Δεν είναι λίγες οι μπάντες από την Ελλάδα που τελευταία μας ενθουσιάζουν και μας πωρώνουν με τις νέες τους δισκογραφικές δουλειές. Έτσι και οι Floating Worlds με έναν ακόμα, πετυχημένο θα έλεγα, δίσκο στο ενεργητικό τους, συνεχίζουν να χαράζουν τον δικό τους δρόμο στα δρώμενα της ελληνικής ανεξάρτητης δισκογραφίας. Με αφορμή και αιτία λοιπόν τον καινούργιο τους δίσκο “Below The Sea Of Light” ο Jon Soti, τραγουδιστής της μπάντας, δέχτηκε να μιλήσει μαζί μας, δίνοντας μας εξηγήσεις σχεδόν…
Καταρχήν να ξεκινήσω δίνοντας σας συγχαρητήρια για το νέο άλμπουμ. Άλλη μια πολύ καλή κυκλοφορία από τους Floating Worlds. Από το 2007 που κυκλοφόρησε το “Only A Dream, Can Kill A Dream…” υπήρξαν κάποιες ανακατατάξεις στην μπάντα. Θα ήθελες να μας πεις πως καταλήξαμε στην σημερινή σύνθεση;
Σ’ ευχαριστώ πολύ, εκ μέρους όλης της μπάντας για τα καλά σου λόγια! Η μπάντα είναι δημιούργημα του Αντρέα και ενός φίλου του, του Βαγγέλη Λεκού, που ήταν μπασίστας στη μπάντα τότε. Ο Θέμης, ήταν επίσης από την αρχή στα τύμπανα. Το “Only A Dream, Can Kill A Dream…”, ηχογραφήθηκε με τον Αντρέα σε όλες τις κιθάρες και το μπάσο, και τον Θέμη στα τύμπανα. Όλοι οι υπόλοιποι μουσικοί που συμμετείχαν στην ηχογράφηση του δίσκου τότε, ήταν session, καθώς δεν τους ενδιέφερε να συνεχίσουν με την μπάντα, μετά το τέλος των ηχογραφήσεων. Η μπάντα όταν άρχισε τα live, ήταν επταμελής, με δύο κιθάρες, δύο πλήκτρα, αντρικά και γυναικεία φωνητικά. Με τον καιρό όμως, η σύνθεση αυτή φάνηκε πως δεν ήταν ιδιαίτερα αποτελεσματική και σίγουρα δεν ήταν καθόλου ευέλικτη. Φαντάζεσαι πόσο δύσκολο είναι να βρουν για παράδειγμα σκηνή που να τους χωράει, εφτά μουσικοί με δύο πληκτράδες; Απαιτούνταν πολλά μηχανήματα και κονσόλες με πολλά κανάλια, υπήρχε δυσκολία στις μετακινήσεις, δυσκολία στο να συντονίσουν εφτά άνθρωποι το πρόγραμμα τους για να κάνουν πρόβες κλπ. Καταλαβαίνεις…. Αυτό , σε συνδυασμό με το γεγονός ότι όσο περνούσε ο καιρός, τα ενδιαφέροντα και οι συνθήκες της καθημερινότητας κάποιων μελών άλλαξαν τελείως, είχε σαν αποτέλεσμα να αναγκαστούν ν’ αποχωρήσουν από τη μπάντα, και οι εναπομείναντες να προχωρήσουν σε αναζήτηση νέων μελών και σε επανασχεδιασμό της δομής της μπάντας, και τον περιορισμό των μελών της, στα 5 τελικά. Με την τωρινή σύνθεση είμαστε σταθερά μαζί από τον Οκτώβριο του 2011.
Γιατί σας πήρε τόσο καιρό να κυκλοφορήσετε κάτι νέο;
Αν και τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου υπήρχαν εδώ και αρκετά χρόνια, ένας συνδυασμός λάθος σχεδιασμών, ατυχιών, όπως και οι πολλές αναγκαστικές αλλαγές μελών οι οποίες πάντα δημιουργούν μεγάλη καθυστέρηση στην πρόοδο μιας μπάντας, μας ανάγκασαν να καθυστερήσουμε τόσο πολύ το δεύτερό μας δίσκο. Δυστυχώς ,αυτά είναι μέσα στο πρόγραμμα…
Τι feedback έχετε δεχθεί έως τώρα; Τόσο από το κοινό, όσο και από κριτικούς.
