Οι Bas Rotten μετά από τρία χρόνια και δύο περιοδείες, κυκλοφορούν το «καθυστερημένο» ντεμπούτο άλμπουμ τους “Surge”. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια καθώς ο μπασίστας, Rui, μας τα είπε όλα παρακάτω.
Γεια σου Rui! Συγχαρητήρια για τη κυκλοφορία του “Surge”, το grindcore άλμπουμ της χρονιάς. Πρώτα από όλα, μπορείς να μας πεις μία μικρή βιογραφία της μπάντας;
Γεια σου Νίκο, χαίρομαι που σε γνωρίζω! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και που μας επιτρέπεις να μοιραστούμε λίγο από τη ιστορία μας και να μιλήσουμε για το “Surge”. Ξεκινήσαμε σαν μπάντα το 2016, σαν μία παρέα φίλων που ήθελαν να παίξουν γρήγορα και να περνάνε καλά με αυτό. Εγώ και ο drummer ο Ed παίζαμε τότε σε μια πιο “αργή” μπάντα και όταν ο J (κιθάρες) και ο Ed μου είπαν πως έψαχναν για ένα μπασίστα για πιο γρήγορους, grindy ρυθμούς, προσφέρθηκα αμέσως. Είμαστε από την Πορτογαλία, με βάση μας κυρίως τη Λισαβόνα, αλλά οι περισσότεροι από τα μέλη είναι μεγαλωμένοι στις νότιες ακτές κοντά στη θάλασσα, όχι εγώ ωστόσο, οπότε ίσως όλη αυτή η πορτογαλική ηλιόλουστη ατμόσφαιρα μας ενέπνευσε να κάνουμε κάτι πιο ζωηρό από το κύμα του “σκοτεινού” hardcore που ήταν στη μόδα τότε. Θέλαμε να κάνουμε κάτι πιο ευχάριστο, thrashy και με επιρροή crossover. Όλοι μας έχουμε διαφορετικά μουσικά υπόβαθρα, από hardcore σε thrash και από sludge σε grind, αλλά όλοι μοιραζόμαστε τη κοινή αγάπη για γρήγορη και επιθετική μουσική. Για αυτό το λόγο, ο ήχος μας βγήκε πολύ φυσικά και αρχίσαμε να γράφουμε γρήγορα. Διπλές thrash metal κιθάρες, sludgy μπάσο, d-beat σε blast beat, σε two-step drumming, ένας δυναμικός και επιβλητικός τραγουδιστής και ορίστε… Καταλήξαμε σε αυτό που μερικές φορές ονομάζουμε “blast-beat crossover”. Συνοψίζοντας, είμαστε στη βάση μας μία παρέα φίλων που μαζεύονται τόσο για τα μπάρμπεκιου όσο και για να παίζουν μουσική, ο κύριος κινητήριος σκοπός μας είναι κάνουμε ευχάριστες ζωντανές εμφανίσεις και να υποστηρίξουμε τις τοπικές και παγκόσμιες undergound/DIY σκηνές. Η εξέλιξή μας έγινε σε συνδυασμό με την άνθηση της punk σκηνής της Λισαβόνας, και πιο συγκεκριμένα με την άνοδο του κοινωνικού κέντρου Disgraça για το οποίο θα μιλήσουμε αργότερα. Με το να εξασκούμαστε πολύ και να είμαστε ενεργοί και σαν promoters, σύντομα κάναμε κάποιες εμφανίσεις κάθε μήνα και ανοίγαμε για μεγαλύτερα ονόματα. Το 2017 κυκλοφορήσαμε ένα demo τεσσάρων κομματιών, κλείσαμε μία μικρή Ευρωπαϊκή περιοδεία με το να επικοινωνούμε με φίλους και φίλους φίλων που είχαμε γνωρίσει στη Λισαβόνα ή όταν ταξιδεύαμε ατομικά στο εξωτερικό για punk φεστιβάλ κλπ. Νοικιάσαμε ένα βαν εννέα ατόμων και πήγαμε σε περιοδεία με όλο τον εξοπλισμό μας και τους πιο «σκοτεινούς» φίλους μας που ακολούθησαν, τους Manferior. Βουτήξαμε κατευθείαν στα βαθιά με αυτή την περιοδεία και δεν κοιμήθηκε, σχεδόν καθόλου, κανείς μας για μέρες. Παίζαμε σε κτήρια υπό κατάληψη, σε μπαρ, σε στούντιο ραδιοφωνικού σταθμού και ακόμα και στην κορυφή ενός βουνού, στα Πυρηναία. Το 2018 παίξαμε σε πολλά punk/grindcore φεστιβάλ και κάναμε την παραγωγή και τις ηχογραφήσεις του “Surge”. Πήραμε το χρόνο μας για να βρούμε τον κατάλληλο ήχο καθώς θέλαμε να “αιχμαλωτίσουμε” τη ζωντανή μας ενέργεια και να έχουμε ένα τέλειο ηχητικά δίσκο, πράγμα το οποίο μπορεί να είναι δύσκολο χωρίς τον απαραίτητο προϋπολογισμό. Ο φίλος μας, παραγωγός/τεχνικός ήχου, Sérgio Prata Almeida, μας βοήθησε με αυτό, θα σου πω περισσότερα για αυτό μετά. Το 2019, αφού τελειώσαμε το “Surge”, αρχίσαμε να ψάχνουμε για δισκογραφικές για να το κυκλοφορήσουν. Ωστόσο, μέχρι τότε μας ήρθε πάλι η ορμή για ζωντανές εμφανίσεις οπότε νοικιάσαμε το ίδιο σκουριασμένο βαν και φωνάξαμε τους φίλους μας από τον punk-grind κύκλο και ξεκινήσαμε το ίδιο και πάλι, δεν είχαμε ελεύθερες μέρες, αυτή τη φορά από τη Γαλικία μέχρι την Πράγα μέσω Αμβούργου και πάλι πίσω. Ωστόσο ήταν υπέροχες στιγμές και όμορφες αναμνήσεις. Μετά από κάποια εμπόδια, επιτέλους δημοσιεύσαμε το ντεμπούτο άλμπουμ “Surge” – στο ενδιάμεσο έχω συνθέσει ήδη και συνεχίζουμε να δουλεύουμε πάνω σε νέα τραγούδια που θα κυκλοφορήσουμε σύντομα και με την ελπίδα μιας ακόμη περιοδείας.
