Οι La Fin από το Μιλάνο της Ιταλίας, κυκλοφόρησαν την πρώτη τους ολοκληρωμένη δουλειά με τίτλο “The Endless Inertia”. Σε επικοινωνία που είχα με τους Riccardo Marino (τύμπανα) & Michele Banfi (κιθάρες) σχετικά με την μπάντα, μιλήσαμε τόσο για την νέα τους δουλειά όσο και για τα μελλοντικά τους σχέδια.
Γεια σας παιδιά, συγχαρητήρια για την κυκλοφορία του ντεμπούτου σας “The Endless Inertia”. Αρχίζοντας, θα μπορούσατε να μας δώσετε μια μικρή περίληψη της μπάντας μέχρι σήμερα;
Riccardo: Γεια σου Γιώργο, σε ευχαριστούμε και εσένα όπως και το GreekRebels.gr για την φιλοξενία. Η μπάντα άρχισε να κάνει τα πρώτα της βήματα πίσω στο 2013, συνθέτοντας μουσική και προσπαθώντας να διατηρήσει ένα σταθερό line-up, αλλά ήταν το 2015 που ουσιαστικά ξεκινήσαμε σωστά το ταξίδι μας με τα πρώτα live μας και τις πρώτες ηχογραφήσεις. Τον επόμενο χρόνο κάναμε το “Empire Of Nothing”, το πρώτο μας EP, ξοδεύοντας τα επόμενα δυο χρόνια προωθώντας το με live σε όλη την χώρα. Στα τέλη του 2017, είχαμε αρκετό υλικό σε πρώιμη μορφή για να ξεκινήσουμε να δουλεύουμε αποκλειστικά πάνω σε μία ολοκληρωμένη κυκλοφορία, οπότε αποφασίσαμε να μετατοπίσουμε όλη μας την προσοχή από τα live στην σύνθεση, τις διορθώσεις και την προ παραγωγή αυτού που τώρα είναι το “The Endless Inertia”.
Από το πρώτο σας EP έχουν περάσει τέσσερα χρόνια. Τι διαφορές εντοπίζετε ανάμεσα σε αυτό και τον καινούριο σας δίσκο;
Michele: Το “Empire of Nothing” είχε τις ρίζες του στις ιδέες που είχε η αρχική μορφή της μπάντας το 2013 και το 2014. Έθεσε τα θεμέλια για τον ήχο μας και ήταν εξ ολοκλήρου δική μας παραγωγή, αναλάβαμε όλο το ηχητικό κομμάτι, από τις ηχογραφήσεις μέχρι την μίξη και το master. Αντιπροσωπεύει αρκετά το όραμα τη μπάντας εκείνη την περίοδο, παράλληλα όμως έχει και μία κάποια αμεσότητα και ωμότητα με αυτήν την «κάντο μόνος σου» παραγωγή. Τα κομμάτια που αποτελούν το “The Endless Inertia” γράφτηκαν μετά από μερικές αλλαγές μελών που αναπόφευκτα επέφεραν και κάποια εξέλιξη στον ήχο. Δώσαμε παραπάνω προσοχή στις λεπτομέρειες και νομίζουμε ότι ο ήχος είναι πιο εκλεπτυσμένος και ευρύτερος όσον αφορά τα σημεία αναφοράς του. Προκειμένου να κάνουμε τα πάντα να ξεχωρίσουν και να λάμψουν αποφασίσαμε να πάμε σε μια πιο συγκρατημένη και ελεγχόμενη παραγωγή, κάτι που κάνει νομίζω τον νέο δίσκο μια διαφορετική εμπειρία από το EP.
Πως θα περιέγραφες την μουσικής σας σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει; Μπορώ να διακρίνω πολλά και διαφορετικά στυλ στο “The Endless Inertia”.
Michele: Σίγουρα υπάρχουν πολλά πράγματα που περνάνε από τα αυτιά μας, συνειδητά ή μη, τα οποία μεταφράζουμε στην μουσική μας. Το πως ορίζουμε την μουσική μας αποτελεί ένα λίγο ευαίσθητο θέμα συζήτησης ανάμεσα μας, είχαμε μερικές αρκετά τεταμένες συζητήσεις πάνω σε αυτό. Στο τέλος της ημέρας είναι metal με αναφορές από post rock, black,death και avantgarde. Κάποιες φορές είναι βαρύ και ρυθμικό, άλλες ονειρικό και μαλακό. Το progressive post metal νομίζω πως μπορεί να τετραγωνίσει όλον αυτό τον κύκλο.
