Tο ακαριαία ερωτεύσιμο ντεμπούτο των The Nest “Ad Astra” κάνει κατάληψη σε ό,τι συσκευή αναπαραγωγής ήχου διαθέτω εδώ και κάμποσο καιρό, οπότε μια συζήτηση με την
Sally Armbrecht ήταν επιβεβλημένη. Η Αμερικανίδα τραγουδίστρια, εκτός από φανταστική φωνή και γλυκύτατη παρουσία, είναι ό,τι κοντινότερο μπορεί να συναντήσει κανείς σε αυτό που αποκαλούμε «πολίτης του κόσμου», οπότε μια συνομιλία μαζί της για μουσικά (και όχι μόνο) θέματα, γίνεται αυτόματα πολύ ενδιαφέρουσα. Διαβάστε παρακάτω και θα καταλάβετε τι εννοώ.
Γεια σου Sally και συγχαρητήρια για το νέο, καταπληκτικό album σας “Ad Astra”. Τι σχόλια λαμβάνετε μέχρι στιγμής;
Γεια σου Χρύσα. Θέλουμε να σε ευχαριστήσουμε που επικοινώνησες μαζί μας για αυτή τη συνέντευξη. Χαίρομαι που απόλαυσες το album μας, “Ad Astra”. Έχουμε λάβει πολύ καλές κριτικές από τον μουσικό τύπο σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Γενικά, αισθανόμαστε πολύ ικανοποιημένοι.
Πώς γίνετε η σύνθεση των τραγουδιών; Ποια διαδικασία ακολουθείτε;
Συνήθως ο μπασίστας μας, Markus Lehtinen, έρχεται με κάποια riffs ή ακόμα και ένα ολόκληρο τραγούδι. Στη συνέχεια, επιλέγω μια στιχουργική ιδέα ή ένα ποίημα και αρχίζω να αυτοσχεδιάζω πάνω στη μουσική μέχρι να συγχρονιστούμε με τη μελωδία. Σε μερικά τραγούδια, γράφω επίσης τα πλήκτρα. Ο drummer μας, Tuomas Villikka, βγάζει τη γραμμή των τυμπάνων και κάνει προτάσεις για τα riffs ή ακόμα και τις μελωδίες του τραγουδιού. Ο Tuomas, όπως και ο Markus, παίζει πολλά μουσικά όργανα και έτσι γράφει και μερικά από τα riffs της κιθάρας. Άλλα τραγούδια προέρχονται από πρόβες που απλά παίζουμε για μας. Για παράδειγμα, το “Nevermore”, προέκυψε όταν παίζαμε όλοι μαζί και συμπλήρωνε ο ένας τον άλλον. Είναι υπέροχο που όλοι μας έχουμε αυτό που λέμε μουσικό αυτί και έτσι παίζουμε και κάνουμε αλλαγές έως ότου όλοι μας αισθανθούμε και πούμε ότι «ναι, αυτό είναι το τραγούδι!». Έχουμε μάθει και εμπιστευόμαστε ότι αν δεν έχουμε αυτό το συναίσθημα, τότε το τραγούδι δεν είναι ακόμα εκεί που πρέπει.
Ηχογραφήσατε αναλογικά;
Όχι, αλλά χρησιμοποιήθηκαν πολλά αναλογικά όργανα κατά τη μίξη και το mastering του album.
Ας πάμε στην αρχή του συγκροτήματος. Πώς ήρθες σε επαφή με τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας και ξεκίνησες τη συνεργασία σας;
Είμαι από τη Δυτική Βιρτζίνια των ΗΠΑ και έχω ζήσει στο Porlammi, ένα χωριό 500 κατοίκων στη Φινλανδία, για πάνω από μια δεκαετία. Ο Markus και ο Tuomas γεννήθηκαν εδώ. Ονειρευόμουν πάντα να τραγουδήσω σε μια μπάντα και τραγουδούσα σε μια στο Seattle που δεν έφυγε όμως ποτέ από το γκαράζ. Δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να βρω μουσικούς σε αυτό το μικρό χωριό, αλλά όταν ο Markus ανακάλυψε ότι μου άρεσε να τραγουδάω, ρώτησε τους φίλους του, τον Tuomas και την Anne (που παίζει πλήκτρα) και ξεκινήσαμε να παίζουμε γνωστά τραγούδια και να συμμετέχουμε σε τοπικές συναυλίες. Αυτός ήταν ένας πολύ καλός τρόπος για να εξελιχθούμε μουσικά και σύντομα θέλαμε να συνθέσουμε και να παίξουμε τη δική μας μουσική, οπότε ξεκινήσαμε τους The Nest.