Ποια είναι η ανταπόκριση μέχρι στιγμής για το “Surge”; Είναι αυτό που περιμένατε;
Είναι εξαιρετική! Το “Surge” έχει πολύ καλές κριτικές και βαθμολογίες μέχρι στιγμής και είμαστε πολύ χαρούμενοι και περήφανοι για αυτό που έχουμε φτιάξει, συγκαταλέγεται και σε λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ. Αυτό που μας άρεσε περισσότερο είναι ότι το κοινό μας φαίνεται να είναι πραγματικά από όλο τον πλανήτη. Από τη Jakarta και την Kuala Lumpur μέχρι το Los Angeles, από τη Χιλή μέχρι τη Spokane. Και για αυτό περισσότερο λαμβάνουμε εποικοδομητικές κρητικές από ανθρώπους που πραγματικά άκουσαν το άλμπουμ προσεκτικά, σε μία εποχή που υπάρχουν τόσες κριτικές ρουτίνας. Δεν θα έλεγα πως το περιμέναμε αλλά γνωρίζαμε πως είχαμε κάτι καλό και πάνω από όλα θέλαμε να το δημοσιεύσουμε. Δυστυχώς, το βγάλαμε σε μία εποχή που δεν μπορούμε να το προωθήσουμε με μια περιοδεία αλλά κοιτάζοντας πίσω, περάσαμε πολύ καλά με αυτή την κυκλοφορία όπως και να έχει. Στιχουργικά το “Surge” καταπιάνεται με πολλά θέματα που τον περασμένο χρόνο αρχίσαμε να παρατηρούμε και να αμφισβητούμε τόσο ατομικά όσο και ομαδικά. Θέματα όπως όλη αυτή η αγχώδης περίοδος και η παθιασμένη κουλτούρα της βαρετής δημιουργικότητας, ζώντας πάντα μέσα στη βιασύνη, η κανονικοποίηση της πίεσης και η εξάντληση που ίσως έρθει με αυτό… Το όριο στο οποίο υποβάλεις τον εαυτό σου για να ανταπεξέλθεις, ο επαναπροσδιορισμός των επιλογών της ζωής σου και το δρόμο που θέτεις για τον εαυτό σου, νιώθοντας αποκομμένος από τον εαυτό σου, υπερκαταναλωτισμός, τοξική αρρενωπότητα, η συνεχής εξάρτισή μας από την τεχνολογία, οι κοινωνικές συμπεριφορές μας για την ικανοποίηση του ‘εγώ’ μας. Εάν το σκεφτείς, το 2020 ήταν οι χρονιά που οι περισσότεροι αναγκαστήκαμε να χαμηλώσουμε τους ρυθμούς μας και σαν συνέπεια αυτού, φαίνεται πως αντιληφθήκαμε περισσότερο αυτά τα θέματα, τα σκεφτήκαμε και μιλήσαμε περισσότερο για αυτά. Το “Surge” έχει ακόμα να κάνει με την αίσθηση της απόγνωσης και του θυμού. Με λίγα λόγια, το στρες. Και μέχρι το τέλος του χρόνου , η ενέργεια που φαίνεται να βγαίνει από αυτό το άλμπουμ αντηχεί με αυτό που πολλοί από εμάς πιθανώς νιώθουμε – απλά να ξεσπάσουμε και να βγάλουμε όλη αυτή την καταπιεσμένη απόγνωση από τον οργανισμό μας – με έναν υγιή και θετικό τρόπο εννοώ. Για παράδειγμα, μας αρέσει να βλέπουμε μία ζωντανή εμφάνιση. Με το να δημοσιεύεται κοντά στο τέλος του χρόνου, ακόμα και ο τίτλος που μία αναφορά στο να περνάς και να ξεπερνάς κάτι, φαίνεται πως κάπως ταιριάζει για την εποχή που ζούμε. Οπότε φαίνεται πως όλα έδεσαν μαζί. Έχοντας πει αυτά, ένα από τα σχόλια που είχαμε για το δίσκο ήταν στην εξής φράση: “Αυτό με κάνει να θέλω να σηκωθώ και να κάνω πράγματα”. Αυτό ήταν τέλειο (γέλια). Μέχρι το τέλος του 2020 – πιθανώς περισσότερο τώρα – όλοι θέλαμε κάποια τόνωση. Χαιρόμαστε που το “Surge” τη δίνει.