Ποιες μπάντες σας επηρέασαν και ενέπνευσαν στο να γίνετε μουσικοί καθώς και να γράψετε την δική σας;
Ricardo: Αυτή η ερώτηση σε εξαμελές συγκρότημα μπορεί μόνο να οδηγήσει σε μακροσκελής και αντιφατική συζήτηση γιατί κάθε ένας από εμάς μπορεί να δώσει μια εντελώς διαφορετική απάντηση γιατί έχουμε όλοι διαφορετικές ρίζες. Κάποιοι από εμάς ξεκίνησαν από punk μπάντες, άλλοι ξεκίνησαν απευθείας από progressive «χωράφια» με αυθεντικό δικό τους υλικό και άλλοι ξεκίνησαν το μουσικό τους μονοπάτι με διασκευές σε πιο ποικίλες μουσικές κατευθύνσεις, από rock και pop σε κλασικό metal, οπότε μπορούμε να πούμε πως η πρώτη ώθηση στο να γίνουμε μουσικοί και να γράψουμε την δική μας μουσική μπορεί να έρχεται από τέρατα όπως οι Pink Floyd όπως και από εγχώρια και μη συγκροτήματα όπως οι The Haunting Green, Amia Venera Landscape, Nero di Marte, Lento και πολλοί άλλοι που παρείχαν την σπίθα του «θέλω να φτιάξω κάτι πραγματικά δικό μου, μέσα στο οποίο μπορώ να πω κάτι προσωπικό με την δική μου φωνή». Η ανάγκη του να γράψουμε μουσική σαν και την δική μας έρχεται από την επιθυμία του να προσθέσεις κάτι στην ίδια την μουσική. Αυτό μπορεί να είναι από ένα συναίσθημα, μία εγκεφαλική εικόνα, ένα όνειρο ή κάποιες φορές μπορεί να είναι η αντιπαράθεση ακόρντων που στην πορεία δημιουργούν μια νέα ιδέα, που ενώνει όλες μας τις επιρροές ενώ παράλληλα προσπαθεί να δώσει μια ακριβής κατεύθυνση στην ροή της σκέψης της μουσικής μας. Οπότε, όπως βλέπεις είναι πολύ δύσκολο να δώσεις μία ξεκάθαρη απάντηση.
Πόσο χρόνο σας πήρε να συνθέσετε το δίσκο και αντίστοιχα να τον ηχογραφήσετε;
Michele: Μερικά από τα κομμάτια προέκυψαν στα τελευταία live για την προώθηση του EP. Μας πήρε περίπου ενάμιση χρόνο μετά για να ολοκληρώσουμε το συνθετικό κομμάτι και περίπου 10-11 μήνες από την πρώτη μέρα των ηχογραφήσεων μέχρι την ημέρα παράδοσης του τελικού master. Και αυτό γιατί είμαστε ιδιαίτερα σχολαστικοί όταν πρόκειται για την μουσική μας, αλλά και γιατί δεν θέλαμε να πιέσουμε καταστάσεις σε μία καθαρά δημιουργική διαδικασία σαν αυτήν της παραγωγής ενός δίσκου. Παίρνει όσο χρειάζεται να πάρει, ιδιαίτερα από την στιγμή που είσαι μια μικρή μπάντα χωρίς κάποιο αυστηρό πρόγραμμα να σε περιορίζει. Τα τελευταία στάδια του δίσκου βέβαια επηρεάστηκαν και από την επιδημία που επιμήκυνε λίγο την όλη διαδικασία.
