[Option A]
Ήταν φθινόπωρο 2020 όταν έπεσε στην αντίληψή μου το promo κομμάτι για το επερχόμενο νέο άλμπουμ των Therion, “Leviathan”. Μετά την χαλαρότητα του προηγούμενου άλμπουμ, “Beloved Antichrist” και τα χρόνια που είχαν περάσει πριν από αυτό, ήμουν ανυπόμονος για το τι μέλλει γενέσθαι.
Βλέπω το θαλάσσιο μυθικό τέρας “Leviathan” και οι αμέσως επόμενες εικόνες που σχηματίστηκαν ήταν “Lepaca Kliffoth”. Το τραγούδι δεν με άφησε αδιάφορο αλλά ούτε και έκπληκτο. Για τα δικά μου δεδομένα ήταν ένα μέτριο προς καλό, κλασικό Therion κομμάτι. Το ότι επέλεξαν ένα τέτοιο τραγούδι για promo με φόβισε. Η μοίρα το έφερε να μου δοθεί η δυνατότητα να κάνω την κριτική του album μαζί με έναν συνάδελφο και αδελφό συντάκτη.
Η αρχή του 2021, δεν ήρθε καλά. Έφυγε ο Alexi Laiho και άκουσα μια από τις αγαπημένες μου μπάντες να με καταρρακώνει για ακόμη μια φορά. Μου αρέσει να ακούω metal σε πολλές εκφάνσεις του. Φτάνει να μην ξεφεύγει από είδος και να μην τον χρησιμοποιεί κάποιος απλά σαν υπόβαθρο. Όχι όπερα και χορωδία με απλά ρυθμικά power chords για τονικότητα στο πίσω μέρος. Γιατί; Για να λέμε ότι είναι metal; Καλή η μαγεία και οι νέες θρησκείες αλλά άμα είναι να σου κόβουν τον όποιο τσαμπουκά είχες…δεν!
Μη το πάρετε στραβά. Η όπερα και η χορωδία για εμένα δεν είναι κακό να παίζει το ρόλο της σε μια metal μπάντα. Εάν σε κάποιον άρεσε το “Beloved Antichrist” και του αρέσει και το καθαρό heavy metal, να τρέξει χθες. Είναι αρκετά πιο heavy από εκείνο. Απλά όχι αρκετά, για τα δικά μου γούστα. Επίσης είναι λιγότερο κουραστικό. Άλλο τρεις ώρες και άλλο ένα φυσιολογικό album με έντεκα τραγούδια. Το μεγαλύτερο κομμάτι αυτή τη φορά είναι στα πεντέμισι λεπτά περίπου. Solos υπάρχουν μεν στη νέα δουλειά των Therion αλλά ο Christofer Johnsson με είχε συνηθίσει σε άλλες καταστάσεις, ανώτερες.
Το ενδιαφέρον στο LP “Leviathan” είναι ότι ανακάλυψα ενδιαφέροντες προσθήκες. Κινέζικη μελωδία στο “Ten Courts Of Diyu”. Black metal χαρακτηριστικά σε κάποια ακόρντα. Θα τα βρείτε στην αρχή του “Great Marquis Of Hell” και στο “El primer Sol”. και σημεία χαρμόσυνα. To “Great Marquis Of Hell”, θα σας θυμίσει και λίγο HammerFall είναι η αλήθεια. Μοναδικό τραγούδι που μου άρεσε πάρα πολύ από τη νέα δουλειά είναι το “Aži Dahāka”.
Αυτό που μου λείπει στο “Leviathan” είναι το νεύρο και λίγη παραπάνω ταχύτητα. Είναι ένα συστατικό που δεν έπρεπε να λείπει τόσο πολύ. Αν βάλουν λίγο παραπάνω, θα δίνουν και παραπάνω ρέστα στις συναυλίες. Η νέα σύνθεσή τους σε γενικές γραμμές δεν είναι μέτρια. Θέλω να είμαι αντικειμενικός. Πρέπει να δοθεί αξία στις προσπάθειες των μουσικών αυτών που έχουν τεχνική και ικανότητες. Πρέπει όμως και ο αρχηγός των Therion να επιβάλει αυτό που θέλει, γιατί δείχνει να έχει επηρεαστεί πολύ από την ορχήστρα και την όπερα. Ας βγει λίγο μπροστά. Το έχει και το ξέρουμε.
