Θέλει πραγματικά μεγάλη μαεστρία το να καταφέρεις να μετατρέψεις τα ίδια σου τα κομμάτια από power metal anthems σε ακουστικές φανταστικές εκδόσεις. Δεν μπορεί δίχως αμφιβολία να το κάνει ο καθένας αλλά φαίνεται πως οι Sonata Arctica έχουν το θάρρος και την μαγκιά να το τολμήσουν και να το πετύχουν.
Έτσι, εν μέσω Covid-19 κατάφεραν να ηχογραφήσουν εικοσιτέσσερις συνθέσεις τις οποίες μοίρασαν σε δυο μέρη, με το πρώτο μέρος να κυκλοφορεί τον Ιανουάριο και τώρα καλούμαστε να μιλήσουμε για το δεύτερο μέρος του project “Acoustic Adventures”, με το “Talviyö” να αποτελεί το τελευταίο full distorted album των Φινλανδών. Προσωπικά μιλώντας, τα “Acoustic Adventures” μου φάνηκαν πολύ πιο ενδιαφέρον από τα τελευταία πέντε studio album, στα οποία τα θεωρώ ότι απλά «χάθηκε η μπάλα», με προσωπικό αγαπημένο σταματά στο “Unia” του 2007 και κάποιες λίγες στιγμές μέσα στο “The Days Of Grays”, που κυκλοφόρησε δυο χρόνια μετά.
Οι διαφορές στο track listing σε σχέση με το πρώτο μέρος είναι πως τα “Silence” (2001), “Stones Grow Her Name” (2012), “Unia” (2007) & “The Ninth Hour” (2016) που κατείχαν με δυο κομμάτια το καθένα, πλέον δεν θα βρει κάποιος κομμάτια από τα τελευταία δυο. Στο δεύτερο μέρος την μεγαλύτερη εκπροσώπηση έχουν τα “Ecliptica” (1999) & “Winterheart’s Guild” (2003), τα οποία εκπροσωπούνται με τρία κομμάτια τους το καθένα, με το δεύτερο να είχε συμμετοχή και στο πρώτο μέρος. Ωστόσο, κοινός παρανομαστής ανάμεσα στα δυο άλμπουμ είναι πως απέχει και από τα δύο το “Talviyö”, το οποίο αντικειμενικά δεν έχει και κάτι να προσφέρει.
Αν έπρεπε να σταθώ σε κομμάτια τα οποία ξεχώρισα, τότε θα έλεγα σίγουρα το “Flag In The Ground”, το οποίο ηχεί στα αυτιά μου σαν μια folk polka διασκευή που κάλλιστα θα μπορούσαν να την είχαν κάνει και οι συμπατριώτες τους Korpiklaani, το “Half A Marathon Man” το προτιμώ κατά πολύ σε αυτή του εδώ την εκδοχή, το έπος “San Sebastian” που έχει πέσει υπερβολικά σε ταχύτητες ακούγεται και πάλι εξαιρετικό όπως αντίστοιχα και το “Full Moon”, ενώ αγαπημένη στιγμή παραμένει το “Letter To Dana” και το “My Land” που κατατάσσονται στα top-10 αγαπημένα κομμάτια του συγκροτήματος.
Τούτες εδώ οι κυκλοφορίες είναι πραγματικά «μπερεκέτι» για μουσικούς όσον αφορά τον τρόπο προσέγγισης των παλαιότερο εαυτό τους. Εγώ τους βγάζω το καπέλο. Όσοι αρέσκονται στα ακουστικά άλμπουμ, τότε σίγουρα θα πρέπει να τα αποκτήσουν και τα δυο. Με αυτές τις δυο κυκλοφορίες οι Sonata Arctica δίνουν κατάθεση ψυχής και εμείς αξίζει να τις αγκαλιάσουμε.
8/10
Νίκος Σιγλίδης
[email protected]
