναι κάτι που μου δίνει ιδιαίτερη χαρά.
Πως νιώθεις που γράφετε μουσική με τον Mike De La O ξανά; Σε άγχωσε η επιστροφή του;
Ήμουν πολύ ενθουσιασμένος αλλά και ταυτόχρονα πολύ αγχωμένος καθώς έχουμε να γράψουμε μουσική μαζί από το πρώτο μας demo (σ.σ.:“Desolate Isolation”), τα πρώτα τραγούδια που γράψαμε μαζί και δεν ήξερα πως θα δουλέψει, καθώς, στο περίπου ήταν και μέσα και έξω από τη μπάντα. Αυτός που είχαμε έφυγε μετά το δεύτερο δίσκο, αλλά δεν κάναμε κάποια μεγάλη ανακοίνωση γιατί δεν ήταν 100% σίγουρος, ήθελε ένα διάλειμμα, έφυγε για λίγο, μετά ήρθε ο Mike, έκανε δύο περιοδείες μαζί μας, μετά ο Adrian αποφάσισε να γυρίσει, οπότε ναι ο Mike μπορεί θεωρητικά να μην ήταν στη μπάντα αλλά μας βοηθούσε, απλά όχι ως μόνιμο μέλος. Απλά ξέρεις ήμασταν πάντα σε επαφή, βγαίναμε, πίναμε μπύρες, μεγαλώσαμε μαζί, αλλά το να γράφεις μουσική με κάποιον που δεν έχετε γράψει μαζί για πάνω από πέντε χρόνια σε κάνει να νιώθεις ενθουσιασμένος και αγχωμένος την ίδια στιγμή, δεν ήξερα πως θα βγει το τελικό αποτέλεσμα, αλλά τελικά ήταν το καλύτερο που θα μπορούσαμε να έχουμε. Με βοήθησε λίγο-πολύ να γράψω το δεύτερο μισό του δίσκου, μιας και το πρώτο το είχα γράψει πριν γυρίσει. Κατάλαβε απόλυτα τι ήθελα να κάνω με τη μπάντα, τι κατεύθυνση ήθελα αυτή να πάρει. Και τα μουσικά μας γούστα σε γενικές γραμμές είναι τα ίδια, όταν ανακάλυπτα εγώ μια μπάντα του την έστελνα να την ακούσει και έκανε και αυτός το ίδιο, μοιραζόμασταν ιδέες και ακούσματα συνεχώς. Είμαστε καιρό φίλοι οπότε ναι είχα αυτό το συνδυασμό άγχους και ενθουσιασμού γιατί τον ήξερα, ήξερα ποιος ήταν, ήξερα το χαρακτήρα του, απλά δεν ήξερα πως θα δούλευε η χημεία μεταξύ μας αλλά κυριολεκτικά από την πρώτη στιγμή ήταν λες και ποτέ δεν είχαμε σταματήσει να γράφουμε μουσική παρέα. Με το που μπήκαμε στο στούντιο γράψαμε το υπόλοιπο μισό του δίσκου μέσα σε έξι εβδομάδες περίπου. Όλα δούλεψαν πολύ γρήγορα και προς το καλύτερο, αντίθετα, με το παλιό line-up, τα πράγματα δε δούλευαν, ένιωθα ότι τα άλλα παιδιά δεν ήθελαν να είναι εκεί για να γράψουν μουσική, δεν ήταν ενθουσιασμένοι με αυτό και όλες οι ιδέες προέρχονταν από εμένα και είχα φτάσει μέχρι και σε σημείο που δυσκολευόμουν μέχρι και να πάρω το ΟΚ από αυτούς, καθώς τους έστελνα τις ιδέες μου μέσω e-mail και δεν μου απαντούσαν ποτέ, οπότε ένιωσα ότι ήταν ώρα για αλλαγή, η οποία δούλεψε προς το καλύτερο, στο σημείο που ήδη αρχίσαμε να γράφουμε νέο υλικό (σ.σ. κάπου στον ορίζοντα αχνοφαίνεται ένα μικρό εγκεφαλικό), μιας και δε μπορούμε έτσι κι αλλιώς να περιοδεύσουμε, οπότε σιγά σιγά αρχίσαμε πάλι να συνθέτουμε χωρίς βιασύνες. Έχουμε γράψει περίπου ενάμισι τραγούδι, δεν ξέρουμε ακόμα τι θα κάνουμε, αν θα το βγάλουμε ως single ή σε κάποιο EP ή θα κρατηθεί για τον επόμενο δίσκο, αλλά ακούγεται πραγματικά εκπληκτικό και το line-up που έχουμε αυτή τη στιγμή νομίζω πως είναι το καλύτερο που είχαμε μέχρι τώρα.
