Οι Mr. Bison είναι μια psychedelic/progressive rock μπάντα με επιρροές από μεγάλα ονόματα της ψυχεδελικής σκηνής των 60’s και 70’s. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν ένα concept άλμπουμ, που αφορά μύθους επηρεασμένους από την ελληνική μυθολογία. Μιλήσαμε με τον Matteo Barsacchi (κιθάρα/φωνή) για το “Seaward”, αλλά και για το μέλλον της μπάντας.
Γεια σου Matteo, συγχαρητήρια για το εκπληκτικό νέο άλμπουμ σας “Seaward”. Είστε ευχαριστημένοι με το τελικό αποτέλεσμα;
Ευχαριστώ πολύ, ναι, για πρώτη φορά είμαστε απόλυτα χαρούμενοι για το αποτέλεσμα της νέας μας κυκλοφορίας, το “Seaward” είναι ο καλύτερος συνδυασμός των μουσικών μας επιρροών… progressive, 70’s, psych rock, λίγο stoner, στο δικό μας στυλ.
Τι αλλάξατε από το “Holy Oak” και ποια στοιχεία διατηρήσατε τα ίδια;
Προσθέσαμε πολλές progressive δομές, και δουλέψαμε πολύ στις αλλαγές των bpm’s (σ.σ.: Beats per minute) και των δυναμικών στα κομμάτια. Διατηρήσαμε τα μεγάλα jams όπως στο τραγούδι “I’m The Storm” που αγαπάμε τόσο πολύ.
Πως προσεγγίσατε τη σύνθεση των τραγουδιών;
Συνήθως γράφω κάποια τραγούδια προ-παραγωγής στο home studio μου, αφού δουλέψουμε μαζί στο studio μας, αυτοσχεδιάζοντας πολύ και ηχογραφώντας τα πάντα με ένα μικρόφωνο, ακούμε τα jams και επιλέγουμε τα κομμάτια που μας αρέσουν καλύτερα και ξεκινάμε με τις επίσημες ηχογραφήσεις για τα τύμπανα . Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, αφήνουμε τον drummer να είναι πολύ ελεύθερος να αυτοσχεδιάσει. Αφού ηχογραφήσουμε όλες τις κιθάρες, δουλεύουμε πολύ στο στούντιο για την εναρμόνιση των φωνητικών.
Θα μπορούσατε να μας πείτε περισσότερα για την ιδέα και τον θρύλο της Τυρρηνικής Θάλασσας που σας ενέπνευσε; Πώς το σκεφτήκατε αυτό;
Η υπόθεση του άλμπουμ αντλεί έμπνευση από τη θάλασσα και από το θρύλο των επτά μαργαριταριών του Τυρρηνικού, που αναπτύχθηκε γραφικά με έναν οραματιστικό τρόπο από τον καλλιτέχνη Robin Gnista. Ο θρύλος λέει ότι η Αφροδίτη, θεά του έρωτα και της ομορφιάς, αφήνοντας τα νερά της Τυρρηνικής Θάλασσας προχωρώντας προς την ηπειρωτική χώρα για να συναντήσει τον Έρωτα, όπως προσπαθούσε να προσαρμόσει το κολιέ που της έδωσε ο Πάρις, έσπασε το κολιέ, αφήνοντας επτά μαργαριτάρια να γλιστρήσουν στο νερό, όπου μαγικά, παρέμειναν στην επιφάνεια και άρχισε να κατοικείται από χλωρίδα και πανίδα, δίνοντας ζωή στα επτά υπέροχα νησιά του αρχιπελάγους της Τοσκάνης. Ζούμε μπροστά από αυτό το αρχιπέλαγος, αγαπάμε τη θάλασσα, περπατάμε και ακούμε τον ήχο των κυμάτων ειδικά το χειμώνα, η θάλασσα είναι η μεγαλύτερη πηγή έμπνευσης για εμάς και το ιδανικό μέρος για να γράψουμε μουσική. Έχουμε κάνει πολλή έρευνα για να προσδιορίσουμε αυτό το θέμα, όταν βρήκαμε αυτόν τον θρύλο. Συνειδητοποιήσαμε αμέσως ότι θα ήταν τέλειος για να αντιπροσωπεύουμε τη μουσική και τις ιδέες μας.