Έχετε κομμάτια που διαφέρουν σε θέμα διάρκειας. Από σχετικά μικρά τεσσάρων λεπτών, σε μεσαίας διάρκειας των έξι λεπτών και μεγάλα κομμάτια των εννέα λεπτών. Πως κρατάτε τις ισορροπίες ανάμεσά τους; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να γράψετε μεγάλα κομμάτια κρατώντας παράλληλα το ενδιαφέρον του ακροατή;
Michele: Το κάθε κομμάτι γράφεται με διαφορετικό τρόπο, κάποια είναι ιδέες ενός ή δύο ατόμων ενώ άλλα είναι καρπός προσφοράς όλων στο στούντιο. Η διαφορά προσέγγισης σε ένα βαθμό επηρεάζει και την διάρκεια αλλά επί το πλείστον είναι το ίδιο το κομμάτι που σε οδηγεί σε μικρότερες ή μεγαλύτερες διάρκειες. Κάποια κομμάτια τείνουν από μόνα τους να είναι πιο αφηγηματικά, με αποτέλεσμα να γίνονται μεγαλύτερα με αρκετές αλλαγές μέσα. Ένα από τα δυσκολότερα πράγματα ίσως είναι το να κοντρολάρεις αυτές τις μακροσκελείς συνθέσεις σε κάτι με συνοχή και ροή, ενώ ίσως να ήταν ευκολότερο να το αφήσεις να συνεχίζει για πάντα χωρίς κάποια ιδιαίτερη διαφοροποίηση.
Για ποιο θέμα μιλάνε οι στίχοι; Συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο τρόπο οι στίχοι, ο τίτλος του δίσκου και οι συμβολισμοί στο εξώφυλλο;
Riccardo: Ο δίσκος είναι θεματικός και καταπιάνεται με ερωτήματα όσον αφορά την στατικότατα της ζωής και την κίνηση της μέσα στο χώρο και τον χρόνο. Τόσο οι στίχοι όσο και τα γραφιστικά προσπαθούν να δώσουν μια αναπαράσταση αυτού του θέματος. Ξεκινώντας από το εξώφυλλο η κεντρική χρωματική παλέτα είναι ιδιαίτερα απαλή, δίνοντας μια κάποια αίσθηση ησυχίας και ηρεμίας όπως κάνει και η φιγούρα στην μέση με την χαλαρή στάση του σώματος του. Επιπρόσθετα, υπάρχουν ένα σύνολο συμβόλων που αντιπροσωπεύουν τα βασικά στοιχεία του σύμπαντος, συνυπάρχοντας σε μία γεωμετρική σπείρα αντίθεσης. Το σύμβολο του ήλιου είναι το αντίθετο από αυτό του φεγγαριού, όπως και το Άλφα είναι αντίθετο του Ωμέγα και πάει λέγοντας. Ο λόγος που υπάρχουν τόσες αναφορές σε ουράνια σώματα είναι γιατί ο ουρανός, και κατά συνέπεια το σύμπαν, είναι ιδιαίτερα συνδεδεμένος με τα πράγματα εδώ στην γη, από την διάθεση μας, στην παλίρροια και από εκεί στις εποχές. Αυτή η εξήγηση είναι ιδιαίτερα ριζωμένη για παράδειγμα στους στίχους του “Hypersleep” όπου μπορείς να βρεις έναν παραλληλισμό ανάμεσα σε ένα διαστρικό ταξίδι και την ίδια την ζωή. Κινούμαστε μέσα σε ένα σύμπαν και είναι καθαρά σε εμάς το να αποφασίσουμε για το κατά πόσο θα συμμετέχουμε σε αυτό το ταξίδι με ενεργό ή παθητικό τρόπο. Μπορείς να μείνεις ακίνητος και να νιώθεις εξασφαλισμένος, αλλά στην πραγματικότητα κινείσαι μέσα σε ένα ατελείωτο κενό το οποίο είναι το σύμπαν. Ακόμα και η γη πάνω στην οποία πατάμε γυρίζει με ασύλληπτη ταχύτητα. Οπτικά, αυτή η «στατική κίνηση» παρουσιάζεται από την παραμόρφωση της φιγούρας που ανέφερα πριν, ακόμα και στην ακινησία της, κινείται στην κάτω πλευρά του εξωφύλλου.