Το υγρό όνειρο του κάθε deathster είναι μάλλον το να δουλέψει με τον Dan Swanö και τον Dan Seagrave. Πως ένιωσες που δούλεψες μαζί τους, τόσο ως οπαδός, όσο και ως μουσικός;
Φίλε ναι, είναι κυριολεκτικά ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε. Θέλαμε να δουλέψουμε με τον Seagrave από τον πρώτο μας δίσκο, καθώς είμαστε και οπαδοί του οι ίδιοι, όπως και ο κάθε death metal οπαδός, θέλω να πω, όταν παίρνεις ένα κλασσικό death metal δίσκο δε γίνεται να μην προσέξεις τη δουλειά του, μιας και έχει κάνει την πλειοψηφία τους, οπότε ναι θέλαμε να δουλέψουμε μαζί του από την αρχή. Φυσικά είναι μεγάλο όνομα, οπότε δεν είναι φτηνός, και τότε δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα μιας και ήμασταν σε μικρή εταιρεία και δεν είχαμε το budget, εκείνη την περίοδο όλα μπαίνανε από την τσέπη μας και δεν είχαμε την ευχέρεια να δουλέψουμε με κάποιον σαν αυτόν. Οπότε όταν μας ανέλαβε η Century Media και είχαμε ένα αρκετά μεγαλύτερο budget, ήταν η πρώτη μας επιλογή. Νιώθω ότι αυτή είναι η καλύτερη ομάδα που θα μπορούσε να έχει ένας death metal δίσκος. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με τον Dan Swanö, είμαι μεγάλος οπαδός των συγκροτημάτων του, των Edge Of Sanity, των Bloodbath και όχι μόνο των σχημάτων που ήταν ως μέλος, αλλά και από άποψη παραγωγής, οι δουλειές του μας αρέσουν πάρα πολύ, μας έχουν επηρεάσει ως συγκρότημα, δεν προσπαθούμε όμως να ακουστούμε όπως οι μπάντες των ‘90s. Ναι μεν είμαστε επηρεασμένοι από αυτές, αλλά την ίδια στιγμή έχουμε μπει και στο 2021. Θέλουμε να έχουμε μια μοντέρνα προσέγγιση, αλλά όχι μοντέρνοι σε σημείο να ακουγόμαστε γυαλισμένοι και πλαστικοί, μας αρέσει η βρωμιά, αλλά ταυτόχρονα θέλουμε να ακουγόμαστε σαν να βγήκαμε φέτος. Και νομίζω πως ο Swanö το έπιασε τέλεια αυτό. Οπότε ναι, όπως είπες κι εσύ, ήταν ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε. Ήταν η τέλεια μίξη για εμάς για αυτό που προσπαθούσαμε να πετύχουμε και ειλικρινά δε θα μπορούσα να είμαι πιο χαρούμενος. Νομίζω ότι αυτή θα είναι μία μίξη που θα μείνει μαζί μας για κάποιο διάστημα. Δεν ξέρω αν θα τη χρησιμοποιήσουμε στην επόμενή μας κυκλοφορία αλλά σίγουρα θα τη χρησιμοποιήσουμε πάλι γιατί είμαστε όλοι πολύ χαρούμενοι με όσα έκαναν και οι δυο τους για εμάς.
