Ξέρετε πολλά συγκροτήματα από την Ινδία; Μάλλον όχι. Μπορεί και κανένα. Οι Girish And The Chronicles όμως ήρθαν να το αλλάξουν αυτό, αφού αξίζει να ακουστούν σε ένα ευρύτερο ακροατήριο. Με αφορμή το δεύτερό τους album “Rock The Highway”, ο κιθαρίστας και τραγουδιστής Girish Pradhan μας συστήνεται.
Γεια σου Girish, καλώς ήρθες στο περιοδικό μας. Η μπάντα ξεκίνησε το 2009 και το πρώτο σας album “Back On Earth” βγήκε το 2014. Μεγάλη καθυστέρηση, όπως και τώρα με το φοβερό δεύτερο album “Rock The Highway”. Ποιος είναι ο λόγος που σας πήρε τόσο καιρό;
Σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Υπήρχαν πολλοί λόγοι γι’ αυτό. Ο πρώτος είναι ότι δουλεύαμε σε ένα concept album μετά το “Back On Earth”. Υποτίθεται ότι θα είχε έναν εντελώς διαφορετικό ήχο. Πιο progressive, πιο heavy και με ethnic ήχους από την περιοχή του Sikkim, δηλαδή τον τόπο καταγωγής μας. Συνειδητοποιήσαμε όμως μετά από δύο χρόνια, όταν ακόμα δουλεύαμε σε αυτό, ότι θα έπαιρνε πολύ περισσότερο χρόνο και θα ήταν ένα πολύ πιο φιλόδοξο project, που θα περιλάμβανε και μια ταινία. Θα ήταν επίσης πολύ μακριά από την εικόνα μας, η οποία είναι hard rock/heavy metal. Οπότε αποφασίσαμε να το αφήσουμε σε εκκρεμότητα για λίγο και να κυκλοφορήσουμε κάποια singles. Τραγούδια όπως τα “Endless Road”, “Walking The Line” και “Rock The Highway”. Μετά από την κυκλοφορία του τελευταίου, συνειδητοποιήσαμε ότι θέλαμε να γράψουμε κι άλλα τέτοια τραγούδια και albums που να είναι πιο κοντά σε αυτό που είμαστε γνωστοί. Το όλο θέμα πήρε περίπου έξι χρόνια, αφού είχαμε και φορτωμένα προγράμματα. Ένας άλλο λόγος είναι ότι κάναμε πολλές περιοδείες. Ελπίζω να βγάλουμε το επόμενο σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Κατά την άποψή μου, το δεύτερο album σας είναι πιο heavy από το πρώτο και ακούγεστε λες και είστε ένα εντελώς διαφορετικό συγκρότημα. Αλλάξατε κάτι στη διαδικασία σύνθεσης ή είναι θέμα καλύτερης παραγωγής;
Ναι, υπάρχουν κάποιοι εμφανείς παράγοντες στο νέο album. Για παράδειγμα, το πρώτο ήταν περισσότερο προς μια 70s rock κατεύθυνση, με πιο ήρεμες κιθάρες. Επίσης ήταν περισσότερο σαν μία επανεκτέλεση των πολλών singles που είχαμε κυκλοφορήσει πριν από το “Back On Earth”. Αυτή τη φορά ήμασταν σίγουροι για το τι είδους ήχο θέλαμε. Δηλαδή πιο κοντά στο glam και heavy metal των 80s, αλλά με ένα σύγχρονο άγγιγμα. Δυνατά drums και φωνητικά, heavy κιθάρες. Επίσης προσπαθήσαμε να παρουσιάσουμε μερικές ανατροπές. Όσο για τους στίχους, αλλάξαμε και εκεί την προσέγγισή μας. Μετά από πολλές προσπάθειες, βρήκαμε πώς θέλαμε να ακουγόμαστε.
Και τα δύο σας albums έχουν μεγάλη διάρκεια, γύρω στη μια ώρα. Δε σε ανησυχεί ότι κάποιοι δεν θα αφιερώσουν χρόνο να τα ακούσουν στην ολότητά τους;
Δε νομίζω ότι το κοιτάξαμε ποτέ έτσι. Ειλικρινά, απλά δημιουργούμε αυτό που νιώθουμε εκείνη τη στιγμή και το προσφέρουμε στον κόσμο. Για κάποιο λόγο, ποτέ δεν ανησυχήσαμε ότι κάποιο album θα είναι τόσο μεγάλο. Ακόμα και για το κάθε τραγούδι, δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να μένουμε στα χρονικά περιθώρια των radio friendly. Τώρα που το λες όμως, ίσως τα επόμενα albums να έχουν κάποια στοιχεία σαν αυτά (γέλια).