Τα σχόλια είναι ήδη πολύ θετικά, τόσο από την Ελλάδα όσο και από το εξωτερικό και αυτό είναι κάτι το οποίο πραγματικά μας δίνει δύναμη να συνεχίσουμε. Αυτό νομίζω είναι και το σημαντικότερο, η δύναμη που αντλεί μια μπάντα από τον κόσμο.
Πες μου λίγα πράγματα για την διαδικασία ηχογράφησης του “Below The Sea Of Light.” Που ηχογραφήθηκε, από ποιον κτλ, κτλ.
Οι ηχογραφήσεις έγιναν εξ’ ολοκλήρου στα CFN studios και την παραγωγή την ανέλαβε ο Διονύσης Χριστοδουλάτος των Sorrowful Angels. Τρεις λέξεις μπορούν να περιγράψουν όσα έγιναν αυτούς τους 8 μήνες που διήρκησε η παραγωγή του album: ΑΙΜΑ, ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΙΔΡΩΤΑΣ! Χεχεχεχε! Πέρα από την πλάκα, ήταν πραγματικά μια υπέροχη εμπειρία, τόσο για’ μένα όσο για τους υπόλοιπους στη μπάντα. Είναι απλά μαγικός ο τρόπος που έχει ο Διονύσης στο να καταλαβαίνει αυτό ακριβώς που θες να κάνεις, αυτό ακριβώς που θέλεις να πεις και το πως θέλεις να ακουστεί. Γεια σου ρε Διονύσαυρε!!!
Γιατί Floating Worlds; Έχει να κάνει με μια γενική φιλοσοφία του συγκροτήματος; Ή μήπως αντικατοπτρίζει την μουσική σας ταυτότητα;
Το όνομα αυτό, το έδωσε στη μπάντα ο Αντρέας. Την εποχή που έψαχνε να βρει όνομα για τη μπάντα όταν αυτή πρωτοφτιαχνότανε, είχε πάθει τη πλάκα της ζωής του με το κιθαριστικό δίδυμο των Cacophony (M.Friedman & J.Becker για όσους δεν γνωρίζουν). Αποφάσισε λοιπόν σαν φόρο τιμής στη κιθαριστική τους ιδιοφυΐα, να δανειστεί τον τίτλο ενός κομματιού των Cacophony από το δεύτερο δίσκο τους, το “Go Off”, με τίτλο: “ Floating World”, το οποίο πιστεύω ότι το διάλεξε και γιατί είναι πολύ κοντά σαν τίτλος στη φιλοσοφία που έχει ο Αντρέας γύρω από τον τρόπο που γράφει μουσική. Η αλήθεια πάντως είναι πως όλοι στη μπάντα όταν γράφουμε και παίζουμε τα δικά μας κομμάτια, βρισκόμαστε κατά τη διάρκεια όλης αυτής της διαδικασίας, σ’ ένα δικό μας ιδιαίτερο και μοναδικό, αν θες… σε έναν «επιπλέοντα» κόσμο, οπότε πιστεύω ότι είναι το ιδανικό όνομα για να παρουσιάσει την «κατάστασή» μας και τη μουσική μας ταυτότητα.
Ποιες μπάντες θεωρείται ότι έχουν επηρεάσει πιο πολύ τους Floating Worlds;
Ο καθένας μας έχει τις προσωπικές του επιρροές που αν τις βάλουμε κάτω να τις απαριθμήσουμε, δεν θα έχουμε τελειωμό, χαχαχα! Μιλάμε για πολλά και διαφορετικά είδη και όχι απαραίτητα όλα στο χώρο του Metal. Σίγουρα ένα στοιχείο το οποίο έχουμε ‘’κλέψει’’, είναι η θεατρικότητα των Queen και των Savatage σε κάποια σημεία.