Ποιος σκέφτηκε τον τίτλο του album “Ad Astra”;
Εγώ το σκέφτηκα. Το εξώφυλλο είναι ένας πίνακας με τίτλο “Ad Astra” από τον αγαπημένο μας Φινλανδό ζωγράφο, Akseli Gallen–Kallela, στα λατινικά σημαίνει «Στα Αστέρια». Ο πίνακας συμβολίζει την ψυχή του καλλιτέχνη να ανεβαίνει στον ουρανό. Έχουμε μια δυνατή σύνδεση με το φεγγάρι και πολλή από τη μουσική μας αφορά τη φύση, το πνεύμα, τη ζωή, το θάνατο και τα μυστήρια του σύμπαντος, έτσι νιώσαμε ότι ο πίνακας τα αποτυπώνει όλα αυτά τέλεια. Επίσης για εμάς, το “Ad Astra” εκφράζει το συναίσθημα του να προσπαθείτε για τα όνειρά σας, ανεξάρτητα από το πόσο μακριά πρέπει να πετάξετε. Αυτή η ενέργεια είναι ένας σημαντικός λόγος που υπάρχει αυτή η μπάντα και το album. Η πίστη να το φτάσουμε μέχρι τα αστέρια.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου τραγούδι από το album;
Προσωπικά, όλα τα τραγούδια είναι πολύ κοντά στην καρδιά μου, επειδή προέρχονται από αυτή. Αλλά, υποθέτω ότι θα έπρεπε να πω το “We All Bleed Red”, για διάφορους λόγους. Ο ένας λόγος είναι, ότι είμαι εκπαιδευμένη ως πρώτη σοπράνο και στην αρχή του τραγουδιού ψάλλω χρησιμοποιώντας μια κλασική φωνή την οποία χαίρομαι να χρησιμοποιώ. Επίσης, νοιάζομαι με πάθος για την ειρήνη, τη δικαιοσύνη και το περιβάλλον. Η καριέρα μου στην Αμερική ήταν η περιβαλλοντική εκπαίδευση, στο Seattle ήμουν ακτιβίστρια στο ειρηνευτικό κίνημα, την περίοδο του Bush Jr. και της μάχης στο Seattle. Τραγουδάω για το πώς εμείς οι άνθρωποι καταστρέφουμε τη γη, ο ένας τον άλλον με τη βία και την απληστία μας. Ο ψαλμός στην αρχή αφορά τα διαφορετικά χρώματα του δέρματός μας και καταλήγει πως είμαστε όλοι ένα. Είμαι περήφανη για αυτό το τραγούδι. Είναι μια μεγάλη πρόκληση να εκφράζουμε το χιούμορ ή την πολιτική μας άποψη μέσω της μουσικής χωρίς να ακούγεται κλισέ ή ως κήρυγμα. Καταφέρνω να εκφράσω πράγματα τόσο σημαντικά για εμένα και ο ακροατής ακόμα μπορεί να χάσει τον εαυτό του στη μουσική και την ποίηση.
Μια ενδιαφέρουσα πτυχή του τραγουδιού “River Mnemosyne” είναι η κοινωνική συνείδηση στους στίχους και το γεγονός ότι το “Ad Astra” προορίζεται να αυξήσει την ευαισθητοποίηση και τα κέρδη για το Alzheimer’s Disease International. Θεωρείς πως είναι μια καλλιτεχνική ευθύνη;
Δεν είμαι σίγουρη αν είναι καλλιτεχνική ευθύνη για όλους τους καλλιτέχνες. Αλλά το “River Mnemosyne” αφορά την ανησυχία μου για το άτομο που αγαπώ, μπορεί να κληρονομήσει το Early Onset Alzheimer’s που πήρε τον πατέρα του και άλλους συγγενείς του. Έτσι, αισθανθήκαμε ότι μέσω της μουσική μας μπορούμε να συγκεντρώσουμε χρήματα για να βοηθήσουμε στη θεραπεία και την ανάρρωση αυτής της ασθένειας που κλέβει τους αγαπημένους μας, ακόμα και όταν το σώμα τους συνεχίζει να ζει. Όποιος ενδιαφέρεται για τη μουσική μας και θέλει να δωρίσει στο Alzheimer Disease International (ADI), μπορεί να αγοράσει το τραγούδι, “River Mnemosyne”, από το BandCamp και όλα τα έσοδα έως τις 31 Ιουλίου 2020 θα πάνε στο ADI. Υπάρχει επίσης ένας έρανος στο Facebook για το ADI στη σελίδα μας. Επιλέξαμε το ADI, γιατί δουλεύουν διεθνώς και οι οπαδοί μας είναι από όλη την Ευρώπη και τις Η.Π.Α.. Μέχρι στιγμής, τα τελευταία δύο χρόνια μέσω αυτού του εράνου και παλαιότερων, έχω συγκεντρώσει πάνω από 1.000 δολάρια για έρευνα, για θεραπεία σε νευρολογικές ασθένειες όπως το Alzheimer, είναι ένας πραγματικά σημαντικός σκοπός για μένα.