Η μουσική σας έχει τόσα στοιχεία από την αγαπημένη εποχή του κλασικού rock. Πολλά συγκροτήματα έρχονται στο μυαλό, αλλά δε νομίζω ότι αντιγράφετε κάποιο από αυτά. Ποιες είναι οι μεγαλύτερες επιρροές σας;
Ναι, μεγαλώσαμε ακούγοντας όλα αυτά τα συγκροτήματα. Iron Maiden, Guns N’ Roses, Van Halen, Rage Against The Machine, Mötley Crüe, Dokken, Aerosmith, Bon Jovi, Judas Priest και πολλές άλλες. Όπως λένε, άπαξ και σε μολύνει, δεν μπορείς να γιατρευτείς μετά από αυτό. Επειδή αυτό το είδος της μουσικής δεν είναι της μόδας στα mainstream μέσα, δε σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσουμε να το κάνουμε. Είναι ένας τρόπος, ένα στυλ, ένα είδος, πες το όπως θες. Αν κάποιος έφτιαχνε μια blues μπάντα, είμαι σίγουρος ότι θα είχε ομοιότητες με Stevie Ray Vaughan, BB King, Albert King και όλους τους μεγάλους. Είναι απλά ένα στυλ μουσικής που έχει κάποια πρότυπα. Στην περίπτωσή μας, τα πρότυπα είναι ο ήχος από τις μεγάλες μπάντες των 80s. Είναι το ίδιο για κάθε άλλη μορφή μουσικής. Φροντίζουμε πολύ να είμαστε σίγουροι ότι δεν ακουγόμαστε σα να αντιγράφουμε μια άλλη μπάντα. Προσπαθούμε κάθε riff να είναι όσο πιο αυθεντικό γίνεται, ακόμα και αν πρέπει να δουλέψουμε μέσα στο πλαίσιο των μουσικών στοιχείων που αγαπάμε.
Τι μπορείς να πας πεις για τους στίχους; Τραγούδια σαν τα “Born With A Big Attitude” και “Rock ‘N’ Roll Is Here To Stay” φαίνονται σαν δυνατές δηλώσεις. Για ποια θέματα σας αρέσει να τραγουδάτε;
Σωστά. Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο. Δε χρειάζεται να υποκύψεις στην πίεση της κάθε μόδας και να ακολουθείς ό,τι και οι υπόλοιποι. Ακολουθεί αυτό που θες. Είναι το μόνο πράγμα που θα σε κάνει χαρούμενο και θα σου δώσει μια ταυτότητα. Ακόμα και μουσικά, δηλώσεις όπως «το rock πέθανε» είναι συχνές. Είναι απλά ένα πολύ αστείο και χαζό πράγμα να πεις. Ξέχνα μουσική και είδη, ακόμα και στην καθημερινότητά σου αντιμετωπίζεις κριτική όλη την ώρα, απλά επειδή μπορεί να ακολουθείς κάτι ασυνήθιστο. Οπότε καλύτερα να το αποδεχτείς παρά να παλεύεις με τον εαυτό σου. Είναι καλύτερο να πεις “Born With A Big Attitude”. Κάνει τα πράγματα πολύ πιο απλά. Και όλοι μας στη rock και metal μουσική μοιραζόμαστε ένα βαθύ δεσμό λόγω της μουσικής. Το rock ‘n’ roll είναι εδώ για να μείνει, είναι κάτι που λέμε συνέχεια, είτε αρέσει σε άλλους είτε όχι.