Ποιος ήταν ο λόγος που επιλέξατε το “Illusive Divinity”, το “Congregation Of Flesh” και το “Dissectasy” σαν αντιπροσωπευτικά δείγματα για το δίσκο;
Το “Illusive Divinity” θέλαμε να βγει σαν πρώτο single γιατί αισθανόμασταν ότι ήταν η ιδανική εισαγωγή για το πως θα ακούγεται ο υπόλοιπος δίσκος, γι’ αυτό και εξάλλου το βάλαμε και σαν εναρκτήριο κομμάτι. Όσο για τα άλλα δύο κομμάτια ήταν μια συνεργασία ανάμεσα σε εμάς και τη Century Media, βασικά μας είπαν ποια τραγούδια θεωρούσαν τα πιο δυνατά για να βγουν σαν singles και ήμασταν ΟΚ με αυτό, χωρίς να θέλω να υποβαθμίσω τον υπόλοιπο δίσκο φυσικά. Επίσης τα δύο αυτά τραγούδια έχουν και ωραίο στιχουργικό θέμα για βίντεο, το “Congregation Of Flesh” έχει έναν πιο αφηγηματικό χαρακτήρα, ενώ για το “Dissectasy” θέλαμε να κάνουμε επίσης κάτι παρόμοιο αλλά στο τελευταίο λεπτό είχαμε κάποια θέματα και δεν τα καταφέραμε, οπότε κατέληξε να είναι πιο πολύ σαν ένα playthrough video, όμως ακόμα και έτσι βγήκε αρκετά ωραίο.
Πως επηρέασε το ξέσπασμα της πανδημίας τα σχέδια της μπάντας;
Όπως και η κάθε άλλη μπάντα, έτσι και εμείς είχαμε πάρα πολλά σχέδια για το 2020, δε θυμάμαι καν ακριβώς που σκοπεύαμε να παίξουμε, είχαμε κλείσει για Ασία, Νότια Αμερική, Ευρώπη, κάποιες ημερομηνίες στο Μεξικό, περιοδεία στις Ηνωμένες Πολιτείες. Και μετά ήμασταν στη φάση που περιμέναμε, ακυρώνονταν το ένα πίσω από το άλλο και εν τέλει απλά ακυρώθηκαν όλα. Πέρα από αυτό, δεν επηρέασε το άλμπουμ πολύ, πέρα από όταν ήταν να πάμε στο στούντιο για να ξεκινήσουμε τις ηχογραφήσεις, εκείνη ακριβώς την ημέρα η Καλιφόρνια μπήκε σε lockdown και το στούντιο που χρησιμοποιούσαμε εδώ μας είπε ότι ίσως πρέπει να επαναπρογραμματίσουμε την ημέρα της ηχογράφησης γιατί δεν ήμασταν σίγουροι πότε θα τελειώσει αυτό με την πανδημία και θέλαμε να το είμαστε ασφαλείς. Επίσης ο Charlie, ο drummer του δίσκου, είναι από το Portland το οποίο απέχει περίπου δύο ώρες με το αεροπλάνο από το L.A. που βρισκόμασταν εμείς, ήταν ήδη στην πόλη για περίπου μια βδομάδα και πρόβαρε το δίσκο, οπότε ήταν λίγο δύσκολο για εμάς να τον στείλουμε πίσω και να πληρώνουμε για έξτρα πτήσεις. Εν τέλει ρωτήσαμε στο στούντιο αν ήταν εντάξει να έρθει ο Charlie να κάνει τουλάχιστον τα τύμπανα, κάτι που και έγινε. Οπότε επηρέασε το δίσκο αρνητικά μόνο σε αυτό το κομμάτι, γιατί στα υπόλοιπα είχα την ευχέρεια να ηχογραφήσω τις κιθάρες και το μπάσο από το σπίτι μου, μου δάνεισαν και από το στούντιο εξοπλισμό και έτσι δούλεψε καλύτερα γιατί στο σπίτι δεν υπήρχε πίεση χρόνου, μπορούσα να κάνω τα διαλείμματά μου και να γυρίσω ανανεωμένος. Ειδικά στο κομμάτι των solo, μπορούσα να πάρω το χρόνο μου και να βγάλω και νέες ιδέες, οπότε δούλεψε προς το καλύτερο. Για τα φωνητικά, κάναμε το ίδιο πράγμα, απλώς πήγα και ηχογράφησα σε άλλο στούντιο και τα στείλαμε στον Swanö για mix/master.