Ποιος γράφει τη μουσική και από που αντλείτε έμπνευση;
Η σύνθεση γίνεται με διαφορετικούς τρόπους και όλοι δίνουν τις ιδέες τους. Συνήθως ξεκινάει με έναν από εμάς να φέρνει ένα riff στις πρόβες ή να «τραγουδάνε» ένα riff στην περίπτωση του drummer (γέλια). Στην συνέχεια αρχίζουμε να παίζουμε με αυτό βρίσκοντας τι θα το ακολουθήσει και νιώθοντας ποια θα είναι η ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Κάποιες φορές καταλήγουμε να γράφουμε τη βασική δομή του κομματιού μόνο με μία απόπειρα. Άλλες φορές κάποιος φέρνει ολόκληρη τη δομή του κομματιού ή κάποιοι από εμάς μαζευόμαστε σε σπίτι για να δουλέψουμε πάνω σε μερικά τραγούδια πριν πάμε για πρόβες. Από εκεί και μετά συνεχίζουμε να το δουλεύουμε μέχρι να είναι εντάξει.. Δεν υπάρχει πραγματικά κάποια αυστηρή φόρμουλα και έτσι καταφέρνουμε να έχουμε διαφορετικά riffs και τραγούδια. Οι στίχοι έρχονται στο τέλος εφόσον έχουμε κατασταλάξει σε κάποια κομμάτια. Παρόμοια, οι στίχοι γράφονται από διαφορετικά μέλη της μπάντας και συνήθως εμπνέονται από την ατμόσφαιρα του τραγουδιού. Εκτός από τον κύριο κανόνα μας πως τα κομμάτια φτιάχνονται με αυτό τον τρόπο για να παίζονται ζωντανά και πρέπει να είναι με κέφι και καθηλωτικά, θα έλεγα πως η έμπνευση έρχεται από παντού. Συλλογικά ακούμε πολλά διαφορετικά είδη, οπότε η διάθεση μας σε ένα τραγούδι ή κατά τη σύνθεση ενός κομματιού ή σε πρόβα μπορεί να έχει καθοριστεί από κάτι καινούριο που ακούσαμε εκείνη την ημέρα ή από την εκατομμυριοστή φορά που ακούμε το αγαπημένο μας άλμπουμ “Schizophrenia” των Sepultura. Κάποιες φορές λέμε ότι η μουσική έχει γραφτεί σε καλές μέρες και οι στίχοι σε κακές μέρες και πιθανώς αυτό είναι σωστό! Τα τραγούδια μας γεννιούνται από την ανάγκη για εκτόνωση, να περάσουμε καλά με αυτό. Ξέρεις τι έκφραση προσώπου έχουμε όταν ένα riff είναι καλό; Χαρούμενη, γέλιου. Έχει να κάνει με την ταχύτητα, την ενέργεια και τον ρυθμό. Δεν το πολύ σκεπτόμαστε όταν ξεκινάμε να γράφουμε ένα τραγούδι αλλά θέλουμε πραγματικά όλα τα riff μας να είναι αξιομνημόνευτα, όπως όλα των Bolt Thrower, Poison Idea ή ακόμα και των Limp Bizkit – και να δημιουργούμε δομές κομματιών που να τραβούν την προσοχή, ειδικά για τις ζωντανές εμφανίσεις, οπότε δουλεύουμε πολύ σε αυτό. Στιχουργικά μιλώντας, πιθανώς να έχεις παρατηρήσει ότι η αγανάκτηση μας λειτουργεί σαν έμπνευση, το καθημερινό στρες σου δίνει πολλά για να δουλέψεις καθώς φαίνεται. Μέχρι στιγμής αναφερόμαστε σε θέματα που προέρχονται από παρατηρήσεις της κοινωνίας, τα περισσότερα εκ των οποίων αφορούν προσωπικές εμπειρίες.