Γιατί το πνεύμα της μουσικής σας είναι της δεκαετίας του ‘60 και του ‘70;
Ειλικρινά, πρέπει απλώς να το έχουμε μέσα μας μετά από δεκαετίες ακούσματος όλων των ειδών μουσικής. Ξεκινήσαμε με ένα είδος stoner rock. Τα παιδιά έχουν ένα heavy metal υπόβαθρο και εγώ προέρχομαι περισσότερο από indie/grunge μουσική. Έτσι, καθώς παίζαμε μαζί, διαπιστώσαμε ότι οι διαφορετικές μουσικές μας προτιμήσεις, μπερδεμένες βγάζουν έναν πολύ μοναδικό ήχο που επηρεάζεται επίσης από το γεγονός ότι δεν έχουμε τον παραδοσιακό ήχο της κιθάρας, όπως έχουν οι περισσότερες μπάντες. Μόνο όταν ακούσαμε αυτό που είχαμε φτιάξει, ακούσαμε το ήχο της δεκαετίας του ‘70 να βγαίνει. Και όταν ο κόσμος μας πλησίαζε μετά από κάποιες εμφανίσεις και μας έλεγαν ότι η μουσική μας τους έκανε να σκεφτούν τους The Doors, ήμασταν ενθουσιασμένοι γιατί πραγματικά αγαπάμε τη μουσική τους και όλους τους μεγάλους θρύλους εκείνης της εποχή.
Ενώ κρατούσα σημειώσεις για το album, έγραψα δύο ονόματα: Grace Slick και Heart. Είναι κάποιες από τις πηγές έμπνευσής σας; Ποιες είναι οι κύριες προσωπικές επιρροές σας;
Όταν διάβασα την ερώτησή σου, ένιωσα ενθουσιασμένη! Το να συγκριθώ με την Grace Slick είναι το μεγαλύτερο κομπλιμέντο που μπορώ να σκεφτώ. Λατρεύω τη διάσταση της φωνής της και τις ανατριχιαστικές στροφές με τις οποίες τραγουδάει. Έχω χρησιμοποιήσει συχνά το τραγούδι “White Rabbit” για να ζεσταθώ πριν τραγουδήσω, καλύπτει ένα ευρύ φάσμα φωνητικών, ποτέ όμως δεν προσπάθησα να τραγουδήσω σαν αυτήν, όταν παίζουμε τη δική μας μουσική. Αλλά τώρα που το αναφέρεις έχω αυτήν την αγάπη στο να τραβάω τις νότες και μια έλξη στο να δημιουργώ μυστηριώδεις μουσικές διαθέσεις που ίσως προέρχονται από άλλους ποιητές/τραγουδιστές όπως ο Jim Morrison. Επηρεάζομαι επίσης από τον τρόπο που τραγουδάει η Florence Welch των Florence And The Machine και η Lisa Gerrard των Dead Can Dance. Ίσως επειδή και οι δύο τραγουδίστριες έχουν κλασικό στυλ/εύρος και μια απόκοσμη κλίση. Η μουσική που ακούω κυμαίνεται από blues έως punk και οτιδήποτε ενδιάμεσα. Δίνω πραγματικά προσοχή στους στίχους, αυτοί που είναι ποιητικοί και με κάνουν να νιώθω και να σκέφτομαι, μου αρέσουν κι περισσότερο.
Ποια είναι τα αγαπημένα σου συγκροτήματα αυτή τη στιγμή;
Οι αγαπημένες μου μπάντες είναι οι The White Stripes, PJ Harvey, Brant Bjork, Nick Cave And The Bad Seeds, Massive Attack, 1000Mods, Tricky, Dead Can Dance, The Doors, The Kills, Patti Smith, Nirvana και Wardruna.