Πιστεύεις ότι οι συνεχείς αλλαγές στο line–up βοηθάνε τη μπάντα;
Δεν είναι το ιδανικό και σίγουρα δεν είναι κάτι που θα ήθελα προσωπικά, αλλά τώρα που συνέβη και βλέπω τι είναι ικανή να πετύχει η μπάντα με ένα τόσο δυνατό line-up που έχουμε, θα έλεγα ότι μας βοήθησε. Δεν είναι όμως ότι ήθελα να αλλάξει το line-up θα ήθελα να μείνει ίδιο όπως ήταν με τα άλλα παιδιά, αλλά θα ήθελα να είναι πιο ενθουσιασμένοι που είναι σε μια μπάντα και να μην το βλέπουν σαν αγγαρεία. Αν ήταν όπως όταν γράφαμε τους δυο πρώτους δίσκους δε θα άλλαζα ποτέ το line-up. Αλλά αυτό που ήθελα να κάνω με τη μπάντα, ειδικά στο κομμάτι των τυμπάνων, αν ακούσεις αυτό το δίσκο και μετά τα δύο πρώτα μας άλμπουμ, υπάρχουν αρκετές διαφορές, πολύ περισσότερη ταχύτητα, περισσότερα blastbeats και το παιδί που είχαμε πριν, που ήταν κομμάτι του ζωντανού line-up, δεν ήταν σε θέση να τα παίξει. Και θέλω πάντα τα τύμπανα να είναι αυξημένου τεχνικού επιπέδου γιατί πάντα προσπαθούμε να βελτιωνόμαστε σαν μπάντα και νομίζω ότι αυτός είναι ο λόγος που έχουμε αλλάξει τόσους drummers στη μπάντα, γιατί αρκετοί από αυτούς δεν είναι ικανοί να παίξουν αυτά που θέλουμε, ενώ πολλές φορές τα πράγματα δεν δουλεύουν από άποψη προσωπικότητας, είναι πολλοί διαφορετικοί λόγοι αλλά στο σημείο που είμαστε τώρα δεν θα ήθελα το line-up να αλλάξει. Θέλω να μείνει ίδιο για την υπόλοιπη καριέρα της μπάντας, αλλά όπως είπα, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει μετά. Άνθρωποι νομίζουν ότι τους ενδιαφέρει η μουσική και μόλις βιώσουν την εμπειρία της περιοδείας, να είναι για καιρό μακριά από το σπίτι, καταλαβαίνουν ότι δεν είναι για αυτούς. Δεν είναι εύκολο να είσαι σε μπάντα και δεν είναι κι ότι είμαστε η μεγαλύτερη μπάντα, δεν περιοδεύουμε σε τεράστια tour busses για ένα μήνα ή κάτι, εκτός κι αν περιοδεύουμε με μεγάλες μπάντες. Όταν είμαστε με πιο μικρές και έχουμε μικρό tour bus, κάποιοι άνθρωποι μερικές φορές δεν το γουστάρουν αυτό, αλλά πραγματικά δεν θέλω να αλλάξει τίποτα αυτή τη στιγμή. Έχουμε τον καλύτερο drummer που έχει περάσει από τη μπάντα, εγώ και ο Mike έχουμε καταπληκτική χημεία μαζί, είναι πολύ ανοιχτός, έχει πολύ καλές στιχουργικές και κιθαριστικές ιδέες, ενώ με το προηγούμενο line-up, από ένα σημείο και έπειτα ήταν λες και εγώ έκανα τα πάντα, οπότε ναι κάποιες φορές είναι αναγκαία μια αλλαγή. Πίσω στην ερώτησή σου όμως, θα έλεγα ότι το να αλλάζεις το line-up μερικές φορές είναι για το καλύτερο, αλλά αν δεν ήταν απαραίτητο, προφανώς και δεν θα το έκανα.