Έχετε τρεις κιθαρίστες στην μπάντα, κάτι που είναι αρκετά ασυνήθιστο στην σκηνή. Γιατί πήρατε μια τέτοια απόφαση και με ποιον τρόπο βοηθάει και εξυπηρετεί την μουσική σας;
Michele: Από την στιγμή που εξ αρχής υπήρχε η πρόθεση του να δημιουργήσουμε πολυεπίπεδη μουσική ένα επιπλέον όργανο πέρα από το σύνηθες στήσιμο ήταν απαραίτητο. Οι τρεις κιθάρες έχουν την ευελιξία του να σου επιτρέπουν να χρησιμοποιήσεις ασυνήθιστες και περίεργες ενορχηστρώσεις και βέβαια σου επιτρέπουν να κάνεις ακόμα πιο στιβαρή και δεμένη δουλειά όταν θες να γράψεις πιο βαριά riffs. Αυτό έχει ακόμα μεγαλύτερη εφαρμογή στα live, καθώς δεν χρειάζεται να συμβιβάσουμε και πολλά για να μεταφέρουμε τα κομμάτια από τον δίσκο στην σκηνή. Από την άλλη, πρέπει πολλές φορές να κρατιόμαστε ώστε να μην το παρακάνουμε με τα όποια μέρη, μιας και η γραμμή ανάμεσα στην πολυπλοκότητα και το χάος είναι αρκετά λεπτή.
Υπογράψατε με την Argonauta Records, κάτι αρκετά εντυπωσιακό για μία νέα μπάντα σαν και εσάς και που ταιριάζει με τον ήχο σας. Πως προέκυψε αυτή η συνεργασία; Βοήθησε το ότι είστε από την ίδια χώρα;
Riccardo: Μετά την κυκλοφορία του EP τα παιδιά από την Argonauta Records έδειξαν ενδιαφέρον ως προς την μπάντα και επικοινώνησαν μαζί μας. Δεν περιμέναμε να τραβήξουμε το ενδιαφέρον μιας εταιρίας έχοντας κυκλοφορήσει μόλις τέσσερα κομμάτια σε ένα EP. Οπότε η προσφορά δεν θα μπορούσε να έρθει σε καλύτερη χρονική στιγμή. Ξέραμε πως με την επιλογή να το κάνουμε μόνοι μας θα ήταν πολύ δύσκολο να διαχειριστούμε όλες τις διαφορετικές πτυχές προώθησης ενός ολοκληρωμένου δίσκου. Έτσι αφοσιωθήκαμε στο να προσαρμόσουμε τα πάντα και να δουλέψουμε μαζί με την εταιρία καθώς και το πρακτορείο τύπου All Noir για να διαδώσουμε την μουσική μας όσο το δυνατόν πιο μακριά. Φυσικά το να μιλάμε την ίδια γλώσσα βοήθησε τόσο στην συνεννόηση όσο και στο να καταλαβαίνει ο καθένας σωστά το τι πρέπει να κάνει ώστε να έχουμε μια επιτυχημένη συνεργασία.
Στο σύντομο έως τώρα ταξίδι σας, έχετε κάνει πολλές ζωντανές εμφανίσεις. Μπορείτε να μας πείτε ποια είναι η καλύτερη και ποια η χειρότερη εμπειρία σας μέχρι τώρα;
Riccardo: Υπάρχουν μερικά πολύ ωραία στιγμιότυπα. Το να ανοίξουμε για μπάντες σαν τους Deafheaven, Ghost Bath και Trap Them ήταν τρομερά, αλλά πιθανότατα το καλύτερο μας live μέχρι τώρα ήταν σε ένα μικρό μαγαζί στην Σλοβενία. Ήταν γεμάτο με ενθουσιώδες κοινό που δεν μας άφησε να κατέβουμε από την σκηνή, μέχρι να παίξουμε όλα τα κομμάτια που έχουμε γράψει από δυο φορές, κουνώντας τα κεφάλια και τα χέρια τους σαν να ήμασταν headliners σε μεγάλο φεστιβάλ. Το χειρότερο ήταν χωρίς σκέψη, το δεύτερο live που κάναμε ποτέ. Ο χώρος ήταν άθλιος αλλά η διοργάνωση ακόμα χειρότερη. Είτε το πιστεύεις είτε όχι, οι μπάντες έπρεπε να πληρώσουν ακόμα και για τα πλαστικά μπουκαλάκια που θα έπαιρναν στην σκηνή, μία από την μπάντες δε, ερχόταν από Γερμανία. Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ο εξοπλισμός ο οποίος κατέρρεε και διαλυόταν καθώς παίζαμε, κάνοντας σχεδόν αδύνατο το να ολοκληρώσουμε έστω και ένα τραγούδι χωρίς διακοπή. Κοιτάζοντας πίσω βέβαια, μας βοήθησε στο να ωριμάσουμε και να μεγαλώσουμε σαν μπάντα. Ευτυχώς δεν έχουμε πλέον τέτοια live.