Έχετε πετύχει αρκετά πράγματα, αν και έρχεστε από μια χώρα όπως η Ινδία που δεν έχει τόσο ισχυρή παρουσία στον παγκόσμιο rock και metal χάρτη. Ποιες πιστεύεις ότι είναι οι πιο χαρακτηριστικές σας στιγμές μέχρι τώρα;
Ξεκινήσαμε το 2009. Δεν είχαμε ιδέα για τη μουσική βιομηχανία τότε και κατά ένα τρόπο, ακόμα δεν έχουμε. Το μόνο που θέλαμε να κάνουμε είναι να ακολουθήσουμε τα βήματα συγκροτημάτων που μεγαλώσαμε ακούγοντάς τα. Η βιομηχανία έχει κορεστεί με τους νέους metal ήχους και θέλαμε να παρουσιάσουμε ένα ήχο που ξεχνιέται με γρήγορα βήματα ή που οι νέες μπάντες δεν ακολουθούν καθόλου. Θέλαμε να κάνουμε κάτι σημαντικό κάθε χρόνο και τον Απρίλιο του 2010 μας κάλεσαν σε ένα festival μουσικών βραβείων στο Μαυροβούνιο για το τραγούδι μας “Yesteryears”. Μέχρι το τέλος του χρόνου είχαμε παίξει σαν headliners σε αρκετά festivals. Το 2011 περιοδεύσαμε στο Bangalore για πρώτη φορά, μια πόλη που θεωρώ το αληθινό σπίτι της rock μουσικής στην Ινδία. Ήταν επίσης η χρονιά που ξεκίνησα σε ένα club στο Hong Kong σαν τραγουδιστής και σύντομα έφερα και τους συμπαίκτες μου με τους οποίους δουλέψαμε για ένα χρόνο παίζοντας τη μουσική που αγαπάμε. Το 2013 ήταν επίσης σημαντικό, αφού γυρίσαμε πίσω στο Bangalore και ανοίξαμε πρώτη φορά για μία διεθνή μπάντα, τους Hoobastank. Το 2014 παίξαμε σε ένα από τα μεγαλύτερα festivals στη χώρα, το Bangalore Open Air, ανοίγοντας για Destruction και Rotting Christ με πολλές άλλες μπάντες. Επίσης, κυκλοφορήσαμε το πρώτο μας album “Back On Earth” από την Universal Music. Οι επόμενες τρεις χρονιές, 2015–2016–2017, ήταν γεμάτες από περιοδείες σε χώρες όπως Ντουμπάι, Βιετνάμ και Ταϊλάνδη. Κυκλοφορήσαμε το τραγούδι “Endless Road” το οποίο πήρε εκατομμύρια προβολές. Επίσης ανοίξαμε για τους Poets Of The Fall μπροστά από ένα τεράστιο κοινό. Το 2018 και 2019 υπογράψαμε με την Lions Pride, ανακοινώνοντας ένα album σε παγκόσμια διανομή. Ανοίξαμε για τους TesseracT. Για εμένα προσωπικά, το καλύτερο που μας έχει τύχει είναι η ανταπόκριση για το τραγούδι “Rock ‘N’ Roll Is Here To Stay”. Τα πράγματα εξακολουθούν να φαίνονται θετικά παρά την πανδημία που έχει επηρεάσει τις ζωντανές εμφανίσεις.
Μιλώντας πάλι για τη χώρα σας, τι μπορείς να μας πεις για τη σκηνή εκεί; Νομίζω ότι τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερα συγκροτήματα προσπαθούν και κερδίζουν διεθνή αναγνώριση. Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι κάτι τέτοιο;
Είναι πολύ δύσκολο, αλλά από την άλλη υπάρχουν πλατφόρμες όπως το YouTube που μπορείς εύκολα να προωθήσεις τη μουσική σου. Αλλά είναι μία διαρκής πάλη για μπάντες στην Ινδία η οποία ξεκινάει από τα 80s. Πολλές διαλύθηκαν και τα παράτησαν. Πιστεύω ότι η σταθερότητα είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν οι μπάντες. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν και αυτοί που έδειξαν σε όλους ότι μπορεί να γίνει. Όσο για τη σκηνή στην Ινδία, ουσιαστικά αυτοσυντηρείται απ’ όσο καταλαβαίνω. Αν πλασάρεις τον εαυτό σου επαρκώς, η σκηνή δε θα σε ξεχάσει. Υπάρχει πολλή σκληρή δουλειά φυσικά, αλλά μετά από δέκα χρόνια είμαστε ακόμα εδώ, αποδεικνύοντας ότι μπορείς να επιζήσεις και να προχωρήσεις. Για τις μπάντες που δοκιμάζουν νέα στυλ ή για αυτές που ακολουθούν τα συνηθισμένα, είναι πιο εύκολο το παιχνίδι. Πέρα από αυτό, υπάρχουν μεγάλα και υπέροχα μουσικά festivals στην Ινδία και τα περισσότερα από αυτά προωθούν και τα rock συγκροτήματα.