Σε έχει αγχώσει ποτέ το γεγονός ότι εσύ είσαι ο κύριος συνθέτης της μπάντας;
Ναι, με έχει αγχώσει αρκετά. Είχαμε αλλαγές στο line-up ακριβώς για αυτό το λόγο. Θέλω να πω, είμαστε μπάντα. Θέλω όλοι να συνεισφέρουν. Διαφορετικά θα είχα solo project, θα τα έγραφα όλα εγώ και απλά θα προσλάμβανα κόσμο. Αλλά δεν θέλω αυτό. Θέλω μια κανονική μπάντα, όπου το κάθε μέλος θα έχει λόγο και νομίζω πως έτσι πρέπει να γίνεται γενικά. Θέλω όλοι να κάνουν το κομμάτι τους και να βάλουν δουλειά. Όταν είμαι ο μόνος που κάνει πράγματα, αυτό μπορεί να γίνει πολύ αγχωτικό, γιατί πολλές φορές τείνω να υπεραναλύω πράγματα, μερικές φορές ένα riff που γράφω δε νομίζω πως είναι το καλύτερο, αλλά όταν το ακούνε τα άλλα παιδιά μου λένε «Φίλε είναι εκπληκτικό, δωσ’ του μια ευκαιρία» το χρησιμοποιώ. Είναι πολύ βασικό για μένα να έχω τη γνώμη των άλλων, οπότε ναι αγχώνομαι όταν τα αναλαμβάνω όλα. Μερικές φορές βέβαια αυτό μπορεί να βγει και σε καλό. Για παράδειγμα, στον τελευταίο μας δίσκο, το “Devouring Mortality” έπρεπε να κάνω όλα τα σόλο. Όταν γράφαμε τη μουσική, είχε δομηθεί με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να σολάρουν δύο διαφορετικοί κιθαρίστες. Είχα ήδη κάποιες ιδέες για το τι θα έπαιζα εγώ, αλλά την τελευταία στιγμή, ο παλιός μας κιθαρίστας με πήρε τηλέφωνο και μου είπε πως λίγο πολύ φεύγει από τη μπάντα. Αυτό συνέβη κυριολεκτικά τη μέρα που ήταν να πάει στο στούντιο για να γράψει, οπότε έπρεπε εγώ να σκεφτώ ιδέες κυριολεκτικά εκείνη τη στιγμή για να γράψω σόλο που κανονικά δεν θα έγραφα. Ήταν κάτι πολύ αγχωτικό, όμως νομίζω πως αυτό έκανε και το δίσκο αυτό που είναι. Όλες αυτές οι ιδέες που σκέφτηκα την τελευταία στιγμή, νιώθω πως αν είχα κάτσει κάτω και είχα πάρει το χρόνο μου, θα ήταν διαφορετικά. Και δεν ξέρω αν θα ήταν διαφορετικά με καλό τρόπο ή με κακό τρόπο. Δεν ξέρω, το να δουλεύω υπό πίεση και άγχος είναι βοηθητικό κατά κάποιο τρόπο μερικές φορές. Με βοηθάει στο να βρω ιδέες που δεν θα έβρισκα αν καθόμουν στην άνεση του σπιτιού μου. Δεν ξέρω αν τα εξηγώ καλά, αλλά ελπίζω να κατάλαβες τι θέλω να πω…
Φυσικά, κατάλαβα στο 100%
Ωραία, τέλεια (γέλια)
Πως σας βοήθησε η Century Media να ανεβάσετε τη δημοτικότητα της μπάντας;