Μέσα σε μόλις τρία χρόνια έχετε κάνει πολλές εμφανίσεις, έχοντας μόνο ένα demo τεσσάρων κομματιών. Πώς το κάνατε και πώς σας βοήθησε αυτή η εμπειρία σαν μπάντα;
Σύντομη απάντηση: το κάναμε γιατί οι punksters, οι grinders και οι underground metalheads βοηθούν ο ένας τον άλλον και θα χαρούν να κλείσουν ένα νέο συγκρότημα εάν είσαι πρόθυμος να κάνεις την προσπάθεια να κάνεις μία εξαιρετική ζωντανή εμφάνιση, να ανταποδώσουν και να συναντηθείτε στη μέση. Υπάρχει ένα πολύτιμο, εύθραυστο παγκόσμιο κύκλωμα χώρων, promoters και συγκροτημάτων που βοηθούν ο ένας τον άλλον για την αγάπη της μουσικής και τη μοναδική σχέση που δημιουργεί, και το αγαπάμε και είναι σημαντικό να το προστατεύουμε, επειδή είναι πάντα σε κίνδυνο σε μια κοινωνία που δυστυχώς καθοδηγείται από το κέρδος. Μακρά ιστορία: όταν ξεκινήσαμε το συγκρότημα, στοχεύαμε κυρίως στο να παίξουμε ζωντανά. Ο στόχος ήταν να παίζουμε ζωντανά όσο το δυνατόν περισσότερο, όσο περισσότερες εμφανίσεις, τόσο το καλύτερο. Η πρώτη μας εμφάνιση ήταν στο Disgraça, το οποίο βοηθάμε εμείς οι ίδιοι να χτιστεί και τελικά παίζαμε εκεί όλη την ώρα, συμπεριλαμβανομένου του να ανοίξουμε για μπάντες όπως οι Implore, και οι AC/DC. Μετά από αυτό ξεκινήσαμε να παίζουμε περισσότερο σε όλη τη χώρα. Για να φτάσουμε σε άλλες χώρες, δεδομένου ότι είμαστε απόλυτα ανεξάρτητοι, είχε να κάνει με την επικοινωνία, πολλές ώρες πάνω στη δημιουργία ενός δικτύου επαφών για να μας βοηθήσουν να κλείσουμε εμφανίσεις, αλλά επίσης βοηθήσαμε στο κλείσιμο και την οργάνωση εμφανίσεων στην Πορτογαλία για μπάντες που περιοδεύουν. Κλείσαμε ή βοηθήσαμε στη οργάνωση εμφανίσεων για τους BOAK και Ghettö, Sete Star Sep, The Arson Project, καθώς και διαφορετικά πράγματα όπως Storm{o}, Rorcal, Myasthenia και Flageladör, Des Astres. Έτσι, καταλήξαμε να ανταλλάζουμε χάρες μεταξύ συγκροτημάτων – μας βοηθάτε να κλείσουμε μια συναυλία στη χώρα σας και σας βοηθάμε να κλείσετε μία στη δική μας. Όταν έφτασε η ώρα, επικοινωνήσαμε μαζί τους και ζητήσαμε τη βοήθειά τους. DIY underground μπάντες που υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον. Έτσι το κάνεις. Και δεδομένου ότι γνωρίζουμε την προσπάθεια που απαιτείται για την οργάνωση μιας συναυλίας, και ειδικά σε κάποιες περιπτώσεις όταν βάζεις στοίχημα για μία άγνωστη μπάντα και παίρνεις το ρίσκο, δεν θα ζητούσαμε πολλά: απλώς το γνωστό αίτημα για φαγητό και ποτά, και αν είναι δυνατόν, ένα μέρος για ύπνο και κάποια χρήματα για την κάλυψη των εξόδων του ταξιδιού. Και ακόμα κι αν δεν μπορούσαν να μας κάνουν το τελευταίο, θα παίζαμε ούτως ή άλλως. Νομίζω ότι στην πρώτη μας περιοδεία κοιμηθήκαμε σε στρώμα μόνο μία φορά και μία φορά στο πάτωμα ενός σπιτιού. Για το υπόλοιπο της περιοδείας, τα καθίσματα του βαν ήταν τα κρεβάτια μας ενώ οδηγούσαμε όλη τη νύχτα πηγαίνοντας στον επόμενο χώρο. Τίποτα διαφορετικό από άλλα DIY συγκροτήματα φυσικά, απλά τονίζω ότι θα παίρναμε ό, τι προσφερόταν σε εμάς ώστε να κλείσουμε μια συναυλία. Στην πραγματικότητα, το 2017, παίξαμε στο Montpellier την Πέμπτη και η εμφάνισή μας την Παρασκευή στη Μπαρτσελόνα ακυρώθηκε. Έτσι, ο οικοδεσπότης μας στο Montpellier, ο Thomas, μας είπε ότι μερικοί φίλοι του στα Πυρηναία διοργανώνουν ένα crust φεστιβάλ το Σάββατο και ότι αν θέλαμε, θα μπορούσαμε να κάνουμε κάποιου είδους προθέρμανση εκείνη την Παρασκευή το βράδυ. Είχαμε λοιπόν μια επιλογή: να έχουμε μία κενή μέρα, να μείνουμε και να χαλαρώσουμε στο Montpellier – το οποίο είναι πανέμορφο παρεμπιπτόντως – ή θα μπορούσαμε να αρπάξουμε την ευκαιρία, να