Το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζει κανείς διαβάζοντας ένα Δελτίο Τύπου είναι η λάθος αποτύπωση του μουσικού ύφους που πρεσβεύει η εκάστοτε μπάντα. Το ίδιο φαίνεται πως συμβαίνει με τους Σουηδούς glam rockers, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, ToxicRose. Θυμάμαι ότι μετά το προ πενταετίας ντεμπούτο τους, “Total Tranquility”, ο δρόμος τους έβγαλε και από την χώρα μας. Τότε μπορείς να πεις ότι έπαιζαν σύγχρονο sleaze rock. Στο “In For The Kill” τα πράγματα αλλάζουν όμως.
Για να ολοκληρώσω τον άνωθεν πρόλογο, θα σταθώ στο γεγονός πως η τωρινή εταιρεία του συγκροτήματος τους αποδίδει τον τίτλο ως dark sleaze metallers. Κατ’ εμέ, δεν νομίζω ότι ευσταθεί ιδιαίτερα ο τίτλος, μιας και στα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, η μπάντα έχει κάνει στροφή προς το heavy/hard rock, αγγίζοντας και πιο heavy metal μονοπάτια. Πιο πολύ δηλαδή μου φέρνει μπάντες τύπου Shakra, Jaded Heart, Crystal Ball και Bonfire παρά Mötley Crüe, W.A.S.P., Skid Row και Twisted Sister.
Τα πράγματα ξεκινούν μια πολλά υποσχόμενη εισαγωγή που γίνεται με το “Blood On Blood”, για να ακολουθήσει το “Heroes”, όπου για μια στιγμή στην εισαγωγή νόμιζα ότι άκουγα Running Wild τελευταίων δίσκων αλλά ευτυχώς επανήλθα χάρη στα πλήκτρα, μιας και μου ηχεί περισσότερο σαν ένα κράμα Savatage με W.A.S.P. στα δικά μου αυτιά. Από κει και πέρα, τα κομμάτια που ξεχώρισα εγώ είναι το ομότιτλο “In For The Kill” το οποίο διαθέτει ένα φανταστικό σόλο από τον Tom Wouda, το (βγαλμένο μέσα από το “The Crimson Idol”, δεν νομίζω να ρώτησε κάποιος ποιανών;) “Angel” και το γκαζιάρικο “Domination”, του οποίου το ρεφρέν ακόμα σπάω το κεφάλι μου να βρω τι μου θυμίζει. Βέβαια στο συγκεκριμένο κομμάτι το μεσαίο ιντερλούδιο με τα πλήκτρα έφερε πολύ σε Savatage τεχνοτροπία. Για εμένα αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι του δίσκου.
Σε γενικές γραμμές έχουμε να κάνουμε με έναν δίσκο αρκετά καλό, που σίγουρα το λιγότερο που του αξίζει είναι μια ακρόασή σας. Πρέπει να δώσω σε αυτό το σημείο εύσημα και πάλι στον Tom Wouda για το κιθαριστικό του έργο αλλά και στον τραγουδιστή Andy Lipstixx, ο οποίος ακούγεται κατά πολύ καλύτερος σε σχέση με το ντεμπούτο. Ευελπιστώ να ακολουθήσουν το ίδιο μουσικό μοτίβο και να βρουν την ταυτότητά τους, γιατί ακόμα ταλαντεύονται προς την κατεύθυνσή της.
7/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