Είναι ο όρος “soundtrack metal” και αυτός που αντικατοπτρίζει περισσότερο το είδος μουσικής που παίζεται; Και γιατί.
Πιστεύω πως σε μεγάλο βαθμό ναι, και αυτό αφορά κυρίως τα instrumental κομμάτια μας, όπου θα μπορούσαν να είναι άνετα πιστεύω, το soundtrack μιας ταινίας ή ενός ντοκιμαντέρ. Σε όλα τα κομμάτια όμως, υπάρχει σα βάση το metal στοιχείο με τις κιθάρες και τα ντραμς, οπότε νομίζω πως είναι ένας ιδιαίτερα αντιπροσωπευτικός χαρακτηρισμός του είδους μουσικής, το οποίο παίζουμε.
Ας υποθέσουμε ότι υπάρχει κάποιος που δεν έχει ξανακούσει Floating Worlds. Με ποιες τρεις λέξεις θα μπορούσες να του περιγράψεις τι ακριβώς παίζεται;
Παίζουμε Με Συναισθήματα! Χαχαχαχα! Όχι! Μάλλον, Melodic Heavy Metal θα έλεγα…
Όσο αφορά την σύνθεση των κομματιών, ποια είναι η διαδικασία;
Στο “Only A Dream, Can Kill A Dream…” ο Ανδρέας είχε γράψει όλα τα κομμάτια. Η διαδικασία παρέμεινε η ίδια; Ή ήταν περισσότερο ομαδική η προσπάθεια αυτή τη φορά; Όχι. Αυτή τη φορά, συμμετείχαμε και όλοι οι υπόλοιποι πιο ενεργά, τόσο στην σύνθεση όσο και στην ενορχήστρωση. Εν ολίγοις, κάποιος έφερνε μια ιδέα και ο καθένας μετά έβαζε την πινελιά του, αν μπορώ να το πω έτσι. Το βρίσκω λίγο βαρετό ως και ανούσιο προσωπικά, να λέω ποιος έγραψε ποιο και τι. Το συνολικό αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και σ’ αυτό έχουμε συνεισφέρει και οι 5.
Η μεγαλύτερη αλλαγή που παρατήρησα ανάμεσα στο “Only A Dream, Can Kill A Dream…” και στο “Below The Sea Of Light” είναι ότι δεν υπάρχουν πλέον τόσα ορχηστρικά κομμάτια. Ποιος ο λόγος; Μήπως η δυναμική της φωνής σου Γιάννη, σας ώθησε προς αυτή τη κατεύθυνση;
Πιστεύω πως όσο περνάει ο καιρός, άνθρωποι, μυαλά, απόψεις, συνθέσεις αλλάζουν, ωριμάζουν με τον καιρό. Αυτό έγινε και με τους Floating Worlds. Αυτή τη φορά, στο “Below The Sea Of Light”, θέλαμε δυο instrumentals, ένα intro και ένα outro. Σε ένα album 8 κομματιών συνολικά, 2 instrumentals είναι υπεραρκετά και προσδίδουν ένα διαφορετικό τόνο στη ροη του album.
Το εικαστικό του άλμπουμ ποιος το επιμελήθηκε; Και ποιο το concept πίσω από την δημιουργία του εξωφύλλου.
Το εξώφυλλο καθώς και το όλο concept σχετικά με το artwork του album, το ανέλαβε εξ’ ολοκλήρου μια πολύ καλή μου φίλη εδώ και χρόνια, η Βιργινία Κακαβά (Art Of Sin design). Η Βιργινία είναι ένα απίστευτο ταλέντο και είχα την τύχη να συνεργαστώ ξανά μαζί της στο παρελθόν, οπότε ήξερα για το τί είναι ικανή να κάνει. Γι’ αυτό την πρότεινα και στα παιδιά, τα οποία κατευθείαν ενθουσιάστηκαν. Ειλικρινά, το μόνο που κάναμε ήταν να της πούμε τον τίτλο του album και να ακούσει τα κομμάτια μας. Όλα τα υπόλοιπα, είναι το εξώφυλλο που μπορείτε να δείτε και για το οποίο είμαστε ιδιαίτερα ενθουσιασμένοι.