Όπως είπες και πριν, έχετε ανοίξει για πολλά διαφορετικά συγκροτήματα. Οι Hoobastank, Poets Of The Fall, Destruction, Rotting Christ και TesseracT είναι πολύ διαφορετικές τόσο μεταξύ τους όσο και με εσάς. Πώς αντιδρούσαν οι οπαδοί κάθε μπάντας στη μουσική σας και γιατί πιστεύεις ότι επιλεγήκατε εσείς γι’ αυτή τη θέση;
Είναι περίεργο, αλλά η αλήθεια είναι ότι μας έχουν αποδεχθεί πλήρως σε κάθε διαφορετικό κοινό που έχουμε παίξει. Ίσως επειδή ο ήχος μας είναι κοντινός τόσο με το hard rock όσο και με το heavy metal, οπότε δεν τους πειράζει που ανοίγουμε για τέτοια συγκροτήματα. Το πιο περίεργο ήταν με τους TesseracT, αλλά ακόμα κι εκεί ο κόσμος πέρασε καλά. Ελπίζουμε να ανοίξουμε για μεγαλύτερες μπάντες πιο κοντινές σε εμάς στο μέλλον.
Το νέο album σας έφερε προσφορές για συναυλίες ή περιοδείες σε χώρες εκτός της Ινδίας; Ποια είναι τα σχέδιά σας όταν περάσει η κατάσταση με την πανδημία;
Ναι, είχαμε πολλές προτάσεις από άλλες χώρες και festivals μετά την κυκλοφορία. Σκοπεύουμε να περιοδεύσουμε όπου μπορούμε όταν περάσει η κρίση.
Κάτι περίεργο συμβαίνει με τον κλασικό rock ήχο. Υπάρχουν πολλές νέες εξαιρετικές μπάντες, αλλά ο κόσμος προτιμάει τις παλιές. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει με το metal. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό; Υπάρχει περίπτωση να αλλάξει;
Κατά τη γνώμη μου, υπάρχουν κάποιες μπάντες που ο κόσμος προτιμάει. Το ίδιο ισχύει και για εμάς. Νομίζω ότι είναι ένα ταξίδι στη νοσταλγία και μια μορφή τέχνης σε αυτή την εποχή. Ακόμα κι εγώ δυσκολεύομαι να συνδεθώ με νεότερες μπάντες αν ο ήχος της κιθάρας τους και τα drums είναι ολοκληρωτικά μοντέρνα. Νιώθω ότι τα συγκροτήματα δεν μπορούν να αγνοήσουν κάποιες παραμέτρους που καθιερώθηκαν με τους θρύλους του χθες. Παρ’ όλα αυτά, αρκετοί ακολουθούν τα θέλω του σήμερα. Ήταν επιτυχημένο τότε για κάποιο λόγο και δεν μπορείς να περιμένεις ο κόσμος να γουστάρει ξαφνικά μια νέα μπάντα που χρησιμοποιεί ή όχι ένα απλό πράγμα. Αυτό φυσικά είναι η δική μου οπτική γωνία.
Σ’ ευχαριστώ για το χρόνο σου Girish. Μπορείς να προσθέσεις ό,τι θες για το κλείσιμο.
Ελπίζω να μπορέσουμε να rock-άρουμε την Ελλάδα σύντομα!
Γιώργος Τερζάκης
https://www.girishandthechronicles.com/
https://www.facebook.com/girishandthechronicles/
https://www.youtube.com/channel/UCVOXnFW36C6hA6lKtwJFYdQ
https://twitter.com/gatcofficial
https://www.instagram.com/girishandthechronicles/
Band Members
Girish Pradhan – Φωνητικά, Κιθάρες
Suraz Sun – Κιθάρες
Yogesh Pradhan – Μπάσο
Nagen Mongrati – Τύμπανα
Discography
Back On Earth, 2014
Rock The Highway, 2020