Έκαναν πολλά σε ό, τι αφορά το οικονομικό κομμάτι, μας βοήθησαν πολύ με το budget, γιατί φυσικά το να κάνεις ένα δίσκο δεν είναι εύκολο, ειδικά όταν θες ένα δίσκο με πραγματικά επαγγελματικό ήχο, όλος ο χρόνος στο στούντιο, η μίξη… όλα αυτά δεν είναι φτηνά και μας βοήθησαν δίνοντας μας ένα αρκετά μεγάλο budget για να κάνουμε το δίσκο. Και φυσικά η Century Media όντας η Century Media επέτρεψε στο δίσκο μας να βρεθεί σε περισσότερα χέρια, σε σύγκριση με τις προηγούμενες εταιρείες. Που εντάξει, τα δύο πρώτα μας άλμπουμ είναι αυτά που μας έβαλαν στο χάρτη, αλλά πέρα από αυτό δεν μας έκαναν γνωστούς σε μια πιο ευρεία κλίμακα ακριβώς επειδή βγήκαν από μικρότερες εταιρείες. Μετά την είσοδό μας στη Century Media γίναμε πολύ πιο γνωστοί στο ευρύ κοινό.
Οι Skeletal Remains θεωρούνται από πολλούς ως η νέα ελπίδα για το death metal. Εσύ πως αισθάνεσαι για αυτή τη δήλωση;
Κοίτα, προφανώς χαίρομαι που ο κόσμος μας θεωρεί κάτι τέτοιο, είναι τιμή μας. Εμείς αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε ως μπάντα είναι το κομμάτι μας, δηλαδή να μεταφέρουμε το death metal με το οποίο μεγαλώσαμε μέσα από μια δικιά μας οπτική. Προφανώς και νιώθουμε καλά με αυτό που παίζουμε και έχουμε αυτοπεποίθηση για το υλικό μας αλλά δεν είναι στο χέρι μας να κρίνουμε τι αξίζουμε. Αυτό είναι καθαρά κομμάτι των οπαδών. Πάντως είναι σίγουρα κάτι έξτρα όταν ο κόσμος σχηματίζει αυτή τη γνώμη για εμάς.
Θα ήθελες να μας περιγράψεις τον τρόπο με τον οποίο συνθέτετε τραγούδια;
Ασφαλώς. Στην αρχή της μπάντας δουλεύαμε λίγο πολύ στο στούντιο. Ξέρεις, απλά έφερνε ο καθένας ό,τι riffs και ιδέα είχε και ανταλλάζαμε ιδέες προσπαθώντας να φτιάξουμε ένα ολόκληρο τραγούδι. Στη συνέχεια, από το “Devouring Mortality” και μετά λόγω αποστάσεως μεταξύ των μελών, αυτό που κάνουμε είναι να ηχογραφεί ο καθένας τις ιδέες του στο σπίτι και μοιραζόμαστε τα αρχεία ο ένας με τον άλλον. Από εκεί και μετά γίνεται μια διαδικασία όπου κόβουμε και ράβουμε ιδέες μέχρι να φτάσουμε σε ένα αποτέλεσμα που θα μας ικανοποιεί όλους.
Πως προέκυψε η συνεργασία σας με τον Dylan Carlson των Earth στο video του “Congregation Of Flesh”;
Αυτό ήταν βασικά κάτι που συνέβη εντελώς τυχαία. Ήμασταν στα γυρίσματα για το βίντεο και ένας από το προσωπικό εκεί ήταν μάνατζερ των Earth. Όντας όλοι οπαδοί της μπάντας προφανώς, του μιλήσαμε και του είπαμε ότι ψάχνουμε κάποιον για να κάνει τον αρχηγό της σέχτας που βλέπεις στο βίντεο, αυτός με τη σειρά του το μετέφερε στον Dylan, ο οποίος ενθουσιάστηκε με την ιδέα και τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Δούλεψε πολύ καλά μπορώ να πω.