Πρώτο βίντεο για το “Below The Sea Of Light” το “Amyrah” πες μας λίγα πράγματα για την δημιουργία του. Σκέφτεστε να γυρίσετε και κάποιο ακόμα;
Θέλαμε για την πρώτη μας δουλειά, να κάνουμε κάτι δυνατό ,θεατρικό και πομπώδες. Για να το κάνουμε αυτό λοιπόν, καταλάβαμε πως έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε 40% φυσικά γυρίσματα και 60% γυρίσματα σε green room, ώστε να μπορέσει να δημιουργηθεί πίσω μας, ένας φανταστικός κόσμος. Γι’ αυτό και χρησιμοποιήσαμε και 2 πολύ ταλαντούχους ηθοποιούς, τη Μαριάνθη Μπαϊρακτάρη και τον Γιώργο Βουβάκη. Καταλληλότερος σκηνοθέτης και παραγωγός για όλο αυτό το εγχείρημα, δεν θα μπορούσε να είναι άλλος από τον Domenik Papaemanouil (τραγουδιστής και κιθαρίστας των Wastefall και γνωστός από τα videos των Seduce The Heaven, Saddols κλπ.) Σκεφτόμαστε να γυρίσουμε και ένα δεύτερο video, αλλά λεπτομέρειες σχετικά με αυτό, θα αποκαλυφθούν εν καιρώ.
Θεωρείς ότι η κρίση στην Ελλάδα έχει επηρεάσει τους μουσικούς; Δημιουργικά μιλώντας. Και αν ναι πως;
Δημιουργικά μιλώντας πάντα, ναι. Αρκετά θετικά μπορώ να πω. Στο πρακτικό της όλης υπόθεσης έχουμε το θέμα χεχε!
Επιπλέον έχει τεθεί και ένα άλλο έξτρα ζήτημα που ενδεχομένως θα μπορούσε να βλάψει την σκηνή. Το ένσημο που ζητάνε αναγκαστικά από τον ιδιοκτήτη του εκάστοτε club για τους μουσικούς που φιλοξενεί στην σκηνή. Τι γνώμη έχεις εσύ για αυτό;
Προσωπικά πιστεύω πως αν κάποιος δουλεύει σωστά, δεν έχει να φοβηθεί τίποτα. Αν όμως έχεις ένα α, β μαγαζί το οποίο κοιτάει πως και πως την «κονόμα», τότε ναι, δυστυχώς θα μας επηρεάσει αρνητικά. Αν όμως δουλευτεί σωστά και μεθοδευμένα, νομίζω πως μόνο υπέρ μας μπορεί να βγει…
Γιατί τόσες καλές δουλειές γενικά από την ελληνική σκηνή; Τι θεωρείς ότι έχει αλλάξει τα τελευταία χρόνια ώστε να δημιουργηθεί αυτή η άνθηση, τόσο στον ακραίο χώρο όσο και σε πιο παραδοσιακά metal ακούσματα.
Το παράδειγμα από βετεράνους πλέον της ελληνικής σκηνής, όπως Rotting Christ, Firewind κλπ., έκανε τους πάντες να πιστέψουν πως ναι, μπορεί πλέον και μια ελληνική μπάντα να κάνει μια σπουδαία καριέρα στο εξωτερικό. Πιστεύω πως το επίπεδο έχει ανέβει γιατί οι μπάντες έχουν καταλάβει πως αν δεν στρωθούν στη δουλειά, να μελετήσουν, να ‘’διανύσουν μίλια στη σκηνή’’ τίποτα δεν πρόκειται να τους χαριστεί. Αυτό ισχύει παντού στη ζωή μας και ειδικά στη μουσική. Τίποτα δεν σου χαρίζεται και πρέπει να δίνεις το 1000% των δυνατοτήτων σου για να τα καταφέρεις.