χάσουμε έναν ακόμα ύπνο και να παίξουμε εκείνο το βράδυ. Χμμ. Δεν έχουμε κενές, ελεύθερες μέρες! Φορτώσαμε το βαν, αποχαιρετήσαμε τον Thomas και λίγο αργότερα βρεθήκαμε περιτριγυρισμένοι από τεράστια καταπράσινα βουνά, χωρίς να έχουμε ιδέα που πηγαίνουμε, μέχρι που παρατηρήσαμε μια χειρόγραφη πινακίδα που φάνηκε να είναι το σωστό μέρος, κάναμε μία αναστροφή σε μια καμπύλη του δρόμου στο βουνό και αρχίσαμε να ανεβαίνουμε. Φτάσαμε σε ένα μέρος μιας μικρής κοινότητας, σχεδόν ερημιτών, που ζούσε στην κορυφή του βουνού. Κάποιοι από τους ωραιότερους ανθρώπους που έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα. Στήσαμε τη σκηνή, τροφοδοτήσαμε τον εξοπλισμό μας με μια γεννήτρια και παίξαμε κάτω από την πανσέληνο, φορώντας όλα τα μπουφάν και τα σκουφιά μας για να καταπολεμήσουμε το απίστευτο νυχτερινό κρύο και ήταν μια από τις καλύτερες αναμνήσεις που έχω μέχρι σήμερα. Και να σκεφτείς πως το προηγούμενο βράδυ παίζαμε μόνο με βερμούδες σε ένα γεμάτο υπόγειο μπαρ με 40ºC !! Έτσι, από Δευτέρα έως Κυριακή, παίζαμε κάθε μέρα, παντού! Και μπορώ να πω ότι το underground κύκλωμα είναι παραπάνω από φιλόξενο και συναντάς καταπληκτικούς ανθρώπους παντού. Είναι πραγματικά μια καταπληκτική εμπειρία. Και πώς μας βοήθησε αυτό ως συγκρότημα; Ως ένα πρώτο βήμα για μεγαλύτερες περιοδείες, συναντώντας σπουδαίους ανθρώπους, μαθαίνοντας από άλλα συγκροτήματα, συνηθίζοντας τις δυσκολίες του ταξιδιού και μαθαίνοντας πώς να διαχειρίζεσαι το πρόγραμμα, την κόπωση, την ένταση, καθώς και την προώθηση της μουσικής μας σε ένα ευρύτερο κοινό.
Η παραγωγή του “Surge” είναι καταπληκτική. Τι μπορείς να μας πεις για τη διαδικασία των ηχογραφήσεων;
Πάρε τρεις θυμωμένους κιθαρίστες, έναν drummer και έναν τραγουδιστή και αποθανάτισε αυτό που δημιουργούν – Το “Surge” έχει πολύ λίγες αρμονίες στις κιθάρες, ειλικρινή, σύντομα τραγούδια, απλές δομές. Θα μπορούσε να ολοκληρωθεί όλο σε ένα σαββατοκύριακο. Ακούγεται εύκολο. Λοιπόν δεν είναι. Χρειάζονται πολλοί μήνες. Συμπιέσαμε όλη μας τη δουλειά σε πολύ σύντομα τραγούδια, πράγμα που σημαίνει ότι κάθε δευτερόλεπτο το αντιμετωπίζαμε σχολαστικά. Μου είπαν κάποτε ότι λέγεται «Σουηδική μαγική παραγωγή» όταν κάνεις κάτι να ακούγεται απλό και αδιάκοπτα, βάζοντας όμως πολλή δουλειά σε αυτό. Οι κιθάρες ηχογραφήθηκαν και ενισχύθηκαν τέσσερεις έως έξι φορές, συν τα overdubs και τους αυτοσχεδιασμούς. Το ακριβές χιλιοστό του δευτερολέπτου στο οποίο εμπλέκεται κάθε συμπιεστής, ρυθμίστηκε για να διατηρήσει την ένταση, αλλά και να επιτρέψει σε κάθε όργανο να λάμψει. Τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν σε πολλά μικρά sessions για να διατηρηθεί η φωνή φρέσκια και δυναμική. Ολόκληρα κομμάτια ηχογραφήθηκαν ξανά σε ορισμένες περιπτώσεις για να πάρουν μια καλύτερη και πιο ισορροπημένη δομή, και η μίξη και το mastering χρειάστηκαν πολλά sessions για να γίνουν σωστά. Ευτυχώς συνεργαζόμασταν με έναν υπομονετικό και έμπειρο παραγωγό, τον Sérgio Prata Almeida, ο οποίος άντεξε εμάς και τις απαιτήσεις μας και μας καθοδήγησε καθ’ όλη τη διαδικασία. Από τη μία πλευρά είναι αλήθεια ότι το 2020 μπορείς να επιτύχεις μια εξαιρετική επαγγελματική παραγωγή, το οποίο μπορούσε να γίνει μόνο με πλούσιες δισκογραφικές εταιρείες στα ’90s, χρησιμοποιώντας σχετικά φθηνό λογισμικό και εξοπλισμό, αλλά εσύ ως συγκρότημα αλλά ειδικά ο παραγωγός πρέπει να βάλει πολλή δουλειά σε αυτό. Πιστεύουμε ότι χάρις στον Sérgio το ηχογραφημένο άλμπουμ μας είναι, έστω και ελάχιστα, κοντά στη δυνατή εμπειρία των ζωντανών συναυλιών μας.