Η επόμενη ερώτηση είναι λίγο προφανής, καθώς η πανδημία είναι παγκόσμιο θέμα και η Ιταλία μία από τις χώρες που χτυπήθηκαν πολύ από τον Covid-19. Πως επηρέασε τον καθένα σας προσωπικά καθώς και τα σχέδια της μπάντας για το μέλλον; Πόσο καιρό πιστεύετε πως θα πάρει για να επιστρέψουμε στην ζωή που ξέραμε μέχρι πρότινος;
Riccardo: Ο Covid-19 είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μας πλέον. Επηρέασε όχι μόνο την δυνατότητα του να βρεθούμε όλοι μαζί και να παίξουμε, τις πρόβες μας και όλες μας τις εμφανίσεις για το 2020, αλλά και τις ζωές όλων μας καθώς και τις δουλειές μας εκτός μουσικής, ακριβώς όπως και σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο. Παλεύουμε την απάθεια και την θολούρα που έρχεται με αυτήν την περιοριστική περίοδο δουλεύοντας πάνω σε τρίτο video clip για να προωθήσουμε τον δίσκο και είμαστε σίγουροι πως θα είναι ένα πολύ ωραία οπτικοακουστική εμπειρία. Επίσης, βελτιώνουμε τις επικοινωνιακές μας δεξιότητες και έχουμε ξεκινήσει να δουλεύουμε πάνω σε καινούριο υλικό. Δεν ξέρουμε πότε θα επιστρέψουμε στην όποια κανονικότητα επειδή είναι τόσο μεγάλο το αντίκτυπο που έχει όλο αυτό το γεγονός, που ακόμα και η κανονικότητα δεν θα είναι αυτό που θυμόμαστε νομίζω, οπότε δεν έχουμε κάποια σωστή απάντηση για αυτό.
Κάποιο από τα μελλοντικά σας σχέδια που θα θέλατε να αναφέρετε; Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο να κανονίσετε και να είστε σίγουροι για τους επόμενους μήνες.
Riccardo: Όπως είπες και εσύ, είναι δύσκολο να κάνεις σχέδια αυτή την στιγμή. Αρχικά, ελπίζουμε να καλύψουμε τις εμφανίσεις που ακυρώσαμε την ερχόμενη άνοιξη, οπότε ελπίζουμε στην ασφαλή επάνοδο των συναυλιών και τον χώρων διεξαγωγής που υποφέρουν αυτή την στιγμή όπως και όλοι όσοι εμπλέκονται στην μουσική βιομηχανία. Αν συνεχιστεί η κατάσταση έτσι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να προφυλάξουμε την διανοητική μας κατάσταση και να δουλεύουμε πάνω σε νέο υλικό και κομμάτια. Δεν θέλουμε να περιμένουμε άλλα τέσσερα χρόνια για την επόμενη κυκλοφορία μας.
Αυτό ήταν από εμένα, ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σας και για τις απαντήσεις. Εύχομαι τα καλύτερα τόσο για εσάς όσο και για το “The Endless Inertia”. Μπορείτε να κλείσετε την συνέντευξη με όποιον τρόπο θέλετε.
Riccardo: Ευχαριστούμε ξανά για την φιλοξενία στο GreekRebels.gr και για τις όμορφες ερωτήσεις. Θέλουμε να υπενθυμίσουμε στον κόσμο εκεί έξω πως παρόλη την προφανή στατικότητα αυτόν τον καιρό, ο κόσμος εξακολουθεί να γυρίζει, το ίδιο και εμείς. Μην αφήνετε την αδράνεια της εποχής να σας καταβάλει και πιαστείτε από κάτι που σας κάνει να νιώθετε ζωντανοί, είτε αυτό είναι η μουσική, ένα βιβλίο, την τέχνη ή οτιδήποτε αγαπάτε και διοχετεύεται τον εαυτό σας.
Συνέντευξη: Γιώργος Τερζάκης
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μάρης
Band Members
Marco Balzano – Φωνητικά
Lorenzo Ruggiero – Κιθάρες
Michele Banfi – Κιθάρες
Federico La Torre – Μπάσο
Riccardo Marino – Τύμπανα
Discography
The Endless Inertia, 2020