Το νούμερο επτά είναι ένα σημαντικό μέρος της υπόθεσης του άλμπουμ και φέρει επίσης πολλούς συμβολισμούς σε πολλούς πολιτισμούς, θρησκείες και αριθμολογία. Το χρησιμοποιήσατε λαμβάνοντας υπόψη κάποια από αυτά;
Ναι, ο μύθος και ο αριθμός επτά μας ενέπνευσαν, υπάρχουν πολλές έννοιες και αρχέτυπα που σχετίζονται με τον αριθμό 7… Αυτός ο αριθμός είναι πολύ μυστικιστικός και συχνά συνδέεται με τη θάλασσα και το νερό… Επτά όπως το μαργαριτάρι της Αφροδίτης είναι και ο αριθμός των ημερών κάθε φάση του φεγγαριού, που επηρεάζει τις παλίρροιες και τη διάθεση κάθε ατόμου που, κατά τη διάρκεια μαγικών στιγμών μοναξιάς και προβληματισμού, βρίσκει καταφύγιο στον ορίζοντα και υπέροχη ηχώ της δόνησης αυτής της μαγευτικής έκτασης του νερού.
Λατρεύω το “From The Abyss”. Έχεις κάποιο προσωπικό αγαπημένο κομμάτι από το άλμπουμ;
Το “From The Abyss”, όπως και άλλα τραγούδια στο άλμπουμ είναι ένας καλός συνδυασμός επιρροών… Ένα ακουστικό ξεκίνημα στο στυλ Frank Zappa, συγχωνευμένο με μια metal palm mute κιθάρα στο στυλ Black Sabbath και ένα κομμάτι μπαλάντας τύπου Pink Floyd, με ένα stoner πέρασμα στη γέφυρα… Μας αρέσει να συνδυάζουμε πολλά διαφορετικά στυλ, με μια μεγάλη και εντατική έρευνα του ήχου.
Το εξώφυλλο του άλμπουμ είναι όμορφο και μου φαίνεται ότι ταιριάζει τέλεια στη μουσική. Ποιος είναι ο καλλιτέχνης; Ποια ιδέα ήταν αυτή και συνδέεται κάπως με ολόκληρη την υπόθεση;
Ευχαριστούμε, υπήρξε μια σκληρή δουλειά για τη βαθμονόμηση της μουσικής και του φανταστικού έργου τέχνης στην ιδέα…. Αρχικά, πριν αναπτύξουμε τους στίχους, αποφασίσαμε να δώσουμε τα demo μας για ακρόαση και να δώσουμε απόλυτη ελευθερία στον Σουηδό καλλιτέχνη Robin Gnista… Ο τρόπος του Robin να περιγράψει το μύθο ήταν φοβερός. Το έργο τέχνης ήταν τέλειο, ψυχεδελικό και μυστικό, αποφασίσαμε να γράψουμε ένα τραγούδι για κάθε μαργαριτάρι και κάθε τραγούδι έπρεπε να μιλήσει για έναν ελληνικό μύθο της Μεσογείου. Εμπνευσμένο από τη θάλασσα, οι μύθοι και το έργο τέχνης αλλάζει επίσης η μουσική, προσθέσαμε κάποια μυστική ατμόσφαιρα όπως η Σειρήνα στο ομώνυμο κομμάτι και ένα μεγάλο πείραμα ήχου για να μεταφέρουμε όλο το κοινό μέσα στον φανταστικό ορίζοντα.