Τι μπορείς να μας πεις για τα σχέδια των The Nest για το 2020;
Λοιπόν, το πάρτι κυκλοφορίας του CD είχε προγραμματιστεί για τις 21 Μαρτίου, αλλά έπρεπε να το ακυρώσουμε λόγω του COVID-19. Ήταν δύσκολο, δουλέψαμε για αυτό όλη την περασμένη χρονιά. Αλλά ελπίζουμε ότι μπορούμε να έχουμε ένα είδος ζωντανής εκπομπής, ακόμη και έξω, αφού η Φινλανδία ανοίγει σιγά-σιγά. Τώρα συνθέτουμε τραγούδια για το επόμενο album μας και έχουμε ήδη κυκλοφορήσει το πρώτο single, το “New Moon Wish”. Με τα νέα τραγούδια, νομίζω ότι ο ήχος μας έρχεται όλο και πιο κοντά στο αποτέλεσμα που θέλουμε και θα είναι μια φανταστική συνέχεια του “Ad Astra”! Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, ο Markus και εγώ μαθαίναμε πώς να γυρίζουμε βίντεο με smartphone και να το επεξεργαζόμαστε χρησιμοποιώντας το Reaper. Περάσαμε αρκετά καλά, μου αρέσει πολύ να φτιάχνω την οπτική ατμόσφαιρα για ένα τραγούδι, το οποίο κάναμε για το video μας “The Watcher”, που έγινε μερικώς από επαγγελματίες, αλλά αυτό μας δίνει πλήρη δημιουργικό έλεγχο και φυσικά την πλήρη ευθύνη για ένα πιθανό κακό αποτέλεσμα. Μου αρέσει η ακατέργαστη μορφή του. Σύντομα, ελπίζουμε να κυκλοφορήσουμε μερικά αυτο-δημιουργημένα videos για τα νέα μας τραγούδια. Επίσης, αναβαθμίσαμε τον εξοπλισμό και το χώρο του studio, ώστε να μπορούμε να κάνουμε πιο επαγγελματικές ηχογραφήσεις μόνοι μας.
Αυτά από μένα. Θέλω να σας ευχαριστήσω για το χρόνο σου. Όπως πάντα, τα τελευταία λόγια ανήκουν σε εσένα.
Εκτιμούμε πραγματικά ότι μας παρουσιάζετε στο GreekRebels.gr. Μακάρι να μπορούσαμε να πούμε ότι θα έρθουμε στην Ελλάδα σύντομα για να παίξουμε ζωντανά, αλλά αυτό μπορεί να μην συμβεί για κάποιο καιρό. Αισθανόμαστε αλληλεγγύη μεταξύ μας, καθώς περνάμε αυτές τις παράξενες ημέρες πανδημίας και νομίζω ότι μας συνδέει ακόμη περισσότερο η κοινή μας ανησυχία για την υγεία όλων. Βασικά, έχω μια ισχυρή σύνδεση με την Ελλάδα, έζησα εκεί για εννιά μήνες πριν έρθω στη Φινλανδία. Σπούδασα ελληνικά σε ένα μικρό σχολείο στο νησί της Ικαρίας και μετά έζησα στα Χανιά με έναν Κρητικό φίλο για επτά μήνες. Επέστρεψα στην Ικαρία για έναν γάμο φίλων και ήταν ο Ικαριώτης φίλος μου που μου έμαθε την σωστή προφορά για τη Mnemosyne (Μνημοσύνη) και Lethe (Λήθη), ώστε να μπορώ να τραγουδήσω σωστά. Ευχόμαστε καλή υγεία σε όλους και χαιρόμαστε που έχουμε τη μουσική και τη δημιουργία να μας κρατάνε δυνατούς! Θα θέλαμε πολύ να ακούσουμε από τους αναγνώστες σας. Μπορούν να μας βρουν στους παρακάτω συνδέσμους, να ακούσουν ή να αγοράσουν τη μουσική μας, να μας πουν τη γνώμη τους για το “Ad Astra” και να ακούσουν τα νέα μας τραγούδια καθώς κυκλοφορούν.
Χρύσα Γιουρμετάκη
Μετάφραση: Σοφία – Βαλεντίνη Καλαϊτζίδη
https://www.facebook.com/the.nest.finland/
https://www.instagram.com/thenestband/
https://open.spotify.com/artist/0Z12kcp61tyf87JrF8aPRP?si=5MVnV4G9QaOO0lsXfK0gjQ
https://thenest1.bandcamp.com
Band Members
Sally Armbrecht – Φωνητικά, Πλήκτρα
Tuomas Villikka (a.k.a. Mr. Billikka) – Τύμπανα, Κιθάρες
Markus Lehtinen (a.k.a. BlackWorm) – Μπάσο
Discography
Ad Astra, 2020