Το “Eternal Hatred” είναι μακράν το πιο ιδιαίτερο και διαφορετικό τραγούδι σας μέχρι τώρα, τόσο στιχουργικά όσο και μουσικά. Πως σας ήρθε η ιδέα να γράψετε ένα τέτοιο τραγούδι αντί να πάτε με τέρμα τα γκάζια όπως κάνετε πάντα;
Βασικά θέλαμε απλώς να κάνουμε κάτι διαφορετικό με τον Mike, ξέρεις στο στυλ του “God Of Emptiness” το οποίο φυσικά είναι απλησίαστο και κάτι κοντά στους μεταγενέστερους Morbid Angel εποχής Steve Tucker, τους οποίους και αγαπάμε και προσπαθήσαμε να δώσουμε μια δική μας εκδοχή αυτού. Είχα ένα άγχος για το κομμάτι, δεδομένου ότι είναι εντελώς διαφορετικό συγκριτικά με τον υπόλοιπο δίσκο και αποφασίσαμε λίγο την τελευταία στιγμή να το συμπεριλάβουμε αλλά τελικά δούλεψε μια χαρά. Στιχουργικά αποφασίσαμε να του δώσουμε ένα διαφορετικό τόνο γιατί τόσο εγώ όσο και ο Mike είχαμε αρκετές προσωπικές δυσκολίες τα τελευταία χρόνια και αυτό το κομμάτι ήταν ένας τρόπος για να μιλήσουμε για αυτές και να τις απελευθερώσουμε από μέσα μας.
Κάτι άλλο που πραγματικά με διέλυσε όταν άκουγα το δίσκο είναι η φωνητική σου απόδοση. Γνωρίζω ότι είσαι επηρεασμένος από τον John Tardy (σ.σ.: Obituary) και τον Martin Van Drunen (σ.σ.: Asphyx), αλλά κατά τη γνώμη μου ακούγεσαι διαφορετικός και πιο «βαρύς» αν αυτό βγάζει νόημα. Μπορείς να εξηγήσεις τη φωνητική σου τεχνική;
Νομίζω βασικά ότι αυτό είναι κάτι που απλώς άλλαξε με τα χρόνια. Θέλω να πω, δεν υπάρχει κάποια τεχνική πίσω από αυτό. Σίγουρα η φωνή μου ακούγεται βαρύτερη από δίσκο σε δίσκο αλλά αυτό είναι κάτι που προέκυψε με τα χρόνια. Και στον τελευταίο δίσκο που ήθελα να τη βαρύνω ήταν κάτι που προέκυψε εντελώς φυσικά. Και εννοείται τους τραγουδιστές που είπες τους λατρεύω, όπως και τον Chuck Schuldiner, με έχουν επηρεάσει πάρα πολύ και προσπαθώ να βγάλω ένα δικό μου στυλ μέσα από αυτούς. Αλήθεια πάντως από την πρώτη μέρα δεν υπάρχει κάποια τεχνική, είμαι απλά εγώ που ουρλιάζω πίσω από ένα μικρόφωνο (γέλια).
Οι στίχοι του δίσκου φαίνονται πιο σκοτεινοί από τους προηγούμενούς σας και νομίζω πως αντιλαμβάνομαι κάποια στιχουργική σύνδεση μεταξύ των τραγουδιών. Υπάρχει κάποια κρυμμένη σύνδεση; Ρωτάω κυρίως για το “Eternal Hatred” που κλείνει για να δώσει τη θέση του στο “Unfurling The Casket”.