Ποιο είναι το δέλεαρ της δημιουργίας μουσικής στο πνεύμα της δεκαετίας του ‘60 και του ‘70;
Το συγκρότημά μας λατρεύει τη Χρυσή Εποχή και ονειρευτήκαμε να γράψουμε ένα concept άλμπουμ όπως στη δεκαετία του ‘70, όπως οι Jethro Tull με το “Thick As A Brick”, οι The Who με “Quadrophenia”, οι Pink Floyd με τα “Dark Side…” και “The Wall”, ο Frank Zappa με το “Joe’s Garage Act 1”. Είναι καταπληκτικοί και ιεροί μουσικοί και κάνουν αριστουργήματα. Σε μια διαφορετική εποχή, μαθαίνοντας από αυτούς προσπαθήσαμε να κάνουμε το καλύτερο δυνατό!!! Αν μπορούσα να κάνω μια συμφωνία με τον διάβολο, θα ήθελα να ξαναγεννηθώ στα 70’s.
Ποια είναι τα αγαπημένα σας psychedelic rock συγκροτήματα και καλλιτέχνες; Επίσης, ποιο από αυτά έχει εμπνεύσει περισσότερο τη μουσική σας;
Σίγουρα οι Pink Floyd, King Crimson, Black Sabbath, Captain Beyond, psych και prog μουσική όλων των 70’s, αλλά και, dark music όπως οι Joy Division, The Cure, Depeche Μode, grunge μουσική όπως Pearl Jam και Alice In Chains, ιταλική ανεξάρτητη μουσική, punk και noise όπως CCCP, CSI, Marlene Kuntz, post rock όπως Shellac, Fugazi, Sonic Youth, trash metal όπως οι Sepultura, Pantera, Slayer και προφανώς οι πρωτοπόροι της σκηνής stoner, Yawning Man, Kyuss, Fu Manchu…. Τα τελευταία χρόνια έχω επηρεαστεί πολύ από τους Motorpsycho, ένα από τα καλύτερα συγκροτήματα στον κόσμο.
Εάν είχατε την ευκαιρία να περιοδεύσετε με τρεις μπάντες οποιουδήποτε είδους, με ποιον θα περιοδεύατε; Μπορείτε να πάρετε όποιον θέλετε.
Αυτή είναι η γνώμη μου, θα διάλεγα τους Motorpsycho, King Gizzard And The Lizard Wizard, Yawning Man, και μερικές μικρές μπάντες που έχουμε ήδη παίξει μαζί σαν τους Sacri Monti που αγαπώ τόσο πολύ.
Υπάρχει πιθανότητα να ακούσουμε το “Seaward” ζωντανά στην Αθήνα, όταν η πανδημία τελειώσει;
Παίξαμε ήδη στην Αθήνα και ήταν υπέροχο, φυσικά, ελπίζουμε να επιστρέψουμε αφού πεθάνει αυτός ο γαμημένος ιός. Ελπίζουμε για το καλύτερο.
Σας ευχαριστούμε που μιλήσατε μαζί μας και καλή τύχη σε όλες τις μελλοντικές σας προσπάθειες. Για κλείσιμο, έχετε μελλοντικά σχέδια που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας ή θέλετε να αναφέρετε οτιδήποτε άλλο;
Νομίζω, δυστυχώς, η αναμονή για να παίξουμε ζωντανά θα είναι πολύ μεγάλη, έχουμε ήδη ιδέες για ένα νέο άλμπουμ, οπότε θα χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον χρόνο για να γράψουμε νέα τραγούδια. Ευχαριστώ για αυτές τις ωραίες ερωτήσεις, ελπίζουμε να σας δούμε σύντομα στην υπέροχη Ελλάδα σας.
Συνέντευξη: Χρύσα Γιουρμετάκη
Μετάφραση: Θανάσης Γκότοβος
Facebook
Instagram
YouTube
Spotify
Bandcamp
Band members
Matteo Barsacchi – Κιθάρες, Φωνητικά
Matteo Sciocchetto – Κιθάρες, Φωνητικά
Matteo D’Ignazi – Τύμπανα, Sound Effects / Φωνητικά
Discography
We’ll be brief, 2012
Asteroid, 2016
Holy Oak, 2018
Seaward, 2020
