Σωτήριο έτος 2001. Ο γράφων Νικολάκης βρίσκεται τότε στην Α’ Λυκείου και οι συνεχείς ανακαλύψεις συγκροτημάτων δίνουν και παίρνουν. Με τους Νορβηγούς ηγέτες του συμφωνικού black metal, Dimmu Borgir, είχα έρθει αρχικά σε επαφή με το “Spiritual Black Dimensions” του 1999 για να ακολουθήσουν ύστερα κατά σειρά τα “Stormblåst” (1996; Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το επανηχογράφησαν το 2005) “For all tid” (1995) και τελευταίο το “Enthrone Darkness Triumphant” (1997).
Θυμάμαι ότι το walkman έπαιρνε κάθε βράδυ φωτιά ακούγοντας το υλικό της μπάντας. Μέχρι την μέρα που διάβασα ότι κυκλοφορούν νέο δίσκο και κατέβηκα στα Metropolis του Πειραιά για να γίνει η σχετική αγορά από το χαρτζιλίκι που μαζεύαμε. Έτσι λοιπόν αγόρασα την limited έκδοση του “Puritanical Euphoric Misanthropia”, του πληρέστερου, κατά την προσωπική μου άποψη, των Dimmu Borgir, το οποίο «κοντραριζόταν» άτυπα στα διάφορα πηγαδάκια με το άλλο ανυπέρβλητο έπος, το “Midian” των Cradle Of Filth, που είχε κυκλοφορήσει μερικούς μήνες πιο πριν.
Ίσως σε αυτό να συντέλεσε το γεγονός ότι σε σχέση με το προηγούμενο άλμπουμ τους, οι μόνοι που είχαν παραμείνει ήταν ο Shagrath στα φωνητικά, ο Silenoz στις κιθάρες και ο Mustis στα πλήκτρα, με τους Astennu (Covenant, ex–Carpe Tenebrum), Nagash (The Kovenant, ex–Chrome Division) και Tjodalv (Susperia, ex– Old Man‘s Child) να αφήνουν τις θέσεις τους σε κιθάρα, μπάσο και τύμπανα αντίστοιχα και να αντικαθίστανται από τους Galder (Old Man’s Child, ex– Dødheimsgard), Vortex (Borknagar, Arcturus; Μεταγραφή επιπέδου Champions League) και Nicholas Barker (ex–Cradle Of Filth, ex–Brujeria).
Ποιος δεν είχε βάλει στο repeat την τριπλέτα των “Kings Of The Carnival Creation”, “Architecture Of A Genocidal Nature” & “Indoctrination”; Ή ακόμα και τα “Puritania” & “The Maelstrom Mephisto”; Αξέχαστη παραμένει και η διασκευή που υπήρχε σαν bonus track στην περιορισμένη έκδοση πάνω στο “Burn In Hell” με τον Vortex να δίνει ρεσιτάλ. Βασικά, ρεσιτάλ ήταν η όλη του φωνητική απόδοση στο δίσκο.
Πρέπει να σημειωθεί ότι ίσως ο δίσκος να μην αντιμετώπιζε την δημοτικότητα που είχε αν δεν είχαν συμβάλει τα μέγιστα ο Fredrik Nordström στην παραγωγή και την μίξη αυτού καθώς και ο Peter In de Betou στο mastering. Βέβαια, το ταιριαστό εξώφυλλο του Alf Børjesson δεν πιάνει μια μπροστά σε αυτό της επανακυκλοφορίας, αλλά τι να κάνεις…
Τούτου λεχθέντος, δράττομαι της ευκαιρίας να πω πως η παρούσα επανακυκλοφορία φαίνεται να χάνει σε σχέση με την ηχητική ωμότητα της πρώτης έκδοσης, καθώς στην έκδοση του τριπλού CD που κυκλοφορεί, έχει γίνει εκ νέου μίξη και mastering. Σε αυτήν την διαχώριση, το πρώτο CD εμπεριέχει τα πρώτα επτά κομμάτια του δίσκου, το δεύτερο τα υπόλοιπα συν το “Burn In Hell” και το “Devil’s Path” (σ.σ.: αρχικά κυκλοφόρησε στο ομώνυμο EP του 1996 ενώ νεότερη εκδοχή του συναντάται στο EP “World Misanthropy” του 2002). Το τρίτο CD ονομάζεται “Dust Of Cold Memories”, το οποίο δεν είναι τίποτα άλλο από κομμάτια του δίσκου σε προ-παραγωγή αλλά και μέσα από πρόβες του συγκροτήματος.
Εάν τυγχάνει και δεν τον έχετε στην δισκοθήκη σας, ήρθε η ευκαιρία να τον αποκτήσετε. Τα πράματα είναι τόσο απλά και λιτά.
“Puritanical Euphoric Misanthropia”: 9,5/10
Επανακυκλοφορία: 7,5/10
Νίκος Σιγλίδης
nicklasinferno@gmail.com