Γιατί επιλέξατε το όνομα Bas Rotten και τι σημαίνει για εσάς;
Είναι πιθανώς ένα από τα πιο δύσκολα καθήκοντα για μια μπάντα να βρει το όνομά της. Δοκιμάσαμε μερικά ακόμη «σκοτεινά» και με μεταφορική έννοια ονόματα στο παρελθόν, αλλά δεν είχαν τη σωστή ατμόσφαιρα ή μας αντιπροσώπευαν πραγματικά , ξέραμε ότι δεν ήμασταν για αυτά. Και πάντα μας άρεσε το παιχνίδι ονομάτων με διάσημες προσωπικότητες που κάνουν δυναμικές/θορυβώδεις μπάντες, όπως Charles Bronson, Crustina Aguilera, Filth Collins, Chuck Norris, Henry Fonda, Kate Mosh, Jodie Faster, Kylie Minoise, οπότε κατέληξε να είναι η κύρια έμπνευση μας για το όνομα. Ο πρώην πυγμάχος και τηλεοπτική προσωπικότητα του MMA, Bas Rutten, ήρθε αμέσως στο μυαλό, καθώς και η αναφορά στη μπάντα Aus-Rotten. Ξεκίνησε σαν ένα αστείο, αλλά απλώς μας έκανε κλικ : Bas Rotten. Έχει την ατμόσφαιρα που έχουμε στη μουσική μας. Έχουμε εμπνευστεί ακόμη και τα ονόματα των περιοδειών μας από το περίφημο ‘liver shot’ (ακόμα ένα λογοπαίγνιο για τα μεθύσια στην περιοδεία) και την ανόητη κοροϊδευτική τηλεοπτική εκπομπή αυτοάμυνας, ‘punk payback’. Ήταν το σωστό. Με τον καιρό ήμασταν όλο και πιο σίγουροι ότι ο Bas Rutten ήταν η εκδήλωση της μουσικής μας σε άνθρωπο : πάρα πολύ ενεργητική και ισχυρή, αλλά με μια διασκεδαστική και αξιαγάπητη προσωπικότητα (γέλια)! Μπορεί να είναι ένα παράξενο όνομα, ειδικά για κάποιον που δεν είναι συνηθισμένος σε αυτά τα λογοπαίγνια, αλλά για το λόγο αυτό πιθανώς φέρνει περισσότερη περιέργεια. Δεν έχει συγκεκριμένο νόημα, αλλά περισσότερο ένα συναίσθημα, μια αφηρημένη αναφορά στη μουσική, αφήνοντας χώρο για ελεύθερη ερμηνεία και μας αρέσει αυτό!
Ποια συγκροτήματα ή μουσικά είδη σας ενέπνευσαν να αρχίσετε να δημιουργείτε τη δική σας μουσική;
Παίρνουμε έμπνευση από πολλές διαφορετικές μπάντες και είμαι σίγουρος ότι κάθε μέλος είχε στο μυαλό του διαφορετικές αναφορές όταν ξεκινήσαμε τους Bas Rotten. Μας αρέσει η ταχύτητα, αλλά μας αρέσουν και τα riff – υπήρχε μια στιγμή από το 1984 έως το 1987 όπου οι punk μπάντες προσπαθούσαν να παίξουν groovy catchy riffs, και το έκαναν όλο και πιο γρήγορα και ίσως το ονόμασαν thrashcore, crossover, fastcore ή protogrind – σίγουρα όλοι θέλουμε να συνεισφέρουμε σε αυτήν την κληρονομιά χωρίς να τη μιμούμαστε. Υπάρχουν μερικές μπάντες στις οποίες έγινε αναφορά ενώ γράφαμε τα πρώτα μας τραγούδια όπως Circle Jerks, Siege, Spazz, Cryptic Slaughter, Nuclear Assault, DRI, Lärm, Suicidal Tendencies, Excel, ακόμη και οι Sepultura, Ratos de Porão, Repulsion. Αλλά και σύγχρονες και riff-based grindcore μπάντες όπως The Kill, P.L.F, Magrudergrind που είναι μεγάλες επιρροές μας – και μετά υπάρχουν φυσικά και οι death n crust n roll Entombed, Obituary, Bolt Thrower, Hellbastard, Driller Killer, Wolfpack, Doom και ούτω καθεξής.
Το “Surge” είναι γεμάτο οργή, βία και χάος. Συμφωνείς? Σας αντιπροσωπεύουν αυτές οι λέξεις;
Μεγάλη ερώτηση! Δεν είχα σκεφτεί ποτέ το μέρος του χάους, αλλά υποθέτω ότι θα τείνω να συμφωνώ τουλάχιστον με το καλό ελεγχόμενο χάος,σωστά;! Στιχουργικά και θεματικά, το “Surge” κατέληξε να εκθέτει και να αποδομεί τον θυμό, την υπερηφάνεια και τον κύκλο της βίας που τροφοδοτεί και τροφοδοτείται από αυτόν. Τα πάντα μαρτυρούν το “Surge” όπως και τους μηχανισμούς του. Το μήνυμα υπάρχει καλυμμένο με μία δόση πλάκας. Ανέφερα πριν ότι τα τραγούδια γράφτηκαν σε καλές μέρες και οι στίχοι γράφτηκαν σε κακές μέρες. Μας αντιπροσωπεύουν αυτές οι λέξεις; Θα έλεγα ότι είμαστε όλοι χαρούμενοι, φιλόξενοι άνθρωποι που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τη βία, την οργή και το χάος με υγιείς τρόπους. Είμαστε λάτρεις των pizza-thrash parties, οπότε το Bas Rotten αφορά τον ενθουσιασμό και την έντονη ενέργεια. Ακούστε το “Surge” και διαβάστε τους στίχους για να πάρετε μια λίγο – πολύ συνειδητή εκδήλωση οργής, να εκτονωθείτε και να πάρετε λίγη ενέργεια από αυτό. Οι λέξεις που αισθανθήκαμε ότι μας αντιπροσωπεύουν περισσότερο ήταν ίσως από μία θαυμάστρια από τη Lyon με το όνομα Alice : «Βρήκα αυτό στους σελιδοδείκτες μου μετά από μια μέρα που ήμουν ενοχλητικά άτονη. Αυτό βοήθησε κάπως.»