Όχι, όχι, δεν υπάρχει κάποια σύνδεση. Τα θέματα είναι παρόμοια ναι, αλλά δεν υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ των τραγουδιών, πήραμε διαφορετικές ιδέες για το καθένα. Για παράδειγμα την ιδέα για τους στίχους του “Illusive Divinity” την πήραμε από μια ταινία, ενώ οι στίχοι στο “Congregation Of Flesh” είναι στην ουσία μια αντιγραφή από το “Devoured By Vermin” των Cannibal Corpse απλά με μια δική μας εκδοχή. Όσο για το “Eternal Hatred” που συνδέεται με το “Unfurling The Casket” δεν υπάρχει επίσης στιχουργικά κάποια σχέση, απλώς όταν έγραψα την εισαγωγή για το “Unfurling The Casket” σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να κολλήσει ωραία με την κατάληξη στο “Eternal Hatred”, αυτό είναι όλο. Στιχουργικά, αυτά τα δύο τραγούδια πραγματεύονται εντελώς διαφορετικά θέματα.
Θεωρείς ότι η μπάντα έχει εξελιχθεί από όταν ξεκίνησε;
Ξεκάθαρα. Είμαι της άποψης ότι οι μπάντες πρέπει να εξελίσσονται και προσπαθώ να κάνω κι εγώ το ίδιο ως μουσικός και θέλω και από τα μέλη να κάνουν το ίδιο, όπως είπα και στην ερώτηση σου για το line-up θέλω να είμαι με μουσικούς οι οποίοι θέλουν διαρκώς να εξελίσσονται και για αυτό πιστεύω ότι έχουμε το καλύτερο line-up που είχαμε ποτέ αυτή τη στιγμή. Και νομίζω πως ακούγοντας τους δίσκους μας αντιλαμβάνεσαι τις διαφορές από δίσκο σε δίσκο, στα riffs, στα τύμπανα, στη φωνή, στα πάντα βασικά. Είμαστε ξεκάθαρα διαφορετική μπάντα από ότι στο ξεκίνημά μας.
Πόσο δύσκολο είναι να τραγουδάς και να παίζεις κιθάρα ταυτόχρονα;
Κοίτα στην αρχή όταν ξεκίνησα τη μπάντα ήταν πολύ δύσκολο. Ξέφευγα συνέχεια στα riffs, έπαιζα είτε πιο γρήγορα είτε πιο αργά είτε έχανα τελείως τα πατήματα, αλλά σιγά σιγά το βρήκα παίζοντας πιο απλά πράγματα και στο τέλος έφτασα να τραγουδάω μέχρι και πάω από leads, όπως κάνω στο “Congregation Of Flesh” για παράδειγμα. Γενικά δεν υπάρχει κάποιο μυστικό. Στο τέλος της ημέρας είναι απλά εξάσκηση. Πολλή εξάσκηση.
Chris, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το χρόνο σου και για την ευκαιρία που μου έδωσες να μιλήσουμε, ο επίλογος είναι δικός σου.
Κανένα πρόβλημα φιλαράκι, σε ευχαριστώ για την κουβέντα και ευχαριστώ και το περιοδικό καθώς και όλους όσους θα το διαβάσουν αυτό. Ελπίζω εσύ, οι δικοί σου και όλοι σας εκεί στην Ελλάδα να είστε υγιείς και ασφαλείς τώρα με την πανδημία και μακάρι όταν όλο αυτό τελειώσει να έρθουμε να παίξουμε στην Ελλάδα και να πάμε να πιούμε μπύρες μετά. Καλή συνέχεια και καλή χρονιά.
Θοδωρής Κατσικονούρης
Official Website
Facebook
Instagram
Spotify
Youtube
Band Members
Chris Monroy – Κιθάρα, Φωνητικά
Mike De La O – Κιθάρα
Noah Young – Μπάσο
Pierce Williams – Τύμπανα
Discography
Beyond The Flesh, 2012
Condemned To Misery, 2015
Devouring Mortality, 2018
The Entombment Of Chaos, 2020