Εκτός από τους Floating Worlds, ασχολείσαι και με άλλες μπάντες ή είναι οι Floating Worlds μια “full time” μπάντα;
Προσωπικά εκτός των Floating Worlds, έχω την τιμή να παίζω σε 2 cover bands, στους MetalList και πρόσφατα στους Elizadeath. Παρ’ όλα αυτά, οι Floating Worlds είναι η κύρια ενασχόλησή μου, οπότε θα μπορούσα να πω πως είναι μια full time band για’ μένα.
Δισκογραφικά δεν ανήκετε πουθενά, σε καμία εταιρεία. Γιατί αυτό; Ήταν συνειδητή επιλογή; Ή είστε ακόμα προς αναζήτηση;
Ήταν εξ’ ολοκλήρου συνειδητή. Δεν νομίζω να υστερούμε κάπου σε σχέση με μια άλλη μπάντα που έχει υπογράψει σε μια indie δισκογραφική. Γιατί να το κάνουμε; Για να λέμε μετά: ‘’Α ωραία, είμαι στην τάδε εταιρεία; ’Ηmmm… Not cool anymore… Οι εταιρείες δεν είναι έτσι όπως ήταν 30-20 ή 10 χρόνια πριν. Όλα έχουν χειροτερέψει. Τουλάχιστον με αυτό τον τρόπο οι Floating Worlds δεν χρειάζεται να δίνουν λογαριασμό σε κανέναν. Στο στάδιο που είμαστε, δεν ξέρω τι καλό θα μπορούσε να μας προσφέρει μια δισκογραφική. Για αργότερα βλέπουμε…
Από συναυλίες πως πάμε; 7 Φεβρουαρίου παίζεται στο Bat City. Μετά από αυτό έχετε σκεφτεί τίποτα; Καμία συναυλία στην επαρχία μήπως; (σ.σ. η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στις 31 Ιανουαρίου)
Βασικά όλα είναι ανοιχτά, όχι μόνο για επαρχία αλλά και για εξωτερικό! Θέλουμε για την ακρίβεια να παίξουμε σε όσο πιο πολλά μέρη μπορούμε εντός και εκτός Ελλάδος, έτσι ώστε να μας δει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται.
Είναι νωρίς ακόμα αλλά μήπως ετοιμάζετε τίποτα για νέο δίσκο;
Ιδέες σίγουρα υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα. Αυτή τη στιγμή όμως, θέλουμε να δώσουμε βάση στο να προωθήσουμε το “Below The Sea Of Light”, όσο καλύτερα γίνεται. Όλα είναι ένας κύκλος. Μόλις κλείσει αυτός, θα ανοίξει ένας καινούργιος.
Ποιο νομίζετε ότι ήταν το καλύτερο άλμπουμ της χρονιάς που πέρασε;
Απο ελληνικές δουλειές, πιστεύω πως των Until Rain, ήταν πραγματικά “a punch in the nuts” για πολλούς!
Θα ήθελες να προσθέσεις κάτι που ίσως ξέχασα να ρωτήσω;
Όχι, νομίζω πως με κάλυψες πλήρως με τις ερωτήσεις σου.
Για το τέλος, ένα μήνυμα προς τους φίλους της μπάντας και τους αναγνώστες του περιοδικού.
Σας ευχαριστούμε όλους για την υποστήριξη σας όλα αυτά τα χρόνια! Εσείς μας δίνετε τη δύναμη να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Σ’ ευχαριστώ πολύ και’ σένα Κώστα, όπως και το greekrebels, που μας δώσατε την ευκαιρία να μιλήσουμε για το συγκρότημά μας.
Ευχαριστώ πολύ.
Κωνσταντίνος Καραγεώργος
http://www.facebook.com/pages/Floating-Worlds
http://www.reverbnation.com/floatingworlds
http://www.youtube.com/user/floatingworldsband
Band Members:
Jon Soti – Φωνητικά
Ανδρέας V – Κιθάρες
Χριστίνα Κολλιοπούλου – Πλήκτρα, Φωνητικά
Γιάννης Δούμας – Μπάσο, Φωνητικά
Θέμης Θωμόπουλος – Τύμπανα
Discography:
Only A Dream, Can Kill A Dream…, 2007
Below The Sea Of Light, 2013