Πολλές μπάντες δυσκολεύονται να βρουν μια δισκογραφική εταιρεία για να κυκλοφορήσουν τη δουλειά τους. Εσείς, από την άλλη πλευρά (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) συνεργάζεστε με δέκα διαφορετικές για την έκδοση βινυλίου και ακόμη μία για τις κασέτες και τα CD. Είναι πραγματικά εντυπωσιακό. Πώς καταφέρατε να κάνετε κάτι τέτοιο;
Αξιοποιήσαμε την παράδοση της punk ηθικής του DIY, που σημαίνει ότι κάνουμε πολλά μόνοι μας, για εμάς και για άλλους, όπως να επικοινωνήσουμε με συναυλιακούς χώρους και promoters για μια περιοδεία, και να ανταποδίδουμε με την προώθηση και τη διοργάνωση τοπικών εμφανίσεων και γενικά να συνδεόμαστε με τη διεθνή punk κοινότητα. Το ίδιο ισχύει και για την εύρεση μιας δισκογραφικής, αποφασίσαμε ότι θα προτιμούσαμε να έχουμε πολλές δισκογραφικές να βοηθούν στην προώθηση και τη διανομή του άλμπουμ μας και να έχουμε, ας πούμε, 10 χώρες που να κυκλοφορούν 50 δίσκοι τοπικά από μια μεμονωμένη δισκογραφική που υφίσταται όλα τα έξοδα και το ρίσκο να κυκλοφορήσει ένα ντεμπούτο άλμπουμ παγκοσμίως από μια σχετικά άγνωστη μπάντα. Αυτό φυσικά σήμαινε ότι έπρεπε να αναλάβουμε το καθήκον να παραλάβουμε τα μεγάλα πακέτα των βινυλίων και στη συνέχεια να τα στείλουμε σε διαφορετικές τοποθεσίες. Ήταν πολύ διασκεδαστικό να παρακολουθούμε και να χάνουμε πακέτα εν μέσω πανδημίας όπου οι ταχυδρομικές υπηρεσίες είναι φορτωμένες. Όσον αφορά τις δισκογραφικές, όλες ήταν υπέροχες, αλλά έχουμε ιδιαίτερη αγάπη για τη Lower Class Kids, η οποία κυκλοφόρησε το “Surge” σε μορφή κασέτας και δεν σταμάτησαν λεπτό να το προωθούν και έγιναν εξαιρετικοί φίλοι κατά τη διαδικασία.
Τι μπορείς να μου πεις για την τοπική σκηνή στην Πορτογαλία; Υπάρχουν μπάντες που πρέπει να τσεκάρουμε;
Όπως και με οποιαδήποτε άλλη σκηνή έχει τα σκαμπανεβάσματα της – το 2008 έως το 2018 υπήρξε μια απότομη άνοδος του hardcore / crust / grindcore / punk και της DIY metal σκηνής στην οποία ανήκουμε. Το Disgraça, το τοπικό κέντρο κοινότητας στη Λισαβόνα, είναι από τους χώρους που είχαν πολύ ενεργό ρόλο σε αυτό, φιλοξενώντας έως και τρεις συναυλίες την εβδομάδα. Γενικά είναι μια πολύ υποστηρικτική σκηνή, είτε αν είσαι από τη Λισαβόνα είτε από το Πόρτο ή οποιοδήποτε άλλο μέρος, από παλιές μπάντες έως και νέες μπάντες και από black metal έως raw punk hardcore, έχουμε δει πολλά καλά πράγματα αυτά τα τελευταία χρόνια. Σε μεγάλο βαθμό, μια σκηνή που βασίστηκε στην κοινότητα και τις ζωντανές εμφανίσεις, έκανε παύση το 2020 και ακόμα περιμένουμε να δούμε πόσο διαταραγμένη είναι όταν τελειώσει η πανδημία. Νομίζω ότι μουσικά, η underground σκηνή της Πορτογαλίας, καλώς ή κακώς, είναι ένα κρυφό κόσμημα. Είναι γεμάτη με καλά συγκροτήματα με καλή παραγωγή και ιδέες, χώρους διεξαγωγής και φεστιβάλ. Για ιστορικούς, οικονομικούς, πολιτιστικούς και γεωγραφικούς λόγους λίγα συγκροτήματα περιοδεύουν και λαμβάνουν την έκθεση που τους αξίζει. Από την άλλη πλευρά σας προσκαλώ να την επισκεφθείτε και να την ανακαλύψετε – σίγουρα δεν θα απογοητευτείτε. Φυσικά υπάρχουν πολλές διαφορετικές σκηνές μέσα στη σκηνή : έχουμε το προνόμιο να είμαστε ενεργά μέλη μιας κοινότητας ανθρώπων, φίλων που βοηθούν ο ένας τον άλλον. Τα ονόματα που θα πούμε είναι όλοι φίλοι μας – μπορούμε να ονομάσουμε