tobyjepson raisingmyownhell
Albums

Toby Jepson – Raising My Own Hell (Townsend)

Toby Jepson… Από που να ξεκινήσω; O άνθρωπος αυτός δεν είναι κάποιος τυχαίος… O τύπος έχει ένα αρκετά μεγάλο και εντυπωσιακό βιογραφικό και είμαι σίγουρος ότι πολλοί από εσάς τον έχετε συναντήσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, είτε ως solo τραγουδιστή, είτε ως τραγουδιστή των Little Angels, Gun, Fastway και Dio Disciples, αλλά και ως παραγωγό σε μερικές από τις μεγαλύτερες μπάντες του ευρύτερου χώρου του rock με τρανταχτά παραδείγματα τους Saxon αλλά και τους The Answer με το τελευταίο απίστευτο άλμπουμ τους το οποίο μου ζαλίζει ακόμα τα τύμπανα. Ο πολυμήχανος και πολυπράγμων λοιπόν Toby, ο οποίος εκτός των άλλων ασχολείται και με τον χώρο της υποκριτικής, μας παρουσιάζει εδώ ένα mini album έξι τραγουδιών με τον τίτλο “Raising My Own Hell”. Το άλμπουμ αυτό, που μοιάζει σχεδόν αυτοβιογραφικό, δεν έχει καμία σχέση με τις υπόλοιπες μπάντες που έπαιζε στο παρελθόν. Μοιάζει περισσότερο με μια συλλογή εμπειριών επενδυμένη με rock ηχόχρωμα και χρωματισμένη από τις προσωπικές επιρροές του ταλαντούχου αυτού αοιδού. Ακούγοντας το άλμπουμ παρατηρεί κάποιος κατευθείαν την απουσία του ηλεκτρικού ήχου μιας και τα έξι κομμάτια του άλμπουμ είναι βασισμένα στους ήχους της ακουστικής κιθάρας, όπως άλλωστε έχουμε συνηθίσει να τον βλέπουμε, είτε ως solo είτε με τους Little Angels. Οι στίχοι που μοιάζουν βγαλμένοι από την ζωή, είναι έξυπνα γραμμένοι και σου μένουν μετά από κάνα δύο ακούσματα πράγμα πολύ σημαντικό. Αν εξαιρέσεις τα πρώτα τρία κομμάτια που μοιάζουν πιο κοντά στο ύφος που είχε με τους Angels και έχουν λίγο groove μέσα τους, λίγο κίνηση ροκιάς για να γουστάρεις, με τα υπόλοιπα τρία κομμάτια ξαφνιάζεσαι ευχάριστα. Αρχικά με την μπαλάντα “Four Letter Word”, η οποία είναι μια από αυτές τις μπαλάντες που σε κάνουν να ερωτεύεσαι. Φανταστικό αίσθημα και ένα από τα δύο καλύτερα τραγούδια του δίσκου. Συνεχίζει με άλλη μια μπαλάντα η οποία εκτός από το κοινωνικό μήνυμα που προσπαθεί να περάσει, μου βγάζει και μια ιδέα από The Beatles και τις μπαλάντες που έγραφε ο Paul McCartney χωρίς όμως να είναι ενοχλητικό. Το άλμπουμ κλείνει με ένα τραγούδι μουσική έκπληξη και προσωπικό αγαπημένο από το συγκεκριμένο άλμπουμ, το “Shadow Boxing”, στο οποίο ο Toby πειραματίζεται με πνευστά και κόντρα-μπάσο και με έναν ήχο που πιθανότερα θα συναντούσες στα σκοτεινά Jazz στέκια του Σικάγο τουλάχιστον μισό αιώνα πιο πριν. Για την φωνή του Toby Jepson δεν χρειάζεται να πω τίποτα, όποιος τον έχει ακούσει να ερμηνεύει Dio μπορεί να καταλάβει. Γενικά το αλμπουμάκι αυτό είναι πολύ καλό, αν θέλετε να ακούσετε κάτι διαφορετικό, κάτι που ενδεχομένως να σας προσφέρει ευφορία και ευχαρίστηση τότε σας προτείνω ανεπιφύλακτα τον δίσκο αυτό. Θα κλείσω με μια στροφή από το “Shadow Boxing” την οποία θεώρησα κατάλληλη για το τέλος… “I’ve been shadow boxing with myself, Am I caught on the ropes? It’s too early to tell. I’ll never throw in the towel Coz I don’t need your help. Boxing shadows on the wall”

7.5/10

Κωνσταντίνος Καραγεώργος

[email protected]

nano designs 728×90 - 728|90|nano designs 728×90||https://www.facebook.com/Nanodesignart/|bothhaursen2 - 728|90|haursen2||https://www.facebook.com/HaursensGuitarWorkshop/|bothTatto Clinic Athens 728×90 - 728|90|Tatto Clinic Athens 728×90||https://www.facebook.com/tattooclinicathens|bothGreekrebels Banner 07052021-728×90 - 728|90|Greekrebels Banner 07052021-728×90||https://www.greekrebels.gr/epikoinonia/|bothwhale_728x90 - 728|90|whale_728x90|||both
20000
110

Related posts

Leave a Comment

Leave a review

X