Το πολύ θετικό είναι πως το “Leviathan” δείχνει παραδοσιακή στροφή, οπότε θα αναμένω την επόμενη δουλειά που θα είναι σίγουρα σημείο κλειδί για την μετέπειτα πορεία της μπάντας. Κλείνοντας, να πω πως είναι αξιοσημείωτο ότι οι βασικοί δύο τραγουδιστές δεν «ηχούν» μόνο οπερετικά. Θα τους ακούσετε σε λίγα σημεία να τραγουδούν εκτός οπερετικών νορμών.
7/10
Σπύρος Γρηγορίου
[email protected]
[Option B]
Οι Σουηδοί πρωτοπόροι του συμφωνικού metal, Therion, υποδέχονται το 2021 με το επερχόμενο δέκατο έβδομο studio album τους με τίτλο “Leviathan”. Ο δίσκος κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast. Αν και ξεκίνησαν σαν μια death metal μπάντα εξελίχθηκαν και μεταπήδησαν σταδιακά στο συμφωνικό metal με τεράστια επιτυχία.
Στο νέο τους album ο ιθύνων νους Christofer Johnsson και ο συνεργάτης του Thomas Vikström αποφάσισαν να δημιουργήσουν κάτι που δεν έχουν ξανακάνει και το οποίο περιέχει συνθέσεις που αντανακλούν ολόκληρη την πορεία τους παίρνοντας την μορφή ενός best of.
Το “Leviathan” είναι ένα καταπληκτικό ταξίδι σε μια μαγική χώρα των θαυμάτων. Το μόνο σίγουρο είναι ότι με το πρώτο άκουσμα δεν μπορείς να σχηματίσεις άποψη καθώς υπάρχουν τόσα πολλά διαφορετικά στοιχεία που πρέπει να τα ακούσεις ξανά και ξανά για να τα ανακαλύψεις. Το θετικό που διαπίστωσα είναι ότι όσο περισσότερες φορές το ακούω, τόσο πιο πολύ μου αρέσει.
Εξισορροπώντας τη δυσοίωνη ατμόσφαιρα με τις ισχυρές και σαγηνευτικές ψαλμωδίες, έμειναν πιστοί στις βασικές μουσικές τους αξίες. Είναι άκρως ενδιαφέρον να ακούς ένα συγκρότημα που καταφέρνει να παντρέψει την όπερα με το metal. Οι Therion θα σας καθηλώσουν σε αυτό το εξαιρετικό ταξίδι στην μουσική τους πορεία μέσα από τα τραγούδια στα οποία οι συνθέσεις αγγίζουν επικές καταστάσεις και οι άριες οδηγούν σε οπερετικές στιγμές. Σε όλη αυτή τη μουσική πανδαισία ξεχώρισα το hit του δίσκου “Tuonela”, το ομότιτλο “Leviathan”, το επικό “Psalm Of Retribution” και το “Great Marquis Of Hell” χωρίς φυσικά να υστερούν τα υπόλοιπα.
Τελευταία φορά που άκουσα Therion ήταν το 1996 με 1998 με τα “Theli” και “Vovin”. Δυστυχώς έχασα είκοσι πέντε χρόνια από αυτό το μοναδικό συγκρότημα. Μουσική υψηλής ποιότητας που μαγεύει σε κάθε νότα. Είναι πολύ εντυπωσιακό το πως συνδυάζουν δύο τελείως διαφορετικούς κόσμους μουσικής καθώς υπάρχουν σημεία που νομίζεις ότι βρίσκεσαι σε κάποιο οπερετικό musical. Τα λόγια είναι περιττά, ακούστε το νέο αριστούργημα τον Therion.
8/10
Νίκος Λίλλης
[email protected]