πολλές εξαιρετικές μπάντες που σίγουρα θα πρέπει να τσεκάρετε : τα αδέλφια μας Manferior, dark sludge δυναμική από τη Leiria. Nagasaki Sunrise, επικό d-beat. Systemik Violence, γλυκό, ωμό punk / d-beat. Midnight Priest, punks που παίζουν heavy metal. Roädscüm, σκληρό metalpunk. Veneno California, rock-n-roll τις νύχτες που βγαίνεις έξω. Carnage, επικό crust. Prayers Of Sanity, εξαιρετικό thrash metal. Borf, δύναμη-βία. Kazän, Atlantic punk. Farsa και Don’t Disturb My Circles, post-hardcore τρέλα. Sepulcros, blackened death-doom. Askö, punk / d-beat. Dokuga, punk. Vürmo, punk. Urubu, τροπικό old school hardcore. Narcömancer, FWOBM / metalpunk. GoreGasmico Pornoblastoma και Back Alley Lobotomy, grindcore. Thörne, sludge post-metal. Redemptus, sludge post-metal. Pledge, post-hardcore. Vøidwomb, black metal. Grievance, black metal. Besta, grind. Basalto, sludge-doom. Sharp Knives, folk punk. MindTaker και ThrashWall, thrash metal. Undersave και Fungus, death metal. All Against, thrash metal. Πιθανότατα έχω ξεχάσει πολλούς αλλά αυτή είναι μια καλή αρχή.
Η όλη κατάσταση της πανδημίας είμαι σίγουρος ότι σας πήρε κάτι που αγαπάτε πραγματικά, τις ζωντανές εμφανίσεις. Ποια είναι τα σχέδιά σας όταν θα έχει τελειώσει αυτή η κατάσταση;
Κάνουμε την προ-παραγωγή για μια νέα και έντονη κυκλοφορία και το συντομότερο δυνατό θέλουμε να ξεκινήσουμε τις περιοδείες, για όσο το δυνατόν περισσότερο. Να κάνουμε δυνατές ζωντανές εμφανίσεις. Να ξαναδούμε τους φίλους μας και να δημιουργήσουμε νέους. Θέλουμε σίγουρα να παίξουμε στις ακτές της Αδριατικής, του Ιονίου και του Αιγαίου. Ελπίζουμε να μπορέσουμε να κλείσουμε εμφανίσεις για την Ασία και την Αμερική αργότερα.
Σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Εύχομαι ό, τι καλύτερο για εσένα και τη μπάντα. Μπορείς να κλείσεις αυτήν τη συνέντευξη με όποιον τρόπο θέλεις.
Αγαπάμε την Ελλάδα, την κοινότητα εκεί και την κουλτούρα της ελευθερίας, πιστεύουμε ότι εμείς οι Πορτογάλοι και οι Έλληνες πραγματικά καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Ανυπομονούμε να σας γνωρίσουμε και θα προσπαθήσουμε να παίξουμε εκεί το συντομότερο δυνατό. Αντίστροφα, ελάτε να μας επισκεφτείτε και εάν είστε σε μπάντα που περιοδεύει και σκέφτεστε να μας επισκεφτείτε, παρακαλούμε γράψτε μας. Βασικά, όποιοι κι αν είστε, γράψτε μας στο insta, mail, facebook, bandcamp, απλά για να πείτε γεια. Σίγουρα το εκτιμούμε. Ενώ περιμένουμε να τελειώσει η πανδημία, φροντίστε να δείτε το Global Grindcore Alliance Fest # 2, το οποίο θα είναι ένα τεράστιο παγκόσμιο streaming grindcore φεστιβάλ. Ξέρω τι σκέφτεστε, ότι δεν αξίζει το streaming, αλλά σας διαβεβαιώνουμε ότι αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό επίπεδο διασκέδασης. Επιμελείται από τους τρελούς Νεπαλέζους του Chepang, κάθε συναυλία διαρκεί περίπου 20 λεπτά και σας ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο με blast-beats. Να προσέχετε και μην ξεχνάτε: να είστε καλοί ο ένας στον άλλο! (εκτός από τους φασίστες, σκατά σε αυτούς)
Συνέντευξη: Νίκος Λίλλης
Μετάφραση: Ελίζα Καπουράλου
Facebook
Spotify
Bandcamp
Instagram
YouTube
Band Members
Joao – Φωνητικά
Joao – Κιθάρες
Joao – Κιθάρες
Rui – Μπάσο, φωνητικά
Eduardo – Τύμπανα
Discography
Surge, 2020
